คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ราชสีห์ตนนั้น , สืบหา
ราชสีห์ตนนั้น , สืบหา
“ ท่านพี่!! ท่านพี่กลับมาแล้ว ”
หญิงสาวผมทองยาววิ่งเข้ากอดเลโอจั๋งหนับ เมื่อเลโอเข้าไปในคฤหาสน์ลีโอนาส
“ โอ๊ยๆ ลีอาน่า เบาๆหน่อยสิกระดูกพี่จะหักแล้วนะ ”
เลโอวาพลางยิ้มหวานให้น้องสาวที่น่ารักของเขา หญิงสาวกลุ้มซุกอกพี่ชายซุกไซ้หาไออุ่น ขยับกอดแน่นและเงยหน้าสบตากับพี่ชายที่ไปทำงานไกลถึงสองเดือน
“ ก็ลีอาน่าคิดถึงพี่เลโอหนิ ทำไงได้ก็คนมันคิดถึง...” เมื่อน้องสาวว่าเอาใจหน่อยพี่ชายถึงกับหน่ายใจและเอ็นดู
“ ทำตัวติดพี่ชายขนาดนี้หนุ่มที่ไหนจะกล้ามาจีบน้องซักทีหืม? ” เลโอว่าหยอกเย้า
“ อ..อะไรกันพี่คะ คิดจะไล่ลีอาน่าหรือไง ลีอาน่าแค่สิบแปดเองนะ! ” ลีอาน่างอนแก้มป่องดวงตาสีฟ้าขุ่นมัวบ่งบอกให้พี่ชายคนดีง้อตนที
“ ไม่เอาหน่า...ลีอาน่า อย่าไปงอนพี่เขาเลย พึ่งกลับมาจากทำง่ายคงเหนื่อยแย่แล้ว ”
ชายสูงวัยว่าขณะเดินเข้ามากลางวงสนทนาพี่น้อง
“ โฮ่... ท่านพ่อก็ดูพี่เลโอพูดสิ ว่าลูกว่าเดี๋ยวไม่มีคนจีบ ”
ลีอาน่าหันฟ้องคนเป็นพ่อ ชายสูงวัยร่างสูงสง่าน่าเกรงขามคนนี้คือ เลเอล ลีโอนาสที่ห้า
“ เจ้าก็ว่าตรงเกินจริงไปนะเลโอ ”
“ เอ้า! ท่านพ่อทำไมท่านถึงเข้าข้างพี่เลโอล่ะ! ”
ลีอาน่าว่าพลางชี้ไปเลโอที่ยืนยิ้มร่าเมื่อคนเป็นพ่อคิดเหมือนตน
“ ก็ดูเจ้าทำสิ มีอย่างที่ไหน ติดพี่ชายเกินเหตุ จนไม่ให้หญิงคนไหนมาดูแลพี่ชายเจ้าเลย ข้าล่ะหน่ายใจเจ้าจริงๆ ”
เลเอลพ่นลมหายใจหน่ายกับลูกสาวที่วัยเป็นสาวแรกแย้มแล้วยังติดพี่ชายอีก
“ ก็คนมันรัก คนมันหวงหนิท่านพ่อ พี่เลโอออกจะแสนดีขนาดนี้...” ลีอาน่าเถียงกลับ
“ เอาเถิด... ข้าหน่ายเจ้าแล้ว เลโอเจ้าไปพักเถอะ ” เลเอลหันไปสั่งลูกชาย ลูกชายคนดีก็ว่าตามเพราะเขาก็เหนื่อยอยากนอนเต็มทนแล้ว
“ ครับ พี่ไปพักก่อนนะลีอาน่า ” เลโอลูบหัวน้องสาวหนึ่งทีจึงเดินกลับไปห้องพัก น้องก็ยังโบกมือลา
ฟุ่บ
เลโอทิ้งตัวบนเตียงเมื่อมาถึงห้องนอนตน ร่างกายเมื่อยล้าเมื่อต้องเดินทางไกลๆถึงสองเดือน ถึงแม้เลโอจะเป็นทหารแต่ร่างกายกลับไม่ให้กับหน้าที่ ร่างที่ดูบอบบางเกินชายมาตรฐาน ผิวที่ขาวเกินหนุ่มที่ต้องออกแดด แม้เลโอจะออกแดงกลางแจ้งบ่อยขนาดไหนผิวขาวของเขาก็ไม่เคยคล้ำดำเลย แถมส่วนสูงที่สูงไม่เท่าชายชาตรีเข้าไปอีกคิดแล้วเลโอยังหน่ายใจกับตนเองเลย...
“ เฮ้อ...”
คิดแล้วจึงถอนหายใจ เขาว่ากันว่า เมื่อถอนหายใจหนึ่งครั้งเท่ากับอายุสั้นหนึ่งปี คิดแบบนี้เลโอจึงหันไปมองยังต้นไม้ใหญ่ใกล้ห้องนอนของเขาแม้จะไกลกลับเห็นได้ชัด มองแล้วก็พูดกับตนเอง
“ ชีวิตข้าสั้นลงไปหนึ่งปีแล้วนะท่านแฟนท่อม...” เลโอไม่เคยลืมยามเย็นวันนั้นเลย คนที่ให้ชีวิตเขา ‘ ราชาซาตาน แฟนท่อม ’
คิดแล้วเลโอก็ลูบตรงซอกคอขาวซีกขวาของตน บริเวณซอกคอของเขานั้นมีรูปปานที่คล้ายรอยสักรูปสัญญาลักษณ์กลุ่มดาวสิงโต LEO ปานนี้เกิดขึ้นเมื่อเขาได้พลังของแฟนท่อมมาแล้ว เขาคือคนที่ถูกเลือกจากพลังกลุ่มดาวเลโอและเขาต้องเป็นผู้นำของเหล่าโซดิแอ็คที่จะตามมาอีก เขาต้องตามหาคนที่มีรูปปานที่เป็นสัญญาลักษณ์กลุ่มดาวจักรราศีอีกเพราะนี้คือหน้าที่ของเขาที่ทางวาติกันสั่งเขามา คิดแล้วเลโอก็ถอนหายใจอีกที
“ ชีวิตเราสั้นไปอีกสองปีแล้วสินะ ”
เลโอคิดดังนั้นก็รีบอาบน้ำนอนทันทีเพราะถ้าไม่อาบตอนนี้เขาคงต้องอายุสั้นไปอีกหลายปีเชียวล่ะ
รัตติกาลอันเงียบสงัดร่างชายหนุ่มผมทองก็ยังคงหลับใหลเพราะกลัวอายุสั้นอยู่บนเตียงหนานุ่มสีขาวแต่ยังมีอีกร่างหนึ่งที่นั่งอยู่บนริมเตียงนอนของเลโอ ร่างเงาสีดำจ้องมองชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงมือขาวไร้เลือดไล่มือไปตามใบหน้าของเลโอ
“ ข้าล่ะสงสารเจ้าจริงเลโอเด็กน้อยของข้า... ถ้าไม่มีเจ้าพวกวาติกันเจ้าคงอยู่สบายกว่านี้ ลีออนหลานเจ้าชั่งเหมือนเจ้าจริงๆ ทั้งใบหน้าและความรักในการงาน แต่เขาก็ไม่ใช่เจ้า! ”
ร่างเงาชักมือกลับสายตาที่เมื่อกี้ที่ดูอ่อนโยนตอนนี้กลับมีความอาคาดแค้นในใจมากล้นและแล้วร่างเงาก็จางหายไป
“ ท่านหัวหน้าครับ ” เสียงชายทหารดังอยู่หลังประตูห้องทำงานของเลโอ ตอนนี้เลโออยู่ห้องทำงานในสำนักงานวาติกัน เขาต้องตื่นเช้าเพื่อทำงานเอกสารช่วงที่เขาไม่อยู่สองเดือน
“ เข้ามาได้ ”
เลโออนุญาตให้เจ้าของเสียงเข้ามา ชายร่างสูงสง่าหน้าตาเคร่มขรึมย่างก้าวเข้ามาในห้อง ชุดทหารสีขาวที่บ่งบอกว่าคนที่ใส่อยู่สังกัดไหนเป็นรูปราชสีห์เหมือนชุดที่เลโอใส่ทำงานประจำ เขาคือรองหัวหน้าของเลโอ ฟลาน ฮาร์ท ผมสีดำเข้มยาวถูกรวบมัดเป็นหางม้า ดวงตานิ่งถูกล้อมรอบด้วยกรอบแว่นเหลี่ยมทำให้คนที่ใส่ดูเป็นคนเอาการเอางานมากขึ้น
“ มีอะไรฟลาน ”
“ งานที่หัวหน้าสั่งได้แล้วครับ! ”
ฟลานตอบหน้านิ่งแล้วยื่นเอกสารที่ตนถือมาด้วยให้หัวหน้า
“ ไวจังนะ ” เลโอยิ้มใส่
“ มันก็แค่งานง่ายๆครับ ” ว่าพลางดันกรอบแว่นหนึ่งที
“ ฟลานนี่ล่ะก็.. งานง่ายซะที่ไหน ตามหาคนที่มีรอยปานเป็นสัญญาลักษณ์กลุ่มดาวจักรราศีเนี่ย ”
เลโอพูดยิ้มให้ฟลานอีกที ที่จริงงานที่เขาสั่งให้รองหัวหน้าทำเป็นความลับของวาติกันและทำไมเขาจึงสั่งฟลานไปทำน่ะหรือเพราะเขาไว้ใจฟลานมาก ฟลานในสายตาเลโอก็เป็นเพื่อนสนิทที่เตรียมทหารมาด้วยกันจึงสนิทกันมากๆ แม้เลโอได้ตำแหน่งทางกองทับเขาก็ยังเป็นรองหัวหน้าให้เลโออีก
“ ก็มันง่ายจริงๆหนิ คนอะไรเด่นซะปานนั้น ”
ฟลานเบ้ปาก ทำให้เลโอสงสัยว่าฟลานเจอใครที่ทำให้ไม่ชอบใจถึงเพียงนี้ ใครที่ว่าก็คงไม่พ้นคนในรูปนี้แน่
“ ไหนๆชักรู้แล้วแหะว่าเขาเป็นอย่างไร ”
เลโอพลิกหน้ากระดาษดูเห็นรูปเป็นชายผมแดงเพลิงที่เหมือนกับนัยน์ตาของเขา แต่ที่ดึงดูดใจคือดวงตาคมที่ทำให้ใครๆหลงเสน่ห์ได้เลย
“ เขาคือ คิวเรียส ซีลีแวน ดารานายแบบที่ดังที่สุดในโลกตอนนี้ ซึ่งไม่มีใครที่ไหนไม่รู้จักเขาเหมือนหัวหน้า ” ฟลานพูดแนะนำรายละเอียดชายผมแดงเพลิงที่ดังถล่มทลายแต่ที่แน่ๆหัวหน้าของเขาคงไม่รู้จักเป็นแน่ “ เขาไม่มีครอบครัวแล้ว ญาติพี่น้องเสียชีวิตหมด เขาเติบโตขึ้นได้เพราะป้าที่เคยรู้จักห่างๆเลี้ยงไว้ถึงตอนที่เขาอายุสิบสามและป้าก็เสียชีวิตลง เมื่อป้าที่เคยเลี้ยงเสียชีวิตแล้วเขาก็ออกเดินทางจนมีคนชักชวนเข้าวงการด้วยความหน้าตาดีของตนเอง ถิ่นกำเนิดที่เขาเกิดคือเมืองฟีลิปแคว้นตอนใต้ปัจจุบันเขาอาศัยที่นครหลวงแห่งนี้เอง ” ฟลานเล่าประวัติของชายผมแดงจบแล้วหันไปมองหัวหน้าตนเองที่กำลังกัดผ้าเช็ดหน้าผืนขาวที่เปอะด้วยคราบน้ำตา
“ ท่านเป็นเอามากนะ ” ฟลานย่นหน้า
“ กะ... ก็.. ชีวิตเขาน่าสงสารหนิ ฮึก..ฮึก ” เลโอปาดน้ำตากลั้นสะอื้น
“ ท่านเป็นเอามากจริงๆ เฮ้อ...” ไม่วายพ่นลมหายใจอีกระลอก
“ ละ แล้ว เขามีปานอยู่ตรงไหนอ่ะ ”
“ อยู่ตรงนี้...” ว่าพลางฟลานชี้ไปช่วงล่างเลยเอว
“ มันอยู่ตรงนั้นหรือ? ”
“ใช่”
“ ตรงไอ้นั่นอ่ะนะ ” เลโอหน้าขึ้นสีนิดหน่อย
“ เฮ้ย!! ไม่ใช่แล้ว ท่านนี่มองไปไหน ” ฟลานส่ายหน้าเหนื่อยใจ “ ตรงนี้! บริเวณริมซ้ายช่วงหน้าท้องน้อย ”
“ โหย.. เซ็กซี่อ่ะ ” เลโอทำหน้าชื่นชมกับบริเวณที่เกิดปาน
“ เหมือนท่านไม่มีตรงบริเวณที่ดูเซ็กซี่เลยนะ ”
“ แหะๆ แค่ซอกคอเอง ” เลโอยิ้มแหย่ “ แล้วเขามีอุปนิสัยอย่างไร ”
“ ก็ไม่มีอะไรมากแค่ เจ้าชู้ หื่นกาม เล่ห์เหลี่ยมเยอะ โลภมาก ขี้หลี เอาแต่ใจ มักมาก ชั่วร้าย เลวทราม ต่ำช้า หาดีไม่ได้... ” ฟลานพูดพลางเบ้หน้าตามซึ่งเลโอก็เบ้หน้าตามเหมือนกันเพราะคำพูดที่ฟลานพูดมาชายคนนี้หาดีไม่ได้เลยจริงๆ
“ นี่เขามีดีอะไรบ้างเนี่ย ”
เลโอพูดขณะที่ฟลานยังร่ายสรรพคุณชายผมแดงยังไม่หมดแต่ที่แน่ๆสรรพคุณนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“ มี ”
ฟลานตอบหน้านิ่ง จนเลโอนึกใจชื้นที่ชายผมแดงนี้มีข้อดีกับเขาด้วย
“ ว่ามา ”
“ หน้าตา ”
“หน้าตา? ” เลโอทวนคำพร้อมเอียงคอด้วยความสงสัย
“ มีดีแค่หน้าตาแค่นั้นครับ ” ตอบหน้านิ่งอีกเช่นเคย
“ ง่ะ! ” เลโออึ้ง
“ แค่นั้น? ”
“ ใช่ครับ ”
“ เอ่อ... แล้วข้อมูลที่หามาได้ล่ะ มาจากที่ไหนบ้าง ”
เลโอพูดเบี่ยงประเด็น เป็นว่าเรื่องนิสัยใจคอเอาเป็นว่าตกไป จะเป็นอย่างไรเขาก็ต้องไปเจอชายผมแดงคนนี้อยู่แล้ว
“ ก็...ง่ายๆครับข้อมูลก็มาจากที่ๆเจ้าตัวชอบไปเพราะมีนิสัยอย่างที่กล่าวมาข้างตนนี้ ข้อมูลก็มาจากพวกผู้หญิงที่เจ้าตัวไปคลุกคลีด้วย ” ว่ามาถึงจุดนี้ฟลานตีหน้ายุ้งมากกว่าเดิม
“ อืม ผู้หญิงสินะ ” เลโอพยักหน้าตาม
“ ผู้หญิงที่คิวเรียส ซีลีแวนคนนี้ไปคลุกคลีด้วยส่วนมากก็เป็นพวกผู้หญิงขายบริการ ไม่ก็พวกดาราสาวสวยที่เจ้าตัวทำงานด้วย ”
ก็ตามนิสัยเจ้าชู้ประตูดินที่ฟลานเคยพูดมาก็คงไม่พ้นหญิงสาวที่เลโอคาดไว้แล้ว
“ ส่วนมากที่ได้ข้อมูลเยอะจริงๆก็ได้จากพวกผู้หญิงขายบริการย่านแถวๆหอนางโรมน่ะครับ เพราะเขาชอบไปมุดหัวอยู่แถวย่านพวกนั้น เป็นคนที่หาดีไม่ได้จริงๆ” พูดจบก็ตบท้ายด้วยการด่าเจ้าตัวทีหนึ่ง สงสัยฟลานจะเกลียดขี้หน้าชายคนนี้จริงๆ
“ นี่ฟลาน ผมคงคิดว่าคุณไม่ชอบชายคนนี้ใช่ไหม ”
“ หัวหน้าไม่ต้องมีคงก็ได้ครับ เพราะผมไม่ชอบหน้าชายคนนี้และเกลียดขี้หน้าด้วยซ้ำ ” ฟลานตอบทันที
“ คุณอคติไปรึเปล่า? ”
เลโอก็ไม่เข้าใจทำไมฟลานถึงเกลียดชายคนนี้นัก คิวเรียส ซีลีแวน ไปทำอะไรให้รองหัวหน้าของเขาไม่พอใจกัน
“ เขาไม่เรียกอคติหรอกครับหัวหน้า ” สายตาจริงจังเพ่งไปทางเลโอ
“ แล้วเรียกว่าอะไรล่ะ ”
“ เขาเรียกว่าไม่ถูกชะตาครับ แค่เห็นรูปเพียงแค่นี้ก็รู้สึกไม่ชอบหน้าขนาดนี้แล้ว ถ้าไปเจอตัวจริงก็คงไม่ไหวหรอกครับ บอกตามตรงหัวหน้าอย่าไปเข้าใกล้ชายคนนี้เลย ”
ปากเส้นตรงของฟลานเบะลงเมื่อเอ่ยถึงชายผมเพลิง แต่ฟลานคงจะห้ามช้าไปแล้วในเมื่อเขาต้องไปตามหาคิวเรียส ซีลีแวนคนนี้เพื่อมาเป็นหนึ่งในเหล่าโซดิแอ็ค และเมื่อคิดอีกเขาต้องทำให้คิวเรียสมาเป็นทหารสีขาวของวาติกันและต้องทำงานร่วมกับฟลานอีก คิดเสร็จลางหายนะมาเยือนไกลๆ คิดแล้วหน่ายใจขอเอามือก่ายหน้าผากของตัวเอง
“ เอ่อ... ผมขอทราบชื่อหอนางโรมที่คิวเรียส ซีลีแวน ไปบ่อยๆหน่อยนะครับ ”
เลโอทำหน้าเหยเกนิดหน่อย
“ ได้ครับ เขาชอบไปมุดหัวอยู่ที่หอนางโรมโบตั๋นราตรี ที่มีซ้อใหญ่ที่คุ้นเคยกับทางวาติกันด้วย นางชื่อ เหมยหลิน เป็นซ้อใหญ่ของหอนางโรมโบตั๋นราตรีมายี่สิบปีและเป็นบุคคลสำคัญของย่านหอนางโรมในแถบวาติกัน นางจะคอยส่งข่าวเรื่องการค้ามนุษย์และการทารุณเด็กและสตรีน่ะครับ ถึงนางจะเป็นซ้อใหญ่ของหอนางโรมแต่ผู้หญิงที่อยู่ในความดูแลนางเป็นผู้หญิงที่ตัดสินใจมาเองไม่ได้ถูกบังคับหรือข่มขู่จากนางทั้งสิ้น ”
ฟลานพูดยาวเหยียดในขณะที่เลโอก็ประมวลผลที่ได้รับฟังมาจากฟลาน แต่ขณะที่เลโอกำลังประมวลผลอยู่ก็มีเสียงเคาะประตู
“ เข้ามา”
“ ขออนุญาตครับ พระสันตะปาปาเรียกท่านหัวหน้าลีโอนาสครับ ”
นายทหารองครักษ์ประจำของพระสันตะปาปาโค้งคำนับเลโอและรายงานเรียกตัวให้เข้าพบ
“ หึ หึ ได้สิ ถ้าเอสเทอร์เรียกผมก็จะไป! ”
เลโอหน้านิ่งแววตาเย็นชาต่างจากเมื่อกี้ลิบลับและนี่คือลักษณะอีกหนึ่งของเลโอที่ใครเห็นใครต้องกลัวเข็ดขยาดไปหลายชาติ แต่โหมดของเลโอตอนนี้มีให้เห็นอยู่สองประการ
1. เมื่อเลโอจับดาบสังหารเขาก็จะกลายเป็นโหมดนี้ แต่ส่วนใหญ่เลโอจะใช้เวทมากกว่าใช้ดาบโหมดนี้จึงหาดูได้ยากมากๆ
2. เมื่อพบปะกับพระสันตะปาปาก็จะกลายเป็นโหมดนี้อีกเช่นกัน
และผลของโหมดนี้คือใครที่ทำให้เลโอกลายเป็นโหมดนี้มันผู้นั้นจะเจอหายนะโดยแท้จริง และลักษณะภายนอกของเลโอคือ ดวงตาจะเรียวและเย็นชา มุมปาก แสยะยิ้มเหี้ยม โหมดของเลโอในตอนนี้จึงถูกขนานนามว่า ‘ดาร์กเลโอ’
“ คุณไปได้ ” เสียงเนิบๆของเลโอทำให้องครักษ์ที่เห็นแบบนี้มามากตอนที่มาเรียกเลโอเข้าพบพระสันตะปาปาก็อดขวัญหนีดีฟ่อไม่หาย
“ คะ...ค..ครับ! ”
“ รอผมก่อนนะเอสเทอร์ เดี๋ยวผมจะไปหาเตรียมตัวต้อนรับผมไว้ล่ะ หึหึหึ ” เลโอยิ้มเหี้ยม
“ เฮ้อ... นั้นผมขอตัว ”
มีแต่ฟลานเท่านั้นล่ะที่รับโหมดดาร์กของเลโอได้
“ อืม...” ฟลานเตรียมตัวหันหลังกลับออกจากห้อง “ ฟลาน คุณเตรียมนัดเหมยหลินพรุ่งนี้ตอนเช้าให้ผมด้วย ”
“ คร้าบๆ... ท่านหัวหน้า ขอให้สนุกนะครับ ไปล่ะ ”
ว่าเสร็จก็เปิดประตูออกนอกห้องและแอบยิ้มเย็นกลายๆ
ประตูห้องปิดลง เลโอซึ่งนั่งอยู่ที่โตะทำงานยิ้มเหี้ยม แววตาสั่นระริกนึกสนุก ปากก็พึมพำกับตนเอง
“ แล้วเจอกันเอสเทอร์ เดี๋ยวผมจะไปพบอีกไม่นานเกินรอ... พระสันตะปาปาที่รัก! ”
พร้อมแสยะยิ้มยกขึ้นมองดูคล้ายปีศาจซาตานมาจำแลง แต่หลังประตูห้องทำงานของเลโอนั้น ฟลานยังยืนคิดว่าเขาลืมบอกอะไรในตัวของคิวเรียส ซีลีแวน ให้เลโอฟัง และแล้วเขาก็คิดได้
“ อ่อ! เราลืมบอกลักษณะสำคัญของคิวเรียส ซีลีแวน นี่! ” ว่าเสร็จก็ตีหน้าเครียด
“ ลืมไปว่า คิวเรียส ซีลีแวน ก็เหมือนเป็นพระสันตะปาปาเบอร์สอง”
“ เฮ้อ... ช่างเถอะ ไปทำงานต่อดีกว่า” ว่าเสร็จก็เดินจากไป โดยไม่รู้ว่ารังสีอำมหิตของดาร์กเลโอน่ากลัวขนาดไหนเมื่อเจอกับพระสันตะปาปาของวาติกัน...
ความคิดเห็น