คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SF : EXO KRISLAY 100%
EP8
เมื่อหนูชิง ลุกขึ้นมาปะทะกับไอริน ที่ไม่ยอมเลิกลากับคริส ความป่วนครั้งนี้ที่มีเพื่อนๆทั้งห้าคนคอยเป็นกองหนุนจะสำเร็จหรือไม่ เรามาติดตามตอนที่ 8 ไปพร้อมๆกันนะคะ และเรื่องราวความรักที่สุดท้ายแล้วจะจบลงแบบไหน ก็อย่าลืมติดตามและให้กำลังใจหนูชิงเหมือนเเดิมด้วยกันนะ
หนูชิง ปะทะ ไอริน
หลังจากที่เฮียคริสไปรับหนูชิงวันนั้น หนูชิงก็ได้รู้ความจริงทุกอย่างว่าเรื่องมันเกิดอะไรขึ้น ทั้งเรื่องที่ ป๊ากับอาม่าตามหาชิงเจอ ทั้งเรื่องที่อาป๊ารู้จักกับเฮียคริส แถมป๊าของอี้ชิงและแม่ของเฮียคริสยังเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก แค่นั้นยังไม่พอ ทุกอย่างมันคือแผนของเฮียคริส ที่อยากจะลองใจหนูชิงอีกต่างหาก เพียงแค่นี้หนูชิงขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า หนูชิงงอนมาก ตอนนี้เลยหนีมานอนอยู่ที่ห้องของลู่หานเลยอยากโกหกหนูชิงดีนัก นี่หนูชิงยังไม่นับรวมไปถึง แฟนเก่าของเฮียแกที่ตามมารังควานหนูชิงทุกวันอีก คิดแล้วหนูชิงเบื่อ หนูชิงไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเฮียคริสของหนูชิง
“คุณไอรินเพื่อนเฮียคริส เดี๋ยวเราได้เจอดีกันแน่” ร่างเล็กพูดด้วยความมั่นอกมั่นใจ
“แต่เดี๋ยวก่อนนะชิง” ลู่หานที่สังเกตเพื่อนร่างเล็กอยู่นานเอ่ยถามบ้าง
“ชิงจะไปตบแฟนรุ่นพี่คริสเหรอ”
“เสี่ยวลู่!!คุณไอรินไม่ใช่แฟนเฮียคริส แค่เป็นแฟนเก่าพูดให้ถูกด้วยไม่งั้นเรางอน” มุ้ยหน้าไปทางอื่น
“โอเค ชิงจะไปตบแฟนเก่า ยัยคุณไอรินอะไรเนี่ยว่างั้น” เน้นย้ำคำว่าแฟนเก่าให้เพื่อนร่างเล็กได้ยิน
“จริงๆแล้วเราก็อยากทำอย่างนั้นนะ แต่แบบ.....เราไม่รู้ว่าต้องทำไง” ยิ้มแห้งๆส่งกลับไปให้เพื่อนรัก
“โธ่เอ้ย!! เราก็เห็นทำท่าอย่างมุ่งมั่นก็นึกว่าจะเคยทำ”
“หรือว่าเสี่ยวลู่เคยทำมาก่อนเหรอ สอนหนูชิงหน่อย” เพื่อนรักอย่างลู่หานเองก็ยิ้มหน้าบานด้วยความภูมิใจทันที
“ชิงรู้ไหมเนี่ยใคร”
“ก็เสี่ยวลู่ไง เราเป็นเพื่อนกันนะเสี่ยวลู่ เราจะไม่รู้จักเสี่ยวลู่ได้ไง” ตอบตามความเป็นจริงสุดๆ
“ชิง!!” เรียกชื่อเพื่อนอย่างเต็มเสียง นี้สรุปชิงแกล้งไม่รู้เรื่องหรือไม่รู้จริงๆเนี่ย
“ก็....ชิงก็พูดถูกแล้วไง” ยังคงไม่เข้าใจในความหมาย
“คืองี้นะชิง ถ้าเสี่ยวลู่พูดแบบประมาว่าเนี่ย ชิงก็ต้องถามเสี่ยวลู่กลับประมาณว่า โห!!จริงเหรอ อย่างเนี่ยสิ”ยังคงตั้งใจอธิบาย
“อ้อ!! ถ้าเสียวลู่บอกชิงตั้งแต่แรกชิงก็เข้าใจไปแล้ว”
“หรา!!!!”
“งั้นเสียวลู่พูดใหม่”
“ไม่เอาแล้ว ไม่พูดกับชิงแล้วจะนอน” ร่างเล็กของเพื่อนรักตัดบททันที
“ไม่ได้นะเสี่ยวลู่ ลุกขึ้นมาก่อน”
“ชิง..เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เราค่อยไปประชุมที่บ้านของซูโฮโอเค้ อ้อ และก็ลืมบอกอีกเรื่องคือ เมื่อกี้เราก็พูดไปงั้นแหละจริงๆเราก็ไม่เคยทำ” สารภาพความจริงกับเพื่อนก่อนที่จะชิงนอนหลับไปก่อน
“เสี่ยวลู่ขี้โม้ ตั้งแต่ลากจักรยานคิตตี้ครั้งนั้นแล้วนะ” ก่อนที่ร่างเล็กเองจะนอนตามเพื่อนรักไปอีกคน
นี้เป็นเช้าวันใหม่และก็เหมือนว่าฟ้าเริ่มที่จะเข้าข้างหนูชิงบ้างแล้ว เพราะพอตื่นเช้าขึ้นมา ก็เจอเฮียคริสที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งเล็กๆกลางห้องของลู่หานที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าลู่หานออกไปไหน
“หนูชิงตื่นช้าจัง”
“จะตื่นช้า หรือเร็วมันไม่เห็นจะเกี่ยวกับเฮียเลย แล้วนี้มาทำไมที่นี้มันห้องเพื่อนหนูชิงนะ”
“เปล่าแค่จะมาบอกว่า วันหยุดสามวันนี้เฮียต้องบินไปแคนนาดา”
“แคนาดา ไปทำไม!!........เอ่อ มาบอกหนูชิงทำไม”
“ก็…ถ้าไม่ให้บอกแฟนตัวเองแล้วจะให้เฮียไปบอกใครล่ะ”
“ก็คุณไอรินไง”
“ชิง”
“หนูชิงยังไม่อยากคุยอะไรกับเฮียตอนนี้กลับไปซะ หนูชิงงอน ห้ามง้อด้วย”
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงถึงตอนนี้เฮียคริสก็ยังไม่ยอมโทรมาสักที และถ้าวันนี้ยังไม่โทรมาอีกนะหนูชิงจะ งอนๆๆๆๆๆ อยู่อย่างนี้เหมืนเดิม โอ๊ย!!ทำไมเฮียคริสไม่โทรมาง้อหนูชิงสักที ไปตั้งหลายวันไม่คิดถึงกันบ้างหรือไง
แล้วก็โดนเพื่อนลากไปบ้านซูโฮอย่างเช่นทุกวันเพื่อทำการนัดแนะก่อนจะเริ่มแผนการครั้งสำคัญ
“นี่ชิง จำไว้เลยนะ อันดับแรกเลยก็คือ ชิงต้องสู้” ซูโฮ
“สู้ เราจะสู้ซูโฮ”
“ใช่ๆ ส่วนข้อสองเราต้อง Fight ให้ตายกันไปข้างเลย”ลู่หาน
“เราจะ Fight ให้ตายกันไปข้างเลย??…..จะดีเหรอ”
“ดีสิ”
“และที่สำคัญไปกว่านั้นเลยก็คือ กองทับต้องเดินด้วยท้องนะ” มินซ็อก
“แต่เดี๋ยวก่อนนะ ขอความจริง” แบคฮยอน
“เราเริ่มหิวแล้วอ่ะ” มินซ็อกตอบกลับ
“หมิน เรากำลังจริงจังอยู่นะ” อี้ชิงมองหน้าเพื่อนอย่างคาดโทษ
“เรา…เราล้อเล่นน่า ”
“แต่คิดจริง” คยองซู
“ทุกคนพอก่อน ในฐานะที่เราฉลาดในเรื่องแบบนี้ที่สุดเราขอสรุปง่ายๆสั้นๆเลยนะว่า เจอที่ไหน เมื่อไร เราทุกคนจะต้อง Fight เพื่อความรักของเพื่อนเรา” ซูโฮ
“ทุกคนสู้ไม่สู้” อี้ชิง
“ไม่สู้…….” เพื่อนอีกห้าคนที่เหลือ
“ฮืออออออ เดี๋ยวเราก็งอนทุกคนเลยนี่”
“ล้อเล่นน่า เราต้องสู่อยู่แล้ว เพื่อนเราทั้งคนนิ จริงไหม” ลู่หานรีบพูดให้กำลังใจเพื่อนทันที ก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นไปอย่างคำที่ มินซ็อกบอกนั่นก็คือ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
ร่างเล็กตัดสินใจเดินหาอาหารง่ายๆกิน แต่ยังไม่ทันไร ก็เจอบุคคลที่ไม่คาดคิดว่าจะมาอยู่ตรงนี้และ ที่ข้างหลังของเธอยังมีพวกผู้หญิงท่าทางดูตัวใหญ่กว่าพวกเขาทั้งหกคนมารวมตัวกันซะอีก แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น คือมาทำไมกัน
“ฉันมีเรื่องที่อยากจะตกลงกับเธอ จาง อี้ชิง” ไอริน
“เรื่อง อะไรเหรอ”
ในระหว่างที่ อี้ชิงที่ดูเอ๋อๆ ทำหน้าทำตามึนๆกับเรื่องพวกนี้ กำลังยืนเคลียร์ปัญหาในหัวข้ออะไรทุกคนก็คงรู้กันดีอยู่แล้ว สองเพื่อนร่างเล็กก็แอบกระซิบกับเพื่อนที่เหลือที่กำลังรอการตกลงกันอยู่อย่างเงียบๆ
“คยองนายว่าชิงจะคุยกับยัยนั้นรู้เรื่องไหม” ลู่หานเอ่ยถามเพื่อน
“เราว่าไม่นะ”
“ไม่น่าจะมีปัญหานะเหรอ”
“เปล่า!! เราหมายถึงชิงเนี่ย! ไม่น่ารอด” และคำตอบของคยองซูก็เป็นจริงอย่างที่ทุกคนเข้าใจ เมื่อร่างเล็กของอี้ชิงที่กำลังเดินเข้ามารวมกับกลุ่มเพื่อน พร้อมกับทำหน้างงเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
“นี่ๆๆ คยองซูลู่หานคือระดับภาษาเรายังไม่ดีเท่าไร และก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจ ช่วย 翻(fān)译(yì)ให้เราหน่อยได้ไหมอ่ะ(หมายถึง การแปล) ”
“นั่งไงว่าแล้วไม่มีผิด” คยองซู
และหลังจากจางอี้ชิงกระซิบให้ลู่หานฟังเป็นภาษาจีนก่อนที่ลู่หานจะส่งสารต่อเป็นภาษาเกาหลีที่ไม่ได้ดีไปกว่ากันไปให้คยองซูได้แปลเป็นภาษาเกาหลีที่เรียบเรียงดีแล้วให้ฝ่ายนั้นได้ฟังแบบไหลลื่นมากขึ้น
“นี่เธอน่ะหน้าด้านมากเลยนะที่มาแย่งแฟนเพื่อนผม” ประโยคแรกที่คยองซูแปลก็ทำให้หญิงสาวลมออกหูทันที
“แก!!!” หญิงสาวกำลังเดินเข้าไปตบคนที่พูดแต่ก็โดนขัดขวางจากคยองซู
“ยังไม่จบรอฟังก่อน” ร่างของหญิงสาวหันกลับมาตะวัดสายตาขวางทันที
“คุณมันก็แค่คนไร้ค่าที่ไม่มีใครต้องการ คนเขาไม่รักก็ยังจะตามไปตอแย ไม่มีสามัญสำนึกของความเป็นมนุษย์ คิดบ้างไหมว่าถ้าพ่อแม่รู้ว่าทำตัวเสเพขนาดนี้ พวกท่านจะรู้สึกอย่างไร ไม่สงสารพวกท่านหรือไง หรือว่าคุณเป็นเด็กที่มีปัญหามาตั้งแต่เด็ก………..” คยองซูที่กำลังพูดอยู่ก็หยุดทันทีที่หญิงสาวบอกให้พอก่อน
“พวกแกทุกคนกำลังหลอกด่าฉันงั้นเหรอ” ไอริน
“ไม่โง่นิครับ แล้วทำไมที่ผ่านมายอมทำเรื่องโง่ๆล่ะครับ” คราวนี้เป็นซูโฮบ้างที่พูด
“พวกแก ได้!!ในเมื่อพูดมาขนาดนี้ก็อย่าอยู่เลย” เพียงแค่นั้นก็เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้นมาทันที เมื่อไอรินและหญิงสาวร่างยักษ์ที่มาช่วยเป็นกองหนุนให้เธอก็ตรงเข้าหาร่างเล็กทั้งหกทันที แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ ทั้งสองฝายมีจำนวนคนเท่ากัน แต่ก็ด้วยสถานะทางร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยของแต่ละคนนั้นจึงทำให้ลำบากอยู่มาก
“ทีนี้ก็เหลือแค่แกกับฉัน” ร่างของหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ และร่างเล็กเองก็เริ่มที่จะถอยหลังเรื่อยๆเช่นกัน
“ทำไม กลัวเหรอ ฮึ แต่ก็ดีเหมือนกันแกจะได้รู้ไงว่าไม่ควรที่จะมายุ่งกับของที่มันเป็นของฉัน”
“ไม่ใช่ เฮียคริสเป็นของชิงไม่ใช่คุณ ดูก็รู้ว่าเฮียคริสไม่ได้รักคุณแล้ว”
“อย่าโง่ไปหน่อยเลย ”
“แต่ชิงว่าคนที่โง่คือคุณมากกว่า”
“แก”
เปรี๊ยะ!!! หญิงสาววาดมือกระทบกับใบหน้าสวยของร่างเล็ก
“ปากดีจังเลยนะแก”
“คุณตบชิงเหรอ”
“ใช่ ฉันตบแก ทำไมห๊ะทำไม แกจะทำอะไรฉะ………..” หญิงสาวพูดยังไม่ทันขาดคำ ก็โดนมือเรียวของอีกคนวาดตบคืนบ้างเหมือนกัน
“นี่สำหรับที่คุณตบชิง ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่มีใครกล้าทำกับชิงแบบนี้ แต่คุณ ” หญิงสาวที่อึ้งกับการตอบกลับของร่างเล็กก็ทำให้เธอเผลอถอยหลังจนล้มไป ก่อนที่จะลุกขึ้นมา พร้อมที่จะประทุษร้ายร่างเล็กอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับมีมือปริศนามารั้งมือของเธอไว้ก่อน
“พอได้แล้วไอริน” หญิงสาวอึ้งกับการมาของใครบางคน พร้อมกับเพื่อนๆของชายที่อยู่ตรงหน้า ที่ตอนนี้ก็ต่างไปช่วยเพื่อนคนอื่นของร่างเล็กที่ยื่นอยู่ตรงหน้าเธอ
“คริส” ชายหนุ่มทำเพียงเงียบ ก่อนที่จะผลักมือเธอออกไปให้ห่างจากร่างของคนรัก
“ฉันคิดว่าเธอจะเข้าใจทุกการกระทำของฉันหมดแล้วและก็ขอร้อง กลับไปอยู่ที่ของเธอซะเรื่องระหว่างฉันกับเธอมันจบไปตั้งนานแล้ว และฉันไม่อยากให้ทำให้ว่าที่คู่หมั้นฉันต้องเสียใจ” คริสพูดเน้นย้ำคำว่าคู่หมั้น ทำให้หญิงสาวที่ได้ยินเบิกตากว้าง แม้กระทั่งร่างเล็กเองก็ตกใจกับคำนั้นเช่นกัน
“ไม่จริง คริสเรารักกันไม่ใช่เหรอ คริสอย่าประชดประชันรินแบบนี้สิ”
“เลิกหลอกตัวเองได้แล้ว” เซฮุนเลือกที่จะเอ่ยเตือนเธออีกครั้งด้วยความหวังดี
กรี๊ด!!!!!!!!!!!
“ไม่จริงคริสรักรินเรารักกัน” ร่างสูงเองก็ไม่ได้สนใจหญิงสาวที่กรีดร้องอยู่แต่กลับหันไปหาร่างเล็กอีกคนแทน
“หนูชิงเป็นอะไรมากหรือเปล่า” รุ่นพี่คริสพร้อมกับเดินมาหาคนน้องแต่อีกคนเลือกที่จะไม่ได้พูดอะไร
“…………………….” อี้ชิงเดินไปหาหญิงสาวที่กำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้าแทน
“คุณไอรินครับ ”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
“ชิงรู้ครับว่าคุณเจ็บปวด แต่จะมีค่าอะไรในเมื่อคนที่คุณรักเขาไม่ได้รักคุณ” ร่างเล็กพยายามอธิบายให้เธอฟัง
“ถ้าไม่มีแก คริสเขาก็ต้องรักฉัน” หญิงสาวตอบ
“ถึงไม่มีชิงเฮียคริสก็ต้องเจอคนอื่นอยู่ดี ”
“ไม่!!!” หญิงสาวกรีดร้องพร้อมกับร้องไห้ออกมาว่าท้ายที่สุดแล้วเธอต้องยอมรับงั้นเหรอว่าเธอแพ้เด็กคนนี้ ก่อนที่จะมีบุคคลที่สามเดินเข้ามาเพื่อห้ามเธอไม่ให้ทำอะไรที่มันถล่ำลึกไปกว่านี้
“พอได้แล้วไอริน”
“แด๊ด”
“ใช่แด๊ดเอง”
“แด๊ดมาได้ไง”
“ถ้าแด๊ดไม่มา แด๊ดคงไม่รู้ว่าลูกสาวของตัวเองกำลังไล่ตามผู้ชาย และทำอะไรที่มันสิ้นคิดขนาดนี้” ก่อนที่ชายวัยกลางจะสั่งลูกน้องให้พาตัวหญิงสาวออกไป
“ปล่อยนะ ฉันบอกให้ปล่อย” หญิงสาวเองก็พยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากกลุ่มลูกน้องพ่อของเธอ
พอเหตุการณ์สงบลงร่างเล็กของคนน้องก็เดินหนีผมไปทันที สงสัยยังคงโกธรผมอยู่ที่ผมหายไปแบบนั้น ทั้งยังไม่ยอมติดต่อกลับมาไหนจะเรื่องแฟนเก่าของผมที่ตามรังควานไม่ยอมเลิกราอีก ผมเองก็เข้าใจน้องครับไม่ไม่คิดที่จะแก้ตัวใดๆด้วย ตอนนี้ผมเลยทำได้เพียงแค่พยายามที่จะง้อของคืนดีกับแฟนตัวเล็กเท่านั้น
"หนูชิงฟังก่อนได้ไหมครับ ไม่เดินหนีแบบนี้ได้ไหม"
"......"
"เฮียไม่ขอแก้ตัวกับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะเฮียมยอมรับผิดทุกอย่าง แต่เฮียอยากจะขอโอกาสจากหนูชิงได้ไหม โอกาสที่จะไม่ทำให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอีก"
"....."
"ถ้ายังโกธรอยู่หนูชิงยังไม่ต้องให้คำตอบตอนนี้ก็ได้ แต่อย่าเดินหนีเลยนะครับคนดี"
"คิดว่าพูดแบบนี้แล้วหนูจะเชื่อเหรอ"
"ถ้าหนูชิงไม่เชื่อลองพิสูจน์โดยการให้โอกาสเฮียได้ลองทำในสิ่งที่พูดได้ไหมครับ เราจะได้รู้คำตอบไงว่าที่เฮียพูดมาทั้งหมดเฮียสามารถทำมันได้ตามที่พูดจริงๆ" ผมพยายามอธิบายที่เรียกได้ว่าขายความดีของตัวเองเตรียมที่เพื่อให้คนน้องยอมรับในข้องเสนอที่ผมยื่นให้
"งั้นขอคิดดูก่อนแล้วกันนะครับ"
"งั้นระหว่างที่หนูชิงคิดอยู่เรากลับกันนะครับ กลับห้องเรากันนะ" ไม่ว่าเปล่าผมฉวยโอกาสจับมือน้องให้เดินไปที่รถของผมด้วยกันทันที คนน้องมีท่าทีที่ขัดขืนเล็กน้อยที่ถูกผมจับมือ แต่สุดท้ายน้องก็ยอมให้ผมจับมืออยู่ดีครับ คนอะไรไม่รู้น่ารักเป็นบ้าเลย แบบนี้ก็รักเลยสิครับ
#มาแล้วจ้าสำหรับใครที่กำลังรออยู่จ้า อิอิ ตอนนี้ช้าหน่อย แต่ต่อไปเราจะอัพให้เลื่อยๆเลยจ้า ต้องขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ ตอนนี้เราก็เลยมาอัพลงให้อ่านกันจ้า และก็เหลืออีกไม่กี่ตอนแล้วที่ เฮียคริสเเละหนูชิง ก็จะจบลงอย่างสมบูรณ์แบ รออ่านกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น