คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF : EXO KRISLAY 100%
EP7
ทุกการก้าวเดิน..
เมื่อต้องเจอกับปัญหาที่เข้ามาพร้อมกันอย่างที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ทั้งสองคนจะทำยังไง และเรื่องทุกอย่างจะออกมาแบบไหนติดตามเป็นกำลังใจให้กับ
เฮียคริสและหนูชิงด้วยนะคะ
จากวันนั้น จนมาถึงวันนี้ ชีวิตของทั้งคู่เปลี่ยนไปจากเดิม คริสเองที่ก็เปลี่ยนจากชายหนุ่มที่เงียบและชิค กลายมาเป็นคนที่ยิ้มง่ายมากขึ้น พูดเยอะมากขึ้น แต่ทุกการกระทำที่เปลี่ยนไปของคริสเกิดขึ้นแค่ร่างเล็กเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ได้รับรู้
และสิ่งที่ยากจะทำใจอีกเรื่องคือ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไม่ต้องคอยส่งสายตาวิวับแบบนั้นมาให้เฮียคริสของหนูชิงด้วย บอกตรงๆเลยว่าหนูชิงไม่ชอบ
“หนูชิงครับ ทำไมวันนี้ดูไม่ค่อยพูดล่ะ” ร่างสูงที่เห็นแฟนตัวเล็กที่ดูผิดแปลกไปจากเดิม ก็ถามด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้อี้ชิงดูไม่ค่อยจะ enjoy เท่าไหร่ที่มารอแฟนสุดหล่ออยู่ที่คณะวิศวะ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกเพราะวันนี้หนูชิงลากคยองซูมาด้วย แถมยังมีพวกแก้งส์หมอเถื่อนอย่าง เซฮุน เทา ชานยอล และจงแด ที่คริสเป็นคนบังคับให้มานั่งเฝ้าแฟนตัวเล็กให้ เพื่อรอระหว่างที่ตัวเองเรียนเสร็จ
“เปล่าครับ”
“เชื่อได้ไหมเนี่ย พูดเปล่าทีไร มีเรื่องทุกทีอ่ะ” ร่างสูงพูดอย่างรู้ทัน
“ชิ ทำเป็นรู้ดี” พูดพร้อมกับหันหน้าไปอีกทาง
“หนูชิง”
“คริสคะ” กำลังที่จะปรับความเข้าใจกับแฟนสาว?? แต่ทุกอย่าก็ต้องหยุดลงเพราะ เสียงของบุคคลที่สามที่เดินเข้ามาควงแขนร่างสูงไว้
“อ้าว!สวัสดีจ้าน้องชิง” ร่างเล็กของหญิงสวาเอ่ยทักทาย พร้อมกับรอยยิ้มของผูชนะ
“………………..” ร่างเล็กเงียบนิ่ง พร้อมกับหันหน้าหนีทันที
“พอดีหนูชิง เขาเป็นคนไม่ชอบคนที่เสแสร้งน่ะครับ” คยองซูตอบ
“นี่!!!!”
“หยุด!” คริสรีบดึงแขนของหญิงสาวออกให้ห่างก่อนที่จะเดินเข้าไปหาร่างเล็ก
“…………………” ร่างสูงมองหน้าอีกคนก่อนที่จะมองหน้าเพื่อนเป็นการขอบใจ ก่อนที่จะจับแขนร่างเล็กให้เดินออกไปจากสถานที่นี้ทันที
“อ้าวชิง………”ร่างเล็กของเพื่อนที่อยู่ในเหตุการณ์ ก็เกิดความงงก่อนที่จะเดินตามออกไปแต่ก็ต้องหยุดไว้เพียงเท่านั้น เพราะเสียงของใครอีกคน สงสัยงานนี้คงมีเคลียร์กันอีกยาว
“ปล่อยหนูชิง”
“ไม่ปล่อยหรอก แฟนน่ารักขนาดนี้”
“ชิ หนูชิงงอน” พร้อมกับหันหน้าหนีอีกคน แต่ก็ต้องเจอกับบางอย่างที่น่าตกใจกว่า
“ม่าเฟย อาป๊า” ร่างเล็กอุทานด้วยความตกใจ
“อาหนูชิง มาหาม่าเดี๋ยวนี้”
“ขอโทษนะครับ” ร่างสูงที่เริ่มงงๆกับเหตุการณ์
“มันไม่ใช่เรื่องของลื้อ ปล่อยลูกอั๊วได้แล้ว พาตัวลูกอั๊วไปรอที่รถ” ชายวัยกลางพูดกับร่างสูง ก่อนที่จะหันไปสั่งลูกน้องที่อยู่ข้างๆ
“ไม่นะป๊า ปล่อยหนูชิงนะ” ร่าเล็กของอี้ชิงพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากพวกลูกน้องของอาป๊า แต่ก็ไม่เป็นผล
“หนูชิง อย่าดื้อกับป๊า”
“ไม่ ปล่อยหนูชิง เฮียคริสช่วยหนูชิงด้วย”
“อี้ชิงเชื่อใจเฮียนะ” ร่างสูงบอกกับอีกคนก่อนที่จะหันกับมาสบตากับพ่อของคนรักอีกครั้ง
“ลื้อเป็นคนจีนเหรอ พูดจีนชัดดีนิ” เมื่อพ้นสายตายของลูกชาย ชายวัยกลางก็เปิดประเด็นทันที เมื่ออยู่กับว่าที่ลูกเขยคนนี้ เพียงสองคน
“ขอบคุณครับ”
“แล้วยังไงเรา นี้อาหนูชิงยังไม่รู้ความจริงเหรอ”
“ยังครับป๊า”
“ลื้อนี้น๊าอาฟาน เดี๋ยวอาหนูชิงรู้ก็งอนหรอก”
“ผมรู้ครับป๊า แต่เพื่อความสมจริง ผมอยากขอร้องป๊า”
“งั้นก็ตามใจลื้อแล้วกับ ถือว่าอั๊วบอกแล้ว”
ย้อนกลับไปเมื่อคริสและอี้ชิงเป็นแฟนกัน เขาที่กำลังนั่งรอใครอีกคนที่ยังไม่เลิกคลาสเรียนอยู่ใต้ตึก อยู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์ จากคุณแม่ที่อยู่แคนาดา ต่อสายตรงมาหา และหลังจากนั้นคุณแม่ก็ได้เล่าเรื่องของลูกชายเพื่อนให้ฟังว่า แอบหนีออกจากบ้านไปเรียนต่อ ที่เกาหลี อยากให้เขาช่วยสืบหาด้วยอีกแรง และคุณแม่ก็ส่งประวัติต่างๆมาให้ ก่อนที่ท่านจะวางสายไป ร่างสูงเปิดประวัติดู ก็พบว่าคนที่เป็นลูกของเพื่อนแม่นั้นเป็นใคร ร่างสูงรีบหยิบโทรศัพท์ก่อนที่จะต่อสายไปหามารดาทันที
“แม่ครับผมต้องการเบอร์โทรติดต่อของคุณ จาง ต้าหวัง ครับ”
“งั้นเดี๋ยวคุณแม่ส่งเมลล์ไปให้นะฟาน”
“ไม่ได้ครับต้องเดี๋ยวนี้”
“เร่งอย่างกับเราเจอตัวน้องแล้ว”
“ยังครับ” ตอบเสียงนิ่งเพื่อให้ไม่ผิดสังเกต
“ยังไงของเราเนี่ยตาฟาน”
“เอาเป็นว่าแม่ส่งมาให้ผมตอนนี้เลยดีกว่าครับ” ร่างสูงพยายามเลี่ยงการตอบบทสนทนาทุกอย่าง
“โอเคๆอะไรของแกเนี่ยเจ้าลูกคนนี้นี่ อ้อและแม่ขอบอกไว้อย่างเลยนะว่า……………….”
“ว่าอะไรครับ” ร่างสูงถามด้วยความสงสัยอีกครั้ง
“เอาตรงๆเลย แม่เคยเจอหนูชิงเขาแล้วตอนเด็กๆน่ารักมาก และก็แม่อยากได้หนูชิงมาเป็นลูกสะใภ้ และที่สำคัญไปกว่านั้น พ่อของหนูชิงก็อยากได้เราไปเป็นเขยด้วย เนี่ยแม่เลยอยากจะย้ำเราเลยนะตาฟาน เราต้องเอาหนูชิงมาเป็นสะใภ้แม่ให้ได้ ” ผู้เป็นมารดายังคงเล่าถึงจุดประสงค์ในครั้งนี้ต่อไปโดยที่เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าลูกชายของเธอตอนนี้ ยิ้มจนปากเรียวนี่แทบฉีก
“ถ้าแม่ต้องการอย่างงั้นจริงแม่ก็ต้องไปสู่ขอน้องเขามาให้ผมสิครับ”
“แหม!!ลูกชายแม่นี้มันได้ใจแม่จริงๆ”
“ฮึ!!” ร่างสูงทำเพียงแค่ยิ้มเท่านั้น เพราะเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า โลกมันจะกลมขนาดนี้ ถึงขนาดที่ว่า ว่าที่สะใภ้ของแม่ในอนาคต เป็นคนเดียวกันกับคนที่เขาอยากจะสร้างอนาคตด้วย
“แม่จะวางสายแล้วนะ บายครับอี้ฟาน”
“ครับ” ก่อนที่สายจะถูกตัดไป และรอเพียงไม่นาน เขาก็ได้เบอร์โทรคุณ จาง ต้าหวัง ร่างสูงรีบกดต่อสายไปหาทันที
รอเพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงตอบกลับมา
“ฮัลโหล” เสียงชายวัยกลางตอบกลับมา
“สวัสดีครับคุณอา ผม อู๋ อี้ฟาน ครับ”
“อ้อ เธอคงจะเป็นลูกของ เหมยเหมย สินะ”
“ครับ”
“ก็อย่างที่เรารู้มานั้นแหละ”
“ผมทราบดีครับ และผมก็อยากที่จะพูดบางอย่างกับคุณอาด้วยครับ” ร่างสูงตัดสินใจแล้วว่าจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อของอีกคนฟัง และเรื่องทุกอย่างที่ว่านั่น มันรวมไปถึงเรื่องความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนด้วย ทำให้ตอนนี้ พ่อของอี้ชิงยิ่งถูกใจในว่าที่ลูกเขยคนนี้มากยิ่งขึ้น
อย่างที่ทุกคนได้รู้ไปแล้วว่า ทั้งอาม่าและอาป๊าของอี้ชิงนั้นเป็นคนที่ห่วงลูกเอามากๆ หากอี้ฟานไม่ใช่ลูกชายของเหมยเหมย เขาคงจะพาตัวเจ้าลูกที่แสนดื้อรั้นนั้นกลับจีนไปแล้ว
“เรานี้ได้ใจป๊าจริงๆเลยอาฟาน และก็เลิกเรียกป๊าว่าอาได้แล้ว เรียกป๊าเหมือนหนูชิงเถอะ”
“ครับป๊า”
…………………………………………………………
คริสที่กำลังคิดถึงเรื่องของอีกคนทีไร มันก็ทำให้เขายิ้มออกมาทุกที และก่อนที่เขาจะไปรับตัวอีกคนที่ตอนนี้คงจะโดนผู้เป็นพ่อสวดยับอยู่แน่ๆ เขามีเรื่องที่ต้องจัดการเคลียร์กับใครอีกคนให้รู้เรื่องก่อน
ร่างสูงยกมือถือต่อสายหาใครอีกคนทันที และปลายสายเองก็รีบตอบรับแทบจะทันทีเหมือนกัน
“คริส วันนี้คิดยังไงหรือคะที่โทรมาหารินได้” เสียงหวานตอบปลายสายทันทีที่กดรับ
“เรามีเรื่องต้องคุยกันไอริน”
“ใช่ค่ะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” หญิงสาวจัดการนัดแนะสถานที่ทันที เพราะเธอเองก็จะไม่ยอมเสียร่างสูงนี้ไปให้ใครเหมือนกันในเมื่อเธอไม่ได้ ก็จะไม่มีใครได้ร่างสูง
ณ ร้านกาแฟที่ไม่ใหญ่และไม่เล็ก ที่ตั้งอยู่ห้างชื่อดังใจกลางเมือง มีร่างสวยของหญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่ ร่างที่สูงสมส่วนของชายหนุ่มเดินเข้าไปในร้านนั้น
“คริส สั่งอะไรก่อนไหมเดี๋ยวริน…………”
“ไม่ต้อง พอดีฉันไม่หิว” ร่างสูงจ้องหน้าอีกคน ก่อนที่จะเริ่มเปิดประเด็นทันที
“เลิกวุ่นวายกับฉันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
“ฮึ!ทำไมล่ะ ถ้ารินไม่ทำตามคริสจะทำอะไรรินงั้นเหรอคะ”
“……………….” ร่างสูงยังคงนิ่ง ไม่ตอบอะไร แต่กับสวนทางกับกับสายตาที่ตอนนี้ฉายแววโกรธอย่างเห็นได้ชัด
“ทำไมคะ คุณโกรธรินเหรอ ฮึ! คุณจำไว้เลยนะคริส ว่าถ้ารินไม่ได้คุณก็จะไม่มีใครหน้าไหนได้เป็นอันขาด เพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะคุณเป็นของรินยังไงล่ะ”
“กรุณาอย่าเข้าใจผิด เพราะฉันกับเธอเราจบกันไปนานแล้ว”
“คริสคะ แต่รินรักคุณนะคะ รินอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ” หญิงสาวฉวยมือหนามาจับไว้แน่ แต่ร่างสูงกลับแกะมือเรียวนั้นออกก่อนที่จะลุกขึ้น
“แต่คุณก็เคยอยู่มาแล้วไม่ใช่เหรอ” ก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกไปทันที โดยที่ไม่ได้สนใจเสียงเรียกนั้นอีกเลย
“คริส!! คริส!!!” สายตาสวยมองร่างที่เดินออกไปด้วยความโกรธ
“เรื่องมันไม่จบแค่นี้แน่คริส”
อีกด้านที่ตอนนี้อี้ชิงอยู่ที่คอนโดที่ไหนสักแห่ง ร่างเล็กที่โดนพ่อผู้ให้กำเนิด พามายังที่นี่ ร่างเล็กก็เอาแต่ร้องไห้ จนอาม่าที่นั่งอยู่ด้วยตอนนี้ ก็เริ่มที่จะสงสารหลานเข้าไปทุกทีเพราะตั้งแต่ที่เลี้ยงเด็กคนนี้มา เธอเฝ้ารักเฝ้าดูแลทุกอย่างไม่ว่าจะอยากได้อะไรหรือต้องการอะไร สิ่งที่อยากได้นั้นจะหามาให้ได้แม้สิ่นนั้นจะหายากแค่ไหน เธอก็จะหามาให้ทุกอย่าง ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เธอจะทำให้หลานรักของเธอต้องเสียน้ำตา จนกระทั่งมาถึงตอนนี้
“เลิกร้องสักทีเถอะอาหนูชิง เดี่ยวอาฟานก็มารับลื้อกลับแล้ว” ร่างเล็กที่กำลังร้องไห้อยู่ ก็หยุดทันที ก่อนที่จะจ้องหน้าอาม่าที่ตอนนี้พูดเหมือนว่ามีใครจะมารับ ใครกัน ใครคืออาฟาน ไม่นะ หนูชิงไม่ต้องการอาฟานอะไรทั้งนั้น หนูชิงต้องการเฮียคริสของหนูชิงคนเดี๋ยว อาม่ากับป๊าได้ยินไหหนูชิงต้องการเฮียคริสคนเดียว
“ฮือ!!!!!!!!!!!!!!!!!” เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างเล็กของอี้ชิงก็ยิ่งร้องหนักเข้าไปอีก
“อ้าว ลื้อนี้ยังไงอาหนูชิง ก็อั๊วบอกเดี๋ยวอาฟานก็มารับยังจะร้องไห้อีก” อาม่าเฟยที่ไม่เข้าใจในการกระทำของอีกคน สรุปพวกลื้อได้เป็นแฟนกันไหมเนี่ย 'คิดในใจ'
“ไม่เอา!หนูชิงอยากกลับไปหาเฮียคริส อาฟงอาฟานไหน หนูชิงไม่รู้จัก หนูชิงอยากไปหาเฮียคริส ปล่อยหนูชิงเดี๋ยวนี้นะ” ไม่ว่าจะยังไง ร่างเล็กก็ไม่ยอมหยุด ผู้เป็นพ่อที่เริ่มจะทนไม่ได้ก็เดินเข้าไปหาคนเป็นลูกก่อนที่จะ
“หนูชิงหยุด ถ้าไม่อยุดเราจะกลับฉางซาตอนนี้” และทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีแม้กระทั้งเสียงสะอื้นด้วยซ้ำ
“อาป๊าใจร้าย”
“ป๊าไม่ได้ให้พูด ลื้อพูดทำไม” เมื่อโดนคนเป็นพ่อดุน้ำตาก็เริ่มที่จะไหลอีกครั้ง
“เช็ดน้ำตาซะอาหนูชิง และก็นั่งสำนึกความผิดของตัวเอง ก่อนที่อาฟานจะมาไม่งั้นป๊าจะพากลับตอนนี้เลย” เพียงเท่านั้นร่างเล็กก็นั่งก้มหน้าหลังตรง สำนึกความผิดตัวเอง พร้อมกับอ้อนวอนขอร้องพระเจ้าให้เห็นใจในความรักครั้งแรกของหนูชิงผ่านไปได้ด้วยดีด้วยเถอะ
"ทำไมต้องห้ามไม่ให้หนูชิงพูดด้วยเล่า!!"
"ยังไม่หยุดอีก"
"ป๊าอ่ะ!!!!"
"หนูชิง..............." ร่างเล็กที่เห็นท่าทางที่จริงจังของบิดา รีบพูดแก้ต่างทันที
"หนูชิงแค่จะบอกว่าจะเริ่มสำนึกความผิดแล้วนะ"
ที่แท้เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้นี้เอง มาแล้วจ้าสำหรับใครที่รอในส่วนที่เหลือนะคะ และหนูชิงของเราเนี่ย ก็ยังคงความน่ารักไม่หายเลยนะคะ
ที่สำคัญอย่าลืมรอติตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ปล1. เรื่องของหนูชิงก็ใกล้ที่จะจบลงไปทุกทีแล้อ่ะ คู่ต่อไปจะเป็นของใครนั้น อย่าลืมติดตามรอลุ้นอ่านกันด้วยนะคะ
ปล2. ไรท์ขอกราบขอพระคุณทุกคนที่คอมเม้นท์ให้ไรท์นะคะ
^_^
#感谢你阅读我的小说
ความคิดเห็น