คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF : EXO KRISLAY 100%
EP6
ความรู้สึกที่มี..
การจีบใครสักคน ในแบบชิคๆ ของคริส จะเป็นยังไง และหนูชิงของเราจะยอมเป็นแฟนหรือไม่ ต้องคอยติดตามจ้า
ในเช้าวันนี้ ร่างเล็กตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงนิดหน่อย จากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ และเพียงแค่คิดถึงหน้าใครอีกคน ใบหน้าเล็กก็ต้องขึ้นสีแดงรามไปจนถึงใบหู ทั้งมือเรียวนั่นก็จับที่ริมฝีปากเล็ก
สะบัดหัวสองสามที เพื่อไม่ให้คิดอะไรที่มันฟุ้งซ่านไปกว่านี้ ดวงตาสุกใสกวาดไปมองรอบห้องเพื่อมองหารุ่นพี่หนุ่ม ก่อนที่จะเห็นอีกคนเดินออกมาจากห้องน้ำ อี้ชิงเองก็ต้องสะดุ้งเพราะเผลอไปสบตากับใครอีกคน
“ตื่นแล้วทำไมยังไม่ไปอาบน้ำ” เสียงดุจากรุ่นพี่สุดหล่อ
“ครับ จะไปเดี๋ยวนี้เลย”
“เดี๋ยว………” ร่างเล็กมองอีกคนที่วันนี้ดูแปลกไปกว่าทุกครั้ง
“ครับ”
“มานี่มา” อี้ชิงเดินเข้าไปหาด้วยความงุนงง ก่อนที่ร่างสูงของคริสจะก้มมาหอมแก้มเนียนนั่น และกระซิบบางอย่างที่ใบหูเล็ก
“Morning kiss และหวังว่าเธอคงจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำ” ร่างของรุ่นพี่ก็เดินออกไปทันที อี้ชิงเองก็ทำได้เพียงแค่ยืนนิ่งเท่านั้น
“ชิง……….” กลุ่มเพื่อนสนิทแก้งส์เด็กน่ารักทั้งหกที่ตอนนี้นัดกันออกมากินของว่าง ร้านนี้เป็นร้านกาแฟเล็กๆที่อยู่ใกล้กับมหาลัย และยังมีขนมหน้าตาน่ากินอีกเยอะแยะ
“ชิง เป็นไรป่ะเนี่ย” และก็เป็นอีกครั้งที่เงียบ ก่อนที่คนเรียกจะหมดความอดทนแล้วจึงจัดการขั้นเด็ดขาด
“อี้ชิงงงงงงงงงงง” ลู่หานที่เรียกเพื่อนอยู่หลายที แต่ดูเหมือนว่าจะเรียกเท่าไรก็ไม่สามารถเรียกสติของเพื่อนกลับมาได้เลย
“โอ๊ย!!! เสี่ยวลู่ หูชิงจะหนวกอยู่แล้วร้องดังขนาดนี้”
“เหรอ!! ก็เราเรียกชิงตั้งหลายที เป็นไรหรือเปล่า เห็นนั่งใจลอยมานานแล้ว” ลู่หาน
“เปล่า เราไม่ได้เป็นอะไร”
“เราไม่เชื่อหรอก เล่ามาเลย ทั้งเรื่องที่แอบกลับก่อนด้วยเมื่อคืน” ซูโฮ
“นั้นสิ เราเป็นห่วงแทบแย่ นึกว่าโดนลักพาตัวไปแล้ว” มินซอก
“ก็เปล่า ไม่มีอะไรจริงๆ” ยังคงเลี่ยงที่จะตอบ
“แต่เมื่อคืนน่ะ เราเหมือนเห็นรุ่นพี่คริสเดินมาที่โต๊ะนะ” คยองซู
“บอกมาซะดีๆจางอี้ชิง เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น” แบคฮยอน
“ก็……………” ร่างเล็กเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เหล่าเพื่อนๆฟังว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง เล่าไปก็หน้าแดงไป ส่วนคนฟังก็ไม่ต่างกันมากนัก รวมไปถึงเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อเช้าด้วย ก่อนที่จะได้ข้อสรุปทุกอย่างเป็น
“เราว่านะ รุ่นพี่คริสชอบชิงแน่นอน เชื่อเรา” ซูโฮ
“ใช่ๆ ถ้าไม่ชอบคงไม่ทำแบบนี้หรอก morning kiss ด้วยนะ” มินซอก
“ฮั่นแน่ เขินใหญ่เลย โน้นๆมาโน้นแล้ว” ลู่หาน ที่เห็นว่าใครกำลังเดินมา ก็รีบพูดขึ้นมาทันที ก่อนที่กลุ่มเพื่อนที่เหลือจะหันไปมองอีกคนที่กำลังเดินเข้ามา
“สวัสดีครับรุ่นพี่”
“………………” และนี้ก็อาจจะเป็นเพราะความเคยชินเลยทำให้ร่างสูงเลือกที่จะใช้ความเงียบเป็นคำตอบ จนคนที่เอ่ยทักอย่างลู่หานพยักหน้าเข้าใจ และก็เหมือนว่าเพื่อนๆทุกคนจะรับรู้ทางสายตาอันเงียบนิ่งนั่น ทุกคนเลยลุกออกจากโต๊ะไป และตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่อี้ชิงและคริสเท่านั้น
“เอ่อ รุ่นพี่มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“………………..” ร่างสูงไม่ตอบเพียงแต่จ้องใบหน้าสวยของอีกคนเท่านั้น
“เอ่อ…ถ้ารุ่นพี่ไม่มีอะไรหนูชิงขอตัวก่อนนะครับ” ไม่ใช่อะไรหรอกนะครับผมเขินก่อนที่จะลุกขึ้นทันที มือหนาของรุ่นพี่ก็คว้าไว้ทันทีด้วยเช่นกันแถมยังจับร่างเล็กให้นั่งลงเหมือนเดิม
“แค่…..แค่ไม่มีเพื่อนกินข้าว” เพราะไม่รู้ว่าจะรั้งอีกคนด้วยวิธีไหน
“………” เป็นอี้ชิงบ้างที่ไม่ตอบ เพียงแค่พยักหน้าเข้าใจเท่านั้น
“แล้ว…………” ร่างสูงของคริสเว้นจังหวะยาว
“แล้วอะไรเหรอครับ” ถามพร้อมกับจ้องหน้าเอาคำตอบ
“แล้วก็……….”
“ก็”
“อยากเจอ” รวบรวมทุกความกล้าก่อนที่จะพูดออกไป ร่างเล็กที่ได้ยิน ก็ยิ้มหวานส่งมาให้ก่อนที่จะทำสีหน้าจริงจัง
เพราะร่างเล็กคิดถึงประโยคที่เพื่อนๆประเมินความน่าจะเป็นเกี่ยวกับความรู้สึกของรุ่นพี่ตรงหน้าให้ฟัง ก็พอจะรู้ว่า เราสองคนใจตรงกัน แต่ไม่ว่าจะยังไง การพูดออกมาให้ได้รับรู้มันย่อมดีกว่าการเก็บเงียบแล้วให้อีกคนคิดจินตนาการไปเอง
“รุ่นพี่ครับหนูชิงมีบางอย่างที่อยากจะถามรุ่นพี่”
“อืม……….”
“รุ่นพี่คิดยังไงกับหนูชิงเหรอครับ” และก็เหมือนว่าจะเป็นไปอย่างที่คิดไว้ว่า อีกคนดูนิ่งและยากที่จะเดาคำตอบ อย่างเช่นทุกครั้ง
“หนูชิงขอโทษที่ถามแบบนี้ แต่หนูชิงแค่อยากจะบอกรุ่นพี่ว่า ” ร่างสูงเองที่ทำได้เพียงแค่มองดวงตาของอีกคน ที่ดูเหมือนว่าตอนนี้ เริ่มมีหยาดน้ำค้างสีใสกำลังไหลลงมา และมันก็เป็นสิ่งที่คริสไม่ชอบมากที่สุด
“หนูชิงชอบรุ่นพี่นะครับ” และก็ลุกเดินออกไปทันที โดยที่ไม่รอให้ร่างสูงได้พูดอะไร มือเรียวรีบยกขึ้นเช็ดหยดน้ำค้างนั้นออกจากดวงตาสวย
‘อีกนิดเดียวเท่านั้นอี้ชิง รีบเดินออกจากร้านนี้ให้เร็วที่สุด’ เหลือเพียงอีกไม่กี่ก้าวเท่านั้น มือบางก็จะยื่นไปถึงประตูร้าน แต่ก็ดูเหมือนว่าจะช้าไปกว่าร่างสูงที่เดินมาจับแขนเรียวนั้นไว้ ร่างเล็กที่ไม่ได้ตั้งตัว ก็เซไปซบกับออกแกร่งของอีกคน
“ใจคอนี้ไม่ให้โอกาสฉันพูดเลยหรือไง” ร่างสูงกระตุกยิ้ม สายตาคมมองดูอีกคนที่อยู่ในอ้อมกอด ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นกุมข้อมือเล็กและพาอีกคนเดินออกไปจากร้านทันที
“เราไปหาที่เงียบๆคุยกันดีกว่า”
“ปล่อยหนูชิงนะ หนูชิงไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“จะไปดีๆหรือจะให้ฉันจูบ” สองดวงตาจ้องมองอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนที่ร่างเล็กจะเอ่ยทำลายความเงียบนั้น
“หนูชิงไม่กลัวหรอก แต่ที่ยอมไปเพราะหนูชิงกลัวรุ่นพี่เสียใจ รู้ไว้ด้วย” ร่างเล็กจะสะบัดออกจากอกอีกคนก่อนที่จะ……
สะดุดขาตัวเอง ไม่นะทำไมทุกครั้งหนูชิงชอบสะดุดขาตัวเองต่อหน้ารุ่นพี่คริสตลอดด้วย ต้องเจ็บมากแน่ๆ ถ้าเราล่วงลงไปกองกับพื้น แต่ทำไมมันไม่รู้สึกเจ็บ ร่างเล็กค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมาดู แล้วก็พบว่าเป็นรุ่นพี่คริสที่รั้งเอวคลอดเราไว้ได้ทัน
“ซุ่มซ่ามไม่เลิกเลยจริงๆนะเรา”
“งั้นก็ปล่อยหนูชิงสิ จะช่วยไว้ทำไม”
“………” ร่างสูงไม่ตอบ แต่ยกร่างเล็กของอีกคนขึ้นในท่าเจ้าสาวเดินผ่านสายตาของใครอีกหลายคน โดยที่ร่างสูงเองก็ไม่ได้แคร์สายตายใครด้วยเหมือนกัน ทั้งๆที่ร่างเล็กเองพยายามดิ้นให้ร่างสูงของรุ่นพี่ปล่อยตน แต่ผลที่ได้คือ ทุกครั้งที่ร่างเล็กพูดหรือดิ้น รุ่นพี่หนุ่มก็จะฉวยโอกาส ด้วยการหอมแก้มนิ่มนั้นทันที ก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปถึงรถ
และคริสเองก็จัดแจงที่นั่งให้อีกคนก่อนที่ตัวเองจะเดินอ้อมมาอีกฝัง และขับออกไปทันที
โดยที่ไม่ได้รับรู้ถึงสายตาของใครอีกคนที่มองมาด้วยความอิจฉาริษยา ร่างเล็กที่นั่งรถไปกับชายที่เขารัก
“เรื่องไม่จบง่ายๆแน่” และเธอก็เดินออกมาจากมุมอับเพื่อหลบหลีกไม่ให้สองคนก่อนหน้านี้เห็น ก่อนที่จะเดินออกไปจากบริเวณนั้น
ร่างสูงเลือกสถานที่เป็นคอนโดของตัวเองที่นานๆที จะได้มานอน เพราะเขาเองส่วนใหญ่ก็อยู่ที่หอพักนักศึกษามากกว่าเลยไม่ได้มานอนที่นี่
“นี้มันคอนโดใครเหรอครับ อย่าบอกนะว่า”
“ก็อย่างที่คิด” ร่างสูงเดินนำอีกคนเข้าไปก่อน ก่อนที่ร่างเล็กจะรีบวิ่งตามอีกคนเข้าไป
“อย่าวิ่งดิ เดี๋ยวก็สะดุดขาตัวเองล้มหรอก ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่”
“มันเรื่องของหนูชิง”
“พูดแบบนี้ อยากโดนทำโทษหรือไง”
“คิดว่าหนูชิงกลัวหรือไง”
“ฮึ………”เมื่อได้ยินดังนั้นคริสก็หยุดเดิน ก่อนที่จะหันหลังกลับไปจ้องหน้าอีกคนพร้อมกับเดินเข้าไปหาร่างเล็ก ร่างเล็กเองที่เห็นดังนั้นก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มแห้งๆกลับไปให้เท่านั้น
“หนูชิงล้อเล่นหรอกน่า เรารีบเดินกันดีกว่านะ”
เมื่อเข้ามาในห้องที่ดูเรียบแต่หรูตามสไตล์คนชิคอย่างรุ่นพี่คริส ร่างสูงเองก็จับให้คนตัวเล็กนั่งลงที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น ส่วนตัวเองก็นั่งคุกเข่า อยู่ด้านหน้าคนตัวเล็กก่อนที่จะจ้องดวงตาใสนั้นอีกครั้ง
“ต่อไปเรียกพี่ว่าเฮียคริสได้ไหม” ร่างเล็กที่อึ้งกับการกระทำนั้น ก็ทำได้เพียงแต่เงียบเท่านั้น
“และส่วนเรื่องที่เราถามว่า คิดยังไงกับเรา ตอนแรกเฮียยอมรับว่าสับสน แต่ตอนนี้เฮียอยากให้เรารู้ว่า ทุกสิ่งที่เฮียทำ เฮียทำเพราะความตั้งใจ ทำไปเพราะหัวใจของเฮียเป็นคนสั่งให้ทำ เพราะฉะนั้นคำตอบที่เราถามเฮีย เฮียขอตอบตรงนี้เลยว่า เฮียชอบเรา” เมื่อได้ฟังคำสารภาพ หยดน้ำค้างจากดวงตาใสก็เริ่มที่จะไหลอีกครั้ง
“ชิงคบกับเฮียได้ไหม”
“………………..” ช็อกหนักกว่าเดิม
“อย่าเงียบสิ ”
“หนูชิงงอน ไม่ยอมตอบหรอก” ปากก็พูดว่างอน แต่มือเล็กๆนั้นกลับกอดคออีกคนไว้แน่น พร้อมกับน้ำตาที่กำลังไหล
“ถ้าไม่ตอบเฮียจะถือว่าเราเป็นแฟนกัน แล้วถ้าเราปฏิเสธล่ะก็…………” ร่างสูงเว้นช่องว่างของคำไม่ยอมพูดต่อ
“ก็…ก็อะไร” ร่างเล็กรีบผลักตัวเองออกมาทันที
“ก็อย่าหวังว่าจะออกไปจากที่นี่ได้”
“บ้า !! พาหนูชิงกลับเดี๋ยวนี้เลยนะ” พูดไปก็เขินไป
“ตอบเฮียมาก่อน” ร่างเล็กยิ้มหวานอีกครั้ง เพราะดูเหมือนว่ารุ่นพี่ตรงหน้านี้เริ่มเปลี่ยนจากหน้านิ่งเป็นช่างพูดมากตั้งแต่เมื่อไร
“ว่าไงครับ”
“ก่อนอื่นหนูชิงอยากให้เฮียรู้ว่าเป็นเพราะหนูชิงกลัวเฮียเสียใจหรอกนะ ยอมก็ได้”
“ยอมจริงอ่ะ งั้นเฮียขอเลยได้ไหม”
“หนูชิงหมายถึงว่ายอมเป็นแฟนด้วยต่างหาก”
“อ๋อ! เฮียก็นึกว่ายอมเฮีย ดีใจเก้อเลยเรา”
"คนบ้า คิดอะไรเนี่ย"
“งั้นคือนี้เรานอนที่นี้ได้ไหม” ร่างสูงถามพร้อมกับงัดท่าไม้ตายออกมาใช้โดยที่ตลอดทั้งชีวิตนี้ไม่เคยทำกับใครมาก่อน ด้วยวิธีการทำหน้าตาน่าสงสาร
“ไปเรียนรู้การทำแบบนี้มาจากใครกันครับ”
“โธ่หนูชิง เฮียทำแบบนี้กับเราเพียงคนเดียว แล้วที่สำคัญยังทำครั้งแรกด้วย”
“เอ่อ!!.....” ร่างเล็กดูมีสีหน้าท่าทางกังวล เพราะเขากับคริสเคยนอนห้องเดียวกันก็จริง แต่คนละเตียง แต่ตอนนี้ต้องมานอนเตียงเดียวกันและที่สำคัญตอนนั้นเราอยู่ในฐานะ รุ่นพี่รุ่นน้องมันเลยทำให้เขาไม่ต้องคิดมาก แต่ตอนนี้สถานะทุกอย่างมันได้เปลี่ยนไปแล้ว
“เฮียสัญญา ว่าจะไม่ทำอะไรที่เกินเลย ยกเว้นถ้าหนูชิงไม่เคลิ้มตาม”
“เฮีย!!!!”
“ล้อเล่นน่า สัญญาครับ ไม่ทำแน่นอน แต่…….” เริ่มมีเล่ห์เหลี่ยมอีกครั้ง
“แต่อะไรครับ”
“เฮียของจูบมัดจำได้ไหมอ่ะ”
“อืม............” ร่างเล็กทำท่าคิดก่อนที่จะหอมแก้มอีกคนแทน
“ตอนนี้ให้ได้แค่นี้ครับ”
“ฮึฮึ ” ร่างสูงที่หัวเราะกับการกระทำที่แสนไร้เดียงสา แต่ดูน่ารักนั่นของใครอีกคน พลางคิดว่าคืนนี้จะสามารถทำตามสัญญาที่ให้ไว้ได้หรือไม่
หลังจากนี้ อาจจะช้าไปหน่อยนะคะ เพราะไรท์เตอร์มีสอบจ้า
ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะคะ ^_^
ปล. ขอบคุณทั้งคนที่คอมเม้นท์แล้วก็คนที่หลงเข้ามาอ่านกันนะคะ
ครบแล้วจ้า 100% สำหรับใครที่รออีก90%ที่เหลือ นะคะ อ่านแล้วเป็นยังไงกับบ้างเอ่ย และสำหรับตอนนี้เรามาแอบใบ้ให้ก่อนนะคะว่า เฮียคริสกับหนูชิงที่เพิ่งคบกันได้ไม่เท่าไรก็ต้องมาเจอกับปัญหาที่หนัก อย่างแฟนเก่าของเฮียแกและก็ยังมี อาม่าที่ขี้ห่วงและหวงของหนูชิงที่บวกมาพร้อมกับอาป๊าหนูชิงด้วย คราวนี้แหละเฮียคริสเรารับเละแน่ รอติดตามกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น