คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF : EXO KRISLAY 100%
follow your heart not someone else's
แล้วจะเป็นยังไงนะตอนนี้เมื่อหนูชิงของเราที่บอกว่าจะไปทำงานบ้านเพื่อน แต่กลับไปอยู่ที่ผับ แล้วที่แย่ไปกว่านั้นคือ หนูชิงเจอรุ่นพี่คริสด้วย แถมวันนี้ รุ่นพี่ก็ดูอารมณ์ไม่ดี มีอาการแปลกๆเหมือน.....เหมือน ไม่รู้สิ รู้แต่เหมือนหึงหนูชิงด้วย เขินจัง
เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มตอนนี้บวกกับนักท่องราตรีที่ตอนนี้เริ่มทยอยกันมาที่ผับเพราะเป็นสถานที่ ที่โด่งดังเอามากๆ ตอนนี้กลุ่มเพื่อนของผมก็คงนั่งรออยู่ที่โต๊ะ VIP ชั้นสองของผับ ก็ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะชานยอลมันเป็นน้องของเจ้าของผับที่นี่
เดินผ่านผู้คนไม่นานก็เดินมาถึงที่โต๊ะและก็เป็นไปตามคาดเพราะเพื่อนของผมตอนนี้ก็กำลังนั่งดริ้งค์กันอยู่
“ไอ้คุณชาย มาๆๆนั่งนี้” ชานยอลขยับที่ให้เพื่อนอีกคนที่เดินเข้ามา
“ดื่มอะไรครับ” เทาที่รับหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์จำเป็นเอ่ยถาม
“อะไรก็เอามาเถอะ” คริส
“วันนี้ไอ้คริสแม่งมาแปลก” เทาที่เห็นเพื่อนดูแปลกไปนิดหน่อย เพราะปกติแม่งจะปฏิเสธ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรกลุ้มใจจริงๆแม่งมันก็ไม่ค่อยดื่ม
“เป็นไรป่าวว่ะมึง” เซฮุนที่พอจะเดาเรื่องออกก็ถามเพื่อนกลับบ้าง
“เปล่า” พร้อมกับยื่นมือรับเอาเครื่องดื่มมาจากเทาที่ยื่นมาให้พอดี
“พวกกูเพื่อนมึงไม่สบายใจอะไรปรึกษา ไม่ใช่เก็บเงียบ” จงแดที่นานๆทีจะมีบทสนทนาขึ้นมาบ้าง เมื่อเห็นว่าหน้าตาของเพื่อนดูกลุ้มใจเอามากๆ
“ขอบใจ” พร้อมกับยกเครื่องดื่มสีอำพันธ์นั้นกระดกลงคอรวดเดียวจนหมด ก่อนที่จะส่งแก้วคือให้เทาเหมือนเดิม
“เอามาอีก” คริส
“ค่อยๆดื่มดิมึง เดี๋ยวก็เมา” เทา
“กูอยากเมา” คริส
อีกด้าน
กลุ่มเพื่อนรักตัวเล็กตอนนี้อยู่ที่บ้านของซูโฮซึ่งกำลังทำงานกันอยู่อย่างเคร่งเครียดไม่ต่างกัน เพราะเหลืออีกนิดเดี๋ยวก็จะเสร็จอยู่แล้ว
“นี่ๆพวกเรา” ซูโฮที่เห็นเพื่อนช่วยกันทำงานเพื่อให้เสร็จเร็วๆเพราะจะได้รีบไปพักผ่อนกันเนื่องจากสภาพแต่ละคนตอนนี้เรียกได้ว่าแทบจะเป็นซอมบี้กันอยู่แล้ว
“อื้มว่าไงเหรอ” คยองซู
“ถ้าทำงานเนี่ยเสร็จเราไปเที่ยวกันปะ” ซูโฮเริ่มเปิดประเด็นทันที
“เที่ยวเหรอ แต่นี้ดึกมากแล้วนะ มีที่ให้เที่ยวด้วยเหรอ ” อี้ชิงที่สงสัยว่าดึกดื่นเที่ยงคืนขนาดนี้สถานที่ท่องเที่ยวหรือแม้แต่ร้านอาหารห่าเหวอะไรที่ไหนมันจะเปิด ไม่หลับไม่นอนกันบ้างหรือยังไง
“นั้นสิ” เสี่ยวลู่เองก็ร่วมวงสนทนาด้วยเหมือนกัน
“มีสิ ”
“แล้วจะไปเที่ยวไหนเหรอ” มินซอก
“ผับ”
“ห๊ะ!!” เพื่อนห้าคนอุทานออกมาพร้อมกัน เพราะไม่คิดมาก่อนเลยว่าเพื่อนตัวขาวอย่างซูโฮอยากจะไปเที่ยวผับ
“จะดีเหรอชิงไม่เคยไปผับมาก่อนเลยนะ”
“เราก็เหมือนกัน ว่าแต่ซูโฮเคยไปเหรอ” แบคฮยอนถามบ้าง
“เปล่าหรอก”
“อ้าว เราก็นึกว่าเคยไป” คยองซู
“แล้วจะไปกันยังไง แล้วในกลุ่มเรามีใครเคยไปบ้างหรือเปล่าอายุเท่าเราเข้าได้เหรอ” ปากก็ถามเพื่อน แต่มือของแต่ละคนก็ยังคงตั้งใจช่วยกันทำงาน
“ไม่อ่ะ” และเพื่อนๆก็ตอบออกมาเป็นเสียงเดียวเลยว่าไม่เคยไปมาก่อน
“แต่ไม่ต้องห่วงเลยนะ เรามีแผนสำรอง แต่ก่อนที่จะฟังแผน เราต้องช่วยกันทำงานนี้ให้เสร็จก่อน” เพียงเท่านั้น ก็เร่งรีบช่วยกันทำงานโดยทันทีจากตอนแรกที่เป็นซอมบี้ตอนนี้อัพเกรดnext levelมาเป็นซอมบี้ที่มีความกระตือรือร้น เพราะอยากที่จะไปเที่ยวเต็มแก่แล้ว
เวลามาผ่านไปไม่นาน งานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยโดยสมบูรณ์แบบ ก่อนที่แก้งส์เพื่อนรักทั้งหกคนจะเข้ามาประชุม เรื่องการไปเที่ยวในครั้งนี้
“เรามีตัวช่วย แต่เรื่องนี้ต้องขอร้องให้ชิงเป็นคนจัดการ” ซูโฮรีบเอ่ยถึงวัตถุประสงค์ทันที
“อ้าว ทำไมต้องเป็นเราด้วยล่ะ”
“อ้าว..อี้ชิงนี่ช่างไม่รู้อ่ะไรบ้างเลย”
“รู้อะไรเหรอ” ยังคงถามด้วยความสงสัย
“อ่ะนี้ จำได้ไหมว่าใคร” ยื่นโทรศัพท์ส่งให้เพื่อนดูภาพใครบางคนที่อยู่ในนั้น
“พี่เฮ็นรี่ รุ่นพี่ที่คณะ”
“อืม”
“แล้วยังไงเหรอ” ยังคงไม่เข้าใจ
“โอ๊ยชิง ฟังนะข้อแรกคือทางบ้านพี่เค้าเปิดธุรกิจผับโอเค้ แล้วข้อที่สองคือพี่เฮ็นรี่เนี้ย แอบชอบชิงอยู่และนี้ก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมต้องเป็นชิงไง”
“ก็เลยจะให้เราใช้ข้อนี้ไปต่อรองให้พี่เขาพาไปเที่ยวว่างั้น”
“ถูกต้องสุดๆเลยเพื่อน” ซูโฮ
เพื่อนคนอื่นที่ฟังอยู่ก็พยักหน้าเป็นอันว่าเข้าใจ ก่อนที่ทุกสายตามจะมองมาที่อี้ชิงเพราะเป็นเพียงความหวังที่เหลืออยู่ของเพื่อนๆทุกคน
“โอเค ลองดูก็ได้”
“นี่เลยเพื่อน” ซูโฮยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้เพื่อนพร้อมกับโทรออกให้แล้วเสร็จสัพ พร้อมนั่งลุ้นมองหน้าเพื่อนรอฟังคำตอบ
“สวัสดีครับน้องซูโฮ”
“ครับ นี้ชิงเองนะครับพี่เฮ็นรี่”
“น้องชิงเหรอ สวัสดีครับ ว่าแต่น้องชิงโทรมาหาพี่มีอะไรเหรอ หรือว่า…..” อี้ชิงยกโทรศัพท์ออกจากหูก่อนที่จะมองตาเพื่อนแต่ละคนที่กำลังลุ้นอยู่
“เอ่อ คือว่าพอดีชิงได้ยินซูโฮพูดให้ฟังว่าบ้านพี่เปิดผับเหรอครับ”
“น้องชิงอยากมาเหรอครับได้เลย พี่ยินดีต้อนรับครับ แต่ช่วงนี้ที่ร้านปิดปรับปรุงนึ่สิ แย่จัง ”
“อ้าว เหรอครับ งั้นไม่เป็น……………”
“เดี๋ยวก่อนครับน้องชิง” ปลายสายรีบเอ่ยรั้งไว้ทันที
“ครับ”
“ถ้าน้องชิงอยากไป พี่อาสาพาไปก็ได้นะครับ เป็นผับของคนที่พี่รู้จัก”
“เหรอครับ เอ่อ สักครู่นะครับ” ร่างเล็กเอาโทรศัพท์ออกจากหูอีกครั้ง ก่อนที่จะหันไปปรึกษากับเพื่อน
“ผับพี่เค้าปิดปรับปรุง แต่พี่เขาอาสาพาไปอ่ะ เราจะเอาไงเหรอ”
“ตกลงไปเลยชิง”ซูโฮ
“เอ่อ พี่เฮ็นรี่ครับ”
“ครับผม”
“ถ้าไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป ชิงต้องขอรบกวนรุ่นพี่ด้วยนะครับ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ ว่าแต่น้องชิงอยู่ที่ไหนครับตอนนี้”
“บ้านของซูโฮครับ”
“โอเค แล้วเจอกันครับ” ร่างเล็กยื่นโทรศัพท์คืนให้เพื่อนก่อนที่จะบอกข่าวดีกับเพื่อนทุกคนที่กำลังรอฟังอยู่
“เยี่ยมไปเลยชิง งั้นแป๊บนะ ส่งที่อยู่ให้พี่เค้าก่อน ” เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ทั้งหกคนก็จัดการมาแต่งเติมใบหน้าให้ดูดีให้พร้อมก่อนออกเดินทาง
รอเพียงไม่นาน รถคันหรูของรุ่นพี่ก็มาถึง ก่อนที่กลุ่มเพื่อนจะเดินเข้าไปในรถ โดยมีอี้ชิงที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับเป็นตุ๊กตาหน้ารถ ขับรถมาเพียงไม่นานก็มาถึงสถานที่ทันที ด้วยความหรูของที่ผับแห่งนี้ ทำให้คนที่ไม่เคยมาเที่ยวแบบนี้เลยอย่างหนุ่มน้อยทั้งหกคนดูตื่นตาตื่นใจกันมากๆ ก่อนที่จะเดินเข้ามาด้านใน และพบว่าคนที่ชอบมาเที่ยวอะไรแบบนี้ เยอะมากๆ แทบจะไม่มีที่นั่งกันเลยที่เดียว แต่ก็ยังโชคดี ที่ยังพอมีโต๊ะว่างสำหรับทุกคน
“ว่าแต่ อยากกินอะไรกันครับ เดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงเอง”
“พูดแล้วคืนคำไม่ได้นะครับพี่” ซูโฮที่มีโอกาสรีบพูดกันท่าไว้ก่อนทันที
“อืม ไม่คืนคำหรอกน่า”
“ว่าแต่น้องชิงดื่มอะไรดีครับ”
“เออ!!ไม่เป็นไรดีกว่าครับ ”
ด้านคริส ที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคนที่เขาไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้กลับมาอยู่ที่ตรงนี้ ทำให้เพื่อนที่รู้อยู่แล้วอย่างเซฮุนได้แต่มองสถานะการณ์อยู่เงียบๆ ส่วนคนที่ไม่รู้เรื่องอย่าง เทาและชานยอลเอ่ยต้อนรับอีกคนแทบจะทันที ส่วนคนที่ไม่ค่อยพูดอย่างไค และจงแดทำเพียงแค่ดูสถานะการเท่านั้น
“เชิญคนสวยนั่งนี้ก่อนนะครับ” ชานยอล
“ว่าแต่คุณคนสวยอยากดื่มอะไรหรือเปล่าครับ” เทารีบถามทันที
“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีไอรินไม่ค่อยชอบดื่มน่ะค่ะ” ทั้งๆที่ตอบคำถามของเทา แต่สายตาของหญิงสาวกลับมองมาที่ใครอีกคนที่เอาแต่หันหน้าไปทางอื่น
“ชื่อไอรินเหรอครับ ผมเทานะครับ”
"ชานยอลครับ"
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณเทา คุณชานยอล จริงๆแล้วไอรินแค่อยากจะแวะเข้าทาทักทายคริสนะค่ะ” หญิงสาวร่างเล็กเปิดประเด็นทันที
“ไอ้คริสมึงไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ” เซฮุนดูสถานการณ์อยู่นาน ก่อนที่จะถามเพื่อนให้ได้ยินกันแค่สองคน ก่อนที่ร่างสูงจะมองไปที่ใครอีกคนที่กำลังจ้องตนอยู่ก่อนแล้วเหมือนกัน
“ฉันคิดว่าเธอคงจะทักคนผิด” ก่อนที่คริสจะเดินออกจากโต๊ะไป และก็เป็นอีกครั้งที่มือเรียวนั้นคว้าไว้เช่นเดิม
“คริส เดี๋ยวก่อนสิ” กลุ่มเพื่อนอย่างเทาและชานยอลที่พอจะเริ่มเดาสถานการณ์ได้รีบถามเซฮุนทันที เพราะเซฮุนกับคริสสนิทกันมาก่อนหน้านั้นก่อนที่จะมาเรียนต่อที่เกาหลี
“เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง ดูไปก่อน”
“เราขอโทษนะคริส เราผิดไปแล้ว คริสให้อภัยเราได้ไหม”
“ทุกอย่างมันจบแล้ว จบตั้งแต่วันที่เธอเลือกเดินออกจากชีวิตเราแล้ว”
“คริส แต่ว่าเรา……….”
“ปล่อย”
“ไม่ เราจะไม่ยอมปล่อยมือจากคริสอีกแล้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมคริส เรารู้ว่าคริสยังรักเราอยู่” เซฮุนเองก็ทำได้เพียงแค่ดูเท่านั้นเพราะเรื่องนี้เขาไม่สามารถ คิดแทนเพื่อนได้ เขาทำได้เพียงแค่เตือนสติมันในวันที่ผู้หญิงคนนี้ทำให้มันเจ็บเพียงใด ส่วนเรื่องนอกเหนือจากนี้เขาจะไม่ขอยุ่ง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะตอนนี้เซฮุนเองเริ่มทนดูต่อไปไมไหวแล้ว
“ปล่อยไอ้คริสซะไอริน”เซฮุน
“เซฮุน นายก็รู้ว่าเรารักคริสมากอ่ะ เราขอร้องเถอะนะ”
“ใช่ เรารู้และที่สำคัญเธอเองก็ควรจะรู้ว่าเธอทำอะไรกับเพื่อนเราไว้บ้าง ฉะนั้นปล่อยเพื่อนเราซะ”
“เรารู้ เราเลยมาขอโอกาสแก้ตัว เราสัญญาว่า………..”
“มันไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว ปล่อยเรา” ร่างสูงสะบับมือของหญิงสาวออกก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องVIPของร้าน และสายตาคมก็หันไปเห็นใครอีกคนที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ และที่สำคัญ
“มากับผู้ชาย ฮึ โกหกงั้นสิ” ด้วยอารมณ์ที่โกรธอยู่แล้วของร่างสูงก่อนที่จะเดินเข้าไปหาใครอีกคนทันที
“อ้าวว่าไงคริส” เฮ็นรี่ที่พอรู้จักรกับคริสแต่ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่เอ่ยทักทันที ทำให้ร่างเล็กที่นั่งหันหลังอยู่แอบสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะค่อยๆหันไปดู หวังว่าคงไม่ใช่คริสเดียวกันหรออกนะ
“…………….” ร่างสูงไม่ตอบอะไร เอาแต่จ้องหน้าร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าก่อนที่จะเดินออกไปทันที คนตัวเล็กเอกที่ยังอึนอยู่เลยทำได้เพียงแค่มองเท่านั้น
“อะไรของมันว่ะ”
“น้องชิงอย่าไปสนใจเลยครับ”
“เอ่อ เดี๋ยวชิงมานะครับ”
“ดะ….เดี๋ยวสิครับ” เท้าเล็กรีบวิ่งตามอีกคนออกไปทันที อาจเป็นเพราะคนที่มาเที่ยวมากไปหน่อยเลยทำให้ลำบากในการวิ่งนิดหน่อย แต่กว่าจะผ่านฝูงคนออกมาได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
“เดี๋ยวก่อนสิครับรุ่นพี่” ร่างเล็กที่ตามมาทัน หอบเหนื่อยเล็กน้อย
“…………………” แต่อีกคนก็ยังคงใช้ความเงียบเป็นคำตอบเช่นเดิม
“รุ่นพี่ดูไม่พอใจ ที่เห็นหนูชิงใช่ไหมครับ” ร่างสูหันหน้ามาประจันหน้ากับอีกคน ก่อนที่จะพูดออกมา
“แล้วทำไมฉันก็ทำอย่างนั้น”
“ก็…………”
“ไหนบอกไปทำงานบ้านเพื่อน”
“คือหนูชิง………..”
“ไม่ต้องพูด ฉันไม่อยากฟัง” หันหลังเดินจากไปทันที และก็ยังคงเป็นอีกครั้งที่เขาต้องหยุดเดินเพราะมือเรียวของอี้ชิงที่คว้าเอาไว้
“รุ่นพี่มีเรื่องไม่สบายใจ หรือว่าไม่พอใจหนูชิง รุ่นพี่บอกหนูชิงได้นะครับ”
“มันไม่เกี่ยวกับเธอ” จ้องด้วยสายตาดุ
“หนูชิงรู้ แต่หนูชิงแค่อยากเห็นรุ่นพี่ยิ้มก็แค่นั้นเอง” ไม่พูดเปล่า พร้อมกับยกมือเรียวไปจัดให้มุมปากทั้งสองของร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าฉีกยิ้ม และเจ้าตัวเองก็ยิ้มไม่ต่างกัน
คริสเองที่ยังงงอยู่กับการกระทำนี้เขาทำได้แต่ยื่นเฉยๆเท่านั้น
“ยิ้มแบบนี้สิครับถึงจะหล่อ ทำหน้าแบบเมื่อกี้นี้ไมเห็นหล่อเลย”
คริสจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาเรียวสวยคู่นี้ที่อยู่ตรงหน้าตนและทุกอย่างมันยังคงไม่ต่างไปจากทุกครั้งที่ได้รับรอยยิ้มแบบนี้ หัวใจดวงนี้ แต่ก่อนที่มันบอบช้ำ ตอนนี้มันกำลังเต้นไม่เป็นส่ำเพราะคนตรงหน้านี้
คริสเหมือนตกอยู่ในเขาวงกตแห่งรอยยิ้มทำให้ตอนนี้ดูเหมือนการกระทำของคริสจะไวกว่าความคิดของตัวเองเสียแล้วือหนาคว้าต้นคอของคนที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าหาอีกคนก่ินทำการปิดปากคนตััวเล็กด้วยริมฝีปากหนาของตัวเองถึงแม้จะเป็นเพียงแค่การประทับริมฝีปากเท่านั้น ก่อนที่ร่างงสูงจะถอนริมฝีปากออก
“รุ่นพี่……”ร่างเล็กที่อึ้งและตกใจเพราะไม่คิดว่าอีกคนจะจูบตน
“………………” คริสที่กำลังแปลกใจกับท่าทางนี้ก่อนที่จะรับร่างเล็กที่ตอนนี้ดูช็อกมากๆ และสติสุดท้ายของอีกคนก็ดับวูบไป
“ฮึ เด็กน้อยเอ้ย” ร่างสูงตัดสินใจอุ้มไอ้เด็กที่ไม่ประสีประสากลับมาที่หอพักเสียดื้อๆ ก่อนที่จะคิดทบทวนเรื่องทุกอย่าง และที่ต้องทบทวนหนักไปกว่านั้นก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของคนที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ตอนนี้ด้วย
“หวังว่าเธอตื่นขึ้นมา ความสัมพันธ์ของเราคงไม่แย่ลงไปนะ”
ก่อนที่จะขับรถกลับมาถึงที่หอพัก และก็เป็นอีกครั้งที่คริสอุ้มอีกคนขึ้นมาที่ห้องในท่าเจ้าสาวเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิม ตอนนี้ก็คงจะเป็นความรู้สึกของเขาตนนี้ที่มันได้ชัดเจนขึ้นมาแล้วว่า หัวใจของเขาต้องการอะไร
เด็กนี้ที่ตอนนี้ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจที่เขาจะไม่ยอมปล่อยปล่อยไป ส่วนอดีตทุกอย่างที่แสนเจ็บปวดนั้น เขาจะไม่ขอจดจำอีกแล้ว เลือกที่จะลืมแล้วเริ่มต้นใหม่กับคนที่คิดว่าใช่ คงไม่ผิดใช่ไหมที่ต่อจากนี้ไปเขาจะเริ่มต้นยิ้มให้เด็กคนนี้ได้เห็น แต่เพียงผู้เดียว เด็กซุ่มซ่ามที่ทำให้เขายิ้มตามทุกครั้งเมื่อได้เจอ หัวใจเต้นแรงทุกครั้งเมื่อตัวเขาได้รับรอยยิ้มนั้นกลับคือมาเหมือนกัน
ภาพของ ไอริน ที่เป็นแฟนเก่าของคริสที่มาขอคืนดีด้วยนะคะ
สวยมากเลย ไรท์เตอร์เองยังชอบเลยอ่ะ แต่ขอบอกไว้ก่อนว่ายังไงก็ชอบหนูชิงมากกว่าจ้า
#ทีมหนูชิง
มาแล้ว สำหรับตอนนี้ และเราก็ดีใจที่รุ่นพี่คริสของหนูชิงนั้น ได้เปิดรับในความน่ารักของหนูชิงแล้ว แต่หลังจากนี้รุ่นพี่คริสคงต้องรุกหนักแล้วสินะ รีบขอหนูชิงเป็นแฟนนะ
และสำหรับตอนต่อไปจะเป็นยังไงนั้นเราอยากให้ทุกคนติดตามไปพร้อมกับเรานะคะและก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้หนูชิงชิงค่ะ
ความคิดเห็น