ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SF EXO [HunHan ChanBaek KrisLay ChenMin TaoHo KaiDo] Rewrite

    ลำดับตอนที่ #18 : SF : EXO HUNHAN 100%

    • อัปเดตล่าสุด 31 ส.ค. 66




    EP8




          
    หลังจากที่ผมกับรุ่นพี่ โอ เซฮุน ตกลงเป็นแฟนกันแบบไม่มีการขอเป็นแฟนเกิดขึ้น เรียกได้ว่าเราสองคนใช่ใจคุยกัน?...ใช่ซะที่ไหนกันล่ะ ก็เพราะเราสองคนเอาแต่กวนกันไปกวนกันมาอยู่แบบนั้น คงได้ขอเป็นแฟนกันแบบหวานๆอย่างคู่อื่นเขาหรอก ได้เป็นแฟนกันก็นับว่าดีแค่ไหนแล้ว เพราะช่วงแรกที่รู้จักกันเราสองคนก็ตีกันแทบจะทุกวัน พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วก็ยังแอบเจ็บจี๊ดในใจอยู่เลยครับ สักวันผมจะหาโอกาสเอาคืนแน่ ยิ่งตอนนี้เป็นแฟนกันแล้วด้วย ไม่รอดแน่ไอ้รุ่นพี่หน้าหล่อเอ้ย

    แต่จะว่าไปเรื่องของตัวเองยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไปเรื่องใหม่ก็ดันเข้ามาหาประหนึ่งกลัวว่าปัญหากับพวกเราขาดกันไม่ได้ เมื่อ จาง อี้ชิง ดันไปมีเรื่องซะได้ แต่เรื่องนี้เพื่อนของผมไม่ผิดนะครับ อีกฝ่ายต่างหากที่ไม่ยอมจบด้วยเพราะเหตุผลบ้าบออะไรก็ไม่รู้ แถมยังนัดเพื่อนผมออกไปตบอีกต่างหาก แล้วที่สำคัญเพื่อนผมก็บ้าดีเดือดอะไรไม่รู้ไปรับคำท้ามาอีก ผมนี่ไม่รู้ว่าพวกนั้นคิดยังไงถึงได้นัดทำเรื่องอะไรแบบนี้คิดว่าตัวเองจะสู้ไหวเหรอเพราะดูแต่ละคนแล้วคงจะเป็นพวกอ่อนแอประสบการณ์ ถามว่าฝ่ายนั้นเหรอครับที่อ่อนแอประสบการณ์ บอกเลยว่าไม่ใช่ครับ ผมว่าฝ่ายผมต่างหากที่อ่อนแอประสบการณ์เพราะกลุ่มผมแค่เดินไปกินข้าวแล้วไม่สะดุดล้มก็บุญหัวแล้วล่ะ เรียกได้ว่าการใช้ชีวิตในแต่ละวันทุลักทุเลพอสมควร ดั่งคำที่ว่า ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง นี่มันหายนะเลิฟเว่อร์ชัดๆครับแต่ละคน


    และแล้ววันแห่งหายนะเลิฟเว่อร์ก็มาถึงมันเป็นวันที่คนที่ได้ชื่อว่าฉลาดที่สุดในกลุ่มของผมอย่างซูโฮนั้นได้คิดคำนวณคาดการณ์เหตุการณ์ทุกอย่างมาอย่างดีและถี่ถ้วน หรือเปล่า อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะเท่าที่ผมได้ฟังผมว่ามันดูไม่น่ารอดครับ555 เพราะแผนที่ว่านั้นมันไม่ได้มีอะไรเลยมันมีแค่เราต้องสู้เพื่อคนที่รักเท่านั้นแหละ ไซโคกันเองซะไม่มี  ผมเองก็เผลอไหลไปด้วยช่วงแรกอย่างงงๆด้วยความอินตามคำพูดเพื่อน และกว่าผมจะได้คัดค้านอะไรไปมากกว่านี้ ทุกอย่างมันก็สายเกินไปที่จะกลับไปตั้งหลักเพื่อวางแผนการตั้งรับใหม่แล้ว เพราะตอนนี้เหตุการณ์ไม่คาดฝันมันตามพวกผมมาเร็วซะเหลือเกิน เมื่อถึงคราวต้องสู้เพื่อช่วยเพื่อนรัก ในใจของผมก็ได้แต่คิดว่าศัตรูเพื่อนก็เหมือนศัตรูเรา เมื่อฝ่ายนั้นกำลังยืนขวาวทางเราอยู่ ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเรียกตัวอี้ชิงออกไป โดยมีผู้หญิงตัวใหญ่ๆมาขวางทางพวกเราที่เหลือเพื่อไม่ให้เข้าไปช่วยอี้ชิงได้
    “ฉันมีเรื่องที่อยากจะตกลงกับเธอ จาง อี้ชิง” เท่าที่ผมได้ยิน ยัยคนนั้นพูดประมาณนี้ 
    “เรื่อง อะไรเหรอ”

    แล้วเพื่อนผมก็เดินออกไปหาเธอ หน้าเพื่อนผมตอนนี้บอกได้เลยว่ามันดูเออๆ หน้าตามึนๆของ จาง อี้ชิง กับเรื่องพวกนี้มันช่างไม่เข้ากันเลย และที่สำคัญไม่รู้ว่าพวกเขากำลังตกลงกันไปในทิศทางไหน ผมเลยหันไปหาเพื่อนรักอีกคนที่อยู่ข้างๆ
    “คยองนายว่าชิงจะคุยกับยัยนั่นรู้เรื่องไหม” ผมเอ่ยถามเพื่อนเพื่อความแน่ใจว่าศึกครั้งนี้เราจะชนะได้ไหม
    “เราว่าไม่นะ”
    “ไม่น่าจะมีปัญหาน่ะเหรอ”
    “เปล่า!! เราหมายถึงชิงเนี่ย! ไม่น่ารอด” และคำตอบของคยองซูมันก็ผมให้ผมเข้าใจสัจจะธรรมของเรื่องนี้อย่างถ่องแท้เลยครับเพราะอยู่ๆเพื่อนผมก็ทำท่าทางถอยหลังออกมาจากวงสนทนา พร้อมกับเอ่ยประโยคที่ทำเอากุมขมับกันไปตามๆกันเลยล่ะ
    “นี่ๆๆ คยองซูลู่หานคือระดับภาษาเรายังไม่ดีเท่าไร และก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจ  ช่วย 翻fān译yìให้เราหน่อยได้ไหมอ่ะ(หมายถึง การแปล) ” 

    โอ้เธอ พวกเราคงได้เจ็บจี๊ดกันจริงๆก็คราวนี้แหละผมคิดในใจ และหลังจากนั้นการคุยในครั้งนี้ก็จบลงด้วยจางอี้ชิงกระซิบให้ผมฟังเป็นภาษาจีนก่อนที่ผมจะส่งต่อเป็นภาษาเกาหลีที่ไม่ได้ดีไปกว่ากันไปให้คยองซูแปลเป็นภาษาเกาหลีที่เรียบเรียงดีแล้วให้อีกฝ่ายได้ฟังแบบไหลลื่นมากขึ้น นี่แหละครับความทุลักทุเลที่แท้ทรู ซึ่งผมก็ยังคงงงอยู่ว่าทำไม่ไม่ให้ซูโฮมาแปลล่ะเนี่ย T^T

    เธอน่ะหน้าด้านมากเลยนะที่ไปแย่งแฟนเพื่อนผม” และประโยคแรกที่คยองซูแปลก็ทำให้หญิงสาวลมออกหูทันที

    แก!!!” ผู้หญิงคนนั้นกำลังเดินเข้ามาตบสั่งสอนคนต้นสารอย่างจางอี้ชิงแต่ก็โดนคยองซูขัดขึ้นมาก่อนเป็นการบอกว่ายังแปลไม่เสร็จอย่างเพิ่งลงมือ

    ยังไม่จบ รอฟังก่อน” ยัยคนนั้นที่กำลังหัวร้อนได้ที่ก็หันไปตวัดสายตาใส่คยองซูทันที เพื่อรอฟังว่าอีกคนจะพูดอะไรต่อ

    คุณมันก็แค่คนไร้ค่าที่ไม่มีใครต้องการ คนเขาไม่รักก็ยังจะตามไปตอแย ไม่มีสามัญสำนึกของความเป็นมนุษย์ คิดบ้างไหมว่าถ้าพ่อแม่รู้ว่าทำตัวเสเพขนาดนี้พวกท่านจะรู้สึกอย่างไร ไม่สงสารพ่อแม่ตัวเองหรือไง หรือว่าคุณเป็นเด็กที่มีปัญหามาตั้งแต่เด็ก………..”  คยองซูที่กำลังพูดอยู่จำเป็นต้องหยุดการแปลลงทันทีที่หญิงสาวบอกให้พอก่อน

    พวกแกทุกคนกำลังหลอกด่าฉันงั้นเหรอ” ไอริน

    ไม่โง่นิครับ แล้วทำไมที่ผ่านมายอมทำเรื่องโง่ๆล่ะครับ” คราวนี้เป็นซูโฮบ้างที่พูด

    พวกแก ได้!!ในเมื่อพูดมาขนาดนี้ก็อย่าอยู่เลย” เพียงแค่นั้นแหละครับก็ตู้มกลายเป็นโกโก้ครั้นช์ทันที เมื่อยัยนั่นและเพื่อนๆของเธอที่มาช่วยเป็นกองหนุนให้เธอก็ตรงเข้ามาหาพวกผมทั้งหกคนทันที แต่ก็ยังถือว่าโชคดีที่ ทั้งสองฝายมีจำนวนคนเท่ากัน แต่ก็ด้วยสถานะทางร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยของแต่ละคนนั้นยังคงทำให้ลำบากอยู่มาก

     

    ทีนี้ก็เหลือแค่แกกับฉัน” ไอริน

    ทำไม กลัวเหรอ หึ แต่ก็ดีเหมือนกันแกจะได้รู้ไงว่าไม่ควรที่จะมายุ่งกับของที่มันเป็นของฉัน

    ไม่ใช่ เฮียคริสเป็นของชิง ไม่ใช่คุณ ดูก็รู้ว่าเฮียคริสไม่ได้รักคุณแล้ว

    อย่าโง่ไปหน่อยเลย 

    แต่ชิงว่าคนที่โง่คือคุณมากกว่า

    แก

     

    เปรี๊ยะ!!!

    หญิงสาววาดมือกระทบกับใบหน้าสวยของจาง อี้ชิง

    ปากดีจังเลยนะแก

    คุณตบชิงเหรอ

    ใช่ ฉันตบแก ทำไมห๊ะทำไม แกจะทำอะไรฉะ………..” หญิงสาวที่พูดยังไม่ขาดคำ ก็โดนมือเรียวของอี้ชิงวาดตบคืนบ้างเหมือนกัน



    ครับเหตุการณ์ต่างๆมันไปไวมากๆเท่าที่หูของผมได้ยินและจับใจความได้ เพราะผมเองก็ต้องค่อยตั้งสติเพื่อจัดการกับคนที่อยู่ตรงหน้าตัวเองเช่นกัน ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ครับเธอแรงเยอะเป็นบ้าเลย ตอนนี้มือข้างหนึ่งของเธอจิกหัวผมอยู่ส่วนอีกข้างก็พยายามที่จะตบหน้าผม และผมเองก็เช่นกันครับมือซ้ายของผมก็จิกหัวเธอไว้เหมือนกันต่างกันแค่อีกมือของผมที่พยายามจับข้อมือเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอได้ตบผมได้ แล้วอยู่ๆรุ่นพี่เซฮุนที่มาจากไหนไม่รู้ครับ เข้ามาห้ามผมกับเธอเอาไว้แต่กว่าที่ผมกับเธอจะแยกออกจากกันได้ก็นานอยู่พอสมควรครับ

    "หยุดเลยทั้งสองคนถ้าไม่หยุดอย่าหาว่าไม่เตือน นายเองก็เหมือนกันลู่หานปล่อยเดี๋ยวนี้"

    "ปล่อยให้โง่สิ พี่ก็บอกยัยนี่ปล่อยก่อนสิ"

    "ฉันก็ไม่โง่ปล่อยแก่ก่อนหรอกนะ" เธอว่ากลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

    "จะปล่อยกันทั้งสองคนหรือจะไปคุยเรื่องนี้ที่โรงพัก" รุ่นพี่ โอ เซฮุน ว่าพร้อมกับยกโทรศัพท์ที่ถือขึ้นมา ผมและเธอจ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่ตอนนี้มันโชว์ภาพผมกับเธอยืนจิกหัวกันอยู่ ก่อนเราสองคนจะค่อยๆหันกลับมาสบตากันเพื่อประเมิณว่าคนที่อยู่ตรงหน้าตัวเองมีปฏิกิริยาอย่างไร


    พอทุกอย่างสงบลงทุกคนก็แยกย้ายตัวผมเองก็เหมือนกันผมพาไอ้กวางป่าที่ได้ชื่อว่าแฟนของผมกลับมาที่รถของตัวเองเพื่อสอบถามอาการเบื้องต้นว่าเป็นยังไงบ้างแตกหักตรงไหนหรือเปล่า ตัวเล็กแค่นี้ห้าวซะไม่มี

    "เป็นอะไรหรือเปล่า โอเคไหม" เพราะเห็นว่าลู่หานนั่งเงียบไม่พูดไม่จาไปนานพอสมควร

    "ถ้าไม่โอเคพี่จะไปจิกหัวยัยนั่นคืนให้ไหมล่ะ ผู้หญิงบ้าอะไรแรงยังกะช้าง" ไอ้เด็กกวางป่าว่าอย่างโกรธเคือง

    "ลู่หาน" ผมว่าเสียงเย็นเป็นการเตือนว่าครั้งนี้ผมจริงจัง

    "หยุดเลยอนุญาตให้ว่า ด่า เตือนได้หลังจากนี้เท่านั้น เพราะตอนนี้รุ่นพี่พูดอะไรเสี่ยวลู่ก็ไม่ฟังหรอก เข้าใจไหมว่าคนมันกำลังเดือดกำลังอารมณ์เสียอ่ะ"

    ผมที่พอได้ฟังเหตุผลก็พอที่จะเข้าใจครับ เพราะตอนนี้อารมณ์คงร้อนอยู่จริงๆ ถึงพูดอะไรออกไปก็มีแต่จะร้อนกันทั้งคู่สุดท้ายผมกับน้องคงได้จบลงที่การทะเลาะกันอีก ผมเลยเลือกที่จะไม่พูดอะไรแล้วขับรถกออกไปทันที  พร้อมกับลอบมองคนที่อยู่ข้างๆไปด้วย

    "รุ่นพี่..คือเสี่ยวลู่หิวอ่ะ เมื่อกี้ใช้พลังงานไปเยอะเลยขอเติมพลังหน่อยได้ไหมหลังกินเสร็จสัญญาว่าจะยอดนั่งสวยๆให้บ่นเลย นะครับ"

    "พี่เซฮุน" ผมพูดนิ่งๆ ตาก็มองทางข้างหน้าไปเรื่อยๆ

    "อะไร"

    "......"

    "โอเคๆ พี่เซฮุนครับน้องลู่หิวข้าวจังครับช่วยแวะร้านข้าวให้หน่อยได้ไหมครับ" พอได้ยินเด็กนี่พูดแบบนี้แล้วผมก็ถึงกับหลุดหัวเราออกมาเบาๆกับความน่ารักแบบแก่นเซี้ยวนี้ 

    "หึ แล้วอยากกินอะไรล่ะ"

    "อะไรก็ได้ เสี่ยวลู่กินได้หมดเลย"

    "อะไรก็ได้ไม่มี"

    "ไม่แกล้งสิเสี่ยวลู่หิวนะ"

    "ถ้าไม่อยากให้แกล้ง ก็ต้องจ่ายมาก่อน" ผมแหย่คนข้างๆอย่างมีชั้นเชิง ดูว่าหลังจากนี้อีกคนจะทำยังไง และก็เป็นไปตามคาดครับ ลู่หานยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มผมเบาๆพร้อมกับทำหน้าเหม็นเบื่อเป็นการประชดผมด้วย

    "เจ้าเล่ห์มาก เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย"

    "ตั้งแต่เจอเรานั่นแหละ"

    "เสี่ยวลู่จ่ายได้มากกว่านี้อีกพี่สนใจไหม แต่แลกกับการที่ห้ามบ่นเรื่องเมื่อกี้นะ โอเคไหม" 

    "......" ผมไม่ตอบอะไรทำได้แค่คิดว่าไอ้เด็กนี่มันเริ่มที่จะแก่แดดเข้าไปทุกวันแล้ว แต่ผมก็จะขอยอมรับแบบแมนๆเหมือนที่น้องมันว่าแล้วกันครับว่าข้อเสนอนี้มันน่าสนใจเอามากๆ 

    "ยังไงครับ สนใจไหม" ลู่หานถามผมพร้อมกับทำหน้าทำตะทะเล้นใส่ คงคิดว่าผมจะไม่กล้าสินะถึงได้ทำท่าทางแบบนี้ออกมา

    "อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน"

    "คนแมนเขาไม่เสียใจกันหรอก"

    "ปากเก่ง"

    "เก่งไม่เก่งเดี๋ยวพี่ก็รู้เองแหละ"

    "พอถึงตอนนั้นแล้วอย่ามาร้องไห้แล้วกัน ต่อให้อ้อนวอนก็จะไม่ยอมลงให้หรอกนะ"


    หลังจากที่ผมพาแฟนตัวเองไปกินข้าวเสร็จเรียบร้อยผมก็พาน้องมาส่งที่หอ และที่สำคัญมันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้นครับเพราะผมเป็นคนดีมากพอ พวกคุณคงคิดว่าคนอย่างผมคงไม่ปล่อยโอกาสดีๆแบบนี้หลุดมือไปแน่ๆใช่ไหมครับ คือที่จริงก็ไม่อยากปล่อยหรอกนะครับ แต่ดูจากสภาพคนน้องหลังกินอิ่มนี่ผมว่าไม่น่าจะไหวครับ เพราะพอหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนทันทีเลย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ทำอะไรเลย?? หรือเปล่า 

    "อย่าลืมอาบน้ำก่อนนอนด้วยนะเข้าใจไหม สกปรกมาทั้งวันแล้ว" ผมเอ่ยเตือนเมื่อเห็นว่าลู่หานเดินไปนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงแถมยังไม่มีทีท่าว่าจะเคลื่อนย้ายตัวเองไปอาบน้ำแต่อย่างใด

    "ค่อยอาบพรุ่งนี้ก็ได้เสี่ยวลู่ไม่ถือตอนนี้ง่วงมากไม่ไหวแล้ว ถ้าพี่จะกลับฝากปิดไฟล็อคห้องให้ด้วยเพราะผมจะนอนแล้ว ฝันดีล่วงหน้าครับ" ให้มันได้อย่างนี้สิไอ้เด็กกวางป่าเอ้ย ผมควรจะจัดการกับเด็กขี้เกียจอาบน้ำคนนี้ยังไงดีครับเนี่ยจับเปลื้องผ้าซะเลยดีไหม 

    "เสี่ยว ลู่หาน ลุกขึ้นไปอาน้ำก่อนแล้วค่อยมานอน"

    "ไม่เอาไม่อาบ คนแมนเขาไม่อาบน้ำกันหรอกนะมันไม่เท่"

    "ข้ออ้าง ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ถ้าไม่ลุกก็อย่าหาว่าไม่เตือน"

    "บังคับอีกแล้ว บังคับตลอดเลย นี่เป็นแฟนหรือเป็นพ่อเนี่ย"

    "เป็นคนที่เป็นห่วงแฟนเหตุผลแค่นี้พอที่จะไปอาบน้ำได้หรือยัง" หลังจบประโยคนี้ของผมดูเหมือนว่าคนที่อยู่ตรงหน้าผมจะหน้าแดงขึ้นมาหน่อยๆด้วยครับ สงสัยคงจะเขิน

    "ว่ายังไงครับน้อง เสี่ยว ลู่หาน"

    "อย่าพูดแบบนี้ได้ไหมอ่ะใจมันสั่น เกิดพี่โดนผมปล้ำขึ้นมาทำไง"

    "หึๆ แก่แดด" 

    "เสี่ยวลู่ไปอาบก็ได้ แต่...."

    "แต่อะไร"

    "ขอ Good night kiss หน่อยได้ไหมครับ" เมื่อได้ยินคำขอของคนน้องผมก็กวักมือเรียกให้น้องเดินเข้ามาหา ก่อนที่จะจุ๊บลงไปที่ริมฝีปากเล็กหนึ่งทีเบาๆพร้อมกับเอ่ยประโยคบอกฝันดีที่ทำเองคนน้องถึงกับขมวดคิ้ว

    "หลับให้สบายนะ"

    "......"

    "หึๆ"

    "ผมว่าประโยคมันดูแปลกๆนะ"

    "คนแมนไม่ใช่เหรอเรา เป็นคนแมนก็ต้องเหมาะกับประโยคแมนๆแบบนี้แหละ"

    "หลอกด่ากันใช่ไหมเมื่อกี้อ่ะ ถึงภาษาผมจะไม่แข็งแรงเท่าไรแต่ผมก็ไม่ได้โง่นะ"

    "ไม่ได้หลอกด่าจริงๆ ดึกแล้วรีบไปอาบน้ำแล้วก็เข้านอนได้แล้ว เพราะพี่เองก็จะกลับแล้วเข้าใจไหม" ผมว่าพร้อมกับยื่นมือขวาไปจับหัวของเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับโยกไปมาเบาๆ 

    "งั้นจะยังไม่คิดบัญชีตอนนี้ก็ได้ พี่เองก็ขับรถดีๆล่ะ ถึงแล้วบอกด้วยเข้าใจไหมครับ" ลู่หานเองก็ยื่นมือซ้ายเล็กๆนั่นมาเกาคางผมเล่นก่อนที่จะเดินสบัดตูดไปอาบน้ำพร้อมกับเอ่ยทิ้งท้ายว่า 

    "ปิดเทอมนี้กลับจีนด้วยกันไหมครับ พี่ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ผมไม่รีบ แล้วก็ฝากล็อคประตูห้องด้วยนะครับ"









    เย่ๆๆๆๆ จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน ตอนนี้เสี่ยวลู่เป็นน่ารักมากๆ มีความต่อล้อต่อเถียงกับคนพี่ไม่หยุดเลย5555เรียกได้ว่าสมน้ำสมเนื้อกันสุดๆ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ



















    TB
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×