คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : SF : EXO HUNHAN 100%
วันนี้เป็นวันแรกที่เปิดเทอม และวิชาแรกที่จะต้องเข้าเรียนก็คือ ภาษาเกาหลีเบื้องต้น รู้สึกตื่นเต้นไปหมดมันอดที่จะจิตนาการไม่ได้เลยจริงๆว่าเรียนวันนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ จะเรียนรู้เรื่องหรือเปล่า ถึงแม้จะมั่นใจในภาษาเกาหลีของตัวเองอยู่พอสมควร แต่ก็ยังคงสำเหนียกตัวเองได่ว่าภาษาเกาหลีไม่ใช่ภาษาแม่ของเราอย่าได้มั่นอกมั่นใจขนาดนั้น 5555+
“มาเรียนก็มาคนเดียว ไปเรียนก็ต้องไปคนเดียวเหมือนเดิมสินะ” ร่างบางบ่นกับตัวเอง ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องพักของตัวเองหลังจากที่จัดการกับกิจวัตรของตัวเองเสร็จ แล้วเดินออกมาด้านล่าง เพื่อที่จะไปเอาคิตตี้เพื่อนรักที่ตอนนี้กำลังรออยู่ด้านล่าง แต่พอเดินมาถึงก็เห็นใครคนหนึ่งที่กำลัง หันซ้ายทีขวาทีและก็ใช่นั่นมันคนที่เขาเห็นที่สนามบินเมื่อวันก่อนนี่นา
“นี้เธอ เป็นเด็กใหม่ปีหนึ่งปะ” เมื่อจำได้ว่าคนที่เห็นคือคนที่เดินไปชนผู้ชายตัวสูงๆหน้าหล่อๆที่สนามบินแต่อีกคนกับเอาแต่หันซายขวาว่าใครกันนะที่ผมกำลังคุยด้วย
“เธอนั้นแหละ”
“เราเหรอ”
“อื้ม”
“ใช่ เราเป็นเด็กใหม่อยู่ปีหนึ่งเราเป็นคนจีนนะ”
“ไม่บอกเราก็รู้แน่ๆว่าเธอไม่ใช่คนเกาหลี”
“แล้วรู้ได้ไงว่าเราไม่ใช่คนเกาหลีอ่ะ”
“ก็นี้มันหอนักเรียนต่างชาติอ่ะ อีกภาษาเกาหลีนายฟังดูแปลกๆนะ”
หลังจากที่ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่แล้วลู่หานก็ได้รู้ว่าเพื่อนคนแรกของตัวเองเป็นคนที่มาจากประเทศเดียวกันนั้นก็คือจากจีนแผ่นดินใหญ่นั้นเอง แต่เพื่อนใหม่เรามาจากฉางซา
“เราชื่อเสี่ยว ลู่หานนะ” ผมแนะนำตัว
“เราอี้ชิงนะ จางอี้ชิง ดีใจมากเลยอ่ะนึกว่าจะไม่มีเพื่อนซะแล้ว” เพื่อนใหม่พูดด้วยความตื่นเต้น
“เราก็เหมือนกัน ว่าแต่เราเรียกนายว่าชิงเฉยๆได้ป่ะ”
“ได้ๆๆ คนที่บ้านเราก็ชอบเรียกเราประมาณเนี่ยแหละ”
“โอเค งั้นชิงก็เรียกเราว่า เสี่ยวลู่ก็ได้”
“โอเคเสี่ยลู่ งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ”
“ครับป๋ม ว่าแต่วันนี้ชิงเรียนอะไรเหรอ” เริ่มเปิดประเด็นทันที
“เราเรียนเกาหลีเบื้องต้นอ่ะ เสี่ยลู่ล่ะ”
“เราเหมือนกัน”
“ว่าแต่…เราจะไปเรียนไงอ่ะ”
“มานี้เลย เดี๋ยวไปกับเราก็ได้” ผมลากแขนเพื่อนให้เดินมาที่คิตตี้เพื่อนรักที่กำลังรออยู่
“ว้าว เนี้ยรถเสี่ยวลู่เหรอ” ดูเหมือนว่าเพื่อนใหม่ของผม จางอี้ชิงคนนี้กำลังเข้าใจผิดและก็กำลังชี้มือไปที่ Lamborghini ที่จอดอยู่ทันที เท่านั้นแหละ เสี่ยวลู่ก็หัวเราะออกมาด้วยความน่ารักของเพื่อนใหม่อย่างอี้ชิง
“ยอดไปเลยอ่ะ เสี่ยวลู่” อี้ชิงยังคงเข้าใจผิดต่อไป
“ชิงนี่ตลกจัง และก็อีกอย่างเนี่ยต่างหากรถเรา” ลู่หานที่เดินอ้อมไปด้านข้างรถคันหรูก่อนที่จะถอยรถของตัวเองออกมาจากที่จอด พร้อมกับนั่งประจำที่ของคนปั่น
“นี่ต่างหาก คิตตี้ ลูกรักเรา”
“จักรยานเหรอ”
“เสี่ยวลู่ เราก็นึกว่าคันนี้ต่างหากที่เป็นของเสี่ยวลู่อ่ะ”
“55555 ชิง เสี่ยวลู่ขับรถเป็นที่ไหนเล่า มาๆรีบขึ้นมาได้แล้วเนี่ยเดี๋ยวก็สายกันพอดี” ก่อนที่ร่างเล็กทั้งสองที่คนหนึ่งที่มีดวงตากวางเป็นคนปั่นและอีกคนที่น่ารักสดใสเป็นคนซ้อนท้าย
วิชาแรกในการเรียนวันนี้เราสองคนได้เพื่อนเพิ่มมาอีกสี่คนด้วยกันเป็นคนเกาหลีและก็เรียนอยู่ปีหนึ่ง คนแรกชื่อ บยอน แบคฮยอน หรือจะเรียกว่า แบค คนนี้ทั้งน่ารักสดใสเอามากๆเลยแถมยังเรียน ทันตแพทยศาสตร์ อีกต่างหาก
ส่วนคนที่สองชื่อ โด คยองซู หรือเรียกง่ายว่า คยอง คนนี้นะใสซื่อและก็ขี้สงสัยมากๆเลย เรียน บริหาร ส่วนคนที่สามชื่อ คิม ซูโฮ หรือ ซูโฮ คนนี้พูดเก่งแถมยังฉลาดมากๆด้วยเรียน ศิลปะศาสตร์ เอกจีนด้วยอ่ะ ส่วนคนสุดท้ายชื่อ คิม มินซอก หรือเรียกว่า หมิน เรียน สัตวแพทย์ อ้อ แล้วก็ชิงด้วยอีกคน เรียนศิลปกรรมศาสตร์เอกแฟชั่นดีไซน์ หลังจากที่คาบเรียนหมดเวลาการสอนคยองซูก็เริ่มที่เปิดประเด็นใหม่ขึ้นมา ระหว่างเราเด็กน้อยที่น่ารักทั้งหกคน
“จริงสิ วันนี้เห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันบอกว่ามีรับน้องปีหนึ่งทุกคณะเลยแหละ เห็นบอกว่าพี่ว๊ากของมหาลัยจะเข้ามาอบรมอะไรเนี่ยแหละ” คยอง เด็กหนุ่มน่ารักขี้สงสัยที่เป็นคนเอ่ยเปิดประเด็นกับเพื่อนหลังจากที่มานั่งใต้ม้าหินอ่อน
“จริงเหรอไม่ไปได้ไหมอ่ะ” ขอร้องเลยนะเพื่อนๆอย่ามองเสี่ยวลู่แบบนั้นสิ เป็นเพาะว่าวันนี้เราไม่ว่างต่างหากล่ะ แต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น
“ใช่ๆเราก็ไม่อยากไปอ่ะ”แบค
‘แบคเพื่อนเลิฟ แนวร่วมคนที่สอง’ คิดในใจ
“แต่เราว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ” ซูโฮ
‘แงT^Tทำไมซูโฮทำร้ายเสี่ยวลู่แบบนี้ ซูโฮต้องบอกว่าไม่อยากไปสิ’ และยังคงคิดต่อไป
“นั่นดิไปเถอะนะ” จางอี้ชิง
‘ไม่นะชิง อย่าทำร้ายเสี่ยวลู่สิ จำไม่ได้เหรอเรานั่งน้องคิตตี้มาเรียนด้วยกันนะ’
และแล้ววินาทีนี้ก็มาถึง สายตาของเพื่อนทั้งหมดที่กำลังรอคำตอบจากปากของเพื่อนอย่าง มินซอกและคยองซู
“เหลือสองคนแล้วนะ รีบโหวตเลยว่าจะไปไหม” หนูชิง
“เอ่อเรา…..แล้วแต่หมินเลย” คยองซู
‘โอกาสนี้แหละ เราอาจจะไม่ได้ไปเข้าร่วมกิจกรรม ขอร้องล่ะ ตอบว่าไม่เถอะนะ’
“อ้าวไมโยนขี้ให้เค้าอ่ะ”
“หมิน นายต้องเลือก” เสี่ยวลู่รีบพูดกดดันเพื่อนหน้ากลมทันที และเพื่อนๆอีกสี่คนเองก็รอคำตอบที่จะเป็นบทสรุปของเรื่องนี้
“คือ เรา….เราว่าไปก็ดี”
“คำตอบเป็นเอกฉันท์ ยุติการโหวต” อี้ชิงรีบกล่าวสรุปในทันที ก่อนที่จะมีคนอื่นเปลี่ยนใจ ซึ่งนั่นมันมาพร้อมกับหน้าตาที่ผิดหวังของเสี่ยวลู่คนนี้
‘เสี่ยวลู่ไม่อยากไปอ่ะทุกคน’ ทำได้แค่คิดโต้ตอบตัวเองในใจเท่านั้น อย่างนี้สินะที่เขาบอกว่าคนแพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง เสี่ยวลู่เสียจุย
เวลา 15:00 ในตอนนี้มีนักศึกษาจากหลายๆคณะมารวมตัวกันที่ลานกว้างขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหน้าหอพักนักเรียนต่างชาติ รวมไปถึงรุ่นพี่ที่ก็ต่างเริ่มเดินเข้ามาเป็นสตาฟ ให้กับรุ่นน้องทั้งหลาย รามทั้งพวกพี่ๆพยาบาลที่คอยบริการเรื่องน้ำดื่ม และยังมีพี่หมอและพี่เภสัท ที่คอยดูและความปลอดภัย
“สวัสดี เด็กปีหนึ่งทุกคนนะครับ พี่ชื่อฮีชอนนะครับเป็นรุ่นพี่ปีสี่ วันนี้พี่ต้องขอขอบคุณน้องๆทุกคนนะครับที่ให้ความร่วมมือมาร่วมกิจกรรมในวันนี้ สำหรับวันนี้พี่ก็ไม่มีอะไรที่จะบอกกับน้องๆนอกจาก คำว่า ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่ EXO และเราทุกคนคือพี่น้องจาก EXO University และพี่ก็ขอให้น้องๆทุกคนโชคดีครับ” และรุ่นพี่ที่ชื่อฮีชอนก็เดินออกไปและแทนที่ด้วยรุ่นพี่ที่คิดว่าน่าจะเป็นพี่ว๊าก เพราะดูจากหน้านิ่งๆของทุกคน แต่นอกจากใบหน้าที่นิ่งนั้นแล้วมันยังมีความหล่อ คมเข้ม ที่บาดตาบาดใจ เด็กปีหนึ่งทุกคนไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย และรุ่นพี่ปีสอง สาม ทุกคนอีกด้วย
“อ้าว เสียงดังอะไรกันพวกคุณ” เสียงเรียบนิ่งของรุ่นพี่ที่อยู่ด้านหน้าเอ่ยขึ้น
“นี่เพื่อน จำที่เราพูดให้ฟังได้ป่ะเมื่อเช้าอ่ะ นั้นๆ” อี้ชิงชี้ไปที่รุ่นพี่ที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้า
“นั้นแหละรูมเมทเราเอง หล่อป่ะ”
“ก็หล่อนะ” ดวงตากวางมองไปดูตามที่เพื่อนบอก
“เราว่ารุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็หล่อทุกคนอ่ะ ยิ่งรุ่นพี่ตาคล้ำๆนั่นยิ่งหล่อ” ซูโฮ
“นั่นดิๆ แต่เราว่าพี่หูกางหล่อกว่านะ” แบค
“นี้ทุกคนเงียบก่อนเดี๋ยวก็โดนรุ่นพี่ทำโทษหรอกเลิกคุยกันได้แล้วใครก็สู้พี่ผิวแทนคนนั้นของเราไม่ได้หรอก” คยองซู
“โธ่เราก็นึกว่าจะห้ามเพื่อนจากใจจริง” ลู่หาน และแล้วสายตาของกวางสุกใสก็ไปสะดุดอยู่ที่ใครอีกคนเหมือนกัน
‘นั้นมันคนที่แย้งชานมไข่มุกเรานี่นา’
“น้องกลุ่มนั้นน่ะ จะคุยกันอีกนานไหม ถ้าอยากคุยกันนักเดี๋ยวพี่จะได้เชิญออกมาคุยด้านหน้า” โอ้โห โหดจัง แบบนี้เสี่ยวลู่จะไหวไหมเนี่ย
“เอาล่ะ เราก็เสียเวลากันมามากแล้ว อันดับแรกพี่จะแนะนำตัวพี่ว๊ากแต่ละคนก็แล้วกัน” เมื่อพวกพี่ว๊ากสุดหล่อจะแนะนำตัวเท่านั้นก็ทำให้น้องๆปีหนึ่งต่างคณะทุกคนรอฟังการแนะนำตัวทันที
“สำหรับพี่ชื่อ คริส วิศวะปี3เป็นหัวหน้าเฮดว๊าก ”
“พี่เฮดว๊าก คิม จงอิน วิศวะปี3”
“พี่เฮดว๊าก โอ เซฮุน แพทย์ศาสตร์ปี3”
‘โอ เซฮุนงั้นเหรอ เราได้เห็นดีกันแน่ ไอ้รุ่นพี่ฆาตกรที่บังอาจแย้งชานมไข่มุกเสี่ยวลู่ไป’
“พี่เฮดว๊าก ปาร์ค ชานยอล ทันตปี3”
“พี่เฮดว๊าก หวง จื่อเทา ทันตปี3”
“พี่เฮดว๊าก คิม จงแด สัตวแพทย์ปี3”
“เอาล่ะ เอาล่ะในเมื่อน้องๆทุกคนก็ได้รู้จักพี่ๆเฮดว๊ากกันครบแล้ว นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ทุกครั้งที่เข้ามาประชุมเชียร์ พวกพี่จะเป็นคนดูแลเรื่องกฎระเบียบและการแต่งกายของน้องๆทุกคนแล้วถ้าใครที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย ในครั้งต่อไปจะมีบทลงโทษ ” เสียงนิ่งที่ยังคงเอ่ยด้วยความเสียงดังเพื่อที่จะได้ส่งไปถึงรุ่นน้องให้ได้ยินกันทุกคน
“สำหรับวันนี้พอแค่นี้ และอย่าลืม พรุ่งนี้ให้น้องๆมาร่วมกิจกรรมด้วยนะครับ ขอบคุณ” ก่อนที่จะเดินออกไปจากบริเวณนั้นทันที
“โหดอ่ะ” แบค
“ก็งี้แหละเห็นว่าเป็นรุ่นพี่ก็เลยข่มรุ่นน้องได้สินะ ว่าแต่ชิงยิ้มอะไรอ่ะปากจะฉีกแล้วนั้นน่ะ” เสี่ยวลู่
“ก็ชิงเขินอ่ะ”
“เขิน” เพื่อนอีกห้าคนมองหน้ากัน ก่อนที่จะมองไปยังคนต้นเหตุที่กำลังเขินหน้าแดงระเรื่อจนตอนนี้ลามไปถึงใบหน้าแล้ว
“เขินอะไรเหรอชิง” คยองซูถามด้วายความสงสัย
“แหมก็จะอะไรอีกล่ะคยอง เราเห็นนะว่าชิงอ่ะมองแต่รุ่นพี่หัวหน้าเฮ็ดว๊ากชื่ออะไรนะ……..”ซูโฮ
“พี่คริส คริคริเป็นรูมเมทชิงเอง”
“หนักแหละเพื่อนเรา” มินซอก
“แหมหมิน เราเห็นหรอกนะว่าตัวเองก็แอบมองรุ่นพี่ว๊ากเหมือนกันอ่ะ” อี้ชิง
“มั่วแล้วชิงอ่ะ ไปดีกว่า” มินซอก
หลังจากนั้นทุกคนก็เดินออกไปทันที โดยที่ทิ้งเพื่อนอย่างอี้ชิงที่กำลังมโนเกี่ยวกับรุ่นพี่อยู่ และตัวลู่หานเองก็ไม่ต่างกัน เพราะไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ไม่จบง่ายแน่ไอ้รุ่นพี่ฆาตกร
ความคิดเห็น