คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : SF : EXO HUNHAN 100%
เปิดตัวคู่ที่สองอย่างเป็นทางการ
คู่ที่ 2 ลองจากหนูชิง และก็เฮียคริสจ้า สำหรับคู่พี่หมอกับน้องเภสัท จะเป็นอย่างไร ก็อย่าลืมติดตามอ่านกันด้วยนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกคนที่ติดตาม และคอยคอมเม้นท์ให้เราจ้า
#พี่หมอกับน้องเภสัท
สวัสดีครับทุกคน อันดับแรกเลยเราจะขอแนะนำตัวก่อนแล้วกันนะ เราชื่อ เสี่ยว ลู่หาน เป็นคนน่ารักแล้วก็สิ่งที่เราชอบมากที่สุดเลยก็คือ คิตตี้นะ เสี่ยวลู่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าเราเนี่ย ผู้ชายแมนๆเป็นแฟนคลับคิตตี้ตัวพ่อเลยนะ ชีวิตเราก็ไม่มีอะไรมากหรอก เพราะนอกจากเรื่องเรียนแล้วก็ตามเก็บคอลเลคชั่นของคิดตี้แล้ว บอกเลยว่าเราก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย
แต่ถึงเราจะเสพติดคิตตี้มากเท่าไร หน้าอย่างเราเนี่ยสามารถชิงทุนการศึกษาได้มาเรียนถึงที่เกาหลีเลยนะ และที่สำคัญคณะที่เรียนเนี่ย ก็ยังเป็นที่ภูมิใจสำหรับเรามากๆด้วย อยากรู้ใช่ไหมว่าเราเรียนอะไร เราบอกให้ก็ได้ เราเรียนเภสัทศาสตร์เลยนะ เป็นไงล่ะอึ้งไปเลยอ่ะดิก็นะคนมันเก่งนี้นา
หลังจากที่เรียนจบมัธยมปลาย และนอนเล่นอยู่บ้านได้ไม่เท่าไร มหาลัยก็เปิดเทอมซะงั้น ทำไมเวลาเรียนกับเวลาพักมันต่างกันอย่างนี้นะ และตอนนี้เราก็อยู่ที่สนามบินแล้วด้วย คนที่มาส่งก็มีทั้งป๊าม่า อาอี๋แล้วก็อากงด้วย เรียกได้ว่าแห่กันมาทั้งบ้านเลยก็ว่าได้
“ป๊าม๊า เสี่ยวลู่ไม่อยากไปเลย”
“ไปเถอะอาลู่ อย่างน้อยก็เพื่ออนาคตของเราแล้วก็กลับมาสานต่อธุรกิจครอบครัวด้วย” ใช่แล้วแหละครับคุณพ่อผมเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนที่มีชื่อเสียงและยังเป็นโรงพยาบาลที่ทันสมัยที่สุด โด่งดังไปทั่วประเทศเลยก็ว่าได้ แล้วที่ผมเลือกเรียนเภสัทก็เป็นเพราะประการฉะนี้ อิอิ
“รักป๊าม๊านะครับ อาอี๋แล้วก็อากงด้วย ทุกคนดูและสุขภาพด้วยนะในระหว่างที่เสี่ยวลู่ไม่อยู่”
“ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอกกวางน้อยของแม่ ตั้งใจเรียนนะคะ”
“ครับ”
“อ้อ!!และลูกแน่ใจเหรอคะที่จะไม่ไปพักที่บ้านเพื่อนแม่”
“แน่ใจครับ”
“จ้าๆ และก็อย่าลืมนะนี้เบอร์เพื่อนม๊านะลูกถึงแล้วก็อย่าลืมแวะไปเยี่ยมเพื่อนม๊าด้วยนะ”
“คร๊าฟฟฟฟฟฟฟ” ร่างบางลากเสียงยาว
“ไปได้แล้วลูกเดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก” คนเป็นป๊าบอกลูกชายสุดที่รัก
“ครับ เสี่ยวลู่ไปก่อนนะครับ บายๆๆ”ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินเข้าไปในเกทไปทันทีดวงตากวางสุกใสมองหาที่นั่งเพื่อรอเวลาขึ้นเครื่องแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าผู้เป็นแม่ได้ยื่นอะไรมาให้ก่อนจะยกกระดาษแผ่นเล็กที่อยู่ในมือนั้นขึ้นมาอ่าน โอ ยุนอา มือเล็กเก็บกระดาษใบจิ๋วนั้นเข้ากระเป๋าก่อนที่จะเดินต่อแถวขึ้นเครื่องเพราะได้ว่าเวลาพอดี
ร่างบางใช้เวลานั่งเครื่องมาลงที่สนามบินนานาชาติอินชอนราวๆสองชั่วโมงกว่าๆ หลังจากที่ยืนรอเอากระเป๋าอยู่นานเมื่อได้ของที่ตนต้องการแล้วเท้าเล็กก็เดินออกไปหาแท็กซี่ที่กำลังจอดอยู่ ในขณะนั้นร่างเล็กก็หันไปเห็นเหตุการณ์บางอย่างที่กำลังเกิดขึ้น ร่างเล็กจะไม่สนใจเลยหากคนคนนั้นไม่ได้พูดภาษาจีนออกมา
“ขอโทษครับ หนูชิงไม่ได้ตั้งใจ” ร่างเล็กมองดูสักพักก่อนที่จะเดินออกไปจากบริเวณนั้นเพื่อหารถนั่งตรงไปยังสถานที่ที่คุณก็คงจะรู้ว่าที่นั้นคือที่ไหน EXO University
“ถึงสักที เหนื่อยจะแย่” ร่างเล็กจัดการเรื่องเอกสารก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องของตัวเอง ตึกที่เขากำลังอยู่เป็นตึกของนักศึกษาต่างชาติ และห้องที่เขาอยู่นั้นก็เป็นห้องที่ไม่ค่อยใหญ่เท่าไร เพราะเป็นห้องสำหรับนักศึกษาบางคนที่อยากจะนอนคนเดียวอย่างตัวเขา
ร่างบางจัดการเก็บของใช้ต่างๆของตัวเองให้เข้าที่ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดอยู่ที่กระดาษแผ่นเล็กนั้นอีครั้ง
“พรุ่งนี้ค่อยโทรคงไม่เป็นไร วันนี้ขอพักก่อนแล้วกัน”
ร่างเล็กเดินออกมาดูบรรยากาศภายนอกหลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เมื่อดูโดยรอบสถานที่แห่งนี้นั้นถือว่ามีความสวยงามและสะดวกสะบายเอามากๆเลยแหละ เพราะอยู่ใจกลางของกรุงโซล
“ออกไปสำรวจพื้นที่ดีกว่า” ร่างบางออกไปเที่ยวชมพื้นที่ใกล้เคียงที่สามารถไปได้ ก่อนที่สายตากวางสุดใสจะหันไปเห็นบางอย่างที่สะดุดตาเข้า
“คิตตี้ เพื่อนรัก” รถจักรยานลายคิตตี้ที่อยู่ร้านขายตรงหน้า มันช่างเรียกร้องให้ร่างบางเดินเข้าไปหาเหลือเกิน และร่างเล็กเองก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปทันที หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยว ลู่ ก็ได้น้องคิตตี้มาครอบครอง
“ได้เวลา Show time!!” ปั่นออกไปสู่โลกภายนอกดั่งใจหวังทันที
“ว้าว !!ร้านอาหารเยอะจังเลย นั่นร้านชานมไข่มุกนี่นา” เครื่งดื่มประเภทนี้เรียกได้ว่ามันเป็นสิ่งที่ร่างบางชอบมากๆเลยก็ว่าได้ ลู่หานตัดสินใจจอดรถไว้ที่หน้าร้าน ก่อนที่เท้าเล็กจะเดินเข้าไปสั่งสิ่งที่ต้องการทันที
“ชานมไขมุกหนึ่งแก้วครับ/เอาเหมือนเดิมครับ” ร่างบางหันไปมองอีกคนที่เดินเข้ามาสั่งพร้อมกัน ร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าเองก็หันมามองร่างเล็กด้วยเช่นกัน
“ชานมไขมุกได้แล้วค่ะ” ทั้งสองหันกลับไปหาพนักงาน ก่อนที่จะยื่นมือไปรับแก้วนั้นมาแต่กลับกลายเป็นว่ามือของทั้งสองคนจับชานมแก้วเดียวกัน
“แก้วนั้นก็มีทำไมไม่เอา” ร่างสูงเปิดฉากทันที
“ก็แล้วทำไมคุณไม่เอาล่ะมาคนอื่นให้ทำนั่นทำนี่ทำไม”
“ก็ฉันจะเอาแก้วนี้”
“งั้นคุณฟังนะว่าผมก็จะเอาแก้วนี้เหมือนกัน” ทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างดุเดือด ก่อนที่สายตากดดันนั้นจะถูกส่งไปให้พนักงานแทน
“เอ่อ คุณลูกค้าคะ คือ….”
“แก้วนี้ของฉัน” ร่างสูงพูดเพียงแค่นั้นก่อนที่จะดึงแก้วออกจากมือร่างบาง และเดินออกไปทันที
“อะไรกัน อย่างนี้ก็ได้เหรอเนี่ย”
“ดิฉันต้องของโทษคุณลูกค้าด้วยนะคะ พอดีว่าคุณผู้ชายท่านนั้น เป็นลูกชายเจ้าของร้านนี้เองค่ะ” พนักงานเฉลยแก้ความสงสัย
“ที่แท้ก็เป็นเด็กเส้นนี่เอง” ลู่หานพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะหยิบอีกแก้วออกมาแล้วเดินออกจากร้านไปหาคิตตี้เพื่อนรักที่กำลังรออยู่
“อย่าให้เจออีกนะ คอยดูเลยครั้งหน้าเสี่ยวลู่ไม่ปล่อยไว้แน่” เมื่อคิดได้ดังนั้นลู่หานก็คว้าจักรยานคู่ใจปั่นกลับไปที่หอพักของตัวเองแล้วเดินขึ้นห้องทันที
“จริงด้วย ลืมโทรบอกป๊าม๊าไปเลย ตายๆ” มือเรียวหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาก่อนที่จะโทรออกไปหาผู้ให้กำเนิดทั้งสอง
‘ว่าไงอาลูกสาว’ ม๊ารับสาย
“ม๊า เสี่ยวลู่เป็นผู้ชายนะทำไมชอบเรียกว่าลูกสาว”
‘ก็ลูกม๊าสวยขนาดนั้น ใครเห็นก็บอกว่าลูกม๊าเหมือนลูกสาวมากกว่าลูกชาย’
“ถ้าม๊ายังไม่หยุดนะ เสี่ยวลู่จะไม่โทรหาม๊าแล้วจริงๆด้วยแล้วนี่ป๊าไม่อยู่บ้านเหรอครับ”
‘อยู่ แต่ม๊าไม่ให้พูด’
“โอเคๆเสี่ยวลู่แค่โทรมาบอกว่าถึงนานแล้ว แต่ลืมโทรหาม๊าอ่ะ”
‘อย่างนี้ทุกที’
“ม๊าอ่ะไม่งอนนะ เดี๋ยวปิดเทอมใหญ่ตอนไหนเสี่ยวลู่จะบินไปหาม๊าทันทีเลย เสี่ยวลู่สัญญา”
“ให้มันจริงเถอะ”
“จริงแท้แน่นอนอยู่แล้วม๊าไว้ใจเสี่ยวลู่ได้ จริงด้วย!!ม๊าเสี่ยวลู่วางสายก่อนนะ พอดีว่าจะโทรไปหาคุณน้า ยุนอาอ่ะ”
“โอเคค่ะเจ้ากวางน้อยของม๊าม่า” ก่อนที่ร่างบางจะตัดสายจากผู้ที่เป็นแม่แล้วต่อสายหาผู้ที่เป็นเพื่อนสนิทของแม่แทน
และก็รอเพียงไม่นาน ปลายสายก็กดรับทันที
“ยอโบเซโย๊”
“สวัสดีครับคุณน้า นี่เสี่ยวลู่เองนะครับ”
“น้องลู่เหรอลูก พูดเกาหลีเก่งขึ้นนะเรา” ปลายสายตอบกลับมาอย่างคุนเคย
“ครับ ขอบคุณครับ”
“น้าอยากเจอน้องลู่จังเลย ว่าแต่เห็นแม่เราโทรมาเม้าท์กับน้าว่าทำไมน้องลู่ถึงไม่มาอยู่ที่บ้านน้าล่ะลูก”
“คือ เสี่ยวลู่เกรงใจคุณน้าน่ะครับเลยคิดว่าเสี่ยลู่พักอยู่ที่หอน่าจะดีกว่า”
“โธ่!!เกรงจงเกรงใจอะไรกันลูก เรามันคนกันเองทั้งนั้น พรุ่งนี้เดี๋ยวน้าให้พี่เค้าไปรับหนูดีไหมลูก ว่าแต่มีเรียนหรือเปล่าลูก” ร่างบางคิดว่า พี่ที่คุณน้ายุนอาพูดถึงนี่เป็นใคร ก็พอที่จะนึกได้ลางๆแหละว่า คุณน้าแก่มีลูกชายชื่ออะไรเนี่ยแหละ แต่ที่จำได้แม้นเลยคือ ลูกของคุณน้าเสพติดชานมไข่มุกมากๆเลย
แหม!! พอพูดถึงเรื่องนี้ที่ไรเสี่ยวลู่โมโหไอ้หน้าหล่อเมื่อวานเลย บังอาจใช้ความเป็นลูกเจ้าของร้านแย้งชานมไข่มุกแก้วนั้นจากเขาไป
“เอ่อ..ก็ได้ครับคุณน้า พรุ่งนี้ผมมีเรียนตอนเช้าครับ”
“งั้นพรุ่งนี้ตอนค่ำๆเรามากินข้าวเย็นกันนะลูก เดี๋ยวน้าทำอาหารอร่อยๆรอนะ”
“ครับ”
“จ้าลูก คืนนี้ก็นอนหลับฝันดีนะคะ ยินดีต้องรับสู่เกาหลีจ๊ะ”
“ครับ คุณน้าก็เหมือนกันนะครับ”
“จ้า” เมื่อสินสุดบทสนทนา ตอนนี้ก็ได้เวลาที่จะต้อง อาบน้ำพักผ่อนแล้วแหละนะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ขอพักเอาแรงก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่แล้วกัน
เมื่อคิดได้ดังนั้นลู่หานก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมพร้อมที่จะอาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอน พรุ่งนี้จะได้ไม่ตื่นสายยิ่งมีเรียนคลาสแรกตอนเช้าเสียด้วย
มาแล้วจ้า ครบแล้วนะคะ 100 % ลีดทุกคนยังรออ่านอยู่ไหมเอ่ย ใครที่ยังคงติดตามอยู่ ขอเสียงหน่อยจ้า
ขอบคุณคนที่อ่านแล้วก็คอมเม้นท์เราด้วยนะคะ
ถึงแม้ว่าตอนแรกจะน้อยไปหน่อยก็เถอะ คริคริ
ความคิดเห็น