คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : SF : EXO KRISLAY END
EP10
ความสุข
วันหยุดนี่มันเป็นอะไรที่ผ่านไปเร็วเสมอเลยนะครับ คุณคิดเหมือนผมหรือเปล่า เฮ้ย~เสียงถอนหายใจของชายร่างสูงที่ตอนนี้ กำลังนั่งฟังอาจารย์สอนเกี่ยวกับบทเรียนในวันนี้ และผมก็รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่ผมเรียนไม่รู้เรื่องมากที่สุดเท่าที่เคยเป็นมาเลย จะบอกว่าติดแฟนก็ได้นะครับ เพราะยังไงมันก็คือเรื่องจริง
ผมไม่มีสมาธิถึงขั้นที่ว่านั่งมองประตูตั้งแต่เริ่มคลาสเรียนจนถึงตอนนี้ที่อาจารย์ให้พักเบรคแรก ก่อนที่จะเริ่มเรียนอีกครั้งผมก็ยังคงมองอยู่เหมือนเดิน จนเพื่อนอย่างไคที่นั่งอยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้น
“นี่มึงหนักขนาดนี้เลยเหรอวะคริส” ไคที่สังเกตอาการของเพื่อนตั้งแต่ที่มันเดินเข้าห้องมา ไม่รู้ว่าเพื่อนของเขามันมองประตูห้องเรียนทำไม
“กูเปล่า” ปฎิเสธทั้งๆที่สายตายังคงมองโฟกัสไปที่จุดเดิม
“เปล่าห่าอะไรล่ะ ก็กูเห็นอยู่เนี่ย”
“…………” ร่างสูงมองหน้าเพื่อนสักพักเหมือนคิดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วหันกลับไปมองประตูห้องเรียนเหมือนเดิม
“โอเคครับไอ้คุณคริส เอาที่มึงสบายใจเลยครับ อ้อ!!แล้วก็วันนี้พวกแก๊งหมอเถื่อนมันนัดที่เดิมมึงไปป่ะ” ไคถาม
“คงไม่ว่ะ กูอย่าอยู่กับเมียกู”
“น้อยๆหน่อยเถอะมึง เขายอมมึงแล้วหรือไง”
“ยังว่ะ กูต้องทำไงว่ะเขาถึงจะยอม”
“เรื่องแบบนี้ มึงถามถูกคนแล้วไอ้เสือเพื่อนรัก ประสบการณ์ของกูเนี่ยมันมีเยอะแยะถ้าเล่าวันนี้ก็เล่าไม่หมดหรอก”
“หุบปากมึงไปเลยไอ้ขี้โม้” คริสด่าเพื่อนอย่างไคที่ตอนนี้กำลังจะเริ่มเปิดประเด็นเรื่องประสบการณ์อย่างว่าของมัน
“ที่กูถามมึงเนี่ย กูไม่ได้อยากฟันแล้วทิ้ง แต่เป็นเพราะกูอยากดูแลเขา อยากทะนุถนอมเขาต่างหากไอ้ฟาย”
“มึงไม่ต้องมาเป็นพระเอกตอนนี้ครับคุณเพื่อน”
“ไว้ถ้ามึงเจอคนที่ใช่เมื่อไรมึงก็จะรู้เอง” เท่านั้นแหละครับ มันก็เงียบไปเลย และผมเองก็เริ่มที่จะเข้าโลกส่วนตัวของตัวเองอย่างเช่นเดิม
จนกระทั้งตอนนี้เวลาผ่านเลยมาจนถึงคาบเรียนสุดท้ายของผม แต่ไม่รู้ว่าคนที่ผมกำลังคิดถึงอยู่ตลอดการเรียนนั้นกำลังทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้
“ทำไมวันนี้ที่ตึกคนเยอะจัง” ร่างสูงที่เดินออกมาจากห้องเรียน ก็สังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดแปลกไป ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้ามาดู แต่เพียงเท่านั้นแหละ รู้เลยว่าเพราะอะไร
“หนูชิง”
“เฮียคริส” เมื่อร่างเล็กเห็นผมก็เดินเข้ามาหาทันที แต่ก็ติดตรงที่พวกผู้คนที่กำลังล้อมหน้าล้อมหลังร่างเล็กไว้เลยทำให้ลำบากในการเดินผ่านออกมานิดหน่อย และก็เป็นผมเองที่ทนเห็นสถานการณ์นี้ไม่ได้เลยเดินเข้าไปหาอีกคนแทน
“ถ้าใครไม่อยากมีเรื่องเลิกมองเมียกูได้แล้ว” ร่างสูงพูดเสียงดัง คนภายนอกที่ได้ยินหรือแม้แต่คนที่กำลังล้อมรอบร่างเล็กอยู่นั้นก็รีบหลีกทางและหลบหน้ากันเป็นแถบๆไปเลย
“เฮีย !!พูดอะไรเนี่ย” ร่างเล็กหันมาทำตาดุใส่แต่ถามว่ากลัวไหม บอกเลยครับว่าไม่กลัว
“ทำไมครับ ก็ในเมื่อสิ่งที่เฮียพูดมันคือเรื่องจริง”
“หรา!!!!” ร่างเล็กลากเสียงยาวล้อเรียน
“แล้วนี่มาได้ไงครับ”
“พอดีวันนี้หนูชิงเลิกเร็วเลยให้เสี่ยวลู่ขับน้องคิตตี้พามาส่งที่นี่ครับ”
“น้องคิตตี้ อะไรเหรอครับ”
“ไม่บอกหรอกเรื่องนี้เป็นความลับครับ”
“ความลับก็ความลับครับ ว่าแต่วันนี้มีเรียนอีกไหม”
“ไม่มีแล้วครับ”
“งั้นดีเลยเฮียก็ไม่มีเหมือนกัน”
ทั้งสองที่กำลังคุยกันหวานปานน้ำผึ่งเดือนแปดโดยที่ไม่เกรงใจคนที่เดินออกมาพร้อมกันอย่างไคเลย
“มึงช่วยให้เกียรติกูด้วยไอ้คริส นี่มึงหวานทั้งๆที่กูยังยืนหัวโด่อยู่แบบนี้เลยเหรอ” ไคที่หมั่นไส้เพื่อนอยู่นานพูดขึ้น
“แล้วใครใช้ให้มึงมายื่นหัวโด่อยู่แบบนี้ล่ะครับ มึงจะไปไหนก็ไปเซ่” คริส
“โอเค คำว่าเพื่อมันก็แค่นี้แหละนะ” ก่อนที่ไคจะเดินออกไปจากคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่กำลังหวานแหวกันอยู่
“เฮียหนูชิงหิวจังเลย ” เมื่อน้องร้องขอมีหรือที่คริสจะไม่ทำตาม เพียงแค่น้องบอกผมก็พร้อมที่จะทำตามเสมอ
“ครับผม” จับมือคนน้องให้เดินไปที่รถของตัวเองทันที
“ว่าแต่เราอยากกินอะไรเหรอ”
“กินอะไรก็ได้ครับแล้วแต่เฮียเลย” ร่างเล็กตอบ
“งั้นอาหารจีนไหม ไม่ได้กลับบ้านนานแล้วนี่เรา”ร่างสูงรีบเสนอประเภทของอาหารทันที
“ไม่เอาอ่ะ หนูชิงอยากกินอย่างอื่นมากกว่าเอาง่ายๆก็ได้ครับ”
“งั้นไปกินหมูย่าง”
“หมูย่างก็หนักไป เมื่อกี้ที่นั่งรถมากับเสี่ยวลู่ เสียวลู่บอกหนุชิงอ้วน เพราะฉะนั้นหนูชิงจะไม่กินหมูย่างเด็ดขาด” โธ่หนูชิง ถ้าอย่างหนูชิงเรียกอ้วนนะ คนที่ผอมก็คงจะเหลือแต่กระดูกแล้ว แต่ทั้งหมดนี้ก็ทำได้เพียงแค่คิดในใจเท่านั้น เพราะกลัวน้องงอน
“งั้นไปกินสลัดผักไหม”
“หนูชิงไม่ชอบกินผักอ่ะมันเหม็นเขียว เฮียไม่เข้าใจคำอะไรก็ได้ที่มันง่ายๆเหรอครับ” หนักแล้วครับทุกคนงานนี้ ไม่รู้ว่าเมนูเที่ยงของเราทั้งสองคนจะเป็นอะไร ทั้งๆที่ก็บอกว่าแล้วแต่ผม แต่พอเสนอไปก็ไม่เอาสักอย่าง
“แล้วหนูอยากกินอะไรครับเฮียแล้วแต่หนูดีกว่า”
“หนูชิงกินอะไรก็ได้แล้วแต่เฮียเลย” และคำตอบที่ผมได้มันก็เหมือนเดิมเป๊ะครับ
“งั้นก็หมูย่าง”
“หนูชิงเพิ่งจะบอกเฮียไปเองนะครับว่าไม่กินหมูย่าง หนูชิงกลัวอ้วน” ทุกคนครับบอกทีว่าเที่ยงนี้ผมควรที่จะกินอะไร
“งั้นอาหารไทยไหมครับ” เริ่มมาถูกทางแล้วครับ เพราะดูเหมือนว่าคนน้องจะเริ่มคิดถึงเมนูอาหารขึ้นมาบ้างแล้วว่าอาหารไทยมีอะไรที่น่าสนใจบ้างนะ
“ดีเหมือนกันนะครับ เพราะหนูชิงกำลังอยากกินส้มตำพอดีเลย” และแล้วเมนูที่เป็นบทสรุปทุกอย่างก็คือส้มตำครับทุกคน
เมื่อมาถึงที่ร้าน ทั้งสองก็สั่งอาหารทันที แต่จะเรียกว่าทั้งสองก็คงไม่ได้เพราะส่วนใหญ่แล้คนที่สั่งจะเป็นคนข้างๆผมมากกว่า เพราะผมไม่รู้จักอาหารไทยชนิดไหนเลยนอกจาก ผัดไทกับต้มยำกุ้งเท่านั้น
แต่สิ่งที่ร่างเล็กตรงหน้าผมสั่งกับสิ่งที่ผมคิดมันช่างต่างกันราวฟ้ากับดินเลย เพราแต่ละเมนูนั้นมันยากที่จะอธิบายจริงๆครับ
“หนูสั่งเยอะขนาดนี้จะกินหมดเหรอครับ” ไหนบอกกลัวอ้อน
“หมดสิ เฮียก็ช่วยหนูชิงกินไง”
“เอ่อ………คือว่าเฮีย….” ร่างสูงที่ไม่รู้จะบอกว่ายังไง
‘ขอทวนเมนูนะคะ” พยักงานสาวกล่าวกับลูกค้าทั้งสอง
“ตำปูปลาร้าหนึ่ง ตาไทยหนึ่ง ไก่ย่างหนึ่ง ข้าวเหนียวสอง แล้วก็โค้กสองนะคะ”
“ครับ” ตอบรับกับพนักงานก่อนที่จะหันหน้ามาดูคนรักที่ตอนนี้กำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่
“เฮียกินได้ใช่ไหมครับ” เสียงร่างเล็กตรงหน้าเอ่ยถาม ไม่รู้หรอกนะครับว่าที่น้องสั่งมาน่ะมันคืออะไร สิ่งที่ผมทำได้ก็แค่ตอบคำถามที่น้องอยากฟังเท่านั้นคือ....
“ได้ครับ”
“ดีจัง งั้นครั้งหน้าหนูชิงจะชวนมาบ่อยๆนะครับ”
ผ่านไปสี่สิบกว่านาทีตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะพ้นไฟได้เลยครับ เพราะอะไรน่ะเหรอ มันเป็นเพราะอาหารที่แฟนตัวเล็กของผมสั่งมานั่นแหละอะไรก็ไม่รู้ ผมรู้แค่ว่ามันเผ็ดมากๆ และทุนเดิมของผมเองก็กินเผ็ดไม่ค่อยได้ด้วย ผลมันเลยออกมาในลักษณะที่ว่า
“ขอน้ำเพิ่มหน่อยครับ”
“เฮียดื่มน้ำเยอะไปแล้วเดี๋ยวก็จุกหรอก”
“ก็มันเผ็ดนี่นา”
“ไม่เห็นจะเป็นอย่างที่เฮียว่าเลย” พูดพร้อมกับตักอาหารเข้าปากไปด้วย
กว่าทั้งสองจะกลับมายังหอพักก็ดึกพอสมควร หลังจากที่มาถึงห้องคนน้องก็จัดการพาตัวเองเข้าไปอาบน้ำอาบท่าทันทีโดยที่ตัวผมเองก็เอาหนังสือขึ้นมาอ่านรอระหว่างที่ร่างนั้นทำกิจวัตรของตนอยู่ อ่านได้ไม่นานก็มีเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนที่จะกดเข้าไปดู มันเป็นแชทกลุ่มที่มีเขา เซฮุน ไค เทา ชานยอลและจงแด ที่ใช้คุยกันเป็นประจำ
ดิ้ง!!
ชื่อแชท : หมอผีกับวิศวะเถื่อน
KIM_KAI : เฮ้ย!!ตอนนี้กลุ่มเราไอ้คริสขายออกแล้วที่เหลือว่าไงครับ 6 คนได้อ่านข้อความนี้
Kris_WU : ก็หาแฟนสิครับเพื่อนจงอิน 6คนได้อ่านข้อความนี้
Ooh SeHun : อย่างไอ้ไคใครจะเอามัน เงียบอย่างกับหิน 6คนได้อ่านข้อความนี้
Kris_WU : ได้ข่าวว่ามึงก็ไม่ได้ต่างอะไรกับมันนี่ครับเพื่อน ว่าแต่มึงเถอะ 6คนได้อ่านข้อความนี้
Huang_ZTAO : ยังไงครับเพื่อน 6คนได้อ่านข้อความนี้
Kris_WU : กูรู้ว่ามึงคิดไรอยู่ ไอ้เจ้าชายน้ำแข็ง 6คนได้อ่านข้อความนี้
KIM_KAI : เพื่อนกูกำลังจะมีคนรักอีกคนแล้วเหรอเนี่ย 6คนได้อ่านข้อความนี้
JongDea_K : ถ้ามึงอยากมีแนะนำเลยมิยาบิ 6คนได้อ่านข้อความนี้
Huang_ZTAO : เอ่อใช่ 6คนได้อ่านข้อความนี้
Real_Park : ไอ้ไคอยากมีเมียเป็นตุ๊กตายางเหรอว่ะ 5555555555 6คนได้อ่านข้อความนี้
เมื่อได้ยินเสียงใครบางคนที่ดูเหมือนว่าจะอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็รีบเก็บโทรศัพท์ทันที ก่อนที่จะเดินเข้าไปจัดการกับร่างกายของตัวเองบ้างพอเสร็จทุกอย่างก็เดินออกมา ก็เห็นว่าอีกคนกำลังนอนเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่
“หนูนอนได้แล้วดึกมากแล้ว”
“แปบนะเฮีย อีกนิดเดียวจะผ่านด่านแล้ว”
“ไม่ได้ ” ผมพูดพร้อมกับดึงโทรศัพท์ออกมาจากมือเรียวนั้นทันที
“ฮือ!! เฮียเอาของหนูชิงคืนมานะ”
“ไม่ครับ ถ้าอยากได้ต้องรอพรุ่งนี้เท่านั้น”
“ไม่!! เอาของหนูชิงคือมา” ไม่ว่าเปล่าร่างเล็กเดินเข้าไปแย่งโทรศัพท์กลับมาทันที แต่ด้วยแรงที่มีอยู่น้อยนิดนั่น ทำให้แย่งสิ่งที่ต้องการได้ยากลำบากเหลือเกิน
“หนู อย่าดือสิครับ”
“หนูชิงไม่ได้ดื้อนะ เฮียต่างหากที่ดื้อมาแย่งของคนอื่นแบบนี้ได้ไง คนนิสัยไม่ดี” และก็ดูเหมือนว่าร่างเล็กนี้จะไม่ยอมง่ายๆ ผมเลยรวบร่างทั้งร่างของอีกคนให้มานั่งบนตักผม ก่อนที่จะกดร่างนั้นให้นอนราบไปกับเตียงนอนของตัวเอง
“ถ้ายังไม่หยุด เฮียจะทำโทษนะครับ”
“คิดว่าหนูชิงกลัวเหรอ”
“แน่ใจเหรอหะเราที่พูดแบบนี้” ร่างสูงอมยิ้มในความดื้อรั้นที่อยากจะเอาชนะของอีกคน
“ไม่รู้หรอก แต่ที่รู้แน่ๆว่าถ้าเฮียไม่คืนโทรศัพท์มาให้ชิงละก็ หนูชิงจะงอนเฮียไปสามชาติเลย”
“งั้นเหรอครับ แล้วถ้าเกิดว่าหนูชิงงอนนะ เฮียก็จะจูบง้อมันก็โอเคดีนะ” ร่างสูงที่อยู่ด้านบนพูดอย่างเป็นต่อ และร่างเล็กของอี้ชิงเองก็ไม่แพ้กัน
“งั้นเหรอครับ แล้วถ้าเฮียเจอแบบนี้” ร่างเล็กอาศัยทีเผลอยกเข่าเล็กใส่กล่องดวงใจของร่างสูง จนยอมปล่อยมือออกจากร่างเล็กพร้อมกับปลอบน้องชายที่เพิ่งจะโดนประทุษร้ายไปหยกๆ
“โอ๊ย!!เจ็บ ทำไมหนูทำกับเฮียอย่างงี้”
“ก็เฮียเริ่มก่อน เพราะฉะนั้นหนูไม่ผิด” ก่อนที่ร่างเล็กจะทำท่าเหมือนจะลุกหนีออกไปจากห้องนอน ร่างสูงเลยใช้จังหวะนั้นกระชากมือเรียวนั้นให้กลับมานอนอยู่สภาพเดิมพร้อมกับจั๊กจี้ร่างเล็กเพื่อเป็นการลงโทษ
“555555555 เฮีย ปล่อยหนูนะ”
“คนทำผิดก็ต้องโดนลงโทษ” แต่การลงโทษขั้นต่อไปของร่างสูงคือ การปล้ำหอมไปทั่วใบหน้าของร่างเล็กเหมือนว่าคนใต้ร่างนั้นจะยิ่งสนุกไปกันใหญ่ พร้อมทั้งดิ้นทั้งหัวเราะ
“หนูหาย.55…หายใจไม่ทัน55555555” ร่างเล็กพยายามพูดให้อีกคนเลิกแกล้งตน
“เฮียไม่หลงกลหนูหรอก”
“555555เฮียหนูพูดจริง 555555555555” ร่างสูงที่เห็นร่างเล็กเริ่มที่จะหายใจไม่ออกจริงๆจึงยอมปล่อยให้อีกคนเป็นอิสระ
“นอนได้แล้วนะครับ”
“เฮียชอบบ่นเหมือนป๊าเลย หนูนอนก็ได้” เมื่อเวลาเดินไปอย่างที่เคยเป็นร่างเล็กก็เข้าสู่ห้วงนิทราที่แสนหวาน แต่นั้นมันก็ไม่ใช่กับชายร่างสูงที่ตอนนี้กำลังนอนลืมตา เพื่อความแน่ใจว่าร่างของคนรักได้หลับสนิทไปแล้ว เมื่อแน่ใจร่างสูงจึงเดินไปหยิบกระเป๋าที่แอบซ้อนไว้ทั้งสองใบอกมา และก็คงไม่ต้องเดาเลยว่ามันเป็นของใคร เขาเอาไปเก็บไว้ที่รถ ก่อนจะย้อนกลับมาหาบุคคลสำคัญที่กำลังหลับอย่างไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง ร่างสูงจัดการ อุ้มร่างเล็กในท่าเจ้าสาว ก่อนที่จะเดินออกมายังรถที่ตัวเองจอดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว
“หวังว่าหนูจะไม่ตื่นมาก่อนจะถึงนะ” พร้อมกับก้มลงมอบจูบอันแสนหวานที่หน้าผากมน Lamborghini คันหรูออกตัวมาจากหอพักนักศึกษาก่อนที่จะมุ่งตรงออกนอนตัวเมือง ในขณะที่ร่างเล็กเองก็ไม่ได้รับรู้สำหรับการเปลี่ยนแปลง และอาจจะเป็นเพราะตอนนี้ค่อนข้างที่จะดึกเลยทำให้ถนนตลอดสายไม่มีรถวิ่งผ่านไปมาเท่าที่ควร
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ร่างเล็กเองก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีทีท่าว่าจะตื่นแต่อย่างไร จนกระทั้งตอนนี้รถคันหรูขับมาถึงที่หมาย อากาศที่นี่ค่อยข้างที่จะเย็นไปนิดหน่อย ร่างสูงจัดการเอาผ้าห่มที่เอามาด้วย มาห่มให้ร่างบางที่กำลังหลับสบายอยู่
ก่อนที่จะทำการเปิดซันรูฟ เพื่อให้ร่างเล็กที่กำลังหลับอยู่ได้สูดอากาศที่บริสุทธิ์ในยามเช้าใกล้รุ่งแบบนี้ ก่อนที่จะเดินหายไป
ร่างเล็กเองที่เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไป พร้อมกับได้ยินเหมือนเสียงคลื่น ที่กำลังสาดกระทบกับฝั่ง เปลือกตาบางค่อยๆหันไปมองรอบด้าน และก็พบว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้นอนอยู่ที่หอพักนักศึกษา แต่กลับมาอยู่ที่นี้ ทะเล
“นี่มันอะไรกัน” ร่างเล็กเปิดประตูออกมา เพื่อมองหาตัวต้นเหตุแต่ก็ไม่พบ ก่อนที่ร่างบางจะตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆ แล้วก็เห็นอะไรบางอย่างที่อยู่บนพื้นทราย
“ลูกศร” ร่างเล็กมองดูรูปลูกศรที่อยู่บนพื้นทรายก่อนที่จะตัดสินใจเดินตามออกไป แต่พอเดินออกไปได้สักพัก ร่างเล็กก็เดินมาถึงต้นไม้ใหญ่ที่ด้านล่างมีชิงช้าที่เหมือนทำมาจากเถาวัน และประดับไปด้วยดอกไม้มากมาย
“สวยจัง” ร่างบางตัดสินใจที่จะนั่งในที่สุด พร้อมกับหันหน้าออกสู่ทะเลกล้าวใหญ่ มันดูไกลแบบสุดลูกหูลูกตามากเลยตอนนี้ดูเหมือนว่าพระอาทิตย์กำลังจะขึ้นแล้วด้วย
“แสงแรกของอรุณจะสวยแค่ไหนกันนะ” ร่างบางมองภาพเบื้องหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกมาจากด้านหลังของอีกคน
“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ”
“เฮียคริสตกใจหมดเลยเล่นอะไรครับ” ร่างเล็กไปมองหน้าร่างสูงที่ซ้อนอยู่อยู่ด้านหลัง
“เรารู้จักกันด้วยเหรอครับ”
“งั้นเหรอครับ อืม..สงสัยหนูชิงคงจำคนผิด” ก่อนจะลุกออกจากชิงช้าทันที
“เดี๋ยวสิหนูชิงเฮียแกล้งนิดหน่อยเองดีกันนะครับ”
“ก็ได้ครับ”
“งั้นมานั่นนี่มา” ร่างสูงจับยกคนตัวเล็กให้เข้ามานั่งบนชิงช้าเหมือนอย่างเดิม ก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกมาอยู่ตรงหน้าร่างเล็กแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าคนน้องพร้อมกับรั้งมือเล็กขึ้นมา
“ตั้งแต่วันแรกที่เฮียได้รู้จักกับหนู เฮียรู้เลยว่าหลังจากนี้ชีวิตเฮียคงไม่สงบสุขเหมือนอย่างที่เคยเป็น”
“หลอกด่าปะเนี่ย” ถึงปากเรียวสวยของร่างเล็กจะบอกอย่างนั้น แต่ใบหน้านั้นกลับขึ้นสีแดงอย่างเขินอาย
“เปล่าครับ แต่หนูรู้อะไรไหม ทุกครั้งที่เราสองคนได้อยู่ด้วยกัน ได้พูดคุยกัน มันทำให้เฮียมีความสุขมากเลยนะ ”
“…………….” ร่างเล็กพยักหน้าเข้าใจ
“แล้วจะเป็นไปได้ไหมครับถ้าหลังจากวันนี้เฮียจะขอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตหนูชิงตลอดไป” พร้อมกับหยิบแหวนสีเงินที่มีเพรชเม็ดเล็กอยู่ตรงกลาง
“เฮียคริส”
“แต่งงานกันนะครับ” เพียงเท่านั้นร่างเล็กของคนน้องก็โผล่เข้ากอดคนพี่ที่นั่งอยู่ทันที
“ถึงหนูไม่แต่งก็คงต้องแต่งแล้วล่ะครับ ก็เล่นสวมแหวนเสร็จสับขนาดนี้แล้ว”
“ขอบคุณครับ”
“คริคริ!!หนูชิงดีใจที่เราสองคนจะมีกันและกันตลอดไปครับ”
“รักจังคนนี้”คริส
“แล้วเฮียคิดยังไงครับที่พามาที่นี่”
“ก็นั้นไง” ร่างสูงชี้ไปที่ผืนทะเลอีกครั้งที่ตอนนี้พระอาทิตย์ดวงใหญ่กำลังจะขึ้นเพื่อต้อนรับวันใหม่
“ว้าว!! สวยจัง”
“เฮียอยากเริ่มต้นวันใหม่ของเราให้สวยงามเหมือนกับพระอาทิตย์ ที่กำลังทอแสงเริ่มต้นวันใหม่ไงครับ”
“ใครคิดคำพูดให้ครับเนี่ย”
“ระดับเฮียแล้ว สมองล้วนๆครับ ว่าแต่ขอจูบได้ปะ” พร้อมกับกอดร่างเล็กเอาไว้แนบอก
“…………….” ร่างบางไม่พูดอะไร แต่กลับมอบรอยยิ้มพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าหาคนพี่
ร่างสูงเองก็โน้มหน้าเข้าหาคนน้องเองเหมือนกัน ทั้งสองมอบรสจูบที่แสนหวานให้กันและกันท่ามกลางพระอาทิตย์ที่กำลังทอแสงเพื่อต้อนรับวันใหม่
ก่อนที่ทั้งสองจะผลักออกจากกันด้วยรอยยิ้ม
"เฮียหนูชิงอยากเล่นน้ำครับ"
"ได้สิครับ"
"เอียคริสใจดีที่สุดเลย" ก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งลงทะเลแล้วสาดน้ำเล่นกัน บ้างวิ่งไล่จับกันเหวี่ยงลงน้ำ ท่ามกลางท้องทะเล ก่อนที่ร่างสูงจะจับร่างเล็กที่กำลังวิ่งหนีได้ พร้อมกับอุ้มอีกคนขึ้นให้อยู่ในอ้อมอกแกร่งที่เต็มไปด้วยความรักและความสุขใจ
คุณเชื่อไหม ความรักของคนเรานั้นมีหลากหลายรูปแบบที่แตกต่างกันไป อยู่ที่ว่าเรานั้นจะเลือกแบบไหน จึงจะเหมาะ หรือบางคนก็เลือกที่จะเจ็บเพราะรัก จากไปเพราะรัก ทำทุกอย่างเพื่อความรัก เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่ความรักก็เป็นสิ่งที่สวยงาม ที่หลายคนนั้นอยากมีไว้เพื่อครอบครอง
END
จบอย่างเป็นทางการค่ะ สำหรับคู่เฮียคริสและหนูชิงนะคะ และคู่ต่อไปที่กำลังเข้าคิวรออยู่นั้นจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก HUNHAN ตามคำเรียกร้องจ้า
และก็สำครับใครที่อยากเล่กแท็กนะคะ
แท็กนี้เลยจ้า #เฮียคริสหนูชิง
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านและก็คอมเม้นท์ให้ไรท์เตอร์จ้า เราสัญญาว่าจะพยายามแต่งออกมาให้ดีที่สุดจ้า
ความคิดเห็น