คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กลับบ้านเกิดซะที...เจอนายคนไร้มารยาท
ตอนที่ 1 กลับบ้านเกิดซักที...เจอนายคนไรมารยาท
เมือง
“สวัสดีค่ะคุณน้าพีรยา”
“อ้าว! สวัสดีจะหนูรีน”
“รีนมีเรื่องจะให้น้าช่วย คือว่า...”
“อย่าบอกนะว่าไปมีเรื่องกับคนที่โน่น น้ารู้ว่ารีนต่อสู้เก่งป้องกันตัวได้ แต่เราเป็นผู้หญิงมันไม่เหมาะ แล้วก็ระวังความลับแตกละ”
“ค่ะ คือว่าที่หนูโทรมาก็เพราะว่าหนูอยากกลับไปเมืองไทย ช่วยหาร.ร.ให้ด้วย “
“ได้จะสำหรับหลานรักน้าทำได้ ว่าแต่จะมาเมื่อไรละ”
“อาทิตย์หน่าค่ะ อ้อ! อีกเรื่องนีง ช่วยหาคอนโดให้รีนซักห้องขอห้องใหญ่ๆนะคะเพราะพี่ริวจะไปด้วย”
“ได้จะ โชคดีนะหลานรัก”
ตู๊ดดดดดดด!!!
หลังจากนั้นไอรีนและคาริวก็เตรียมแพ็กกระเป๋ามาเมืองไทย ( 1 อาทิตย์ผ่านไป)
คิดฮอดเมืองไทยจังเลย อยู่มาตั้งแต่เกิดได้แค่ 5 ปี ก็ต้องบินมาอยู่อเมกา อยากกลับจะตายอยู่แล้ว ไม่รู้เมืองไทยจะเป็นยังไง คงยังสวยอยู่เหมือนเดิม ตื่นแต้วจังเล้ย
“รีน ริว ทางนี้จะ” ดูน้าฉันซิแต่งตัวโด้ 11รด มาก เฮ้ยไม่ใช่เริ่ดมาก เสื้อคอกว้างสีแดง กางเกงยีนรัดไขมันขนาดใหญ่ไม่ต้องดูก็รู้ว่าเป็นใคร โอ้พระเจ้า!!!รองเท้าเธอคงแพงมากกี่แสน(กีบ)วะเนี๊ยะมันชั่งเริ่ดเพราะมันคือรองเท้า “ดาวเทียม”
“สวัสดีค่ะคุณน้า ชุดนี้ดูดีเข้ากับคุณน้ามากเลยค่ะ” ฉันพูดไปได้ไงเนี๊ยะ ตามจริงแล้วมนตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง
“น้าก็คิดยังงั้น ดูสิคนมองกันตรึมเลย น้าอายชะมัด” ฉันคิดว่าน่าอายซะมากกว่า เขาคงไม่ได้มองเพราะน้าสวยหรอกแต่เขามองดูความทุเรศและความสมเพศมากกว่า
“น้าครับผมว่าเรารีบไปคอนโดดีกว่าเดินทางไกลอยากพักผ่อน” ฉันว่าพี่แกไม่ได้อยากกลับไปพักผ่อนหรอกแต่แกคงอายคนแทนน้าซะมากกว่า
และในที่สุดฉันก็มาถึงคอนโดสุดหรูกลางใจเมือง จะบอกว่ามันสวยมากเลยอะ ฉันวางกระเป๋าและทิ้งตัวลงนอน พลางนึกถึงวันไปเรียน จะมีเพื่อนกับเขามั้ยน้า มันต้องมีอยู่แล้วและ เพราะเราทั้งสวยทั้งน่ารัก (ทุ-เรศเนอะหลงตัวเอง ชริป-หาย)
วันรุ่งขึ้นฉันเตรียมตัวจะไปที่ห้างสรรพสินค้า เพื่อซื้อเสื้อผ้าชุดนักเรียนเพื่อจะไปโรงเรียนอาทิตย์หน้า ฉันเดินดูเสื้อผ้าไปเรื่อย มีผู้ชายเดินมาชนฉันล้ม แล้วไม่ขอโทษ เรื่องจึงเกิดขึ้น
“เธอนี่ซุ่มซ่ามจริงๆเลย” ดูมันพูดซิชั่งไร้มารยาทเสียนี่
“นี่นายนายเป็นคนชนฉันล้มนะ ยังจะมาพูดอีก นายใหญ่มาจากไหนกัน” คนในห้างที่อยู่บริเวณนั้นเริ่มมามุงดู
“เธอเป็นใครมาด่าฉันอย่างนี้ เธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายเป็นใครใหญ่มจากไหน แต่นายก็คนเหมือนกันมีพ่อมีแม่คอยอบรมสั่งสอนมารยาท สงสัยนายคงไม่มีคนคอยอบรมสั่งสอนถึงไม่มีมารยาท”
“แล้วเธอจะเอายังไงกันแน่”
“นายต้องกราบขอโทษฉัน”
“มันชักจะมากไปแล้วนะ” นายนั่นเริ่มอารมณ์เสีย
“อ้าย!!นั่นมันพี่กันย์วงสตาร์บอยนี่ หล่อเป็นบ้าเลย กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
จากนั้นก็มีคนเข้ามาขอลายเซ็นและขอถ่ายรูปกับตานั้น ไม่น่าเชื่อตานั่นเป็นนักร้องจริงเหรอนี่
“เฮ้ย!!!!!! หยุดซักที ตกลงนายจะเอายังไง”
“ไม่เอาไง” ดูมันตอบสิ อะไรมันจะขนาดนั้น
“คิดว่าเป็นนักร้องแล้วจะทำเป็นใหญ่เหรอ เธอต้อกราบขอโทษฉันไม่งั้นเจอดีแน่”
“ฉันไม่กราบเธอจะทำไม”
“ไม่ทำอะไรหรอกก็แค่...ผลัวะ” ฉันต่อยหน้าอีตานั่นหงายไปกองตรงพื้นแล้วก็เดินจากไป
“ฝากไว้ก่อนเถอะยายแสบ เออะ!โอ๊ย!เจ็บชิปเป็งเลย ตัวแค่เนี๊ยะแรงเยอะชริป-หาย”
พอฉันซื้อของที่ต้องการครบก็กลับคอนโด วันนี้เจอนักร้องแต่นิสัยไม่สมควรจะได้เป็นนักร้อง แต่น่าตาดี หล่อเหลาเอาการ หุ่นดีรูปร่างสูง ขนาดฉันยืนด่ายังต้องเงยหน้าเลย คนอะไรชั่งไร้มารยาเสียจริง ชาตินี้ขออย่าให้ไอรีนสุดสวยคนนี้เจอตานั่นอีกเลย “เจ้าพ่อคูณ”
.........................................................................................................
ความคิดเห็น