คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS]เดี๋ยวมา...... (Be back soon ..) chanbaek
Title: เดี๋ยวมา...... (Be back soon…..)
Auther: ฝาละมีน้องโด้
Paring : Chanyeol+Baekhyun
Rate : PG -13
Note : มาอีกแล้วค่ะ ฟิคไร้แก่นสาร ฮ่าๆๆๆ ชานแบคคราวนี้มาแบบใสใสๆ ใสกริ๊งเลย ในชีวิตไม่เคยแต่งอะไรใสขนาดนี้มาก่อนเลย ใสละมุน ฮ่าๆๆๆ ส่วนชื่อเรื่องก็ช่างมันเถอะค่ะ อย่าพยายามไปเข้าใจมันเลย ฮ่าๆๆๆๆ ปล.อย่าได้พยายามหาสาระจากฟิคเรื่องนี้เลย
“ เด็กๆ เดี๋ยวเราเบรกกันชั่วโมงนึงนะ แยกกันพักตามสบายเลยแล้วเดี๋ยวตอนบ่ายมาซ้อมต่อ “ ซูโฮพูดแล้วยิ้มให้น้องๆอย่างใจดีก่อนจะคว้าเอาโทรศัพท์แล้วหายฉิวออกจากห้องซ้อมไปแทบจะพร้อมๆกับมักเน่หน้าอึนที่หยิบโทรศัพท์ติดมือไปด้วยเหมือนกัน ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้ว่าจะโทรทางไกลไปต่างประเทศกันทั้งคู่แน่นอน
“ พี่แบคฮยอนผมจะลงไปซื้อน้ำข้างล่างอ่ะ พี่จะเอาไรป่ะ “ จงอินที่กำลังใช้ผ้าขนหนูซับหน้าเดินเข้ามาถาม แบคฮยอนที่บัดนี้ได้ผันตัวเป็นผ้าขี้ริ้วนอนถูไปถูมาอยู่กับห้องซ้อม
“ เออๆ เอาน้ำส้มเย็นๆให้พี่สักสองป๋องดิ่ ตังค์ก็อยู่ในกระเป๋ามุมห้องอ่ะหยิบเอาเลย “ คนถูกถามก็ตอบกลับมาแล้วก็ชี้ไม้ชี้มือไปแถวๆมุมห้องโดยไม่ละสายตาจากโทรศัพท์ในมือ จงอินเดินไปรื้อๆหาตามที่แบคฮยอนบอกก่อนจะหยิบเอาเงินแล้วล็อคคอคยองซูที่นั่งเอนหลังพิงผนังห้องอยู่ให้ไปด้วย
ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบแบคฮยอนได้ยินเสียงทุ้มของชานยอลฮัมเพลงอะไรขึ้นมาสักเพลงก็ลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันไปยังต้นเสียง ก็เห็นคนตัวใหญ่ยืนฟังเพลงจากไอพอดพิงอยู่กับผนังห้องซ้อมสายตามองทอดออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกับรอยยิ้มบางๆที่มุมปาก เห็นแบบนั้นแบคฮยอนก็วางมือถือตัวเองลงกับพื้นก่อนจะลุกแล้วเดินไปหาคนตัวสูง
“ ทำเอ็มวีอยู่ไง๊ “ คนตัวเล็กถามยิ้มๆด้วยน้ำเสียงล้อเลียนก่อนจะวางคางลงกับอกของคนตัวสูงกว่า แขนเล็กยกขึ้นกอดเอวของอีกฝ่ายเอาไว้ ชานยอลก้มหน้าลงมามองแล้วยิ้มสดใสก่อนจะถอดหูฟังออกจากหูตัวเองข้างนึงแล้วใส่ให้แบคฮยอน แขนเรียวยกขึ้นรั้งเอวอีกฝ่ายเข้ามาแนบตัวฝ่ามือข้างที่ยังว่างยกขึ้นมาปัดผมหน้าม้าที่ยุ่งน้อยๆของอีกคนให้เข้าที่
แบคฮยอนยึดมือคนตัวใหญ่ไว้ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปแล้วจูบลงไปบนจมูกโด่งๆ ริมฝีปากเล็กลากเบาๆจากปลายจมูกไปยังแก้มของร่างสูงก่อนจะกดจูบลงไปพร้อมกับเสียงจุ๊บเบาๆ
“ อ้อนแบบนี้ระวังได้เหนื่อยหนักนะแบคฮยอน “ ชานยอลหัวเราะเบาๆก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูแล้วหอมแก้มอีกฝ่ายแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“ กล้าหรอ? “ คนตัวเล็กถามเสียงใสอย่างท้าทาย ชานยอลยิ้มมุมปากแล้วมองแบคฮยอนกลับด้วยสายตาระยิบระยับ
“ พี่ซูโฮกับเซฮุนออกไปโทรศัพท์ข้างนอกไม่กลับเข้ามาง่ายๆแน่ ส่วนจงอินกับคยองซูยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยลองได้หายลงไปซื้อของด้วยกันแบบนี้เป็นชั่วโมงนู่นแหละกว่าจะกลับมาและระหว่างพักก็จะไม่มีใครขึ้นมาบนนี้เลยจนกว่าจะบ่ายโมง.........เพราะงั้นถ้าชั้นจะทำก็ไม่ใช่ปัญหาเลย “ คนตัวเล็กได้ยินแบบนั้นแล้วแทนที่จะกลัวกลับยิ้มแล้วเลิกคิ้วใส่ก่อนจะเอียงคอให้อย่างเชื้อเชิญ เป็นเชิงบอกว่าถ้ากล้าก็ลองดู เห็นแบบนั้นชานยอลก็หัวเราะออกมาเสียงดังมือใหญ่ยกขึ้นยีหัวอีกฝ่ายแรงๆ
“ จริงๆเลยน้า รู้ว่าชั้นไม่ทำแล้วยังจะมายั่วให้อยากเล่นอีก “ แบคฮยอนคว้ามือที่กำลังก่อวินาศกรรมกับผมเค้าลงมาก่อนจะงับลงไปบนนิ้วเรียวยาวของอีกฝ่ายเบาๆ
“ หมาน้อยเอ้ย! “ ชานยอลว่าอีกฝ่ายยิ้มๆ
“ นายอยากไปเดินเล่นมั๊ยชานยอล “
“ แบคฮยอน..... “ ชานยอลเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ ต้องการที่จะปรามความคิดอีกฝ่าย
“ ไม่ได้ไปเดินเล่นกันสองคนนานแล้วนะชานยอล แล้วไหนจะต้องเตรียมคัมแบคอีก ” แบคฮยอนพูดแล้วสบตาอีกฝ่าย ชานยอลมองสบตาคู่สวยที่มองเขาด้วยความเว้าวอนแล้วก็ยกมือลูบหัวอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน เขาเข้าใจความรู้สึกอีกฝ่ายดี เพราะเขาเองก็รู้สึกเหนื่อยกับการทำงานและอยากออกไปพักผ่อนเหมือนกันแต่เห็นทีว่าวันนี้อากาศข้างนอกคงไม่เป็นใจเท่าไหร่
“ แต่ข้างนอกฝนมันตกอยู่นะ “ เสียงทุ้มเอ่ยเตือนเบาๆ
“ ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ดีด้วยซ้ำคนก็น้อย แถมเขาจะได้ไม่ต้องมาสนใจเราด้วยไง “ แบคฮยอนว่าแล้วยักคิ้วใส่เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจางๆจากอีกฝ่าย
“ พี่จุนมยอนต้องโกรธมากแน่ๆเลยแฮะ “ ชานยอลพึมพำขึ้นมาเบาๆ ขณะที่มือใหญ่ยังคงลูบผมของอีกฝ่าย
“ จะไม่ไปหรอ “ แบคฮยอนถามเสียงอ้อน พยายามส่งสายตาที่คิดว่าน่าสงสารที่สุดให้คนตัวสูงกว่า ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อชานยอลเอ่ยประโยคที่เขาต้องการออกมา
“ ใครบอกว่าไม่ไปล่ะ รีบเก็บของเร็วๆเลย “
ไม่ถึงสิบนาทีทั้งชานยอลและแบคฮยอนก็เก็บของก่อนจะแปะโพสอิทไว้แล้วออกมายืนอยู่นอกอาคารเป็นที่เรียบร้อย โดยสะพายกระเป๋ามาด้วยเสร็จสรรพ ไม่ต้องบอกก็รู้ได้ทันทีเลยว่าตั้งใจโดดซ้อมกันเต็มรูปแบบแล้ว ชานยอลหันมายิ้มให้แบคฮยอนก่อนจะยื่นมือออกไปให้คนตัวเล็กจับ
“ กลับมาโดนด่าหูชาแน่ๆเลยแฮะ “ ชานยอลเอ่ยขึ้นเบาๆแล้วสบตาแบคฮยอนยิ้มๆ
“ ถามว่ากลัวมั๊ย “ แบคฮยอนตอบกลับยิ้มๆก่อนจะเอื้อมมาจับมือใหญ่ตอบ ชานยอลหัวเราะให้กับคำตอบอีกฝ่ายก่อนจะกระชับฝ่ามือเล็กไว้แล้วพากันวิ่งฝ่าสายฝนออกไป
**********************************BeBackSoon************************************
ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาคนตัวสูงกุมมือคนตัวเล็กกว่าให้เดินหลบฝนไปตามแนวกันสาดของตึก ชานยอลเดินจูงมือคนตัวเล็กไปก็ลอบสังเกตผู้คนที่เดินผ่านไปด้วยเพราะเขาแบคฮยอนไม่ได้ปิดบังใบหน้าของตนเองมากนะแค่ใส่ฮู้ดที่
ติดอยู่กับเสื้อนอกเท่านั้น แต่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเพราะคนที่เดินสวนไปส่วนใหญ่มักจะสนใจอยู่กับฝน แล้วจำนวนคนที่ออกมาเดินข้างนอกในช่วงที่ฝนตกแบบนี้ก็น้อยจริงอย่างที่แบคฮยอนพูดไว้ไม่มีผิดก่อนหน้านี้ไม่มีผิด
“ กลัวมีคนจำได้หรอ “ จู่ๆแบคฮยอนก็หันมาถามพลางกระชับมือคนตัวสูงแล้วยิ้มให้อย่างล้อๆ ชานยอลนิ่งตกใจไปนิดนึงก่อนจะหัวเราะเสียงทุ้ม
“ ฉันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ “
“ นายลืมไปรึไงว่านี่ใคร นี่บยอนแบคฮยอนนะครับ มีเรื่องไหนของปาร์คชานยอลบ้างที่ฉันไม่รู้ “ คนตัวเล็กตอบกลับพร้อมกับยักคิ้วให้กวนๆ ในสายตาชานยอลแล้วมันเป็นกิริยาที่น่ารักซะจนรู้สึกหมั่นเขี้ยว อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปดึงปลายจมูกอีกฝ่ายเบาๆ
“ คร้าบบบบบ คนเก่ง! “
“ ฮ่าๆๆ พอเลย พอ เดี๋ยวซิลิโคนแตกกันพอดี “ แบคฮยอนหัวเราะแล้วแล้วปัดมือชานยอลออก ทำเอาคนตัวสูงระเบิดหัวเราะออกมาแล้วปรบมืออย่าชอบอกชอบใจกับคำพูดอีกฝ่าย คนตัวเล็กเห็นแบบนั้นก็รีบพุ่งเข้าไปใช่มืออุดปากอีกคนเอาไว้แล้วตีแขนอีกฝ่ายเบาๆ
“ คนเขาจะจำเราได้เพราะนายหัวเราะนี่แหละชานยอล “
“ ก็มันตลกนิ ฮ่าๆๆ โอเคๆ หยุดแล้ว “ ชานยอลยกมือขึ้นมาปราม เมื่อคนตัวเล็กหันมาค้อนให้แล้วตั้งท่าจะเข้ามาตีแขนเขาอีกรอบ ชานยอลอมยิ้มก่อนจะเข้าไปโอบไหล่คนตัวเล็กอย่างเอาใจแล้วเริ่มออกเดินต่อ
“ แล้วตกลงว่ายังไง เราจะไปไหนกันดี “
“ ไปเดินที่เดิมกันมั๊ย “แบคฮยอนเอนหัวพิงอกชานยอลแล้วเงยหน้าถามยิ้มๆ
“ เอาสิ “ ชานยอลตอบพร้อมกับฝ่ามือใหญ่อีกข้างยกขึ้นดึงฮู้ดคนตัวเล็กให้บังใบหน้าขาวๆที่โผล่ออกมาโดนละอองฝน
ชานยอลพาแบคฮยอนเดินดูของตามเต้นท์เล็กๆที่ถูกขึงขึ้นเพื่อบังสายฝน คนตัวใหญ่ลอบมองใบหน้าคนตัวเล็กจากด้านข้างแล้วก็ได้แต่อมยิ้มให้กับใบหน้าน่ารักน่าชังของอีกฝ่ายที่กำลังคิดหนักอยู่กับการเลือกซื้อของตรงหน้า
ใบหน้าขาวใสไร้เครื่องสำอางค์ใดๆมาปกปิด แก้มขาวที่แต้มสีแดงน้อยๆเพราะความหนาวชื้นของอากาศ คิ้วเส้นเล็กที่ขมวดมุ่นและริมฝีปากบางที่เม้มเป็นเส้นตรงอย่างคนคิดหนัก ชานยอลมองภาพนั้นอย่างเพลินตาก่อนจะถูกปลุกให้ตื่น
จากภวังค์ด้วยเม็ดฝนที่ขยายขนาดขึ้น มือใหญ่คว้าเอาข้อมือเล็กก่อนจะดึงให้อีกคนวิ่งตามมาโดยไม่ฟังคำทักท้วงของคนที่ยังเลือกซื้อของไม่เสร็จ
“ ฝนบ้า!!! ดันมาตกหนักอะไรตอนนี้ด้วยนะ “ แบคฮยอนบ่นออกมาอย่างอารมณ์ เมื่อชานยอลพาเขาเข้ามาหลบฝนใต้ชายคาของตึกแถวๆนั้น
“ เอาน่าๆ เข้ามายืนข้างในนี่มา โดนละอองฝนมากๆแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอา “ ชานยอลขยี้หัวอีกฝ่ายเบาๆเป็นการปลอบใจ ชานยอลดึงให้แบคยอนเข้าไปยืนอยู่ด้านในก่อนตัวเขาจะขยับขึ้นมาแล้วยืนบังละอองฝนให้คนตัวเล็ก
“ ไม่เอาแบบนี้อ่ะชานยอล นายก็คนนะไม่ใช่เสาปูนโดนละอองฝนแล้วจะได้ไม่ป่วยน่ะ “ แบคฮยอนร้องท้วงแล้วพยายามจะดึงให้ชานยอลมายืนข้างๆแทน แต่คนตัวสูงไม่ยอมขืนตัวไว้แถมยังใช้หลังดันจนแผ่นหลังคนตัวเล็กไปชิดกับกำแพง
“ เอาแต่ใจเกินไปแล้วนะนายอ่ะ “ แบคฮยอนว่าก่อนจะทุบลงไปบนหลังอีกฝ่ายไม่เบานัก แต่คนตัวสูงกลับหัวเราะรวนก่อนจะเอี้ยวหน้ามามองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ แค่รู้ว่านายห่วง ฉันก็ไม่เป็นไรแล้ว “ แบคฮยอนที่ได้ยินชานยอลพูดแบบนั้นแล้วก็ได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาอีกฝ่าย
“ ไอ้บ้า............. “ แบคฮยอนว่าก่อนจะซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างของชานยอล แขนเล็กยกขึ้นมากอดเอวอีกฝ่าย ชานยอลหัวเราะจางๆก่อนจะยกมือขึ้นมากุมมืออีกฝ่ายที่กอดอยู่รอบเอว
นานเกือบชั่วโมงที่แบคฮยอนและชานยอลปล่อยให้เวลาไหลผ่านไปแบบเงียบๆ โดยรอบกายมีแค่เสียงเม็ดฝนที่กระทบลงบนพื้น ให้โอกาสร่างกายได้สัมผัสรับรู้ถึงอุณหภูมิของกันและกัน ก่อนที่แบคฮยอนจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นทำลายความเงียบเมื่อฝนเริ่มซา
“ ฝนเบาแล้ว ไปร้านเค้กกันมั๊ยชานยอล จะได้กินอะไรอุ่นๆกันด้วย “ ชานยอลปล่อยมือแบคฮยอนลงก่อนจะหมุนตัวมาหาคนตัวเล็ก ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปแตะแก้มใสเบาๆ
“ อืม ก็ดีเหมือนกัน แก้มนายก็เริ่มเย็นแล้วด้วย หนาวรึเปล่า “ แบคฮยอนยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายเอื้อมมือไปจับมือชานยอลก่อน ชานยอลหัวเราะเบาๆก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มคนตัวเล็ก จมูกโด่งถูไปมากับแก้มใสแรงๆแบคฮยอนหัวเราะคิกคักก่อนจะดันหน้าอีกฝ่ายออกจากแก้มตนเอง
“ คิก พอแล้วๆ “ แบคฮยอนเอ่ยปราม ชานยอลละปลายจมูกออกจากแก้มใสก่อนจะยิ้มแล้วมองอีกฝ่ายด้วยสายตาพรายระยับ
“ นี่ถ้าอยู่หอละโดนไปแล้ว “
“ งั้นก็ไว้กลับหอก่อนละกัน “ แบคฮยอนตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มแล้วยักคิ้วให้ ชานยอลยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับความขี้เล่นของแบคฮยอนก่อนจะดึงมือเล็กมาซุกลงไปในกระเป๋าเสื้อกันหนาว ฝ่ามือใหญ่ถูมือเล็กที่ติดจะเย็นนิดๆเบาๆ แบคฮยอนอมยิ้มให้กับความใส่ใจของชานยอลก่อนจะเอนหัวลงซบกับแขนอีกฝ่ายแล้วเอ่ยเบาๆ
“ ขอบใจนะ “
**********************************BeBackSoon************************************
“ นี่ ชานยอล...... “ คนตัวเล็กเอ่ยเรียกอีกฝ่ายโดยสายตาจับจ้องอยู่กับเค้กส้มตรงหน้า มือเล็กใช้ช้อนตักเค้กเข้าปากโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองอีกฝ่าย
“ หือ? “ ชานยอลเองก็ขานรับคนตัวเล็กไปโดยไม่ละสายตาและช้อนในมือออกจากเค้กเหมือนกัน
“ เรามาพนันกันมั๊ย “
“ เอาสิ พนันอะไรล่ะ “
“ เดี๋ยวอีกไม่เกินสามนาทีโทรศัพท์ชั้นจะมีสายเข้า แล้วคนที่โทรมาก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่จุนมยอน อ่ะ! ส้มชิ้นนั้นฉัน
จองแล้วนะ “แบคฮยอนร้องออกมาเมื่อชานยอลตักเนื้อส้มที่อยู่ในเค้กฝั่งของเขาเข้าปากแล้วยักคิ้วส่งสายตากวนๆมา
แบคฮยอนเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงแล้วมองอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง ก่อนคนตัวสูงจะเอ่ยท้วงให้อีกฝ่ายพูดให้จบ
“ เอ้า ไม่พูดต่อล่ะ “
“ แล้วพอฉันไม่รับสาย พี่เขาก็จะส่งของความมาถามว่าเราสองคนอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ หายไปแบบนี้พี่เป็นห่วงนะ แล้วพอ
ฉันไม่ตอบอีกก็จะเป็นสายตรงจากเมืองจีนโดยตุ้ยจ่างคริสโทรมาจิกหัวด่าให้เราไปซ้อม เรามาพนันกันว่าพี่คริสจะโทรเข้า
เครื่องฉันกี่สาย “
“ แล้วเดิมพันล่ะ? “
“ ใครแพ้ออกไปเดินตากฝนแล้วตะโกนบอกคนอื่นว่าผมทำเอ็มวีอยู่ครับ “
“ หาเรื่องเล่นน้ำฝนล่ะสิไม่ว่า “ ชานยอลว่าแล้วเอื้อมมือไปมะเหงกหัวอีกฝ่ายเบาๆ
“ เปล่าซะหน่อย แต่ถ้าป๊อดไม่ต้องเล่นก็ได้นะ ฉันไม่ว่าอะไรหรอกอย่างมากก็แค่ว่านายว่าตัวใหญ่ใจตุ๊ด หูกาง ขาถ่าง ฟัน
เยอะ..... “
“ พอๆ พอเลย ยกปมเด่นกันมาถล่มเชียวนะ ฉันยังไม่ได้บอกสักคำเลยว่าจะไม่เล่น ฉันว่าพี่เขาโทรเข้าเครื่องนายสามสาย “
“ โอเค ฉันว่าสองสาย อ่ะ! โทรศัพท์เข้าแล้ว “ แบคฮยอนล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาวางบนโต๊ะอย่างตื่นเต้น เมื่อเห็นว่า
เป็นเบอร์จุนมยอนทั้งสองคนก็ปล่อยให้โทรศัพท์สั่นต่อไปโดยไม่กดรับสาย จนกระทั่งผ่านไปสองสามสายก็มีข้อความเข้า
แทน
‘ แบคกี้!! ชานยอล!! พวกนายไปเล่นอยู่ไหนกันน่ะ กลับมาซ้อมได้แล้ว แปะแค่โพสอิทไว้แล้วบอกว่าเดี๋ยวมาแบบนี้พี่เป็นห่วงนะ รีบๆกลับกันมาเลยนะ ‘
แบคฮยอนเปิดข้อความอ่านพร้อมชานยอลช้าๆก่อนจะทั้งสองจะพากันหัวเราะออกมา เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่แบคฮยอนพูดไว้ก่อนหน้าเป๊ะๆ
“ เดี๋ยวอีกสักพักพี่คริสโทรมาแน่เลย โอ๊ะ! โทรมาแล้ว “
Trrrrrr trrrrrrr
1 miss call
Trrrrrrrrrr trrrrrrrrr
2 miss call
“………………………….”
“………………………….”
1 massage
“ อ่ะฮ้า!!! ฉันชนะ! “ แบคฮยอนร้องแล้วปรบมือออกมาอย่างดีใจเมื่อหน้าจอโทรศัพท์มือถือแสดงว่ามีข้อความเข้าจนชาน
ยอลที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแกล้งทำหน้ามุ่ยใส่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์คนตัวเล็กมาเปิดดูข้อความ
‘ ไอ้พวกบ้า ถ้าพวกแกไม่รีบกลับไปซ้อมภายใน 5 นาที ฉันไปเกาหลีเมื่อไหร่เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวแน่ๆ อย่า
ทำให้จุนมยอนต้องคิดมากสิ! ‘
“ ฮ่าๆๆๆ ฉันกับนายโดนหมายหัวซะแล้วล่ะ ว่าแต่พี่คริสนี่อะไรๆก็พี่จุนมยอนเนาะ ทำไมไม่เปิดตัวไปเลยก็ไม่รู้ ทำเป็น
เงียบปิดพวกเราซะงั้น “
“ คงมีอะไรหลายๆอย่างแหละ แล้วก็คงจะกลัวโดนเราล้อด้วยมั้ง ว่าแต่นายเหอะ ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ทำตามที่เดิมพันไว้ด้วยนะครับคุณ ปาร์ค ชานยอล อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยผ่านนะ “
“ โหยยยย ทีเรื่องอย่างงี้ล่ะจริงจังเชียวนะ ตอนนั้นฉันยืนบังละอองฝนให้ล่ะจะไม่ยอม ทีตอนนี้ไล่ให้เราไปตากฝนซะงั้น “ ชานยอลว่าแล้วเบะปากใส่อีกฝ่าย แบคฮยอนยักไหล่ก่อนจะยิ้มลอยหน้าลอยใส่ชานยอล
“ ไม่รู้แหละ คำไหนก็คำนั้นเดิมพันกันแล้วห้ามเบี้ยว แล้วถ้านายป่วย คราวนี้ฉันจะดูแลหยอดข้าวหยอดน้ำให้เอง “
“ นี่ถ้าไม่รักนะ จับเอาหัวโขกโต๊ะไปแล้วนะเนี่ย “ ชานยอลแกล้งบ่นทำเอาแบคฮยอนหัวเราะเสียงดังก่อนจะตักเค้กคำสุดท้ายยื่นไปให้ชานยอลแล้วยิ้มกวน
“ กินซะที่รักจะได้ไปตากฝนกัน “
“ นี่รักหรอกนะเลยยอมอ่ะ “ ชานยอลว่าก่อนจะอ้าปากกินเค้กคำสุดท้ายที่แบคฮยอนป้อน คนตัวเล็กหัวเราะเสียงใสก่อนจะเก็บของแล้วลุกขึ้นเดินไปจ่ายตังค์โดยมีคนตัวสูงเดินตามไปด้วย เรื่องแกล้งละบยอน แบคฮยอนไม่เคยมีคำว่าปรานีแม้ว่าจะเป็นคนรักกันก็ตามเหอะครับ =________=
**********************************BeBackSoon************************************
แบคฮยอนกับชานยอลพากันออกมายืนอยู่ใต้กันสาดของตึกหน้าลานกว้างของสวนสาธารณะแถวๆนั้น คนตัวสูงกว่ามองหันมามองหน้าคนตัวเล็กเหมือนกับจะขอความเห็นใจแต่สิ่งที่ได้คืนมากลับเป็นรอยยิ้มซนๆกับแววตาสนุกสนานของคนตัวเล็กเท่านั้น
“ จะเอาจริงหรอแบคฮยอน “ ชานยอลถามย้ำอีกครั้ง ด้วยความหวังที่ว่าคนตัวเล็กอาจจะเปลี่ยนใจแต่ความหวังที่มีก็พังทลายลงไปแทบจะทันเมื่อแบคฮยอนตอบกลับมาแบบไร้ซึ่งความเห็นใจใดๆ
“ ก็ใช่นะสิ ออกมายืนขนาดนี้แล้ว ป๊อดไง๊ ถึงป๊อดก็ต้องทำ จบ “
“โอเคๆ งั้นไปแล้วนะ ถ้าป่วยขึ้นมาอย่าลืมมาหยอดข้าวหยอดน้ำอย่างที่พูดละกัน “ ชานยอลพูดก่อนจะถอดเสื้อกันหนาว นาฬิกาออกแล้วฝากไว้กับคนตัวเล็กอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะสะดุดเพราะประโยคที่ถูกกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังของคนตัวเล็ก
“ ฉันไม่ทิ้งนายหรอกน่า “ ชานยอลมองสบตาคนตัวเล็กที่บัดนี้ความขี้เล่นแววซุกซนหายไปหมดแล้วเหลือไว้แต่ความจริงจัง ชานยอลถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะยิ้มแล้วก้มลงกระซิบที่ข้างหูอีกฝ่ายแล้ววิ่งฝ่าฝนออกไป
“ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงทั้งรัก ทั้งยอมนายน่ะ “
“ ผมทำเอ็มวีอยู่ครับทุกโคนนนนนน ผมโคตรหล่อเลย ฮู้ววววว “ ร่างสูงวิ่งไปตะโกนไปหัวเราะไปท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมา ทำให้แบคฮยอนที่ยืนอยู่ในร่มหัวเราะไปกับท่าทางและคำพูดที่ออกจะเข้าข้างตัวเองของคนตัวสูง ชานยอลหยุดวิ่งแล้วเงยหน้าขึ้นรับสายฝนพร้อมกับรอยยิ้มและความรู้สึกสดชื่นถึงแม้ว่าน้ำฝนออกจะเย็นไปสักหน่อย ชานยอลค่อยลดใบหน้าลงมาก่อนจะมองตรงไปยังร่างเล็กที่ยืนอยู่ในร่ม มือใหญ่ยกขึ้นกวักเรียกอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้ม แบคฮยอนขมวดคิ้วนิดนึงแต่ก็ยอมวางข้าววางของไว้แล้ววิ่งออกหาคนสูง
“ เรียกทำไมอ่............... “ แบคฮยอนที่วิ่งฝ่าฝนออกมาถามไม่ทันจบก็ โดนอีกฝ่ายเชยคางขึ้นก่อนริมฝีปากเรียวจะทาบลงไปอย่างนุ่มนวล ริมฝีปากอุ่นแตะจูบแล้วขยับช้าอย่างนุ่มนวลเลื่อนตำแหน่งไปจนทั่วริมฝีปากเล็ก แขนยาวยกขึ้นมา
กอดเอวเล็กไว้ก่อนจะดึงเข้าหาตัวจนร่างกายแนบสนิทกัน แขนเล็กยกขึ้นกอดคออีกฝ่ายไว้เพื่อช่วยพยุงตัวพร้อมกับริมฝีปากบางที่ขยับจูบตอบชานยอลไปอย่างน่ารัก ชานยอลแตะจูบเบาๆ ย้ำๆ ที่ริมฝีปากอยู่หลายๆครั้งก่อนจะค่อยๆละออกมา ปลายจมูกโด่งคลอเคลียอยู่กับจมูกเล็ก แบคฮยอนยิ้มก่อนจะเอ่ยถามอีกฝ่ายเบาๆ
“ เรียกมาแค่เพื่อจูบเองไง๊ “
“ อืมมม ตอนแรกก็ว่าจะเรียกมาแค่นั้นแหละ แต่พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีอีกอย่างนึง “ ชานยอลตอบกลับไปแบบยิ้มๆ แบคฮยอนเลยเลิกคิ้วใส่คนตัวสูงกว่าอย่างงงๆ ชานยอลยิ้มกว้างก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูอีกฝ่ายแผ่วเบาก่อนจะกดปลายจมูกลงบนแก้มใส
“ จะบอกรักด้วยครับ รักนะครับไอ้หมาน้อย “ เสียงทุ้มถูกกระซิบ
**********************************BeBackSoon************************************
Talk : ย้ายมาๆๆ จะทยอยลงเรื่องที่ไม่ต้องลิงค์ก่อนนะคะ เรื่องที่ต้องลิงค์ไปเว็บอื่นอดใจรอแป็บเนาะ
ช่วงนี้คนเขียนขึ้นวอร์ด งานเยอะมว๊ากกก จะทยอยๆจัดการนะคะ เฮ้อออ อย่าแบนเค้าอีกเลยเน้อ ขอร้องละ TT
ความคิดเห็น