ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Beginning of The Evil Omen
The Beginning of The Evil Omen
เชื่อในพระเจ้ามั้ย?
ไม่
ทำไมล่ะ?
เพราะชั้นเกิดวันพุธ...มั้ง
นัยน์ตาคู่สวยเบิกโพลงด้วยนาฬิกาชีวิตที่บังคับให้เธอตื่นเองได้ทุกวัน บางทีฤดูหนาวอย่างนี้เธอมักตื่นมาตักหิมะให้ออกไปจากหน้าบ้านด้วยความเบื่อหน่าย เธอปรายสายตาตรวจตราห้องนอนที่เรียงไว้อย่างเป็นระเบียบในสายตาของคนรก หมายความว่าเวลามีของวางอยู่บนโต๊ะมากมายอยู่แล้วสายตาของคนสะอาดจะเห็นว่าเกะกะและจะจัดให้มันเรียบร้อยโดยยัดใส่เก๊ะ ลิ้นชัก หรือชั้นวางของ แต่สำหรับคนขี้เบื่ออย่างเธอมักจะแค่เอาหนังสือมาวางเรียงเรียบร้อยและวางแปะไว้ข้างๆโต๊ะแทน หญิงสาวพยุงตัวขึ้นส่ายหน้าเพื่อกันผมรกรุงรังที่ปิดใบหน้าของเธออย่างน่ารำคาญ
...เบื่อ...
Monday\'s child is fair of face,
เด็กที่เกิดวันจันทร์ พักตร์จิ้มลิ้มพริ้มเพรา
Tuesday\'s child is full of grace,
เด็กที่เกิดวันอังคาร ท่วงท่าสง่าราศี
Wednesday\'s child is full of woe,
เด็กที่เกิดวันพุธ ความทุกข์ทับถมทวี
Thursday\'s child has far to go,
เด็กที่เกิดวันพฤหัส ทะยานไปได้ไกล
Friday\'s child is loving and giving,
เด็กที่เกิดวันศุกร์ เป็นสุขที่ได้ให้
Saturday\'s child works hard for a living,
เด็กที่เกิดวันเสาร์ เร่งเร้าเพื่ออยู่รอด
But the child that\'s born on the Sabbath day,
แต่เด็กที่เกิดวันอาทิตย์
Is bonny and blithe, and good and gay.
สนุกสนาน ร่าเริง ใจดี และ น่ารัก
ผมค่อยๆลืมตาหลังจากที่นอนหลับคาสมุดเล่มใหม่ที่ผมเพิ่งซื้อมาจากร้านขายเครื่องเขียนห่างไปประมาณ 3 บล็อก รู้สึกเหมือนมันจะมีตัวหนังสือแปลกประหลาดปรากฏอยู่ด้วยบนแก้มผม ที่ติดหมึกสีดำจากสมุด ผมลุกไปส่องกระจกซึ่งมันทำให้ผมหงุดหงิดที่จะต้องคิดถึงเวลาที่จะต้องขัดหมึกที่แก้มออก
การเดินที่ทุ เ ร ศทุรังมาถึงโต๊ะเขียนหนังสือเน่าๆก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นอีกเมื่อพบว่า หนังสือเล่มใหม่ของผมมีราคีเสียแล้ว ปกติผมเป็นคนที่ใส่ใจของใหม่เอามากๆแบบที่ถ้ามันมีรอยเปื้อนแม้นิดเดียวมันก็ทำให้ผมแทบจะร้องไห้ขยำมันทีละนิดถึงจะเสียดายอยู่หน่อยๆ พอคิดทวนไปทวนมาอีกทีผมก็ซื้อเล่มใหม่มาเสียแล้ว แต่คราวนี้ผมยังไม่ได้ขยำมัน ด้วยความสงสัยใคร่รู้ว่าใครเป็นคนทำ
ผมเริ่มพิจารณาราคีบนหนังสืออย่างเคร่งเครียด ลายมือแปลกประหลาดที่ไม่ใช่ลายมือแสนสวยงามสะอาดของผมเขียนกลอนบทเพลงกล่อมเด็กซะเต็มหน้ากระดาษ ผมรู้จักกวีที่รังสรรค์ผลงานนี้ขึ้นมา
...มาเธอร์กูส...
แต่นั่นไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่สิ่งน่าแปลกใจอย่างหนึ่งคือ ใครเป็นคนมือบอนเล่นพิเรนทร์มาเขียนมันทิ้งไว้ แต่ที่น่าแปลกใจที่สุดคือ... มันไม่ได้จบแค่นี้...ผมเพ่งลายมืออยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆพลิกหน้ากระดาษไปหน้าต่อไป ไม่แน่นี่อาจเป็นลางดีอะไรสักอย่าง หรืออาจตรงข้ามสนิทเลยก็ได้...
@@@
Don Delio Message
เม้นท์ให้ผมด้วยนะครับ ต้องการกำลังใจเดลิเวอรี่ นี่เป็นเรื่องที่สองที่ผมแต่ง
คราวนี้อยากได้แนวเครียดจนเลือดตากระเด็น โดยตั้งคอนเซปไว้ที่เด็กเกิดวันพุธโดยเฉพาะ
แล้วจะเอาตอนใหม่มาลงครับ ช่วยให้กำลังใจด้วยนะครับ
@@@
เชื่อในพระเจ้ามั้ย?
ไม่
ทำไมล่ะ?
เพราะชั้นเกิดวันพุธ...มั้ง
นัยน์ตาคู่สวยเบิกโพลงด้วยนาฬิกาชีวิตที่บังคับให้เธอตื่นเองได้ทุกวัน บางทีฤดูหนาวอย่างนี้เธอมักตื่นมาตักหิมะให้ออกไปจากหน้าบ้านด้วยความเบื่อหน่าย เธอปรายสายตาตรวจตราห้องนอนที่เรียงไว้อย่างเป็นระเบียบในสายตาของคนรก หมายความว่าเวลามีของวางอยู่บนโต๊ะมากมายอยู่แล้วสายตาของคนสะอาดจะเห็นว่าเกะกะและจะจัดให้มันเรียบร้อยโดยยัดใส่เก๊ะ ลิ้นชัก หรือชั้นวางของ แต่สำหรับคนขี้เบื่ออย่างเธอมักจะแค่เอาหนังสือมาวางเรียงเรียบร้อยและวางแปะไว้ข้างๆโต๊ะแทน หญิงสาวพยุงตัวขึ้นส่ายหน้าเพื่อกันผมรกรุงรังที่ปิดใบหน้าของเธออย่างน่ารำคาญ
...เบื่อ...
Monday\'s child is fair of face,
เด็กที่เกิดวันจันทร์ พักตร์จิ้มลิ้มพริ้มเพรา
Tuesday\'s child is full of grace,
เด็กที่เกิดวันอังคาร ท่วงท่าสง่าราศี
Wednesday\'s child is full of woe,
เด็กที่เกิดวันพุธ ความทุกข์ทับถมทวี
Thursday\'s child has far to go,
เด็กที่เกิดวันพฤหัส ทะยานไปได้ไกล
Friday\'s child is loving and giving,
เด็กที่เกิดวันศุกร์ เป็นสุขที่ได้ให้
Saturday\'s child works hard for a living,
เด็กที่เกิดวันเสาร์ เร่งเร้าเพื่ออยู่รอด
But the child that\'s born on the Sabbath day,
แต่เด็กที่เกิดวันอาทิตย์
Is bonny and blithe, and good and gay.
สนุกสนาน ร่าเริง ใจดี และ น่ารัก
ผมค่อยๆลืมตาหลังจากที่นอนหลับคาสมุดเล่มใหม่ที่ผมเพิ่งซื้อมาจากร้านขายเครื่องเขียนห่างไปประมาณ 3 บล็อก รู้สึกเหมือนมันจะมีตัวหนังสือแปลกประหลาดปรากฏอยู่ด้วยบนแก้มผม ที่ติดหมึกสีดำจากสมุด ผมลุกไปส่องกระจกซึ่งมันทำให้ผมหงุดหงิดที่จะต้องคิดถึงเวลาที่จะต้องขัดหมึกที่แก้มออก
การเดินที่ทุ เ ร ศทุรังมาถึงโต๊ะเขียนหนังสือเน่าๆก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นอีกเมื่อพบว่า หนังสือเล่มใหม่ของผมมีราคีเสียแล้ว ปกติผมเป็นคนที่ใส่ใจของใหม่เอามากๆแบบที่ถ้ามันมีรอยเปื้อนแม้นิดเดียวมันก็ทำให้ผมแทบจะร้องไห้ขยำมันทีละนิดถึงจะเสียดายอยู่หน่อยๆ พอคิดทวนไปทวนมาอีกทีผมก็ซื้อเล่มใหม่มาเสียแล้ว แต่คราวนี้ผมยังไม่ได้ขยำมัน ด้วยความสงสัยใคร่รู้ว่าใครเป็นคนทำ
ผมเริ่มพิจารณาราคีบนหนังสืออย่างเคร่งเครียด ลายมือแปลกประหลาดที่ไม่ใช่ลายมือแสนสวยงามสะอาดของผมเขียนกลอนบทเพลงกล่อมเด็กซะเต็มหน้ากระดาษ ผมรู้จักกวีที่รังสรรค์ผลงานนี้ขึ้นมา
...มาเธอร์กูส...
แต่นั่นไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่สิ่งน่าแปลกใจอย่างหนึ่งคือ ใครเป็นคนมือบอนเล่นพิเรนทร์มาเขียนมันทิ้งไว้ แต่ที่น่าแปลกใจที่สุดคือ... มันไม่ได้จบแค่นี้...ผมเพ่งลายมืออยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆพลิกหน้ากระดาษไปหน้าต่อไป ไม่แน่นี่อาจเป็นลางดีอะไรสักอย่าง หรืออาจตรงข้ามสนิทเลยก็ได้...
@@@
Don Delio Message
เม้นท์ให้ผมด้วยนะครับ ต้องการกำลังใจเดลิเวอรี่ นี่เป็นเรื่องที่สองที่ผมแต่ง
คราวนี้อยากได้แนวเครียดจนเลือดตากระเด็น โดยตั้งคอนเซปไว้ที่เด็กเกิดวันพุธโดยเฉพาะ
แล้วจะเอาตอนใหม่มาลงครับ ช่วยให้กำลังใจด้วยนะครับ
@@@
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น