เสียงดนตรีแห่งรักและความฝัน(โดเรมี)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 ความบังเอิญหรือ....พรมลิฆิต

หลังจากผ่านมา4ปี โดเรมี และ พวก แฟล็ต4 ที่ไม่ได้พบกันมาตลอด4ปีกับต้องมาอยู่โรงเรียนม.ปลายเดียวกัน และยังอยู่ห้องเดียวกันด้วย!

 

โดเรมี : นั้น ฮาคาศึกิคุง ใช่มั้ย

 

ฮาคาศึกิ: เธอเป็นใครเหรอ.....?!?

 

โดเรมี : ฉันเอง โดเรมี แม่มดน้อยโดเรมี

 

ฮาคาศึกิ:โดเรมีจังเหรอ

 

สาวน้อยที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้า  แววตาสีม่วงกลมโต ผมสีชมพูนุ่มเป็นมัน ริมฝีปากที่เรียวและบาง ผมด้านข้างถูกมัดเปียโบราณและถูกผูกด้วยโบสีเหลืองขนาดใหญ่ผมที่เหลือถูกปล่อยยาว รูปร่างเรียวเล็กได้รูปผิวพรรณขาวเนียนดุดไข่มุก ขาเรียวยาว เป็นสาวน้อยแสนสวยที่ดูสง่างาม

 

โดเรมี : เป็นอะไรไปจ๊ะ

 

ฮาคาศึกิ: อ๊ะ ขอโทษโดเรมีจังผมจำเธอไม่ได้จริงๆ โดเรมีจังสวยขึ้นมากเลย

 

โดเรมี : ขอบคุณน่ะ แต่ฉันว่าฉันก็ไม่ค่อยเปลี่ยนน่ะ อ๊ะ แล้ว โทรุคุง เรออนคุง ฟุจิโอะคุงล่ะ

 

ฮาคาศึกิ:พวกนั้นยังไม่มาเลย 

 

โดเรมี : ตื่นสายเหรอจ๊ะ

 

ฮาคาศึกิ: อืม

 

ฮาคาศึกิทำท่าเหนื่อยใจ "ปิ๊งงงงงป่องงงงง........ปิ๊งงงงงงป่องงงงงงง"เสียงระฆังเข้าเรียนดัง

 

ฮาคาศึกิ:มาสายตั้งแต่วันแรกเลยพวกนั้น

 

อมปุ : ขอโทษค่ะ แฮ่กๆ ถ่ายแบบ นานไปหน่อย ค่ะ

 

โดเรมี-ฮาคาศึกิ:อมปุจัง!?!

 

อมปุ:โดเรมีจังกับฮาคาศึกิแห่ง แฟล็ต4 อ๊ะ อย่าบอกนะว่า

 

ตูม!อมปุล้มก้นกระแทก

 

โทรุ:ขอโทษครับ อาจารย์ 

 

อมปุ:โอ๊ยยย...เจ็บจังเลย

 

เรออน:เบบี๊ เป็นอะไรไหม

 

โทรุ:อ้าวไม่ใช่ อาจารย์ นี่

 

ฟุจิโอะ:เป็นอะไรมั้ย

 

โทรุ:เป็นอะไรไหมครับ

 

อมปุ:ไม่เป็นไรค่ะ

 

เมื่อทั้ง2เจอหน้ากันก็ตกใจกันใหญ่

 

โทรุ:อมปุจัง

 

อมปุ:นาย!?!

 

อมปุเหลือบไปเห็นว่ามือตัวเองจับกับมือโทรุไว้แน่นจึงรีบลุกและพูดว่า 

 

อมปุ:ปล่อยมือฉันนะ

 

โทรุ:อะ..ครับ

 

เรออน-ฟูจิโอะ:อมปุจัง

 

ฮาคาศึกิและโดเรมีพูดพร้อมกันว่า

 

โดเรมี-ฮาคาศึกิ:แฮะๆเจอกันจนได้