เวลากับความรู้สึก

เนื้อเรื่อง

        งานจุฬาวิชาการ ทำให้เราได้รู้จักผู้หญิงคนนึงที่เป็นแฟนของเพื่อน เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่วุ่นวายในภายหลัง...

ผมกับแมกเป็นเพื่อนสนิทกันในห้อง แมกมีแฟนชื่อ กิ๊ก แมกกับกิ๊กเจอกันที่เรียนพิเศษชื่อดังแล้วคุยกันให้ความใว้ใจกันจนกลายเป็น แฟนกัน ส่วนผมได้รู้จักเธอครั้งแรกที่งานจุฬาวิชาการนั้นแหละ เธอมีกลุ่มเพื่อนเธอแต่เราก็รู้จักกันคร่าวๆว่าเป็นเพื่อนเท่านั้นเอง

วันแห่งความรักเมื่อต้นปีที่ผ่านมาเป็นจุดเริ่มเรื่องเมื่อ กิ๊กไม่สามารถซื่อของให้แมกได้จึงฝากเราซื่อ และได้คุยกันมากขึ้น กิ๊กแนะนำเพื่อนเค้าให้เรารู้จักคนนึง เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาที่เราเห็นได้ทั่วไป เป็นผู้หญิงที่ดูลุยๆอาร์ทๆหน่อย ชื่อมิ้น เรากะมิ้นคุยกันมาเรื่อยๆ ไม่มีความพิเศษใดๆ คุยกัน เริ่มสนิทกัน เริ่มอยู่เคียงข้างกันเมื่อมีปัญหา 

    ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนด้วยกัน2ครั้ง ทั้งสองครั้งมิ้นจะถูกห้อมล้อมด้วยกลุ่มเพื่อนมากมาย ผมไม่อาจแทรกเข้าไปได้เลย  

   เมื่อคุยกันได้พักนึงไม่นาน 6เดือน เราตกลงเป็นมากกว่าเพื่อนเป็นคนพิเศษของกันและกัน ทุกอย่างมันลงตัว เราสองคนมีความเข้าใจกัน มีความรู้สึกที่ดีให้กันมากมาย


   เดทครั้งแรก ผมต้องไปหาหมอทุกเดือนที่สยาม หลังจากที่หาเสร็จผมก็แวะไปเพื่อเจอเธอคนนั้น ก่อนที่เธอจะเข้าเรียนพิเศษ ทุกครั้งที่เจอกันความรู้สึกที่มีมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
   
   ครั้งที่สองเรามีนัดกันไม่ดูหนัง ไปดูแฮรี่ ผมจำได้ เรามีความสุขมากพวกคุณคงรู้นะว่าเวลาดูหนังข้างๆคนที่คุณ "รัก" มันมีความสุขขนาดไหน

   ผมพยามหาทางไปเจอเธออีก2-3ครั้งและทุกครั้งมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆๆ  แต่มาถึงวันนึง เธอเริ่มเปลี่ยนไปเริ่มใช้คำว่าไม่เหมือนเดิม
เราสองคนเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง จากที่คุยกันได้อย่างมีความสุข จากที่เคยต้องการจะเจอกัน จากที่เคยอยากอยู่ด้วยกันทุกๆนาที
มันกลับเปลี่ยนไปทั้งหมดในเวลาแค่ไม่กีวัน  เธอบอกว่าไม่มีไครเข้าใจเธอเท่าเพื่อนของเธอ จากคนที่เธอจะคิดถึงคนแรกเมื่อมีปัญหากลับเป็นคนสุดท้าย
จากคนที่เคยมีแต่เสียงหัวเราะให้แก่กันเป็นต่างฝ่ายต่างเงียบเพราะว่าทุกคำพูดมันจุกอยู่ที่คอ แล้ววันนึงผมได้ยินคำว่า มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วจากปากของเธอ
แต่ยังไงเธอก็ไม่อยากเสียผมไป ทุกวันนี้ความสำคัญของผมคือ ผู้ชายคนหนึ่งที่มีเบอร์มือถือของเธอ มีสิทธิโทรหาเธอแต่ไม่อาจได้ความรักจากเธอ
ปัญจุบัญเธอมีนคนที่เธอใช้คำว่าเพื่อน แต่มอบทุกอย่างที่เคยให้ผมให้แก่เค้าคนนั้น ทั้งรอยยิ้ม ความรู้สึกดีๆ ความใว้ใจ ความเข้าอกเข้าใจ เหลือให้ผมแค่เบอร์มือถือที่ไร้ค่าพร้อมกับคำว่า "แฟน"
แล้วผมจะทำยังไงต่อไปเมื่อผมเป็น"แฟน"ที่ไม่มีความหมายในสายตา ....