(Tensei shitara slime dattaken) ไปเป็นตัวร้ายมือใหม่ในโลกของริมูรุ

สวัสดีครับผม ยามาดะ ชินอิจิ อายุ 20 ปี เป็นโอตาคุครับ ถึงจะบอกว่าเป็นโอตาคุก็เถอะ แต่ผมไม่ค่อยแสดงออกให้คนภายนอกได้เห็นหรอก ส่วนใหญ่คนส่วนมากมักจะเห็นผมเป็นคนเรียบร้อย และเงียบๆเวลาอยู่บ้าน แต่ผมมักจะแสดงนิสัยโอตาคุแบบนี้ให้เพื่อนที่โรงเรียนเห็น เพราะเพื่อนของผมก็เป็นโอตาคุเหมือนกัน และในเช้าวันนี้ก็เหมือนกับเช้าที่ผ่านๆมา ผมได้ตื่นมาในห้องนอนของผม ที่เต็มไปด้วยมังงะนิยายที่ผมชื่นชอบและฟิกเกอร์อยู่เต็มไปทั่วห้อง ซึ่งทั้งหมดผมซื้อมาด้วยเงินของตัวเอง เพราะผมได้เงินจากการทำงานพารท์ไทม์และบางส่วนจากเงินในกระปุกออมสินด้วย ซึ่งในขณะที่ผมเดินออกจากห้อง และไปอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จแล้วนั้น แม่ผมก็เรียกให้ผมไปจ่ายตลาด ซึ่งวันนี้ผมก็ค่อนข้างที่จะว่างมากเลยหล่ะ เพราะว่าที่ทำงานผมมันปิดวันนี้ผมเลยไม่ได้ไปทำงานในวันนี้ ผมรับปากว่าจะไปซื้อของตามที่สั่งให้ก่อนที่ผมจะเดินไปตลาดใกล้บ้าน แต่ในขณะที่ซื้อของเสร็จและกำลังจะกลับบ้านอยู่นั้น จู่ๆบรรยากาศรอบๆตัวผมมันก็มืดสนิท รู้ตัวอีกทีผมก็มาอยู่ในสถานที่ประหลาด พื้นที่โดยรอบของผมมันขาวโพลนไปหมด ผมพยายามลุกแล้วตะโกนเรียกเผื่อว่ามีคนอยู่ในที่แห่งนี้ แต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบรับผมไม่รู้ว่าผมติดอยู่ที่นี้นานแค่ไหนแล้ว เป็นวันเป็นเดือนหรือเป็นปีก็ไม่อาจรับรู้ได้ ในขณะที่ผมสับสนอยู่นั้นก็มีเสียงของใครบางคนมาจากข้างหลังของผม

“ช่างโชคร้ายซะจริงนะที่คนอย่างเจ้าดัน no clip มาอยู่ที่นี้น่ะ”

ผมตกใจอยู่ซักพักหนึ่งก่อนที่จะหันหลังไปหาต้นเสียง จนพบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่ชุดกันหนาวสีขาวปกปิดใบหน้า ใส่กางเกนยีนสีดำ ผมกับเขาสบตากันซักพักนึง ก่อนที่ตัวของเขาจะพูดขึ้นมาว่า

“ฮะฮะฮะ…..โทษทีที่ลืมแนะนำตัวน่ะ เพราะสถานที่แห่งนี้ก็ไม่มีใครมาที่นี้มานานแล้วน่ะนะ ไม่แปลกหรอกที่ฉันจะค่อนข้างจะตื่นเต้นน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ชินอิจิคุง ฉันวิลเลียมคนส่วนมากบนโลกน่าจะเรียกฉันว่าผู้สร้างหล่ะมั้งนะ?…..”

เดี๋ยวก่อนนะเมื่อกี้เขารู้ชื่อผมแล้วเรียกตัวเองว่าเป็นผู้สร้างอย่างงั้นเหรอ งั้นก็แปลว่าเขาคือพระเจ้าอย่างงั้นเหรอ!? แม้ผมจะสงสัยและใคร่รู้ว่าพระเจ้านั้นมีอยู่จริงหรือเปล่า แต่เจ้าตัวบอกผมมาแบบนั้นก็ต้องมีการสงสัยกันอยู่บ้าง ก่อนที่ตัวของผมจะสอบถามตัวของวิลเลียมว่าที่นี้คือที่ไหน เจ้าตัวเองก็ตอบว่าที่นี้คือ Void ปกติแล้วสิ่งมีชีวิตทุกชนิดนั้นไม่สามารถเข้ามา ณ สถานที่แห่งนี้ได้เว้นเสียแต่ว่าจะเป็นระดับ Cosmic being เท่านั้นถึงจะพอเข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้ได้ แต่การที่ตัวของผมสามารถเข้ามายังสถานที่แห่งนี้นั้นนับว่าไม่เคยมีมาก่อน แต่ตัวของวิลเลียมบอกว่าถึงตัวผมนั้นจะสามารถเข้ามาได้แต่ก็ไม่สามารถออกไปจากที่แห่งนี้ได้ด้วยเช่นกัน ง่ายๆเข้าได้แต่ออกไม่ได้นั้นแหล่ะ เนื่องด้วยว่าเป็นความผิดของเขาเองที่เผลอเปิดประตูมายัง void ทิ้งไว้ที่ทางกลับบ้านของผมมันจึงทำให้ตัวของเขาต้องรับผิดชอบ จากความผิดพลาดที่ทำไว้ ก่อนที่ตัวของวิลเลียมจะมีข้อเสนอบางอย่างมาให้ผม นั้นก็คือการที่เขาจะให้ผมไปเกิดใหม่ในโลกของริมูรุ สาเหตุนั้นก็เพราะว่าในจักรวาลนั้น ริมูรุจะไปพบกับบางสิ่งบางอย่างที่จะส่งผลร้ายต่อพหุจักรวาลทั้งปวงอย่างแน่นอน ดังนั้นตัวของวิลเลียมจึงจะขอให้ผมไปสังหารริมูรุทิ้ง ผมนั้นพยายามคิดไตร่ตรองอย่างหนักสาเหตุนั้นก็เพราะว่า ริมูรุนั้นแข็งแกร่งขึ้นมาได้นั้นก็เพราะมหาปราชญ์ จะบอกได้ว่าถ้าไม่มีมหาปราชญ์ริมูรุก็คงจะเป็นแค่สไลม์ตัวหนึ่งก็เท่านั้น และอย่างที่สองก็คือ เหล่าลูกน้องของริมูรุนั้นแข็งแกร่งระดับจอมมารเลย คิดภาพรู้สึกได้เลยว่าเป็นงานที่โคตรจะยากถึงยากที่สุดเลยหล่ะ และก็ถ้าผมจะประกาศสงครามกับริมูรุหล่ะก็ อาณาจักรดวอร์ฟของราชากาเซลก็คงจะไม่อยู่เฉยไว้แน่รวมทั้งอีกหลายอาณาจักรที่เป็นพันธมิตรกับริมูรุก็ด้วย วิลเลียมที่มองอยู่ก็ยิ้มขึ้นมาราวกับรู้ใจ ก่อนที่ตัวของเขาจะพูดว่า

“ถึงฉันจะบอกให้นายไปฆ่าริมูรุ แต่ฉันก็ไม่ได้บังคับให้นายไปฆ่าหมอนั้นซักหน่อยนี่นา นายจะเป็นเพื่อนกับหมอนั้นก็ได้แล้วแต่นายเลย ฉันไม่ได้บังคับอยู่แล้วนิ”

ตัวของผมคิดไปซักพักก่อนที่ผมจะลุกจากพื้นแล้วมองที่วิลเลียมด้วยสายตาอันแน่วแน่

“โอเค ตอนนี้ผมตัดสินใจได้แล้วหล่ะ ผมจะพยายามทำให้ถึงที่สุดหล่ะกันถึงไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่าหล่ะก็นะ”

ตัวของวิลเลียมก็มีสีหน้าที่ยิ้มแย้มจากคำตอบของผม

“เยี่ยมมาก!! ยินดีด้วยนายผ่านการทดสอบแล้วหล่ะ อุดมการณ์และความแน่วแน่นั้นนี้แหล่ะคือสิ่งที่ตัวร้ายจะต้องมีเลยหล่ะ เพื่อเป็นรางวัลสำหรับนายฉันจะให้ตัวช่วย ในการโค่นริมูรุให้เอง”

“มันคืออะไรอย่างนั้นเหรอครับ”

“ฉันยังบอกกับนายไม่ได้หรอกนะ เดี๋ยวตอนนายไปยังโลกนั้นเดี๋ยวนายก็รู้เองแหล่ะ”

ยังไม่ทันที่ตัวของผมจะได้ถามอะไรพื้นที่ผมเหยียบก็กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ ก่อนที่ตัวของผมจะพลันตกลงไปยังหลุมลึกที่ดูจะไร้ซึ่งที่สิ้นสุดนั้น ก่อนที่วิลเลียมจะชะเง้อหน้ามองที่หลุมก่อนที่จะพูดว่า

“โชคดีนะ ขอให้ทำภารกิจให้สำเร็จหล่ะ!!”