ตำนานภูผาแห่งป่ามรณะ

ลำดับตอนที่ #1 : พรานนำทาง

              รถสปอร์ตคันหรูวิ่งผ่านเข้ามาในหมู่บ้านโคกเจริญของอำเภอแห่งหนึ่งในจังหวัดอุบลราชธานีเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อนเพราะอย่างมากก็มีแค่รถโดยสารประจำทางเข้าหมู่บ้านแค่คันเดียวและรถเครื่องมอร์เตอไซด์ทั่วไป เพราะที่นี่ยังห่างไกลตัวเมืองอยู่มากโข  พอแล่นมาถึงกลางหมู่บ้านก็ชะลอเครื่องยนต์จอดริมทาง  ประตูรถคันหรูเปิดออกพร้อมกับหญิงสาวหน้าตาสวยคมเข้มออกแนวลูกครึ่งเหมือนกับหนังเอกละครหลังข่าวก็ไม่ปาน  ดูยังไงก็หาที่ติไม่ได้เดินเข้ามาถามชาวบ้านที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในบ้านที่หลังไม่ใหญ่นัก    "ป้าบ้านคุณชัชชัยหลังไหนเหรอค่ะ"  ไม่เพียงแค่สวยแต่หน้าแต่วาจายังไพเราะหวานหูอีกต่างหาก  แต่ทางฝ้ายคนถูกถามกลับยืนงงกับคำพูดของงหญิงสาว  "อ้อพรานชัยน่ะครับคุณป้า"  กลับเป็นชายหนุ่มรูปหล่อที่ก้าวออกจากประตูรถคันหรูพร้อมกับตะโกนถามออกไป หญิงกลางคนคลายความสงสัยตะโกนพร้อมชี้มือไปอีกด้านหนึ่งของบ้านที่ตัวเองยืนอยู่ "ถัดจากนี้ไปสามหลังจ้ะหนู แต่ตอนนี้เขาคงไม่อยู่บ้านหรอกจ้ะเพราะเขาไปช่วยกันเตรียมงานเพื่อฉลองงานประจำปีพรุ่งนี้จ้ะ  คงต้องไปหาเขาในวัดท้ายหมู่บ้านโน้นแหล่ะจ้ะ  "หญิงกลางคนเดินออกมาบอกรายละเอียดแก่แขกทั้งสองฟัง  พอรู้จุดหมายที่จะต้องไปสองหนุ่มสาวก็กล่าวขอบคุณหญิงกลางคนพร้อมขับรถออกไปออกไปอย่างรวดเร็วคล้ายมีเหตุร้อนใจอะไรสักอย่าง....  "คือดิฉันมาขอพบคุณชัชชัยค่ะหรือที่ชาวบ้านเรียกพรานชัยค่ะ" หญิงสาวเดินตรงไปหาชาวบ้านกลุ่มหนึ่งที่กำลังจัดเตรียมสิ่งของเพื่อจัดงานในวันพรุ่งนี้ตามที่หญิงกลางคนบอกเล่าให้เธอฟัง  ชายชราอายุเจ็ดสิบกว่าละมือจากงานหันมองไปทางต้นพร้อมกับเอ่ยถามอาคันตุกะแปลกหน้าผู้มาเยือนอย่างงุนงง  "หนูมีอะไรกับพรานชัยเหรอ"   "อ้อลุงคือพรานชัยเหรอ   คือหนูต้องการให้ลุงนำทางไปในที่แห่งหนึ่งจ้ะ "  หญิงสาวแสดงสีน่าเหมือนกับได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการที่มาตามหา  "เปล่า ลุงไม่ใช่พรานหรอก  โน้นไอ้ชัยที่มันกำลังช่วยเขาทำงานอยู่จ้ะ"หญิงสาวมองตามทางที่ชายชราสูงวัยบอกต้องทำหน้างวยงงเพราะเป็นชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มปนทะเล้นอายุคงไม่ห่างจากตัวเองเท่าไหร่เต็มที่ไม่เกินยี่สิบแปดยี่สิบเก้า ดูไปไม่เหมือนพรานป่าที่จะนำทาง   หุ่นและน่าตาอย่างนี้น่าจะไปเป็นสจ๊วตบนเครื่องบินมากกว่าหญิงสาวคิดในใจเป็นจังหวะเดียวกับชายหนุ่มเงยหน้าคมเข้มมาสบตากันเหมือนกับมีรังษีอำมหิตปะทะกันตั้งแต่แรกเจอ    "เฮ้ยไอ้ชัยมาทางนี้หน่อยสิ  คือคุณผู้หญิงคนนี้เขาต้องการคุยกับแกว่ะ"  ชายชราโบกมือเรียกชายหนุ่มให้มาสนทนาด้วย " เชอะคนเมืองกรุง"    เสียงพร่ำบนเบาๆแล้วเดินมาตามคำเรียกของชายแก่และหันไปมองชายหนุ่มที่เดินออกจากรถคันหรูแว๊บหนึ่งพร้อมกับคิดในใจว่ามีแฟนหล่อด้วยแฮ่ะจากนั้นจึงหันมาสบตากับหญิงสาวจังๆถึงกับอุทานในใจยังกะไม่ใช่คนแฮ่ะนางฟ้าป่าวว่ะเนี้ยแต่คงหยิ่งว่ะพร้อมกับถามออกไปแบบห้วนๆจากปากชายหนุ่มว่า   "มีเรื่องไรก็พูดมาสิ "หญิงสาวต้องสะดุ้งโหยงเพราะกำลังคิดว่าใช่คนนี้จริงเรอะที่มีคนแนะนำมาว่าเป็นบุคคลที่จะนำทางไปในที่ที่ต้องเข้าไป หญิงสาวกำลังจะเอ่ยปะทะคารม  " ตา เรามาธุระน่ะอย่าใช้อารมณ์สิ "เสียงชายหนุ่มร้องปรามพร้อมกับใช้มือแตะไหล่หญิงสาวเบาๆ " พี่วินก็เห็นนี่เขาไม่มีมารยาทกับตาก่อน ไม่รู้จะเป็นจริงอย่างที่เขาบอกหรือป่าวว่ามือฝีมือดูน่าแล้วไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่คะพีวิน "ปณิตาคือชื่อของเธอหญิงสาวผู้มาจากเมืองกรุงพูดเหน็บแนมพร้อมกับเย้ยหยันตอนท้าย  "อ้าวคุณ"เสียงชายหนุ่มกำลังจะดังขึ้น  กับเป็นชายแก่ร้องปรามขึ้นเพื่อยุติสงครามน้ำลาย  "ไอ้ชัยมึงก็ทำตัวเป็นผู้หญิงไปได้ เอ้ามาคุยเรื่องธุระกันดีกว่า"    "คือหนูต้องการให้นำทางเพื่อไปตามหาพ่อกับ ""หยุดมองหน้าชายหนุ่มนิดหนึ่งแล้วพูดต่อไปว่า  "คู่หมั้นของหนูและลูกทีมอีกห้าคนเข้าไปสำรวจที่ฝั่งประเทศเพื่อนบ้านของเราแต่ก็ไปอย่างถูกกฎหมายน่ะและได้ทำสัญญาสัมประทานกับรัฐบาลของเขาด้วย  "   "  อ้าวไม่ให้รัฐบาลเขาช่วยล่ะหนู " ชายชราเอ่ยขึ้นด้วยความสังสัย    "เขาก็เคยส่งเข้าไปเป็นทหารพรานรับจ้างชุดนึงแต่ก็หายสาบสูญและยังติดต่อไม่ได้เลยหลังจากผ่านไปคืนหนึ่ง"  "หลังจากนั้นเขาก็ห้ามส่งคนค้นหาเพราะอาจจะสูญเสียมากกว่านี้  และมีคนแนะนำให้หนูมาที่นี่จ้ะ  " พูดพร้อมหันหน้าไปทางชายหนุ่มน้ำตาเริ่มไหลไม่เหลือไว้ซึ่งความหยิ่งและถือดีอีกแล้ว   "แล้วพ่อกับคู่หมั้นคุณหายไปนานเท่าไหร่แล้ว"   เสียงถามจากชายหนุ่มอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก  "ไมสามารถติดต่อได้เกือบสองวันแล้ว"  ยิ่งพูดมาน้ำตาก็ยิ่งไหล    "แล้วพวกเขาไปสำรวจที่ไหนกันล่ะหนู"เสียงชายชราเริ่มสงสัยว่าทำไมในเมื่อทหารรับจ้างยังไม่สามารถกลับมาได้   '''''พวกท่านไปสำรวจที่ ภูมะโรง''''''''''''     '''''ภูมะโรง ''''  พอหญิงพูดสถานที่ขึ้นมาชาวบ้านที่มามุงฟังด้วยความสนใจก็อุทานเสียงดังและแสดงสีหน้าตื่นกลัวบางคนถึงกับขนหัวลุกไม่เว้นแม้แต่ชัชชัย ผู้ที่หญิงสาวตามหาต้องอุทานเสียงหลง  ดั่งกับสถานที่แห่งนั้นป็นที่อยู่ของสัตว์ร้ายที่ไม่ใครอยากย่างกรายเข้าไปประมาณนั้นนนนนนนนนนนนนนน                    โปรดติดตามตอนต่อไป