ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    STORY OF LOVE

    ลำดับตอนที่ #1 : INTRO

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4
      0
      15 ต.ค. 57

    เลิกเรียน
    "ไอรีน กลับบ้านยังไง ไปส่งไหม" ปุ๊กกี้ถาม
    "เดี๋ยวนั่งรถไฟฟ้ากลับจ้า" ฉันบอกปุ๊กกี้
    "ไปส่งเอาไหม"
    "ไม่เป็นไรดีกว่า ไปล่ะ บาย"
    "บายจ้ะ เจอกันพรุ่งนี้" ปู๊กกี้ก็เดินไปขึ้นรถม๊ากลับบ้าน

    บ้าน
    เวลา 6 โมงเย็น
    "อ้าวไอรีนมาพอดีเลย มานี้มาๆๆ" ป๋าเรียกฉัน
    "สวัสดีค่ะ ป๋า ม๊า"
    "แคมป์ นี้ลูกสาวน้าจ้ะไอรีน ไอรีนนั่นแคมป์ลูกสาวเพื่อนแม่ เขาจะมาอยู่กลับเราสักพักนึง" ม๊าแนะนำคนที่นั่งตรงข้ามฉัน
    "นาย!!/เธอ!!" ฉันและเค้าร้องออกมาพร้อมกัน
    "รู้จักกันแล้วเหรอจ้ะ โชคดีจังเลยน่ะ" ป๊าพูด
    "โชคร้ายน่ะสิไม่ว่า" ฉันบ่น
    "พูดให้ดีๆน่ะเธอ" นายนั่นร้องออกมา
    "ทำไมล่ะ นายจะทำอะไร" ฉันกวน
    "ยัย..." นายนั่นยังพูดไม่ทันจบ ม๊าก็แทรกขึ้นมา
    "พอล่ะจ้ะ ไอรีน แคมป์ขึ้นไปอาบน้ำป่ะ จะได้ลงมาทานข้าว" ม๊าบอก
    "ไอรันไม่กิน" ฉันพูดและเดินขึ้นห้องไป
    "น้าต้องขอโทษด้วยน่ะ แคมป์" ม๊าขอโทษนายนั่น
    "ไม่เป็นไรฮะ ผมขอตัว" นายนั่นบอกและเดินตามฉันมา
    ฉันต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับหมอนั่นจริงๆเหรอ โชดร้ายชะมัด
    ไอรีนเพลียค่ะ

    ย้อนไปเมื่อวานที่สถานีรถไฟฟ้า
    อีก10นาทีรถไฟฟ้าจะออกแล้วตายๆยัยไอรีน ฉันรีบวิ่งเข้าไปในสถานี
    ปึก
    โอ๊ย คนยิ่งรีบๆอยู่
    "ขอโทษน่ะค่ะ" ฉันรีบลุกขึ้นแล้่วรีบวิ่งออกไป
    "นี่คิดจะชนแล้วหนีเหรอ"
    หมับ
    "ขอโทษไปแล้วนี่ ปล่อยได้แล้วคนยิ่งรีบๆ" ฉันพยายามสบัดมืออก อีก5นาทีเองน่ะ ปล่อยสิ
    "รีบไปไหน ควายที่บ้านหายรึไง" หมอนี่ก็หล่ะน่ะ แต่ปากหมาจริงๆ
    "นี่รถไฟฟ้าจะออกแล้วน่ะ" ฉันพยายามจะสบัดแขนออก
    "ไปรอบต่อไปไม่ได้รึไง" หมอนี่ถ้าจะบ้า
    "ถ้าไปรอบต่อไปได้ ฉันไม่รีบขนาดนี้หรอก"
    "แล้วจะรีบไปไหน"
    "อย่ายุ่งได้ไหม ปล่อยได้แล้ว"
    "อ่ะ ปล่อยก็ได้" กว่าจะปล่อยได้ อ๊ากกก รถไฟฟ้าออกไปแล้ว
    "อ้าวไม่รีบแล้วเหรอ" ฉันโทรหาป๊าทันทีโดยไม่สนใจหนอนี่
    "ป๊ามารับไอรีนหน่อย ที่สถานี ไอรินไม่ทันรถอ่ะ"
    (โอเค เดี๋ยวรออยู่นั่นน่ะ)
    "ค่ะป๊า" เสียเวลาหาทำงานป๊าชะมัด
    "เพราะนายคนเดียวเลย ทำให้ฉันไม่ทันรถ อย่าได้เจอะย่าได้เจอกันอีกเลย" ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกมา


    ปัจจุบัน
    สงสัยคำขอของฉันยังไม่ขึ้นไปถึงพระเจ้า หมอนั่นถึงได้มาปรากฎกายอยู่ในบ้านฉัน
    อ๊ากกกกกกกกกกกกกก

    ขอให้คำว่า สักพัก ของม๊าไม่เกินเดือนนึงด้วยเถอะ ถ้ามากกว่านั้นมีหวังฉันต้องเป็นบ้าแน่ๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×