รักวุ่นยัยคุณหนู

ลำดับตอนที่ #3 : Part 3

            หลังจากที่รอพวกนายทีม ซะจนหน้าผักกาดย่นเป็นหมาบูลด๊อก ทีมกับเพื่อนๆก็เดินมาเจอกับพวกเราที่หน้าโรงเรียน

“ขอโทษน๊า สาวๆ พอดีว่าเก็บงานส่งอาจารย์อยู่น่ะ จริงสิ! นี่บาสน่ะ เพื่อนสนิทของผมอีกคน ป่ะ ครบคู่แระ ไปกันกันเถอะ ^^”

            เปลี่ยนเรื่องเฉยเลยหมอนี่ แต่ตะกี้นายว่าไงน่ะ!? ครบคู่เหรอ -_- ฉันกะทีม?  กาดกะหนึ่ง? ปูเป้ปะพี? บุ๋มคู่กะบาสงั้นสิ? เวง...หมอนี่ร้ายจริงๆ แถมเดินกะไอ้ 4 หนุ่มนี่เด่นเป็นบ้า ก็แต่ละคนสูงไล่เลี่ยกันทั้งนั้น ข๊าว ขาวทุกคน หน้าตาดีทุกคน      (ดีเกินไปเป่าว่ะ T-T : คนแต่ง)

“จะไปไหนมิทราบ?” ผักกาดถามขึ้น พูดดีๆหน่อยสิว่ะ เดี๋ยวโดนฆ่าหมกป่าช้าพอดี

“ไปไหนว่ะ ทีม -_-”

            พี่หนึ่ง (ฉันต้องเรียกพวกมันว่าพี่ เพราะมันอายุมากกว่าฉัน ยกเว้นทีมคนหนึ่งล่ะ) ถามทีมต่อ อย่าบอกน่ะว่าทีมจะหันมาถามฉันต่อ เดี๋ยวได้เตะผ่าหมากให้ - -

“ไปไหนล่ะ? ฝ้ายอยากไปไหนรึเปล่าล่ะครับ”

            เวง ทีมหันมาถามฉันต่อ เตะเลยดีไม๊เนี่ย

“ไป Paragon ละกันน่ะ ^^” ทีมรีบบอกทันที เพราะฉันทำหน้า - -‘ แล้วผักกาดก็จ้องจะกินตับทีมแว้ว T-T

            แล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว สงสัยฉันต้องจดจำวันนี้ไว้ให้ดีๆแล้วล่ะ เพราะอะไรน่ะเหรอ ^^ ก็ความประทับใจไง ฉันมีความสุขมากๆเลย ทีมเป็นคนดีมาก (ซื้อของให้ฉันเพียบเลยล่ะ ดีใจ๊ ดีใจ) ผักกาดกับพี่หนึ่งก็ทะเลาะกันแบบสนุกๆ ทำให้ทุกคนหัวเราะ (หัวเราะเพราะคนทะเลาะกันเนี่ยน่ะ - -) ยัยปูเป้ก็เปิ่นได้ทุที่ตลอดเวลา เดินสะดุดพื้นบ้างล่ะ เดินชนของบ้างละ แต่พีก็ช่วยทันทุกที (ถ้าเค้าปล่อยให้มันล้มคงขายหน้ามั้ง 55+) ส่วนบาสกะบุ๋ม สงสัยทั้งคู่มันจำลืมปากไว้ที่โรงเรียนแฮะ เงียบฉี่...

/ตอนกลับบ้าน/

“แล้วไว้เราไปเที่ยว Dream World กันสักทีน่ะฝ้าย” ทีมพูด

            Dream World หรอ ไม่ได้ไปตั้งนานและน่ะ น่าไปดีแฮะ

“ว่าไงจ๊ะเพื่อนๆ ^^” ฉันหันไปถามความเห็น

“แล้วแต่แกเหอะ - -” ผักกาดตอบมาง่ายๆ

“ตามบาย ฉันยังไงก็ได้น่ะ” บุ๋มบอก

“ไปซีๆ” ปูเป้เห็นด้วยอย่างแรง

“อื้ม ไปจ๊ะ ^^” ฉันหันไปบอกทีมซึ่งเค้าก้พยักหน้ารับ

“เชิญสวีทกันต่อไป พวกเรากลับก่อนแล้วกันน่ะ” ผักกาดบอก แล้วเป้กับบุ๋มก็ตามไป ส่วนพี่หนึ่ง พี แร้วบาสหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

“รอผมตรงนี้น่ะฝ้าย ^^” ทีมบอกฉัน....ทำไมหรอ จะทำอะไร

“อย่าพึ่งไปน่ะ” ทีมพูดเสร็จก็เดินหายไป ไปไหนหว่า...หรือนายปวดหนักอ่ะ ><                   ...เวลาผ่านไปเกือบ 10 นาที ทีมยังไม่มาเลยอ่ะ ToT แง...ทีมแกล้งฉันหรอ

“พี่สาวครับ ^^”

            เด็กหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเรียกฉันจากทางด้านหลัง

“มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ”

“มีคนบอกให้พี่ไปหาที่สวนตรงนั้นน่ะครับ ^^”

            เด็กคนนั้นบอกอย่างนั้น...ใครฟร่ะ หรือว่า Vic F4 มา กรี๊ส >o<

พอเหอะๆ ไปก็ได้ แต่ใครมาเรียกฉันล่ะ ถ้าทีมมาแล้วไม่เจอฉันล่ะ ช่างเหอะเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย...แล้วฉันจะไปแคร์ความรู้สึกของหมอนั้นทำไมน๊า หรือว่า!! ฉันหลงรักนายทีมเค้าแร้วเนี่ย อ๊าย >< นี่ฉันชอบทีมเหรอ ฉันใจง่ายไปเปล่าเนี่ย...

            ฉันคิดไปแล้วเดินไปพลางทำท่าคิดไปต่างๆนาๆ (ที่มันอุบาด)ออกมาด้วย จนทำให้คนรอบข้างมองว่าฉันเป็นคนบ้า

            ฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงสวนสาธารณะที่เด็กผู้ชายคนนั้นบอก...เข้าไปข้างไหนดีไม๊น่ะ แต่รู้สึกว่าคนไม่ค่อยมีเลยน่ะ - - น่ากลัวจัง

“ทายซิใครเอ่ย”

            จู่ๆ ก็มีคนมาปิดตาฉัน...โธ่เอ่ย ถึงแค่ปิดตาไม่ส่งเสียงมาฉันก็รู้ว่าเป็นใคร

“- - ทีมใช่ไม๊ล่ะ”

“รู้ได้ไงเนี่ย อุดสาเซอร์ไพส์” ทีมพูดแต่ก็ยังไม่เอามือออกไปจากตาฉัน จะปิดไว้ทำไมอ่ะ >< เค้ามองไม่เห็นน๊า

“เซอร์มากเลยน่ะ เอามือออกไปได้แล้ว”

“ยังไม่ถึงเวลาเปิดตอนนี้ เอาหล่ะ...ตอนนี้ค่อยๆเดินไปข้างหน้าช้าๆน่ะ ผมบอกให้หยุดค่อยหยุดน่ะ”

            ง่าส ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ มันน่าหวาดเสียวน่ะ เล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้ แต่จะอย่างนั้นก็เถอะ ฉันก็ยังเดินไป ^^ ด้วยความอยากรู้

“หยุดๆ หันมาทางขวา เดิน 3 ก้าว แล้วหันซ้ายแล้วเดินตรง”

“ตรงไปเยอะไม๊อ่ะ ><”

“ไปเรื่อยๆเลย”

            จากนั้นฉันก็เดินไปอีกประมาณ 20 -30 ก้าวได้มั้ง นายทีมก็บอกให้หยุดเดิน

“หยุดๆ ถึงแล้วๆ ผมจามือออก แค่ฝ้ายห้ามลืมตาน่ะ”

            จะทำอะไรอีกล่ะท่าน ฉันงงไปหมดแล้วน่ะ...หลังจากที่ทีมหายไปนานประมาณ 5 ตาทีตานั่นก็โผล่ออกมา

“ฝ้ายลืมตาได้แล้วครับ ^^”

            ฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้น ฉันนึกว่าทีมจะทำเซอร์ไพส์อะไรสักอย่าง แต่พอลืมตามากลับพบกับความว่างเปล่า...มันค่อนข้างเสียความรู้สึกนะ U.U

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละ หันไปทางโน้นสิ ^^”

            หันหลังเหรอ จะผลักฉันตกน้ำรึไง งั้นมันคงเป็นเซอร์ไพส์ที่หน้ากลัวมากเลยน่ะ

o_O อึ้งครับ ตุ๊กตาหมีสีชมพูตัวใหญ่กว่าฉันนั่งส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างอาโนเนะ แล้วในมือก็ยังมีดอกกุหลาบสีชมพูวางอยู่

            >o< ว้ายๆ โรแมนติกจังอ่ะ เหมือนมีดอกซากุระโปรยมาตามลมเลยอ่ะ เอ่ะ! ดอกซากุระเหรอ ที่นี้เมืองไทยน่ะ จะมีได้ยังไง...มันมาจากไหนฟร่ะ

            พอฉันเงยหน้ามองขึ้นไป -_- เพื่อนๆ ของฉัน อ้อกับเดียร์ (ว่าอยู่มันหายหัวไปไหน) เป็นพนักงานโปรยดอกไม้ทั้งแต่เมื่อไรกันย่ะ…

            ทีมเดินไปหยิบดอกกุหลาบจากน้องหมี แล้วเดินตรงมายังฉัน ><

“ฝ้ายครับ เป็นแฟนกับผมนะ” ทีมพูดพลางยื่นดอกไม้มาให้กับฉัน

            นี่ฉันถูกสารภาพรักเหรอนี่ o_O

“ว่าไงครับฝ้าย ^^”

“เอ่อ...แต่ว่าเราพึ่งรุจักกันเองน่ะ” แค่ 2 วันเองด้วยล่ะ

“แต่ผมรู้จักฝ้ายมาได้ปีกว่าแล้วนะ”

            มารู้จักฉันตอนไหนเนี่ย

 “ตั้งแต่ม.3 แล้วที่ผมเจอคุณ ผมก็หลงรักคุณตั้งแต่แรกเห็นเลยน่ะครับรู้ไม๊ ^^”

            ว้าย เขินอ่ะ >///< ไม่เคยมีใครมาขอฉันเป็นแฟนได้โรแมนติกขนาดนี้เลยน่ะ นึกภาพดูสิ ฉันยืนอยู่ แล้วทีมคุกเข่ายื่นดอกไม้มาให้ฉัน แล้วมีกลีบกุหลาบโปรยลงมา ข้างๆมีหมีสูงเกือบ 2 เมตร สีชมพูอยู่ เป็นคุณ คุณจะรับรักไม๊ค่ะ ^^

“ว่าไงจ๊ะ ที่รัก”

            >< เขินจัง อย่าเรียกแบบนี้สิ

“ก็ได้ ฉันจะลองเป็นแฟนกับนาย” อ้ายฝ้าย >< พูดออกไปได้ไง ไม่อายปากกรี๊สส

ฉันรับดอกไม้จากทีม พร้อมๆกับริมฝีปากของเค้าที่โน้มต่ำลงมา แนบกับริมฝีปากของฉัน แทนคำสัญญาระหว่างเรา 2 คน

“ฝ้าย หน้าแดงมากเลยนะ ^^” ทีมพูดหลังจากที่ถอดริมฝีปากออกแล้ว

            >< ตาบ้า เพราะใครกันละ

“ทำอะไรประเจิดประเจ้อ แล้วตุ๊กตานี่จะเอากลับอย่างไงล่ะเนี่ย” ฉันรีบพูดเปลี่ยนเรื่องเพราะฉันเองก็รู้ว่า เลือกมันสูบฉีดที่หน้ามากเลย

“เดี๋ยวเอาไปน๊า ส่งทั้งตัวฝ้ายด้วยเลยเป็นไง ^^ จริงสิ เกือบลืมของที่ฝากไว้กับตุ๊กตาอย่างนึง...ผมฝากดูแลดีๆหน่อยน่ะ ของสิ่งนั้น”

!??

“อะไรหรอ - -a”

“หัวใจผมไง ^^ ป่ะ กลับกันเถอะ”

“ว้าย >o< ปล่อยนะ”

            นายทีมเองก็อายเหมือนกันที่บอกฝากหัวใจให้กับฉัน แล้วเค้าก็อุ้มฉันแก้เขินทันที อุ้มเฉยๆไม่ว่าหรอก แต่ตานั้นดันวิ่งด้วยนี่สิ T-T อย่าทำฉันร่วงน่ะ

            ตุ๊กตาหมีตัวนั้นฉันจะขอตั้งชื่อมันว่าทีนะ ย่อมาจากชื่อนายไงทีม ^^ จริงสิฉันชอบนายมากๆนะ อย่ามาหาว่าฉันใจง่ายเลยนะ ลองมาเป็นฉันดูสิแล้วจะรู้ว่าคุณปฏิเสธความรักนั้นไม่ลง คนอะไรน่ารักเป็นบ้า ><