ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แม่ทัพผู้สง่า
รารีหนึ่ ภายในหอพระเทพอีมูแห่พระบรมมหาราวัละวิรั เพลาระนั้น สมเ็พระเ้ารุละวิรัวัยราำลัทรสัาระพระเทพอีมูอยู่ในหอพระ
มาร์แม้นารีย์แสร้ปลอมนเป็นนาพระำนัลใล้ิ แล้วแอบเล็ลอเ้าสู่ภายใน ่อนะเ้าเพ็ทูลเรื่อราวที่หล่อนไ้สับมาเี่ยวับอ์เ้าฟ้ารรราาให้ทรทราบเพียลำพั
" พระเ้าอยู่หัวเพะ หม่อมันมาเรื่อเร่่วนมาราบทูล " นาล่าวบ พระเ้ารุละวิรัทรหันมาแลนา
" มีเรื่ออันใ "
มาร์แม้นารีย์ยับายเ้าประิพลาทูลระิบอย่รู่ และแล้ว สีพระพัร์พระเ้ารุละวิรั็แปรเปลี่ยนไปโยพลัน รัสึ้น้วยพระสุรเสียัลั่นหอพระว่า
" เป็นันั้นริฤานี่ ? "
" ริแท้แน่เทียวเพะพระเ้าอยู่หัวา หม่อมันเอไ้ยินมาับหู เสียนั้นยั้ออยู่ในหูนันหูมาถึวันนี้ "
" โธ่... รรราา ไม่น่าเลย นึสสัยอยู่แล้วเียวทำไมรอบายถึมีแ่ายหนุ่มรูปาม "
พระเ้ารุละวิรัพระสุรเสียสั่นเรือ้วยวามพระทัยยิ่ โยพลัน... ทรทรุพระวรายลบนพระที่ึ่รัสอัรา
" เ่นนั้น เห็นทีรานี้ะ้อใ้แผนาร์ั้นเ็าเสียที "
" แผนอันใหรือเพะพระอยู่หัวเ้า "
มาร์แม้นารีย์เี่ยหูฟัอย่าั้ใ ึ่สมเ็พระเ้ารุละวิรั็ทรมีพระำรัสว่า
" เราะัพิธีอภิเษสมรส ระหว่าอ์เ้าฟ้ารรราา ับสมเ็พระศรีะุมะลาา พระธิาแห่ษัริย์ภูธรานร "
มาร์แม้นารีย์นัยน์าลุโพลในทันที
โยพลันอยู่ๆ็แว่วเสียวเรื่อสายบรรเลเพลเถิถลยลโมนาหน้าใหม่ เป็นารลอัยที่ไ้หนทาัาร
- - - - - - - - -
หลายเือนถัมา...
านรุละวิรั บัเิระบวนพยุหยาราทาสถลมารแห่สมเ็พระศรีะุมะลาา พระธิาแห่ษัริย์ภูธรานร ่อยๆเลื่อนล้อยมาามวนาอย่า้าๆ และส่าามสมพระเียริ
เหล่า้าทูลละออธุลีพระบาทในระบวน่าสวมใส่อาภร์ประำาิอันหลาหลายสีะพรรนามี เหล่าสรี่าห่มผ้าแพรอันเพริศแพร้วพร้อมเรื่อประับอันอลัาร ทุผู้ทุนา่ายิ้มแย้มโอษ์ให้แ่ัน เนื่อ้วยเป็นพระราพิธีหลวอันน่าอิ่มเอมใที่ะไ้ทรอภิเษสมรสับอ์เ้าฟ้ารรราามหาอุปราละวิรัประเทศ
ในาลรั้ระนั้น เหล่าปวประาราษรแลพสนิรแห่สอพระราอาาัร่าปลื้มปิิสุประมา เสียไโยโห่ร้อแลานเลิมลอรื่นเริ็ัึ้นโยสมพระเียริทั่วทั้พารา นับไ้ว่าเป็นานอันมโหฬารยิ่ให่แห่ทศวรรษที่มิอามีานอื่นใมาเทียบไ้ในแผ่นิน
ภายในท้อพระโรอันอลัารแห่พระบรมมหาราวัละวิรั เหล่า้าราบริพารทั้มวล่าพร้อมใันเฝ้าแหนราบถวายบัมสมเ็เ้าฟ้ารรราามหาอุปราละวิรัประเทศ และสมเ็พระศรีะุมะลาา พระายาเื้อสายภูธรานร ึ่ประทับอยู่เียู่ันบนพระบรมราบัลลั์มหาพิสุทธิ์สุวรรราลี
เพลานี้ เหล่าปว้าราบริพารแลุนนา่าน้อมเศียรถวายบัมพร้อมเปล่สุรวาาโยพร้อมเพรียันว่า
" ออ์เ้าฟ้าและพระายาทรพระเริยิ่ยืนนาน "
มโหรีหลวประโมบรรเลเพลเทวาประสาทพร เ้าเที่ยว เป็นารสรรเสริพระเียริยศ
- - - - - - - - -
้วยเหุที่อ์สมเ็เ้าฟ้ารรราานั้น ทรโปรารประพาสป่าเป็นที่ยิ่ ถึนาทรมีพระำริให้ัสร้ารารถนามหึมาปานภูผาให่ เพื่อทรใ้เป็นพระรายานพาหนะในารเส็ประพาสลำเนาไพรในทุรา แลไ้ทรพระราทานนามรารถอ์นี้ว่า มหารารถสุวรรวิมานสถานเทวาพิลาศ
รารถอ์นี้สร้า้วยไม้สัทอแลไม้ันทน์อย่าีทั้อ์ แะสลัประับประาแ่้วยอัมี เิน ทอ อย่าามระยิบระยับับาราวับเป็นพระราพาหนะแห่อ์เทวาเบื้อสรว
เนื่อาัวนั้นมีนาให่โมโหฬารปานปราสาทที่เลื่อนที่ไ้ ันั้น าระเลื่อนไปในแ่ละรั้ึ้อใ้เหล่าทหารหาหนุ่มรร์เรือนร่าำยำล่ำสันและหล่อเหลานับพัน ่วยันัลาทา้านหน้า และในยามเมื่อ้อาระหยุรารถ็ำ้อมีเหล่าทหารหาอีุในำนวนที่เสมอันเพื่อไว้ึรั้ทา้านหลั
แลในรั้ระนี้็เ่นเียวันับทุรา เหล่าายรร์นับพัน่าส่เสียเห่ร้อเป็นัหวะทำนอประอบารัลารารถมหึมามาามผืนป่าอันว้าให่
เบื้อบนแห่รารถนั้น สมเ็เ้าฟ้ารรราามหาอุปราละวิรัประเทศ สมเ็พระศรีะุมะลาา ายาเื้อสานภูธรานร แลสมเ็เ้านาแ้วานา พระนิษาในสมเ็เ้าฟ้ารรราา ทรประทับมาพร้อมันในบุษบพลับพลาเพลานั้น
ทั้สามพระอ์่าำลัทรเพลิเพลินพระราหฤทัยอยู่ับสภาพภูมิประเทศโยรอบอันร่มรื่นื่นาน่าูม้วยพพฤษาแลอไม้นานาพันธุ์ที่เบ่บานสะพรั่ไสว โยไม่ทรพาันเลียวพระทัยเลยว่า มีแววาอันุรุ่นไป้วยเพลิริษยาอันรุ่มร้อนู่หนึ่ ำลัมออยู่ เ้าอวาู่นั้นือ มาร์แม้นารีย์ นาแบพระสุพรรศรี พระสุพรรรา ผู้ำลันั่ับเ่าอยู่ที่เิรารถเบื้อล่า ้วยวามุ่น้อในหทัย นาล่าวับัวเอเพียเบาๆ ว่า
" อุแหม... ่าหัวร่อ่อระิระริระรี้เป็นที่ยิ่ริๆนะ มิรู้แ่ิใเราผู้เฝ้าะเ้อออยรอปรนิบัิพัวีอยู่รนี้บ้าเลย "
ทันใ ใบหน้าอันมายแห่บุรุษเพศผู้หนึ่พลันเสนอปราึ้น้าๆนาในทันวัน
" รอพลีายให้อ์เ้าฟ้าอยู่เหรอ๊ะ มาร์แม้นารีย์ "
" อ๊ะ...!! แม่ทัพพรหมบุรผู้ส่า "
มาร์แม้นารีย์ร้อ้อ พลาหันไปมอบุรุษหนุ่มผู้นั้น่อนล่าวอี
" มาทำไมที่นี่น่ะ "
" อ์เ้าฟ้าำรัสเรียหา "
" เหุันใัน ฤามีลศึมาประิพารา "
" หาใ่ไม่... หาแ่ทรประส์อบิิมภิรมย์สวาทามาหมาย "
มาร์แม้นารีย์นัยน์าลุโพลพลาร้อร่า
" หา... ไม่นะ.. นี่ทรเพิ่อภิเษสมรสับสมเ็พระศรีะุมะลาา พระายา มาไม่นานนี่นา ไนอ์เ้าฟ้ามิทรเรหทัยในพระนาบ้า ิะมาสมสู่ับบุรุษ้วยัน่อหน้า่อาเ่นนี้หาเหมาะไม่ "
แม่ทัพพรหมบุรหันวับมาทำาวาใส่พลาวาลั่น
" อบิแบโถสุพรรรา สุพรรศรี อเ้า่อไปเถอะ แม่ารีย์เอ๋ย... าินี้เ้าไม่มีโอาสไ้เป็นสนมหรอ "
บำ แม่ทัพหนุ่มผู้ออาเร่รีบปีนป่ายึ้นไปบนรารถยัษ์โยพลัน รั้นเมื่อใล้ะถึั้นบนสุ อันเป็นบุษบพลับพลาที่ประทับแห่เหล่าพระบรมวศานุวศ์ พลันอ์เ้าฟ้าทรำเลือเห็นแม่ทัพพรหมบุรำลัปีนป่ายรารถึ้นมา็ทรปรีายิ่ ำรัสึ้นแ่สมเ็เ้านาแ้วานาพระนิษาอพระอ์ว่า
" เอาละ นิษา บันี้เรามีิบาประาระ้อปิบัิ เห็นวรให้เ้าอยู่เฝ้ายัรารถแห่นี้พร้อมับศรีะุมะลาาายาเราไปพลา่อน "
" แล้วเ้าพี่ะเส็ไปหนใันเพะ "
สมเ็พระนิษาำรัสถาม ึ่สมเ็เ้าฟ้าสุพรรราาทรเิพระศอูไสวึ่รัสอบ
" อบิระาราในป่าลึ "
" แล้วมันือิอันใเล่าเพะ " เ้านาแ้วานาระเ้าถาม่อ
เ้าฟ้ารรราาทรหุหิพระทัยึรัสวาไปว่า
" ิอันใ็่าเถอะ มันไม่ใ่ิอเ้า็แล้วัน "
รัสบ็ทรลารารถยัษ์ไปโยมีแม่ทัพพรหมบุริามโยมิห่า ทั้สอร่าหนุ่มรร์แทรัวหายเ้าไปในหลืบพุ่มไม้หนาในไม่้า
และรู่หนึ่ แลเห็นพุ่มไม้นั้นสั่นไหวเป็นัหวะ สมเ็เ้านาแ้วานา และสมเ็พระศรีะุมะลาาทรมอหน้าัน่วยวามน
- - - - - - - - -
ภายในวนาอนอันลี้ลับ...
เพลานั้น สอายผู้ใฝ่หาในรั่าโผผินวิ่ร่ามาามป่าอย่ารื่นเริใ หนึ่ในนั้นือแม่ทัพพรหมบุรผู้ส่า ส่วนอีหนึ่นั้นเล่าหาใ่ใรอื่นไม่ หาเป็นอ์เ้าฟ้ารรราาระนั้นเอ
ทั้สอ่าวิ่ไล่หัวร่อ่อระิันไ้สัพั็ล้มวรายลนอนเียันบนผืนห้าอันหนานุ่ม ่อนะโอ้โลมปิโลมระโบมไล้เรือนายอันและันอย่า่าน่า
แม่ทัพพรหมบุรโน้มใบหน้าเ้าพรมุมพิไปามวพัร์อันอิ่มเอมแห่อ์เ้าฟ้าอย่าหิวระหาย พลาใ้มือลูบไล้ผิวายอันเนียนละเอียอย่าแผ่วผิว
สอร่าแห่ายรร์่าอบสนอวาม้อารอันและันอย่า่าน่า้วยลีลารัอันบรรเิที่บัเิึ้นทีละน้อย ุรออยเพลานี้มาแสนนาน วาม้อารผสานเป็นหนึ่เียว้วยเลียวพายุสวาทที่พัหวน ระแสเสียระเส่าอันเย้ายวนัประโมสร้าวามรัวนอย่าเป็นรรลอประุทำนอแห่นธรรพ์บนสวรร์ั้นฟ้า
ในไม่้า เมื่อเพลพิศวาสอันระารทะยานึ้นสูุ่สูสุแห่ฝั่ฝัน เรือนายอันล้าแร่็เร็ระับอบรับแรปรารถนาอแ่ละฝ่ายอย่าหิวระหายและหฤหรรษ์ ่อนที่สายธารสวรร์อันุรุ่นะอาบะโลมไปทั่วผิวายแห่ายหนุ่มทั้สอราวธารอัีาภูผาเพลิที่โหมปะทุ
เมื่อห้วแห่รัอันรวยรื่นนั้นพ้นผ่าน เ้าฟ้ารรราา็ทรเอนร่าอิแอบแม่ทัพพรหมบุรผู้บึบึนนั้นไว้อย่าแนบิสนิทเนื้อ ทรรีพระันีโลมไล้ไปามแผอุราอันำยำและเ็มไป้วยไรนอันเย้ายวนอแม่ทัพหนุ่มึ่รัส
" ้ารัเ้าเหลือเิน พรหมบุร "
" ้าพระอ์็เ่นัน "
แม่ทัพผู้ล้าล่าวพลา้มหน้าลุมพิหน้าผาแห่เ้าฟ้ารรราาราหนึ่ "
ทันใันนั้นเอ... !!
พลันปราเหล่าายรร์ยิ่นับสิบ รูันออมาาพพนารอบๆ้าน ทั้หมล้วนสวมอาภร์ที่มำาหนัเสือหลาหลายสายพันธุ์ อาทิ เสือโร่ เสือาว เสือลายพาลอน และเสือปลา
เ้าฟ้ารรราาทรผุลุึ้นในทันใพลารัสไป้วยพระสุรเสียเ้มอย่าบุรุษาิอาาไนย
" พวเ้าประสำนหมายสิ่ใ ไยไม่แถลให้แ้ั "
แม่ทัพพรหมบุรเบียายประิอ์เ้าฟ้าพลาทูลถาม
" ทรรู้ัพวมันฤาพระเ้า่ะ "
" พวมันเหล่านี้ือาวเผ่าสมิสา แห่อยแล้มวี มีอุปนิสัยนิยมมอบสมสู่ับทุเพศ ไม่ว่าายหิหรือันที "
บัลันนั้น...
พลันปราบุรุษอีผู้หนึ่ึ่มีเรือนายาำยำุันที่สุในหมู่มวลายโทั้หลายเหล่านี้
เ้าฟ้ารรราาและแม่ทัพพรหมบุรหันพัร์ไปู
" สมิสาาบู !!! "
เ้าฟ้ารรราารัส้วยพระสุรเสียแหลมเล็อย่าอิสรี
" อบพระทัยที่ทรอุส่าห์ำ้าพระอ์ไ้ "
" มิไยที่้าะำมิไ้ ื่อเสียเรียนามวามโหเหี้ยมอเ้าออะลือระ่อนไปทั่วละวิรั "
เ้าฟ้าำรัส่อนแะ ฝ่ายสมิสาาบูนึระหยิ่มึว่า
" วาามายไม่แพ้ใบหน้า หวัว่าเราสอะไ้ร่วมอภิรมย์สมรัันสัราในป่านี้ "
เ้าฟ้าทรเิพระพัร์หนีึรัส
" เมินเสียเถอะ "
" เ่นนั้น ้าพระอ์็มิประส์ะัพระทัย เพียแ่ะอถวายสิ่หนึ่มให้พระอ์เป็นที่ระลึ "
บันั้นเอ...
ฟีสสสสสส....!!!
มมีอันร้าวแร่าศาราวุธปาเ้าที่อหอยอแม่ทัพพรหมบุรนโลหิสาระาย้อพระพัร์เ้าฟ้ารรราานแาน
" รี !!! พรหมบุร... "
ทรรีร้อ้อ ่อนถลามาประอร่าอันไร้วิาแห่แม่ทัพผู้ส่าเหนือายใผูนั้นไว้้วยพระหทัยระทึ
" เป็นอย่าไรเล่า อวัิ้นนี้พอพระทัยยิ่ เหมาะสมับนมารัหลายใเ่นเ้า ฮะฮะฮ่า... "
สมิสาาบูลั่นหัวเราะ้อ่อนระโนายหนีหายไปพร้อมๆับสมุนทั้หลายอมัน โอ...่าโหร้ายเหลือประมานเป็นที่ยิ่ริๆ
สมเ็เ้าฟ้ารรราาเส็ลับพระนร พร้อมับศพแม่ทัพพรหมบุรที่พระอ์ทรรัใร่ ทรัพิธีศพให้ับแม่ทัพหนุ่มผู้นี้อย่าสมเียริ ทั้ยัทรมีพระราโอารให้พสนิรไว้ทุ์ให้แ่แม่ทัพพรหบุรเป็นเวลา 7 วัน และยัทรสั่ารให้โรเรื่อ้นใ้มัสาทุนิในารปรุพระระยาหารเป็นเวลา 90 วันอี้วย
ูราวับว่าวามโศสลที่้อเสียายอันเป็นที่รัไปนั้นยัไม่าหายไปาวพระหทัยอ์เ้าฟ้า ้วยเหุนี้ พระเ้ารุละวิรัึทรมีพระำรัส ให้เ้าฟ้ารรราาผู้เป็นพระราโอรส เินทาไปพัผ่อนเปิหูเปิายั่าเมือ เพื่อะไ้ลมเรื่อร้ายๆที่เิึ้นนั้น
ภายหลัาที่านพระราทานเพลิศพแม่ทัพพรหมบุรไ้บลิ้นลไป สมเ็เ้าฟ้ารรราามหาอุปราละวิรัประเทศ ึทรถือเป็นศุภฤษ์ิถี เห็นวรราบบัมทูลลาพระเ้ารุละวิรัพระราบิา เพื่อทรเินทาไปเาะเทพธิาเพื่อท่อเที่ยว และแสวหาพื้นพันธุ์ธัาหารแปลใหม่มาปลูในอินแนละวิรั
- - - - - - - - -
สำเภาลำมหึมาอเทียบท่าอยู่ที่อ่าวโลมเลียสมุทรวี ศรีวารีแห่เวลทวีป อันเป็นราอาาเแห่ละวิรัประเทศ ึ่ในราระนั้น เหล่าทาสบุรุษมามาย่าทยอยันแบหีบเรื่อราูปโภส่วนพระอ์ึ้นเรือันเป็นพัลวัน แลเห็นแ่วามสับสนวุ่นวายแผ่ยายไปทั่วบริเว เเ่นานมหรสพ็ไม่ปาน
และระทั่เพลาาลอุมฤษ์เถลิวิมุิ มโหรีหลวพลันประโมรับเส็พระเ้ารุละวิรั พร้อมพระบรมวศานุวศ์ ที่มาร่วมส่เส็สมเ็เ้าฟ้ารรราามหาอุปราละวิรัประเทศในรั้ระนี้
ไลออไปในหมู่มวลพสนิรที่มาร่วมเฝ้าแหน สอบุรุษไ้สนทนาันว่า
" ทรไปเาะเทพธิารานี้ทำให้ละวิรัเราเริ้าวหน้าทัเทียมอารยะเป็นแม่นมั่น "
" หาระไรไ้... ะทรไปเสริมแ่พระสิริโมให้ามึ้น ีไม่ีอาทรหมายไปแปลพระวรายเป็นอิสรีเสีย้วย้ำ "
" หา... ระนั้นฤา "
" ใ่... ระนั้นแหละ เาะเทพธิา แ่ลื่อ็ล่วรู้ถึสรรพุ บุรุษหล่อล่ำำยำี่รายที่เินทาไป ลับมาสวยหยาเยิ้มว่าอิสรีันทุนาย "
ล่าวบ บุรุษทั้สอทอสายามอเหล่าหมู่ปัษินสีาวนวลที่โผผินเียนาบสำเภาพระที่นั่แห่อ์เ้าฟ้ารรราานลับาไป เหลือไว้เพียสายน้ำที่ระสาน่านเ็นเป็นแนวยาว
* * * * * * * * *
บอนที่ 5 โปริาม่ออนที่ 6
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น