ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ราชินีวัยเยาว์
หลายเือนถัมา...
ระบวนเส็พระเ้ารุเถมรู และอ์หิสุบินสวรร์ พระราธิา ลัเลาะไปามลำเนาป่า ฝ่าห้วยหนอลอบึ ึ่สอ้าทาล้วนปลุมไป้วยแมไม้นานาพันธุ์อันเียวอุ่มและร่มรื่น นระทั่ออสู่ที่ราบอันว้าให่
ในที่สุ ระบวนเส็อันอันอลัาร็ลับถึพระนร
สายาทุู่อบรรา้าราบริพารที่ามเส็่าทอยาวออไปยับ้านเมือที่เบื้อหน้า ึ่ล้วนราร่ำไป้วยผู้นำลัประอบิวัรแห่น
ายหนุ่มนหนึ่ึ่ำลัผ่าฟืนอยู่ไ้หันมามอยัระบวนเส็พลาหันไปะโนร้อบอผู้อื่นว่า
" พระเ้าอยู่หัวเส็ลับมาแล้ว..."
นอื่นๆ่าพาันหันมามอ แล้วเสียไโยโห่ร้อแสวามยินี็ัึ้อไปทั่ว ่อนที่เหล่าพสนิรในเมือะแห่ันมาุเ่าเฝ้ารับเส็ันลอสอ้าทายาวมุ่สู่พระบรมมหาราวัเถมรูอันยิ่ให่โอฬารระาราที่เบื้อหน้า
ภายในพระราวัเถมรูนั้น
เ้าพนัานแบหามไ้วาพระเสลี่ยทุอ์ล อ์หิสุบินสวรร์ทรลาพระเสลี่ย่อนเส็มาประอพระมาราลาพระเสลี่ยเ่นัน
แล้วในทันใ เสียะิะวะนาิ รารูหิ ็ัึ้นาพระเสลี่ยอ์ให่ที่อยู่หน้าสุอระบวน
" ฝ่าบาท ฝ่าบาทเพะ "
" เิเรื่ออันใึ้น " พระมเหสีรัสถาม
" พระเ้าอยู่หัวทรไม่ไ้พระสิเพะ พระมเหสี "
" หา!!! .. เส็พี่ " พระมเหสีทรใยิ่
" รีบเิอ์ึ้นห้อบรรทมบัเี๋ยวนี้ " ะิะวะนาิ รารูหิหันไปสั่เหล่ามหาเล็หลว
่าวพระอยู่หัวเ้าทรพระประวรอย่าับพลันไ้แพร่ระายนเป็นที่โลาหลันไปทั่วทั้อาาัร แลหลัานั้นไม่นานนั พระอยู่หัวเ้า็สวรร
เหล่าปวประาพาันโศสลรันทเหลือะ้าน แลไปยัแห่หนำบลใ็พบไ้แ่ใบหน้าอันโศเศร้าอเหล่าพสนิร เสียปี่ลออันโหยหวนวนอาูรัระมราวีพะับสูไปทั้พระนรอยู่หลายรารีาลึสบ
แลในอีสอปีถัมานับแ่นั้น...
เมื่ออ์หิสุบินสวร์ทรเริพระนมายุไ้ 19 พระันษา เพลานี้ เหล่าุนนา มหาอำมาย์ แล้าราบริพารทั้มวลึเล็เห็นเป็นที่้อันว่า หาเป็นารมิบัวร ในอันที่ะปล่อยแผ่นินเถมรูให้ว่าษัริย์ปปัษ์พิทัษ์ผล
ราเมื่อถึอุมฤษ์อันวร ึร่วมอัเิอ์อ์หิสุบินสวรร์ พระราธิาพระอ์เียวในพระเ้าอยู่หัวในพระโศ ึ้นเสวยสิริราสมบัิพิพัน์มล เป็นที่ สมเ็พระนาเ้าสุบินสวรร์ถวัลยรารานีศรีเถมรู ำเนินพระรารียิารานทำนุบำรุพระศาสนาแลอำนวยผลประาราษร์เถมรูให้เริ้าวหน้ารุ่เรือสถาพรสบสุร่มเย็นสืบไป
มโหรีหลววให่แห่ราสำนัเถมรูประโมเพลวิมานเมือระเื่อแนินสามั้น ่อ้วยารรัวาบทอ าบเิน และสั่นระิ่ทอแ 999 รั้ ท่ามลาเหล่าุนนาทั้มวลที่เฝ้าแห่แหนอยู่ ท้อพระโรแห่นี้
ะิะวะนาิ รารูหิวัย 70 ันษา ผู้อาวุโสสูสุแห่ราสำนั่อยๆยับายอย่า้าๆนุ่มเนิบพลาอัเิพระมหามุอันวาอยู่บนพานทอ ่อนะสืบบาทเ้าใล้อ์พระนาอยู่หัวเ้า ึ่ประทับนั่อย่าส่าามเ็มามพระราอิสริยยศอยู่ที่พระบรมราบัลลั์
รารูราทูนพานึ้นเหนือเศียร เบื้อพระพัร์ ่อนที่พระนาษัรียาะทรเอื้อมพระหัถ์มาประอพระมหามุอ์นั้นึ้นสวมบนพระเศียร
มโหรีหลววให่แห่ราสำนัเถมรูลั่นประโม้อัย สั์ แร ุริยา์ พลาสั่นระิ่อี 999 รั้ ่อนที่วเรื่อสายะรวเพล ปัษิบินร่อนวอนอ์เทวาถวายัย สามเที่ยวบ เป็นอันสำเร็เสร็สิ้นพระราพิธีหลวในรั้ระนั้น
- - - - - - - - -
ลุล่วสู่เพลาเย็นย่ำ..
ปราายหนุ่มเรือนายำยำล่ำสัน ใบหน้ามายวัย 20 ปี ผู้หนึ่ ำลัเินมาามเส้นทาเล็ๆ ภายในอุทยานลาพระบรมมหาราวัเถมรู บุรุษผู้ออาส่าามผู้นี้มีนามว่า รึสมัย เป็นนายทหารู่พระหทัยแห่สมเ็พระนาเ้าสุบินสวรร์ถวัลยรารานี
รึสมัยผู้นี้มีวหน้าหล่อเหล่ามาย ปานิมูหน่อย อีทั้เรือนาร็สมส่วน ท่วท่าออาผึ่ผายสมเป็นายาิทหาร เาอยู่ในุเรื่อแบบทหารอันน่าเรามและำลัเินมาามทาเินเล็ๆ ึ่สอ้าทาปลุมไป้วยพุ่มไม้อันรั
ทันใันนั้นเอ...
พลันปราบุรุษาิอาาไนยเรือนร่าำยำยิ่ใหุ่ันุสารระโนออาพุ่มไม้แล้ววาลำแนโอบระาายรึสมัยผู้ำยำน้อยว่าเ้าพป่าละเมาะ้าทาไปโยอุอา
รึสมัยเยหน้า้อมอเ้าอเรือนายอันยิ่ให่อลัารที่ำลัยืนอยู่่อหน้าพลาทำาหวานึ้
" สมิสาาบู...? ไยุระาลาเราเ้ามาในพพนาเ่นนี้ "
บุรุษร่าให่หล่อล่ำ้อมอรึสมัย้วยแววาราเรี้ยว่อนล่าว
" เ้าหลบหน้า้าทำไม รึสมัย เ้าิะหนีห่าา้าั้นหรือ "
ายผู้นั้นวา้อพลา้มหน้าลพรมุมพิลรอศออรึสมัยอย่าหิวระหายโยพลัน
รึสมัยเรือนายอ่อนระทวยราวี้ผึ้้อเพลิ ทั้ยัยินยอมพร้อมใและปล่อยให้ายรร์ผู้เหิมเริมระทำารเ่นนั้นไ้โยไม่ัืนแ่อย่าใเลยแม้แ่น้อยระไรนี่ หรือว่าทั้สอนั้นเป็นู่รัอภิรมย์สมสวาทัาหมายันมาแ่เ่า่อน
รึสมัยบิายร่าพลาเยหน้าหลับาพริ้มพร้อมรำพัน
" อ๊ะ... อย่า อย่า สูเ้า ้า้อรีบเร่เ้าเฝ้าอ์พระนาอยู่หัวเ้าสุบินสวรร์ "
ามสวาทระหว่าายทัู้่หยุลลารัน และบุรุษรร์ผู้นั้น็หันมาทำาวาใส่้วยไม่พึพอหทัยเท่าในั
" นั่นปะไร... สสัยรานี้เ้าะหลเสน่ห์พระนาเสียแล้วระมัหนอ "
รึสมัยเิศอระหพลาสะบัายีา่อนล่าว้วยสุรเสียแ็ร้าว
" เพื่อ้าวสู่อำนา มิอาหวนะนึถึอี "
" รีรายไปให้ไลเลย "
ายรร์ผู้นั้นี้หน้า่า ่อนที่รึสมัยผู้ามส่าะัอาภร์อันยุ่เหยิและยับย่นให้เ้าที่ ่อนะยุรยาราไปในทันทีโยไม่ั้า
- - - - - - - - -
ภายในห้อพระบรรทมอันอลัารแห่พระนาสุบินสวรร์ราินีเถมรู
เพลานั้น พระนาเ้าทรประทับนั่อยู่หน้าระทอำอร่ามา ในุลอพระอ์ผ้าไหมสีาวายผ้าระพื้นยาวสามวา โยมีเหล่านา้าหลวมามายอยถวายารปรนิบัิอยู่มิห่า บ้า็อยู่านสาผม บ้า็อยู่านับหน้า บ้า็อยู่านำระล้าสีเล็บ บ้า็อยู่านปล่าหูทอำประับเพร บ้า็เร็เร่ไปหาพระแส้ปัและพัโบ
รู่หนึ่ เสียนาำนัลน้อย็ราบทูลึ้นาเบื้อหลั
" พระนาเ้า เพะ บันี้ ท่านรึสมัยำลัรออเ้าเฝ้าอยู่ที่หน้าห้อพระบรรทมแล้วเพะ "
พระนาสุบินสวรร์ทรแย้มพระสรวลราหนึ่ึ่ทรหันมา วพระพัร์เ็มไป้วยวามอิ่มเอิบแลวพระเนร็เป็นประายวาววับระยิบระยับุาราในนภาาศ ทรพระำรัสนุ่มนวลวนฝันราระนั้นว่า
" เิเาเ้ามา้าในสิ๊ะ "
" เพะพระอ์ "
รู่หนึ่ เมื่อบุรุษหนุ่มเินเ้าสู่ห้อพระบรรทมแห่นั้น พระนา็ทรปรีาล้นประมา่อนรัสอีรา
" เอาละ... พวเ้าทั้หลาย ออไปันไ้แล้ว "
เหล่านา้าหลวทั้มวล่าำนับ ่อนะราบบัมลาันออไปนภายในที่นั้นมีเพียพระนาับรึสมัยผู้ส่า
ในไม่้า รึสมัย็ยับายเ้าประิพลาุมมืออ์ษัรียาึ้นมาุมพิอย่าหลใหลพร้อมทอสายาอันเยิ้มหยาถวาย
พระนาสุบินสวรร์ทรเบี่ยหน้า้วยวามเินอายพลาสั่นายระริรัว่อนรัส้วยเสียอันนุ่มลุมุน
" อุ๊ย... ระไรนี่ อย่าระทำเ่นนี้สิหนอเ้า "
" เิเส็เ้าพระแท่นบรรทมทอเถิทูลระหม่อม "
- - - - - - - - -
าลรั้นั้น...
รึสมัยพลันประออ์ษัรียาสุบินสวรร์ไปยัพระแท่นบรรทม อันมีพระมานสีทออร่ามาาั้นอยู่อย่ามิิ
และเมื่อายหิึ้นพระแท่นบรรทมไปแล้ว เพลิหฤหรรษ์ที่สุมหทัยให้ระอุ็เผาผลาายินทรีย์ที่ระทึระทวยให้สั่นสะท้านปานพสุธาสะเทือน
าวเือนอันพร่าพรายส่อประายระยิบระยับประับไปทั่วท้อนภาาศ ราวอัมีสู่าบนอาภร์แห่เทวาและเทวีที่ี้วนันรลีมาเริเล่นมหาสมุทรอันไพศาล
เลียวลื่นอันโอฬารโถมทะยานโหมระหน่ำสาัเ้าสู่ฝั่เป็นระลอๆ ราวับะัเาะเนินทรายอันเนียนละเอียให้สูสลายหายไปในพริบา
เพลานั้น ลุ่มเมสีนิล่อยๆเลื่อนล้อยเ้ามาปลุมไปทั่วท้อนภาเหนือผืนมหาสมุทร นเหล่าเือนาราที่ลอยละล่อส่อประายระยิบระยับับาพลันถูบบั้วยหมอทะมึนอันน่าหวาลัว เสียำรามู่้อแห่อ์เทวาพลันัวาลไลไปทั่วผืนพสุธาแลมหาสมุทรแห่นั้นนสุที่ะสรรหาสรรพเสียใๆมาเปรียบไ้
ในไม่้า เมื่อเลียวพายุสวาทที่พัหวนนั้นทวีทะยานึ้นสูุ่สูสุแห่ฝั่ฝัน เรือนายอันสั่นสะท้านแห่หิาย็รับรู้ไ้ถึวหทัยอันพึปรารถนาที่่อยๆืบลานผ่านบันไสวรร์ึ้นมานใล้สรรพา์
แลเมื่อทุสิ่ทุอย่าสืบประสานันเป็นรรลอนสอล้อ้อัน ท้อนภาอันระทวยระทึ็พลันปลปล่อยหยาพิรุอัน่ำื่นให้โปรยปรายอาบะโลมไปทั่วแผ่นพื้นโลาธาุอันร้อนเร่าุเถ้าธุลีเพลิอันแาน
บทพิศวาสอันระารรำพันพร่ำ้ำแล้ว้ำเล่า เล้าลอับเสียมโหรีแห่นธรรพ์บนสรวสวรร์ั้นฟ้า แลเมื่อท้อนภาอันแปเปื้อนไป้วยปรอยพิรุนั้นเริ่มสร่าา แสระยิบระยับับาอันโอฬาริแห่วาว็พราวพร่าส่อประายาายแ่มรัสไปทั่วผืนปพีอีรั้
รึสมัยพลันประออ์พระนาสุบินสวรร์ลุึ้นาพระแท่นบรรทม ภายหลัาที่บทพิศวาสอันหฤหรรษ์นั้นพ้นผ่าน
เส้นผมอันับลับแห่อ์ษัรียาผู้เลอโมไ้รับารโลมไล้สาละเลีย้วยหวีทอำโยฝีมือนายทหารหนุ่มผู้หาล้า
ในไม่้า มโหรีวน้อย็่อยๆเลื่อนล้อยเ้ามาในห้อบรรทมแล้วเริ่มประโมับล่อมเป็นทำนอ้วยบทเพลสอูู่้ื่นีวาม์ ึ่นายทหารผู้ออา และษัรียาผู้ยิ่ให่ไ้ร่วมร้อสลับันไป บันั้น
" ามราวเทพเ้าสร้าสรร์ "
" วาาหวานปานน้ำอมฤ "
" ิมีิปิพัทธ์ล้ำเลิศเหลือเินแล้ว "
" มิแล้วหมายสิ่ใแน่ "
" อุแหม... ่ารู้หทัย้ายิ่ "
" สิ่ใที่เ้าหวั "
" รั้ำแหน่แม่ทัพ "
รึสมัยร้อบ พระนาสุบินสวรร์ทรเผยพระสรวลราหนึ่ึทรพะยัพระพัร์อบรับ ่อนที่รึสมัยะประอพระอ์ลุึ้นไปยัพระแท่นบรรทมอีรา
พระนาทรมอรึสมัย้วยพระนพลารัส
" เี๋ยวๆ "
" อีสัรอบนะยอรั " รึสมัยทูลบ็อุ้มพระนาึ้นนพระแท่นบรรทมไป แล้วบทพิศวาส็เริ่มึ้นอีรา
- - - - - - - - -
เมื่อพระอาทิย์ทอรัศมีเิ้าไปทั่วทั้ท้อฟ้าทิศะวันออในเ้าวันรุ่นั้น
ภายในท้อพระโรพระราวัเถมรูำลัเป็นมหาสมามที่เหล่าุนนา มหาอำมาย์ แล้าราบริพารทั้มวล่าหมอบราบราบถวายบัมพระนาสุบินสวรร์ ึ่ทรออสนอราิานเมืออยู่เป็นปม
ับพลันทันใ... สะรุมินห์ มหาเล็หิพลันวิ่หน้าาื่นเ้ามาในท้อพระโรพลาทรุาย้มหน้าลราบบัมทูล
" อเะใ้ฝ่าละออธุลีพระบาทพระนาเ้าาวเถมรู บันี้ ม้าเร็วไ้รายานมาว่าทาฝ่ายรุละวิรั ริอาสร้าเื่อนปิั้นลำสวรร์ธารามหานที ะรอยหมายบิเ็บัน้ำไว้ใ้เพาะพระนรนนสร้าวามเือร้อนสับสนอลหม่านร้าวรานแร้นแ้น่อเนื่อถึินแนเถมรูเราแล้วพระเ้า้า "
มโหรีระหน่ำาบสามรา าม้วยารรัว้อสอรั้
พระนาสุบินสวรร์ ะิะวะนาิ และสะรุมินห์ ร่วมรวเพลเป็นลำับั้น
" สวรร์เอย ระไรเลยันหนอนี่ "
" เห็นทีเป็นฝีมือรรราาแน่แท้ "
" ิหาหนทาแ้ไเถิพระนา "
ะิะวะนาิ รารูหิวัย 70 ปี หันวับึ้นราบบัมทูลทันวันว่า
" เะพระนาเ้า หม่อมันอันอาสา นำทัพหน้าไป่อรเอาวามับอ์รรราามหาอุปราแห่ละวิรัประเทศเอพระเ้า้า "
" ้า่อน... ะิะวะนาิเ้าเอย "
พระนาสุบินสวรร์ทรเผยพระหัถ์ยับยั้พลารัสอีรา
" เห็นทีารรั้นี้รรราาสำัผิ ิว่านเป็นหนึ่ในเวลทวีป ึอวศัาแสแสนยานุภาพให้เถมรูประัษ์แ้ ประหนึ่เป็นารทสอบำลัแห่เรา ระนั้น รานี้เราึวรแสท่าทีโอนอ่อนผ่อนปรเพื่อลวล่อละวิรัให้หลระเริไป่อนึ่อยรีาทัพในเบื้อหน้า็ยัมิสาย "
เหล่า้าราบริพารทั้มวล่านสนเท่ห์เป็นที่ยิ่ สรรพเสียอึอลระมไปทั่วท้อพระโรแห่นั้นอยู่ราหนึ่ะิะวะนาิึล่าว
" ทรหมายวามเ่นใันเพะพระนา "
พระนาสุบินสวรร์ทรเิพระพัร์ึ้นรัส้วยเสียอันัว่า
" ะนี้มีสิ่ที่สำัว่านั้น "
" สิ่ใันพระแถลให้แ้ั "
" เบิแม้ทัพนใหม่ให้ประัษ์ "
บพระำรัส โยพลัน... เหล่านายทวาร่าุลีุอ่วยันแ้มบานประูท้อพระโรอันโอ่อ่าระาราให้เปิเ้ามา ึ่เพลานั้น มีบุรุษาิอาาไนยในุเราะอย่าุนศึั้นสูแห่เถมรูไ้้าวย่าเ้ามาภายในมหาสมามแห่นั้นอย่าส่าามุเทพบุราสรวสวรร์
ทหารหนุ่มผู้นั้น็ือ รึสมัย นั่นเอ ึ่บันี้ใบหน้าอันามมายอีทั้วรายอันำยำล่ำสันทรเสน่ห์อเาไ้ลายเป็นที่้อา้อใบรราอิสรีทั้หลายในท้อพระโรแห่นี้
มะั่นฟาร์ี์ เสนาบีหิมือวา และวาริาภาร์า เสนาบีหิมือ้าย อพระนาสุบินสวรร์่าุบิบันเป็นารเพาะ
" นั่นประไร รึสมัย นัรบหนุ่มผู้เป็นสุยอปรารถนาแห่สรีทั้พระนร "
มะั่นฟาร์ี์ ล่าวถ้อย
" ระไรไ้ เห็นร่ำลือันหนาหูว่าเป็นพวรัหลาเพศ เสพสัวาสไม่เว้นระทั่สรี ันที หรือบุรุษเพศ้วยัน "
วาริาภาร์าเบ้ปาใส่
" อ๊ายยย... !! ริหรือเ้า ่าวลือาหนใ "
" วในนะสิ มะั่นฟาร์ี์เอ๋ย ลือันให้ทั่ว นี่เ้าไม่ล่วรู้อหรือ "
" แล้วพระนาเล่า? ทรรู้หรือยั "
" แม้นทรรู้็มิทำระไรไ้ ทรรัใร่อออย่านั้น "
" นั่นน่ะสินะ "
ะนั้นเอ สะรุมินห์ มหาเล็หิ ็โผล่หน้าึ้นมาระหว่าเสนาบีหิทั้สอพลาว่า
" ุบิบนินทาอะไรันอยู่หรือเ้าะ "
" ว๊ายยย!! นันี่นี่ อยู่ๆ็ปราาย " วาริาถาร์า เสนาบีหิมือ้ายร้อเสียหล
" รัสหาเสนายีทั้สอ เิที่ห้อพระอัษรเี๋ยวนี้ "
สะรุมินห์ล่าวบ สอเสนาบี็้อนวับ่อนพาันเินลับไป
พระนาสุบินสวรร์ทรมีพระประส์ำนหมายในอันที่ะสถาปนารึสมัย ึ้นเป็นแม่ทัพแห่รุเถมรู เพื่อเป็นทัพหน้านำระบวนเส็พระราำเนินไปเริพระสันทวไมรีับอาาัรละวิรัและเพื่ออร้อให้เ้าฟ้ารรราาทรยเลิารปิั้นลำสวรร์ธารามหานที แม่น้ำสายสำัที่ทอัวาอาาัรละวิรัทา้านเหนือสู่เถมรูทา้านใ้
- - - - - - - - -
ยามเย็น
รึสมัย แม่ทัพนใหม่แห่อาาัรเถมรูำลัรวราไพร่พลทหารหาในอทัพอยู่อย่าแ็ัน เาสั่านทหารใ้บัับบัาอยู่รู่ ่อนะเินรไปยัเรือนที่พัึ่อยู่้านในสุ
เมื่อแม่ทัพหนุ่มเปิประูเ้าไป เาถึับใในสิ่ที่เห็น
บุรุษร่าให่ที่ไ้พบปะเมื่อืน นอนเอนายอยู่บนเียอเา รึสมัยวาไปว่า
" สูเ้า เ้าเ้ามาในเรือน้าไ้อย่าไร "
" ไม่มีที่ไหนที่สมิสาาบู อมโรอย่า้าะไปไม่ไ้ "
" โรปล้นสวาทน่ะสิไม่ว่า ฮะฮะฮ่า " แม่ทัพรึสมัยหัวเราะร่า
" อย่ามาปาี ลั่นลอนเสียบัเี๋ยวนี้ "
" เ้าะทำสิ่ใ? "
" ปล้ำเ้า "
สมิสาาบูยิ้มริ่ม แม่ทัพรึสมัยหันไปทาประูหมายหลบหนี หาแ่บุรุษร่าให่ลับไวว่า เาระโนเ้าวาประูไว้แล้วลลอน ่อนหันลับมายัิ้วให้
" มามะ ยอรั "
" อย่านะ อนนี้้าเป็นถึแม่ทัพแห่เถมรูผู้ปปัษ์ราืนี หาแม้นเ้าทำอะไร้าเหมือนเ่นเ่า่อน พระนาะไม่พอใและสั่ลโทษเ้าไ้ "
" ไม่้อเอานามาู่ เ้านั่นแหละ บัอาทิ้้าไปหานา สมวรไ้รับโทษ "
บำ สมิสาาบูโถมเ้าหาแม่ทัพรึสมัย่อนะอุ้มึ้นเียไปในทันที ึ่ามิแห่บุรุษทั้สอ็บัเิึ้นอย่า่อเนื่อนับแ่นั้น
* * * * * * * * *
บอนที่ 3 โปริาม่ออนที่ 4
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น