ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมกาล
บนท้อนภาอันไพศาล...
ท่ามลาลุ่มเมอันมหึมา ที่่อยๆเลื่อนล้อยไปอย่า้าๆนั้น
พลันแว่วเสียเรื่อนรีพิพาทย์ ประโมล่อมััวาลไปทั่วอย่าน่าอัศรรย์
รู่หนึ่...
ปราร่าบุรุษและสรีมามาย ในเรื่อแ่ายแปลาสีทออร่ามเรือรอ เหินายฝ่าำแพเมออมาอย่าส่าาม พร้อมรีรายร่ายนิ้วบรรเลเรื่อนรีในมืออย่าาม้วยใบหน้าอันผุผ่อ
ทั้บุรุษแลสรีเหล่านั้นือเทพบุรเทพธิาบนสรวสวรร์ ผู้นำระบวนเส็อ์อนุสริยเทวาอัสอิทธีร์ เทพเ้าผู้ยิ่ให่ ที่ปราึ้นในไม่้าบนรารถสีทอ เียนาบ้า้วยเหล่าเทพยาอัเิเรื่อสูประอบอิสริยยศ
ทันใ... บัเิเลียวพายุแสสีรุ้พุ่เสียฟ้าเ้าปะทะระบวนเส็แห่อ์เทพเ้านเหล่าบรราทวยเทพพาันระเ็นระอนลอยละลิ่วแระายันไปนละทิศละทา ่าส่เสียรีร้อ้อัวาลไปทั่วินแนนภาาศแห่นั้น
เทพยาทุอ์่าพาันะลึพรึเพริในสิ่ที่เิึ้นนั้นเป็นที่ยิ่ พลาับลุ่มันุบิบนินทานเสียอึอลไปทั่วทั้ท้อฟ้า
อ์เทวาผู้เป็นประมุแห่สวรร์ทรผินพระพัร์ไปยัเทพบุรอ์หนึ่ึ่รัส
" สุบินเทพ ไปูิ "
" พระเ้า้า " สุบินเทพน้อมเศียรล่อนเหินทะยานิามเลียวพายุสีรุ้สายนั้นไปโยไม่ั้า
เทพบุรผู้ไ้รับมอบหมายพระบัาไ้ิามเลียวพายุสายนั้นมานระทั่ถึภูผาให่ ึไ้สับเสียสนทนาพาทีหยอล้อ่อระิระริระรี้ันระหว่าบุรุษสอผู้ที่แผ่วผิวออมาาอหลืบหนึ่อหน้าผา
สุบินเทพผู้นั้นหมายใะรู้แ้เห็นริถึ้นำเนิเสีย ึ่อยๆเหาะเลียบเ้าไปอย่า้าๆ และแอบุ่มูอยู่ไม่ไลนั
ทันใันนั้นเอ...
ภาพที่ประัษ์แ่สายาไ้ทำให้สุบินเทพถึับะลึพรึเพริเปิาอ้าปา้าในทันที
บุรุษหนุ่มรร์ใบหน้าามสอผู้ำลัอระอประอโอบรัอย่าสนิทแนบเนื้อ
บุรุษผู้หนึ่เปรยึ้นว่า
" ไปัหน้าระบวนเส็แบบนี้ มีโทษหนันะ มูรีเทพ "
" ไม่มีผู้ใรู้หรอ รรเทพ นาอ์เทวายัไม่รู้เลย ิว่าเป็นสายรุ้หลัฝน ฮะฮะฮ่า " บำ็้มลุมพิหน้าผาบุรุษหนุ่มที่เีย้า
านั้นเอ บุรุษทั้สอ็โน้มใบหน้าเ้าหาัน แลบรรแนบริมฝีปาันอย่านุ่มเนิบแ่เร่าร้อน ราวับเป็นู่รัหนุ่มสาวระนั้น
สุบินเทพผู้แอบเฝ้าูอยู่ถึับะลึา้าในภาพที่ไ้เห็น
แลเมื่อั้สิไ้แล้ว เาึ่อยๆเหินายาไป ่อนะรีบนำวามลับมาราบบัมทูลอ์เทวาในบัล
เมื่อาลทุอย่าเป็นประัษ์แ้ั่นั้น อ์เทวาผู้ยิ่ให่ึทรลทั์มูรีเทพและรรเทพ โยให้ไปบำเพ็เพียรภาวนาอยู่ ภูผาแห่นั้นไปลอาล
ราวับว่าเรื่อราวทั้หมะบล้วยี แ่แท้ริแล้วหาเป็นเ่นนั้นไม่
หลัานั้น...
สุบินเทพ หวนระลึถึภาพารอภิรมย์รัแห่มูรีเทพและรรเทพแล้ว ็สุะหัห้ามใอันใไ้ เนื่อาเพราะนเอ็พิสมัยในรสพิศวาสเ่นนี้อยู่เ่นัน แ่มิล้าเผยวามปรารถนาเบื้อลึให้ผู้ใไ้ล่วรู้มา่อนเ่า
ันั้น...
ในวันหนึ่ สุบินเทพผู้ส่า ึไ้เหาะมายัภูผาอันเป็นสถานที่บำเพ็เพียรภาวนาอมูรีเทพและรรเทพ ่อนะแอบลัลอบมีสัมพันธ์รัอย่าูื่มหวานื่นับเทพบุรทั้สออยู่ถึเ็ทิวารารีาลิ่อัน
วามทราบถึอ์อนุสริยเทวาอัสอิทธีร์ เทพเ้าเบื้อสู ึทรมีพระบัาให้เรียหาเทพบุรทั้สามมาสอบถามเอาวาม เมื่อาลเป็นริันั้นแล อ์เทวาึทรลทั์ โบอัปเปหิเทพบุรทั้สามออาสรวสวรร์ในทันใ แลให้ลับลไปุิยัโลมนุษย์อีราเพื่อบำเพ็เพียรภาวนาใหม่
ในะที่เทพบุรทั้สามลสู่โลมนุษย์นั้น ผิวายไ้้ออาาศธาุบัเิเป็นอนูเพลิส่อประายแสสีรุ้ออมาอย่ามหาศาล ่อนพลัแสะแออเป็นสามสายแล้วพุ่ลสู่สามราอาาัรบนแผ่นพื้นพสุธาเวลทวีปอันลี้ลับและว้าให่ในทันที
อนึ่... เวลทวีปในรานั้น เป็นผืนแผ่นินอันว้าให่ไพศาล อยู่โเี่ยวลามหาสมุทรอันลี้ลับที่ไม่สามารถระบุไ้แน่ัว่าอยู่หนใในโลา
บนเวลทวีปแห่นี้มีอาาัรแลนรรัอยู่มามาย หาแ่มีเพียสามราอาาัรให่ที่โเ่นเสมอันอันไ้แ่ อนันา ละวิรั และเถมรู
มารว่า มูรีเทพ นั้น ไ้มาประสูิเป็นพระราโอรสพระเ้ารุอนันา ส่วนรรเทพ ไ้มาประสูิเป็นพระราโอรสพระเ้ารุละวิรั และสุบินเทพ ไ้มาประสูิเป็นพระราธิาพระเ้ารุเถมรูระนั้นแล
าผลรรมที่ไ้ระทำร่วมันมาเมื่อรั้อยู่บนสรวสวรร์ ึลบันาลให้เทพทั้สามผูุ้ิเป็นมนุษย์ ้อำเนินีวิไปามรรลอพระลิิแห่อ์อนุสริยเทวาอัสอิทธีร์ นับแ่บันั้น
* * * * * * * * *
านรุอนันา...
ระบวนพยุหยาราทาสถลมารอันระาราไ้ยุรยารอย่าส่าามมาามลำเนาป่าละเมาะอย่า้าๆ ท่ามลาเหล่าสิสาราสัว์นานานับที่รูันมาแอบำเลือมออยู่ามสุมทุมพุ่มไม้สอ้าทา
วาน้อยัวหนึู่อไสวพลาลอลิ้นัยน์าอันเป็นมันระยับ้อไปยัเหล่ามนุษย์แปลๆเหล่านั้น แม้นว่ามันะหาเ้าใถึิรรมที่ไ้ประสบพบไม่ แ่ประสาทสัมผัสอมัน็สั่ารให้เท้าทัู้่ยับเยื้อนเ้าไปูให้ถนัา
โหม......... ห่า....
เสีย้อ ลอมโหระทึ ัึ้อัวาลนสรรพสัว์บนินพาันระโนหนีไปสิ้น...
อีทั้เหล่าปัษิ็โผผินบินระายันไปนละทิศนละทา ราวับมหันภัยร้ายมาเยี่ยมเยือน
มโหรีนำระบวนับประโมบรรเลท่วทำนออันไพเราะเสนาะโส ประอบพยุหยาราในรานั้นอันประอบไป้วยเหล่า้าราบริพารทั้ายหิในุเรื่อแ่ายและเรื่อประับทั้ทอ เิน นา และอัมีอันแปลประหลาละลานาน่ามพิสมัยเป็นยิ่นั
เหล่านาำนัลสวยสะราแลอ้อนแอ้นอรร สวมผ้านุ่ที่ยาวแลปล่อยายผ้าระพื้นเินอัเิเรื่อประอบพระราอิสริยยศแห่อ์พระมหาษัริย์นำหน้า และามหลัพระเสลี่ยทอำอันระาราอันเป็นที่ประทับแห่พระเ้ารุเถมรูผู้มา้วยพระนมายุ
ไลออไปในป่านั้น...
พลันปราทหารอนันาผู้ห้าวหา วบอาาะบึรมายัระบวนพยุหยาราที่ยุรยารมาามทา นนาำนัลผู้หนึ่ถึับใ รีบสืบบาทถลาับไวเ้าประิพระเสลี่ยที่ประทับ่อนราบบัมทูล้วยเสียอันั
" อเะ มีทหารอนันาวบม้ารมายัระบวนเพะ "
" ะิะวะนาิ รารูหิแห่เราอยู่หนใ "
สิ้นพระสุรเสียอันแหบพร่าแห่พระเ้ารุเถมรูึ่ลอผ่านพระวิสูรที่าั้นนั้นออมา
บันั้นเอ ปราร่าอิสรีผู้สูวัยในุเรื่อแ่ายอันสูศัิ์สุอลัาร ยับเ้ามาใล้พระเสลี่ยพลาน้อมเศียรล
" เพะ พระอยู่หัวเ้า "
" ไปัาริ "
" เพะ "
ะิะวะนาิ รารูหิวัยหสิบันษาถลาไปยัอาาอนันาพลันเอาร่าเ้าวาพลาวา
" ้า่อน... เ้าทหาร เหุไนึบัอาวบะบึฝ่าเ้าหาระบวนพยุหพระเ้าอยู่หัวแห่เรา ฤ อยาถูปลิีวีให้อาสั "
ทหารหนุ่มหยุอาาแน่นิ่อึึถาม
" มิทราบว่าเป็นระบวนาแห่หนใ ้าัไ้ทูล่ออ์พระอยู่หัวเ้าอนันาแห่้าให้แ้ั "
" พระเ้าแผ่นินรุเถมรูและพระราินี เส็พร้อมอ์หิสุบินสวรร์พระราธิา หมายเริพระราไมรีสอพระหน่อราอาาัรให้ระเื่อแนิน "
" เ่นนั้น อเิเส็ที่ท้อพระโรให่ในพระบรมมหาราวัในบัล "
บพนารถ ทหารหนุ่มวัายวบอาานำหน้าระบวนพยุหยาราอย่าระวีระวา
- - - - - - - - -
ท้อพระโรพระบรมมหาราวัอนันาอันโอ่อ่าอลัาร
เพลานั้น ำลัเป็นมหาสมามแห่บรราุนนา อำมาย์ แล้าราบริพารทั้น้อยให่ที่เรียรายหมอบราบราบถวายบัมอยู่เบื้อพระพัร์พระเ้าแผ่นินผู้ผ่านพิภพไอศูรย์สมบัิพิพัน์ผล
เบื้อในสุแห่ท้อพระโรแห่นี้เป็นบุษบบัลลั์ทอมยุรามหาายีศรีโมุทสมุทรวิมาน อันสู่าและศัิ์สิทธิ์ ึ่ั้ระห่านอยู่ท่ามลาทรัพย์สมบัิพัสถานอันล้ำ่าและเรื่อมหาราูปโภบรมราุภั์แห่พระมหาษัริย์
้าแท่นพระบรมราบัลลั์ทอมยุรามหาายีศรีโมุทสมุทรวิมานนั้น เหล่านาพัวีโบปัพัทออยู่เนือๆ ภายใ้ร่มมหาสุวรรัรแปสิบเ็ั้น อันหมายถึพระเ้าแผ่นินอนันาอ์ปัุบัน อันเป็นอ์ที่แปสิบเ็แห่พระราวศ์
ับพลันทันใ มหาเล็ถลาเ้าสู่ท้อพระโร ฝ่าเหล่าุนนา อำมาย์ และ้าราบริพาร่อนุเ่าลราบถวายบัมทูลแถล
" อเะ ใ้ฝ่าละออธุลีพระบาทปเล้าประหม่อม บันี้ ระบวนพยุหยาราทาสถลมาร แห่พระเ้าแผ่นินรุเถมรู ไ้เส็พร้อมพระราินีและพระราธิา ถึพระทวารพระราวัแล้ว พระเ้า้าอรับ "
" เิเส็ที่อุทยานสิ "
พระเ้ารุอนันาพระำรัสบ มหาเล็ถอยลับออไป ในะที่มหาอำมาย์เอเบี่ยายเ้ามาใล้อ์พลาทูลระิบ
" มิแล้วะทรปรึษาหารือเรื่อานอภิเษพระราธิาเป็นแม่นมั่น "
" ูระนั้นอยู่ "
รัสบ โหราารย์ยับายเ้ามาบ้าพลาทูลสนอ
" แ่วพระราธิาเถมรูอาุรั้พระทูลระหม่อมแห่อนันาให้หม่นมัวไ้นะพระเ้า้า "
" ิไ้้อใเรานั พระโอรสเรา็เป็นหน่อเนื้อเื้ออ์เทวามาแ่่อน รั้นะให้ผูสมัรสมานไมรีเป็นหนึ่เียวับพระราธิาแห่เ้ารุเถมรูเห็นะไม่เหมาะ อาทำให้อ์เทวาบนเบื้อสรวทรเือัระนั้นไ้ "
ปุโรหิรีบสอถ้อยแถลพลาทำามีเลศนัย
" มิไยไม่ถวายพระราทรัพย์แล้วส่เส็ให้ระเห็ลับเถมรูราธานีไปเล่าพระเ้า้า "
บัล... มโหรีประำท้อพระโรวัหลวรัวาบัสนั่นลั่นไปถึมหาปราสาทนโมเทียนระย้าประับอัมีหลาสีที่ห้อยอยู่บนเพานสั่นัรุ้ริ้
พระเ้ารุอนันา มหาอำมาย์ และโหราารย์่าสานสรรพเสียเป็นทำนอเพลามลำับั้น
" ระไรไ้ ปุโรหิ้า "
" วาา่าร้ายนั "
" หั้าม้อน้วยา รานี้ะเิศึ "
" นึไม่ถึ นึไม่ถึ อราบอภัย "
ปุโรหิุหน้าลพื้นในทันที ในะที่โหราารย์ลับเยหน้าสลอนพร้อมทำสีหน้ารุ้มริ่มพลายิ้มอย่ามีเลศนัย
" ทาที่ถู เราน่าะเ็บเหล่านาำนัลอันสวยสะราเอาไว้ใ้สอยในพระราสำนัะเหมาะว่า "
" โหราารย์.. ??? "
ทุผู้หันมามอท่านเป็นุเียวพลาวาใส่ นโหราารย์ทนอับอายมิไ้ ้อุหน้าลับพื้น
" ื่นเถิพวเรา "
มหาอำมาย์ล่าว้วยน้ำเสียรึมพลาลุึ้นยืนแล้วยหัถ์วาูึ้นเหนือเศียรราวับนัปลุระมในารประท้ว นบุลที่เหลือหน้าานันสิ้น
" าละเป็นเ่นไร อ์อนุสริยเทวาอัสอิทธีร์ เท่านั้นที่ะเป็นผู้ี้แนะหนทาสว่า พวเราริอย่าไปื่นระหนนเินาลเลย "
โหราารย์หยิบยานัถุ์ึ้นมาอัรูนาสิพร้อมสูหายใลึราหนึ่
- - - - - - - - -
ภายในพระราอุทยานอันร่มรื่นื่นาแห่อนันานร
พระเ้ารุเถมรูและพระราินี เส็ประทับอยู่ในพลับพลา ทอพระเนรอ์หิสุบินสวรร์ พระราธิาวัย 7 พระันษา ำลัทรวิ่เล่นอยู่ในแปลอไม้นานาพันธุ์
ราระนั้น พระเ้ารุอนันา เส็ยัพระราอุทยานแห่นั้นพร้อม้วยพระโอรสวัย 9 พระันษาผู้ออาส่าามทรพระนามว่า อ์ายมูรี
อ์ายมูรีทรเยพระพัร์มอพระราบิารู่หนึ่ึ่รัส
" เส็พ่อ ลูอไปเล่นับน้อสุบินสวรร์ไ้หรือไม่พระเ้า่ะ "
" ไปสิลู "
พระเ้ารุอนันาทรทอพระเนรอ์ายมูรีเส็พระำเนินไปยัอ์หิสุบินสวรร์่อนะทรผินพระพัร์มายัพระเ้ารุเถมรูและพระราินี ึ่ประทับอยู่ในพลับพลาริมสระให่ลาอุทยาน
พระเ้ารุอนันา่อยๆเส็พระำเนินไปยัพลับพลาแห่นั้น นาำนัลสอนารีบอัเิเรื่อประอบพระอิสริยยศามินิพระอ์
พระราินีในพระเ้ารุเถมรูทรลุึ้นาพระที่่อนน้อมอ์ลถวายบัม
" ทรพระเริเพะ "
" ามสบายเถิพระนา "
พระเ้ารุอนันาทรประทับนั่เีย้าพระเ้ารุเถมรู เหล่านาำนัล่าหมอบลานเ้าถวายอยู่านรับใ้ บ้า็อยู่านพระแส้ปั บ้า็อยู่านพระวาลวินี บ้า็อยู่านพระสุพรรศรี บ้า็อยู่านพระสุพรรรา บ้า็สร้าบรรยาาศ้วยารโปรย้าวออไม้หอม
" อ์ายมูรีทรามออาุพาสีหรา เ่นนี้เป็นบุอันมหาศาลแ่อนันาประเทศ "
พระเ้ารุเถมรูรัสพลาทรยิ้ม่อนะทรยื่นพระหัถาไปหยิบถ้วยพระสุธารสที่นาำนัลผู้หนึ่ทูลเสนอ
ฝ่ายพระเ้ารุอนันาทรพระสรวลราหนึ่ึ่รัสอบ
" ระนั้นอยู่... แ่็ยัูเยาว์วัยเินว่าะรับผิอบารานบ้านเมืออันใไ้ แม้ระทั่เรื่อวามรั็าม "
พระเ้ารุเถมรูทริบพระสุธารสพลาหยุะั่อนมีพระำรัสึ้น
" ลูหิสุบินสวรร์อหม่อมัน็เ่นัน "
ทันใ
โหราารย์แห่เถมรูผู้นิ่เียบอยู่นาน็ทูลสวนึ้นทันวันในรานั้นว่า
" หาแ่วพระะาอพระหน่อเนื้อทอทั้สอพระอ์นั้น้อัน มารแม้นเทพบุรู่เทพธิา็มิปาน เ่นนี้ ในภายภาหน้าเมื่อทรเียู่สมัรสมานไมรีแล้วไร้ ไม่แล้วะ่วยเสริมสร้าพระบุาธิารแห่สอพระราอาาัรให้เิูโิ่วไปทั่วินแนเวลทวีปเป็นแม่นมั่น "
พระเ้ารุอนันาทรพระสรวลราให่ึทรหันมาทาพระเ้ารุเถมรูพลารัสึ้น
" หาแม้นโหราารย์แห่อนันาไ้สัรึ่หนึ่อโหราารย์แห่เถมรู เมื่อนั้น เราะอิ่มเอมสุฤทัยทุทิวารารีาลเป็นแน่แท้เทียวนา "
พระเ้ารุอนันารัสบ พระเ้ารุเถมรูทรวาพระสุธารสที่ทรถือนั้นลบนานรอัแร๊ ่อนะทรหันไปทาโหราารย์พลาทรทำพระเนรเม็ โหราารย์ั่รู้น ึ่รีบผลุบถอยห่าไปในทันที
เหล่าพระบรมราวศ์ทั้หลาย่าผินพระพัร์ไปยัอ์ายมูรีและอ์หิสุบินสวรร์ สอเื้อพระวศ์อันามส่าึ่ำลัประทับนั่สนทนาันอยู่ท่ามลาหมู่มวลพฤษาาิ โยมีเหล่านาพระำนัลมามายอยถวายารปรนนิบัิอยู่ไม่ห่า
ที่นั้น อ์ายมูรีผู้ออาทรเอื้อมพระหัถาไปยัอไม้สีแา ่อนะทรปลิอนั้นลมาแล้วพระราทานเสียบไว้บนพระเศาออ์หิสุบินสวรร์ึ่รัส
" เราให้เ้า "
" อบพระทัยเพะเ้าพี่ "
ทันใันนั้นเอ
บรรานาำนัลทั้มวลที่นั่อยู่านบนพื้นห้ารอบๆอ์ายมูรีและอ์หิสุบินสวรร์็พลันระโนลุึ้นันหม
" รี๊ !! ว๊ายยยยยยยยยยย !!"
เหล่านาำนัลร้อ้อ่อนะวยเรื่อราูปโภอาทิ พระวาลวินี พระแส้หาามรี วิ่ไปรอบๆอุทยานนเป็นที่บันแ่สอเื้อพระวศ์วัยเยาว์เป็นยิ่นั
พระเ้ารุเถมรูแลพระเ้ารุอนันาทรพระทัยับเหุาร์วุ่นวายัล่าว พระเ้ารุอนันาทรพระำรัสึ้น
" เหุอันใ ไนนาำนัลวิ่พล่าน ? "
นาำนัลผู้หนึ่ถลามาทูลว่า
" อเะ ใ้ฝ่าละออธุลีพระบาท นาำนัลถูแมลร้ายล้ำลายเนื้อนวลสวนเพะ "
" แล้วอ์ายับอ์หิ เป็นเ่นไร "
" หาเป็นเ่นไรไม่เพะ ทรวิ่ไล่เหล่านาำนัลเป็นที่สำราพระอ์ "
บำราบทูล เหล่าพระบรมราวศ์ทั้มวล่า็ทรพระสรวลหฤหรรษ์ันเป็นที่รึรื้น พลาทอพระเนรเหล่าำนัลน้อยวิ่หนีอ์ายมูรีและอ์หิสุบินสวรร์ึ่ทรใ้พระสุพรรศรีแลพระสุพรรราวาเ็บหมู่มแมลมามายโยนเ้าใส่นาำนัลเหล่านั้น
" อ๊าย... อย่าเพะฝ่าบาท ฝ่าบาท อย่าเพะ รี๊ๆๆๆ "
นาำนัลร้อพลาใ้มือไม้ปัป้อผิวายมิให้บรราแมลหลาหลายมาลายล้ำ
ฝ่ายอ์ายมูรีและอ์หิสุบินสวรร์เอ เมื่อทรเห็นันั้น็เป็นารสนุ ึทรสำราพระอุราับารวิ่ไล่โยนแมลใส่นาำนัล่อไป อ์ายมูรีรัสึ้นว่า
" อย่า้าไย น้อหิสุบินสวรร์ มิไยไม่รีบโยนแมล "
" เพะเ้าพี่ น้อะระทำเี๋ยวนี้ นี่แหนะ "
อ์หิสุบินสวรร์รัสอบพลาโยนแมลใส่นาำนัล ่อนิามอ์ายมูรีไปโยไม่ั้า
วเรื่อสายผสมที่ั้วอยู่้าพลับพลาบรรเลเพลสะอิ้เนื้อนวลนา แสถึารหลบหลีปัป้อนวลเนื้อาารล้ำลายอบาสิ่ที่มิพึประส์
- - - - - - - - -
ในอันที่ริแล้ว...
พระเ้ารุอนันา ทรมิมีพระประส์ที่ะอภิเษอ์ายมูรีับอ์หิสุบินสวรร์ พระธิาในพระเ้ารุเถมรู ทั้นี้้วยเหุที่ทรเล็เห็นว่ารุเถมรูนั้น้อยว่าอนันาเป็นอันมา
อีทั้ยัทรทราบีถึุศโลบายอันแยบยลแห่เถมรูที่หมายปอะใ้ารอภิเษนั้นเป็นารเื่อมสัมพันธไมรีอันแนบแน่น และเพื่อเป็นารปป้อุ้มภัยาารรุรานาอาาัรใล้เีย
รั้นพระเ้ารุอนันาะทรัเยื่อาใยแล้วอบปิเสธพระราประส์ำนหมายแห่พระเ้ารุเถมรูไป็เรว่าะเป็นารสร้าวามัเือและเมินหมาระหว่าันโยใ่ที่
้วยเหุนี้ พระเ้ารุอนันาึทรใ้วามสุุมัมภีรภาพราบทูลพระเ้ารุเถมรูไปว่า
อ์ายมูรีผู้เป็นพระโอรสนั้นเล่า็ยัเยาว์วัยนั าระอภิเษสมรสในเพลานี้นั้นเห็นทีะหนัอยู่ ึอะลอเวลาออไปอีสัระยะหนึ่เพื่อให้อ์ายมูรีทรเริพระันษารับรู้เรื่อราวานารบ้านเมือเป็นที่แ้ัไ้แล้วระนั้น่อยหันมาปรึษาหารือันอีรามิั้าเนิ่นนาน
พระเ้ารุเถมรูทรเห็นอบอย่าไม่เ็มพระราหฤทัยเท่าในั แ่็สุะทัทานหัหาพระราประส์แห่พระเ้าแผ่นินอนันาระไรไ้
ันั้น พระเ้ารุเถมรูึ้อเส็พระราำเนินลับสู่รุ้วยผิหวัในพระหทัยสุประมา
ท่ามลาระบวนพยุหยาราทาสถลมารแห่พระเ้ารุเถมรูึ่เส็ลับพระนร
พระวิสูรสีทออร่ามาแห่พระเสลี่ยมีหลัาอ์หนึ่นั้นไ้ถูเผยออโยพระหัถาอันเรียวระหออ์หิสุบินสวรร์ึ่ประทับอยู่ในพระเสลี่ย วพระเนรทัู้่ออ์หิวัย 7 พระันษา ทอไลไปยัพระมหามเียรปราสาท พระสุวรรเีย์ แลำแพพระบรมมหาราวัหลวอนันาอันส่าามเปล่รัศมีเิรัสยามเมื่อ้อแสสุริยาในยามรุ่อรุ้วยพระหฤทัยระทึ
พระอ์หิทรหวลระลึถึืนวันอันสนุสนานภิรมย์ื่นระหว่าพระอ์ับอ์ายมูรีเมื่อยามที่ไ้ทรวิ่เล่นและหยอเย้าันามประสาเ็ วามผูพันัล่าวนั้นเริ่มแนบแน่นึ้นทุะ ึ่ในพระหทัยออ์หิเอนั้น็ทรมีิปิพัทธ์ในพระมูรีอยู่เป็นพื้น ถึแม้อ์ายมูรีะทรถือว่าอ์หิทรเป็นเพียแ่พระนิษา็าม
* * * * * * * * *
บอนที่ 1 โปริาม่ออนที่ 2
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น