ก็ผมเป็นหัวหน้านี่นา-Cause I'm boss- :Taichi Chasers:

ลำดับตอนที่ #1 : ก็เป็นหัวหน้านี่นา~

ตอนที่ 1 ก็ผมเป็นหัวหน้านี่นา

        วันนึงในยานTigerพวกราอิพูดคุยกันอย่างสนุกสนานตามประสาผู้ชาย เซน่าที่แอบฟังอยู่รู้สึกอิจฉาอยู่นิดๆ
“แหม ดีจังเนาะ พูดคุยกันตามประสาผู้ชายกันเนี่ยน่าสนุกเนอะ เราเองก็อยากเป็นผู้ชายเหมือนกันง่ะ เฮ้อ” เซน่าเดินกลับห้องไปแต่ระหว่างทางก็เจอการด์อักษรจีนตกอยู่จึงหยิบขึ้นมาดู
“เอ้...การด์นี้มัน... “ผู้ชาย” เหรอ พลังแปลกดีแฮะ ลองใช้ดูดีกว่า...”
แต่ก่อนที่เซน่าจะลองใช้การด์ จู่ๆก็มีการประกาศเตือนของฮาคุ
“แย่แล้ว!!!!!!!!!!!! ทุกคนเราเจอการด์อักษรจีนอีกแล้วล่ะ” เซน่าตกใจจึงรีบเก็บการด์แล้วไปที่ห้องประชุม
“แย่แล้วๆ เจอการด์อักษรจีนอีกแล้วอ่าทำยังไงดีๆ” ฮาคุท่าทางลนลาน
“นี่ๆ มัวแต่พูดแย่แล้วๆอยู่ได้ เจอการด์ก็ไปหาดิ มามัวยืนแฉะอยู่เนี่ยจะเจอมั้ย?”ราอิบ่น
“มันก็ใช่อยู่หรอกแต่ไอ้ที่แย่กว่านี้มันไม่ใช่แค่เจอการด์หรอกนะ จากที่ดูแล้วที่อยู่ของการด์นี้มันอยู่ในยานนี้เองแหละ”
“อะไรกัน...อยู่บนยานนี้เองหรอกเรอะ โด่...ห๊า!!!!!!!!! อยู่บนยานนี้?” ราอิตกใจ
“ก็ใช่อะดิ”
“ก็ดีนะครับ ผมว่าถ้ามันอยู่บนยานนี้เราก็ไปหากันเลยดีมั้ยล่ะครับ?”
“นั่นดิ! รออะไรอยู่ล่ะ พวกเราไปหากันเลยดีกว่า!” ราอิรีบวิ่งออกไปหาการด์
“ดะ...เดี๋ยวสิ ราอิ!” ฮาคุห้ามไม่ทัน
“เฮ้อ...แย่แล้ว ต้องเกิดเรื่องอีกแหงๆเลย” ฮาคุถอนหายใจ
“ทำไมล่ะครับ พวกเราเจอการด์ในยานลำนี้แล้วมันแย่ตรงไหนเหรอครับ?” โตริถาม
“ก็...ถ้าพวกมังกรรู้ว่ามันอยู่ในนี้ มันมิแห่กันมาเอาการด์กันรึ?”
“เอ๋...อย่างนี้ก็แย่น่ะสิครับ!”
“ก็ใช่น่ะสิ! งั้นพวกนายมายืนแฉะอะไรกันอีกล่ะ! รีบๆไปหาการด์ได้แล้ว ไป๊!” ฮาคุไล่พวกโตริให้ไปหาการด์
“เอ๊...การด์จ๋าอยู่หนายกันล่ะจ้ะ?” ราอิที่ขมักเขม้นกับการหาการด์อยู่ก็ดันไปป้ะกับเซน่า
“นี่...เธอ...มาเดินเล่นอะไรอยู่แถวนี้ฟะ?” ราอิถาม
“แล้วนายล่ะ? มาทำอะไรอยู่แถวนี้?” เซน่าถามกลับ
“ก็หาการด์อยู่อะดิ ก็เจ้าฮาคุน่ะหาตำแหน่งของการด์เจออยู่ในยานลำนี้เองแหล่ะ เธอก็อย่ามัวยืนอยู่เฉยๆดิ มาช่วยหากันหน่อย”
“อ๋อ...ที่กำลังหาอยู่ ก็คือการด์นี้ใช่มั้ย?” เซน่าหยิบการด์ขึ้นมา
“หา! นี่มัน...เธอไปหาเจอที่ไหนอ่ะ?”
“ก็ในยานนี้เองแหล่ะย่ะ ฉันเห็นมันตกอยู่ฉันก็เลยเก็บไป”
“เหรอ? การด์อะไรอ่ะ? ขอดูหน่อยดิ๊” ในขณะนั้นเอง จู่ๆยานTigerก็สั่นสะเทือนเหมือนโดนอะไรกระแทก
“แว้ก!” ราอิเสียศูนย์จนล้มลงไปกองกับพื้น
“เป็นอะไรรึเปล่า? ราอิ” เซน่าถาม
“ม่ะ...ไม่เป็นไร แต่ฉันว่าเจ้าพวกมังกรมันคงรู้ว่าการด์อยู่ในยานของเราแล้วล่ะ”
และแล้วลางสังหรณ์ของราอิก็ถูกต้อง ซาฮาร่าได้บุกมายังยานTigerแล้ว
“อืม...การด์ตัวอักษรฯมันอยู่ในนี้เองเหรอ? โดรัน?”
“ไม่ผิดแน่คร่าบ มันต้องอยู่ในนี้แน่ๆเลยคร่าบ”
“แย่จริง ดันมาอยู่ในยานของเจ้าพวกลูกเสือซะได้ แต่ก็ดีเหมือนกัน ถือโอกาสลอบโจมตีพวกมันทีละคนๆเลยดีกว่า แล้วค่อยหาการด์ทีหลัง”
“ผมว่าเป็นความคิดที่ดีมากๆเลยล่ะคร่าบ” ซาฮาร่ารีบวิ่งเข้าไปในยานTiger
“อืม...หายังไงก็หาไม่เจอ โตริ...นายหาเจอยัง?” ทอนฮาถามโตริด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ
“ยังเลยคร้าบ”
“แล้วพินอ่ะ”
“ยังเลย...” ในขณะที่พวกของทอนฮากำลังหาการด์อยู่นั้น ซาฮาร่าก็แอบใช้การด์พลังแห่งเส้นสายมัดพวกทอนฮา
“ฮึๆๆ อยู่รวมกันเลยนะ แต่น่าเสียดายขาดไป 2 คน แต่ก็ช่างเหอะ พลังแห่งเส้นสายจงปรากฏ...” พลังแห่งเส้นสายได้เลื้อยไปหาพวกของทอนฮาโดยมันเลื้อยไปหาพินเป็นคนแรก
“เอ๊ะ...อะไรน่ะ?” พินรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมารัดที่ขาของเขา เมื่อก้มลงดูพินก็โดนมัดซะแล้ว
“อ๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!” พินร้องด้วยความตกใจ
“น่ะ...นั่นมันเสียงของพี่พินนี้ครับ” โตริวิ่งไปหาพิน
“เฮ้ย...รอด้วยสิโตริ” ทอนฮาวิ่งตามไป
“นี่ๆราอิได้ยินเสียงเหมือนคนร้องมั้ย?”
“ก็ได้ยินน่ะสิ หรือว่าพวกมังกรมันมาแล้ว”
“งั้นเราก็ตามไปดูกันเถอะ” เซน่ากับราอิวิ่งตามหาพวกทอนฮาขณะเดียวกันพวกทอนฮาได้เจอตัวพินในสภาพที่พินโดนมัดอยู่
“เฮ้ย! พิน”
“พี่พินครับ รอเดี๋ยวนะครับเดี๋ยวผมจะช่วยเดี๋ยวนี้แหละ! พลังแห่งความลื่นจงปรา...” ไม่ทันที่โตริจะใช้การด์ โตริก็โดนหนวดที่รัดพินปัดการด์กับที่รูดการด์กระเด็นออกไปและก็โดนมัดตามพินไปอีกคน
“เฮ้ย! โตริ!” และแน่นอนทอนฮาโดนมัดไปอีกคนแล้วด้วย
“ฮึๆๆ เป็นไงบ้างเจ้าพวกลูกเสือทั้ง 3 เอ๋ย”
“นะ...นี่มัน...ซาฮาร่าใช่มั้ย?”
“ใช่แล้ว...เอาล่ะ บอกมานะ ว่าการด์อยู่ที่ไหน?”
“จะบ้ารึไง? พวกเรายังหาการด์ไม่เจอเลยนะ!” ทอนฮาตอบซาฮาร่า
“ไม่จริง! พวกแกโกหกฉันใช่มั้ย?”
“พวกเค้าไม่ได้โกหกหรอก!” เซน่าตอบแทนพวกทอนฮา
“เซน่า!” “พี่เซน่า!” “...”
“เฮ้! พวกนายไม่เป็นไรใช่มั้ย?” ราอิวิ่งไปหาพวกทอนฮา แต่มิวายโดนมัดไปอีกคน
“อ้าว! เฮ้ย! ราอิทำไมนายโดนมัดไปอีกคนล่ะ?”
“ก็คนจะไปรู้มั้ยล่ะ ว่าจะถูกโดนมัดเป็นลูกโซ่แบบนี้อ่ะ” ราอิดิ้นไปดิ้นมาแต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งโดนรัดแน่นขึ้น
“ยะ...แย่ล่ะสิ เหลือเราแค่คนเดียว...ทำยังไงล่ะเนี่ย?” เซน่าเริ่มเหงื่อตก
“หึๆๆ เป็นยังไงล่ะแม่หนู การที่ได้เห็นเพื่อนโดนมัดเนี่ย...รู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะ?”
“หน่ะ...หนอย...ซาฮาร่า ถ้าเธอมัดพวกเค้าแบบนี้เธอคิดเหรอว่าพวกเค้าจะบอกที่อยู่ของการด์น่ะ!”
“ก็แน่สิ ทำไมน่ะเหรอ? ก็ฉันจะใช้วิธีนี้ให้พวกมันบอกที่อยู่ของการด์ยังไงล่ะ!” ซาฮาร่าดีดนิ้วทำให้หนวดรัดพวกราอิแน่นขึ้น
“อ๊า!!!!!!!!!!!” “โอ๊ย!!!!!!!!!!” “อื้อ...อึ๊” “อา...อ๊า!!!!!!!”
“ราอิ! พิน! ทอนฮา! โตริ!”
“ฮึๆๆ เป็นยังไงล่ะ เอาล่ะฉันรู้นะว่าเธอน่ะเจอการด์แล้ว เอาล่ะรีบส่งการด์มาซะแล้วฉันจะเมตตาเพื่อนๆของเธอ”
“เซน่า! อย่าส่งการด์นะ ไม่ต้องห่วงพวกเราหรอก!” ราอิตะโกน
“ตะ...แต่ว่า...”
“ไม่ต้องแต่! อย่าส่งการด์ให้มันนะเซน่า” ทอนฮาตะโกน
“อวดดีนักนะ!” ซาฮาร่าดีดนิ้วอีกครั้งทำให้หนวดเริ่มรัดแน่นขึ้นจนพวกราอิร้องไม่ออก
“พวกเรา!”
“ฮะๆๆ เป็นยังไง ผลของการอวดดีน่ะ เอาล่ะฉันจะให้เวลาเธอตัดสินใจประมาณ...5วิ ดีมั้ย?”
“หนอย...” เซน่าโกรธจนตัวสั่น ส่วนซาฮาร่าก็เริ่มนับ
“1.....2.....3.....4...”
“ก็ได้ๆ ฉันตัดสินใจแล้ว!”
“งั้นรึ? งั้นก็บอกมาว่าจะให้หรือไม่ให้?”
“โอเค...ฉันให้การด์กับเธอก็ได้...”
“เซน่า...”
“แต่ว่าฉันไม่ได้ให้ง่ายๆหรอกนะ เราต้องสู้กัน! ถ้าเธอชนะฉันจะให้การด์เธอ แต่ถ้าเธอแพ้เธอต้องปล่อยพวกราอิแล้วกลับไป โอเคมั้ย?”
“ฮึๆๆ สุดท้ายก็มาอีหรอบนี้ แต่ก็เอาเถอะ...ยังไงฉันก็ได้เปรียบเธออยู่แล้ว แต่ฉันเกรงว่าสู้กันในนี้จะไม่ถนัด ฉันว่าเราออกไปสู้ข้างนอกดีกว่านะ”
“ก็ได้ ราอิ พิน ทอนฮา โตริ รอก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา”
“สู้ยัยป้านั่นให้ได้นะ เซน่า!!!!!!”
“อื้อ!” เซน่าวิ่งตามซาฮาร่าไป

        ด้านนอกของยานTigerเซน่าได้มาต่อสู้กับซาฮาร่าตามที่เธอเองได้ท้าเอาไว้
“ฮึๆๆ พร้อมรึยังล่ะ?”
“แน่นอนอยู่แล้ว!”
“ดี...พลังแห่งเส้นสายจงปรากฏ!” ซาฮาร่าเริ่มเปิดเกมโดยการใช้พลังแห่งเส้นสายกับเซน่า
“ไม่มีทาง! พลังแห่งความลื่นจงปรากฏ!” เซน่าแก้ทางโดยใช้พลังแห่งความลื่นทำให้พลังแห่งเส้นสายไม่สามารถรัดเซน่าได้
“เป็นไปได้ไง!? แกไม่น่าจะมีพลังนั่นนี่!”
“นี่เธอลืมไปแล้วเหรอ? ว่าเธอน่ะปัดไอ้เจ้าสิ่งนี้ออกจากโตริ ฉันก็เลยขอยืมมาใช้หน่อยยังไงล่ะ!”
“หนอย แสบนักนะ...”
“เอาล่ะตาฉันบ้างล่ะนะ! พลังแห่งต้นไม้จงปรากฏ!” เซน่าปีนขึ้นต้นไม้เพื่อจะโจมตีซาฮาร่าจากที่สูง
“หนอย...เจ้าเด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! แกรู้มั้ยพลังของฉันไม่ได้มีแต่การด์อย่างเดียวหรอกนะ!” ซาฮาร่าชักดาบฟันไปที่ต้นไม้ของเซน่า
“ย่ะ...แย่แล้ว! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!” เซน่าตกลงจากที่สูงหลังกระแทกทำให้เซน่าต้องบาดเจ็บ
“ฮึๆๆ อะไรก๊าน เปิดเกมไม่ทันไรก็มีแววว่าจะแพ้ยังงั้นเหรอ? นี่แหล่ะน๊า ผลของการไม่เคารพผู้ใหญ่ เอาล่ะ! ส่งการด์มาได้แล้ว!”
“เชอะ! ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะขอยอมแพ้ซะหน่อย ฉันน่ะมีไพ่ตายในเกมนี้อยู่แล้ว!”
“อะไรน่ะ! นี่การด์ใหม่เรอะ?”
“ก็ใช่น่ะสิ! พลังแห่งผู้ชายจงปรากฏ!” เซน่ารูดการด์ทำให้เกิดแสงสว่างจ้าออกจากตัวเซน่า
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!” เซน่ากรีดร้องด้วยความตกใจ
“นิ...นี่มันแสงอะไรกันเนี่ย แสบตาชะมัดเลย! อ้ะ...อ๊าย!” ซาฮาร่าทนความสว่างของแสงไม่ได้ทำให้ต้องรีบถอนตัวออกจากบริเวณนั้น”
“หน่ะ...หนอยฝากไว้ก่อนเถอะ เจ้าพวกลูกเสือ คราวหน้าฉันไม่พลาดแน่!” ซาฮาร่านั่งยานหนีไปด้วยความเจ็บใจ
ทางด้านพวกราอิที่โดนมัดอยู่ก็เห็นแสงเช่นเดียวกับซาฮาร่าจนหนวดที่รัดพวกราอิอยู่นั้นคลายออกจนพวกราอิออกจากหนวดได้
“หนะ...นั่นแสงอะไรน่ะ?”
“สว่างจังเลยคร้าบ นี่ตกลงพี่เซน่าหรือซาฮาร่าเป็นฝ่ายได้เปรียบกันเนี่ย?”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน...” แสงจากตัวเซน่าค่อยๆหรี่ลงๆแล้วก็หายไป พวกราอิจึงตามลงไปดู
“เซน่า!!!!!!!” ราอิตะโกนเรียกแต่แล้วพินก็เห็นเซน่านอนสลบอยู่บนพื้น
“ราอิ...นั่นเซน่านี่นา” พินกระตุกชายเสื้อราอิ
“อ้ะ...จริงด้วย! เซน่า! เป็นอะไรรึเปล่า?” ราอิวิ่งเข้าไปหาเซน่า เมื่อราอิพลิกตัวเซน่าขึ้นก็ต้องตกใจ...
“เมี้ยววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!”
“เป็นอะไรราอิ? ร้องเป็นแมวไปได้?” ทอนฮาถาม
“ทะ...ทอนฮา ผะ....ผู้ชายคนนี้...คะ...ครายอ่า?” ราอิชี้ไปที่เซน่าแต่เซน่าก็ตื่นพอดี
“ฮ้าว...เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? อ้าว? ทุกคนมีอะไรเหรอ?” เซน่างงที่พวกราอิทำหน้าเหมือนเห็นผียกเว้นพินคนเดียว
“นะ...นายเป็นใครน่ะ?...นายเป็นพวกเดียวกับพวกมังกรใช่มั้ย? นายเอาเซน่าไปซ่อนไว้ไหน? ทำไมนายต้องแต่งตัวเหมือนเซน่าด้วย? แล้วทำไมนายถึงหน้าเหมือนเซน่า? แล้วทำไม...อะจ๊าก!!!!!!!!” ราอิโดนเซน่าเบิ้ดกะโหลก
“ไอ้บ้า! เอ๊งจะยิงคำถามเป็นชุดทำไมฟะ? ก็ตูน่ะแหล่ะเซน่า!”
“ไม่จริง! ถ้าเซน่าเป็นผู้ชายหน้าตาคงไม่หล่อยังงี้หรอก บอกมานะว่านายเป็น…”
“วื้ด...” เสียงเซน่ายกเท้าขึ้นหมายจะถีบราอิให้กระเด็น
“มะ...ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรกั๊บ ป๋มรู้แจ้งเห็นชัดหมดแล้วล่ะกั๊บ” ราอิหยุดยิงคำถามใส่เซน่า
“ขอถามหน่อยนะครับ คือว่าถ้าคุณเป็นพี่เซน่าจริงๆทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ชายล่ะครับ?”
“คือว่า ตอนที่สู้กับซาฮาร่าน่ะฉันใช้การด์อักษรฯซึ่งมันก็คือการด์ที่เรียกว่าผู้ชาย”
“หา! มีการด์แบบนี้ด้วยเรอะ?” ราอิตกใจ
“ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันเห็นมันตกอยู่ในยานนี้ก็เลยนึกว่ามันต้องเป็นของใครคนใดคนหนึ่งแน่ๆ แต่ก็น่าตกใจนะที่มันเป็นการด์ใหม่ที่พวกนายกำลังหาอยู่”
“เอ่อ พี่เซน่าครับผมคิดว่าถ้าพี่อยากกลับเป็นผู้หญิงพี่ก็รูดการด์นั่นอีกซิครับ”
“เออ นั่นดิ” เซน่ารูดการด์ผู้ชายอีกครั้งนึง
“พลังแห่งผู้ชาย จงปรากฏ!!!!!!!!!!!” สิ้นเสียงของเซน่า ก็ไม่มีอะไรใดๆเกิดขึ้น
“ฟิ้ว....”
“มะ...ไม่เห็นมีอะไรเลยอ่า...”
“เอ๋า...สงสัยว่าถ้าอยากกลับเป็นผู้หญิงสงสัยต้องหาการด์ผู้หญิงแล้วล่ะคร้าบ...”
“ช่างเหอะ...โตริ...”
“ทำไมล่ะครับ? พี่เซน่า?”
“ก็เพราะฉันน่ะมีเหตุผลส่วนตัว” คำตอบของเซน่าทำให้ทุกคนเงียบกริบ
“โอ๊ย...ช่างเหอะๆ รีบกลับยานไปได้แล้ว ฮาคุรออยู่นะเฟ้ย! เอางี้ ใครขึ้นช้าก็เหมาเวรสัปดาห์นี้เลย โอเคมั้ย?”
“ห๊า...ไม่ยุติธรรมนิ” ราอิเซ็ง
“ถ้านายไม่อยากเหมาเวรก็รีบวิ่งซะนะ ราอิคุง” เซน่าวิ่งไปก่อน ตามด้วยพิน ทอนฮาและโตริ ส่วนราอิก็รีบวิ่งตาม
“รอด้วยดิ๊” ท้ายแล้วราอิก็ต้องเหมาเวรตามเคย...