บุษบาลวงรัก ชุดทัณฑ์รักบุษบา

ลำดับตอนที่ #24 : ใจร้าว 3

สองแม่ลูกตกลงกันว่าคืนนี้จะนอนด้วยกันที่ห้องเก่าแม่กับพ่อ ผาณิตหลับไปแล้ว ส่วนพลับพลึงยังนอนไม่หลับ คาดว่าคงเป็นเพราะมีอาการเจ็ทเลทร่างกายยังคงปรับเวลาไม่ได้ หญิงสาวนั่งกอดขาซุกหน้ากับหัวเข่า ตามองออกนอกหน้าต่างซึ่งเปิดให้ลมโชยเข้ามา บ้านที่ไม่มีผู้อาศัยมาสองปีทำให้มีกลิ่นอัพนิดหน่อย หญิงสาวจึงขอเปิดหน้าต่างที่มีลูกกรงกั้นเอาไว้เพื่อระบายอากาศ ผ้าม่านขาวบางลายลูกไม้ซึ่งเพิ่งนำออกมาจากตู้ถูกรวบไว้ตรงขอบหน้าต่าง

คืนนี้ดวงจันทร์กลมโต พลับพลึงไม่ได้มองจันทร์นานแล้ว ไปอยู่ที่โน่นเธอเจอแต่พระอาทิตย์ กว่าอาทิตย์จะตกดินเธอก็เข้าห้องเตรียมนอนไม่ก็อ่านหนังสือ กระบอกตางามร้อนผะผ่าวขึ้น คิดถึงคนที่เพิ่งจากมาแล้วน้ำตาอดไหลไม่ได้

‘พี่ก็ไม่อยากให้คนที่พี่รักเสียใจ’

เธออยากรู้ว่าใครคือคนที่เขารัก คนๆ นั้นคงไม่ใช่เธออย่างแน่นอน เพราะหากเป็นเธอจริง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เขาจะไม่ปิดบังอะไรเธอเลย แต่คุณพริกกลับปิดบังเธอทุกเรื่อง หญิงสาวถอนหายใจ พยายามปัดเรื่องชายหนุ่มออกจากหัว แต่ก็ทำไม่สำเร็จ ท้ายที่สุดจึงลุกกลับห้อง ตั้งใจไปเอาของออกจากกระเป๋าดีกว่ามานั่งคิดฟรุ้งซ่าน

ห้องของหญิงสาวอยู่ด้านซ้ายของบ้าน บ้านหลังนี้ทำจากไม้ทั้งหลัง ปลูกสร้างอยู่ในสวนใหญ่ พ่อบอกบ้านไม้มันเย็นดี ไม่ร้อนเหมือนบ้านปูน พ่อย้ำเสมอให้ระวังเรื่องฟืนไฟ พลับพลึงเห็นด้วยกับพ่อ บ้านไม้เย็นสบายจริงๆ โดยเฉพาะบ้านในสวนซึ่งรายล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่ที่ให้ความร่มรื่น หญิงสาวเปิดประตูห้อง ไฟสว่างโล่ขึ้นหลังจากที่หญิงสาวกดสวิทซ์ กระเป๋าเดินทางวางนอนอยู่บนเตียงพร้อม

สาวดอกไม้หยิบการ์ดใบเล็กที่วางไว้บนกองเสื้อผ้าที่ถูกพับเก็บไว้อย่างดี ด้านในมีหนังสืออีกหลายเล่มที่เธอยังอ่านไม่จบ

‘พี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว’

หญิงสาววางการ์ดลงอย่างไม่ใยดี ข้อความแค่นั้นไม่ได้ทำให้เธอใจอ่อนได้หรอก การกระทำของเขามันเกินให้อภัย แม้ในระหว่างนั้นเขาจะดีกับเธอก็ตาม หญิงสาวนำซองสีน้ำตาลที่มีเงินและการ์ดอยู่ในนั้นวางกองไว้กับการ์ด เลือกหยิบแยกผ้าลงตะกร้า ตั้งใจว่าจะซักมันทั้งหมด หนังสือนิยายและหนังสืออ่านเล่นแยกเก็บไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง

โทรศัพท์มือถือเครื่องเดิมถูกเปิดเครื่อง เสียงเตือนข้อความต่างๆ ดังขึ้น หญิงสาวกดอ่านข้อความที่เพื่อนๆ ต่างส่งมาให้ ก่อนไปเธอแจ้งแล้วว่าอาจไม่ได้ติดต่อกัน และระหว่างอยู่ที่นั่นเธอเลือกที่จะไม่ติดต่อหรือเปิดอ่านข้อความของเพื่อนๆ เลย ด้วยว่ากลัวจะเผลอเล่าปัญหาให้ฟังแล้วเรื่องมันจะเลยเถิดด้วยการที่ยายพวกนั้นบุกไปหาเธอที่อิตาลี

ปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ข้อความของเพื่อนทำให้อารมณ์เศร้าๆ เบาบางลง ส่วนใหญ่จะแซวว่าเธอติดหนุ่มอิตาเลียนจนลืมเพื่อน หัวคิ้วขมวดเป็นปมยามเห็นข้อความจาก...

Chilly: สาวพริกสิบสวนถึงบ้านแล้วตอบพี่ด้วยนะ

สาวที่ถูกตั้งฉายาให้เผ็ดถึงแซบพริกสิบสวนหน้าตึง หญิงสาวไม่ตอบกำลังจะออกจากหน้าโปรแกรมอีกฝ่ายก็ส่งข้อความเข้ามาราวกับนกรู้ หรือไม่ก็นั่งจ้องมือถือพอดี

Chilly: คิดถึงหนูนะ เลิกร้องไห้หรือยัง

ปากอิ่มเม้มแน่น น้ำตาที่เหือดหายไปแล้วไหลทะลักออกมาอีกครั้ง

Chilly: ขอโทษที่โกหกอีกครั้ง พี่แก้ไขอะไรไม่ได้ แต่สัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่ทำอีก

Chilly: พลับพลึง...พี่คิดถึง

Chilly: อย่าให้พี่บอกรักทางนี้เลย เดี๋ยวมันไม่ขลัง

หญิงสาวเกือบหลุดหัวเราะ ไม่รู้อย่างไรทั้งที่โกรธและน้อยใจเหลือแสน แต่พอได้อ่านข้อความของเขา ความรู้สึกเหล่านั้นก็ทุเลาลง ถึงอย่างนั้นมันยังคงอยู่ ไม่หายไปไหน หัวใจหญิงสาวไม่ได้เต้นเร่ารุนแรงกับข้อความเหล่านั้น ใจที่แข็งแรงยังคงเต้นเป็นจังหวะปกติ ด้วยเพราะสติที่ยังยึดอยู่กับความเป็นจริง

ขอโทษแล้วอย่างไร คิดถึงแล้วอย่างไร รักแล้วอย่างไร ในเมื่อเรื่องของเธอกับเขามันไม่มีวันเป็นจริงได้

หญิงสาวไม่รู้เลยว่าในอนาคตอันใกล้นี้ นอกเสียจากคนส่งข้อความจะทำให้เป็นจริงได้ หนุ่มเจ้าของฉายาพริกสิบเม็ดยังป่วนเสียจนหมู่บ้านดวงมะเฟืองแทบลุกเป็นไฟอีกด้วย