ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ใต้ฟ้าสาธารณรัฐ

    ลำดับตอนที่ #43 : The ride of the Valkyries มารี (4)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 435
      1
      3 ก.พ. 54

    เวลา 15.01 น.

     

                    วิคเตอร์ลากตัว อส. หญิงที่สติแตกกลางสนามรบกลับเข้าที่กำบังได้สำเร็จ  เขามองกลุ่มผู้รอดชีวิตที่หลบอยู่หลังกำแพงกับเขา

     

                    บรูโน่ยังคงหมดสติอยู่  ผู้กองเธโอดอร์ก็แขนยังเดี้ยงเช่นเดียวกับทหารอาสาหนุ่มอีกคน  ผู้เฒ่านั้นแก่เกินกว่าจะช่วยอะไรได้  ซ้ำร้ายขาของเขาข้างหนึ่งยังเป็นขาไม้  ส่วนอาสาหญิงที่เขาเพิ่งลากเข้ามาก็ตายังเบิกโพลงสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว  วิคเตอร์มองหันซ้ายขวาแต่ก็ไร้วี่แววทหารคนอื่น

     

                    สรุปแล้ว  เหลือแต่เขาคนเดียวในที่นี้ที่ยังพอจะขยับไปมาได้ 

     

    วิคเตอร์ลองชะโงกหน้ามองหุ่นกลแพนเซอร์ที่เพิ่งระเบิดหุ่นกลช่างไป  มันกำลังมุ่งหน้าไปยังหุ่นกลอีกตัวที่เพิ่งถูกกู้ขึ้น

     

    ดูเหมือนว่ามันจะตามล่าหุ่นกลที่เหลือของเรา  วิคเตอร์กล่าวกับเธโอดอร์ 

     

    ท่านจะสั่งการว่าอย่างไรดีครับ  เธโอดอร์ถามเสริม

     

    ขืนปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ดีแน่  ถ้ามันเกิดเล่นงานคลังเชื้อเพลิงขึ้นมาละยุ่งกันเลยทีเดียว  วิคเตอร์กล่าวอย่างกังวล  เพราะมันเป็นคำสั่งของเขาเองที่เพิ่งให้เคลื่อนย้ายขบวนรถเชื้อเพลิงเข้ามาในหมู่บ้านนี้ 

     

    ความจริงแล้ววิคเตอร์อยากจะจัดหน่วยป้องกันขึ้นมาใหม่  แต่ดูจากสถานการณ์ที่สับสนแล้วคงต้องใช้เวลาสักพัก  แถมหน่วยรบหลักรุกไปเสียไกลแล้ว  หากเรียกกลับอาจจะต้องใช้เวลานานพอสมควร  ไม่ว่าวิธีไหนก็ต้องใช้เวลา  ซึ่งเวลานั้นเป็นสิ่งที่วิคเตอร์ไม่มีแล้วในตอนนี้

     

    ให้ผมขับหุ่นกลไปสู้กับมันเถอะครับ  เธโอดอร์เสนอ  เขาชี้ไปยังทิศที่หุ่นกลของเขานอนอยู่ ทว่า วิคเตอร์กลับมีความเห็นต่างออกไป

     

    ไม่... ผมจะไปเอง  วิคเตอร์กระโดดลงมาเผชิญหน้ากับผู้กองเธโอดอร์  ผมขอกุญแจหุ่นกลกับรองเท้าด้วย  ที่วิคเตอร์ต้องขอรองเท้าเธโอดอร์เนื่องจากว่าเขาไม่ได้สวมใส่รองเท้าพิเศษสำหรับการบังคับหุ่นกล  เธโอดอร์มีสีหน้าคัดค้าน  ทว่า วิคเตอร์ก็แย้งว่า  สภาพของคุณสู้ไม่ได้หรอก  ผมจะบังคับหุ่นสู้กับมันเอง  ส่วนคุณรีบไปที่กองวิทยุแล้วเรียกหน่วยกลับมาโดยด่วนเลยนะ  บอกไปว่ารหัสแม่เป็ดจมน้ำ

     

    ถึงจะไม่เห็นด้วย  แต่เธโอดอร์ก็ไม่มีทางเลือก  เข้าใจแล้วครับ  เขายื่นกุญแจที่สลักเป็นเกลียวซับซ้อนให้กับวิคเตอร์  ก่อนที่จะเริ่มถอดรองเท้าออก  มันเป็นการถอดรองเท้าอย่างยากลำบากเนื่องจากเธโอดอร์มีมือเพียงข้างเดียว  ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของวิคเตอร์ที่จะช่วยดึงรองเท้าออก  เขารีบสวมมันทันที  แต่ก็ต้องพบว่าขนาดรองเท้าของเธโอดอร์นั้นใหญ่กว่าประมาณสองขนาด  ส่วนขนาดของมิเกลนั้นดูด้วยตาก็ทราบว่ามันเล็กกว่าเขาอย่างแน่นอน  เมื่อเวลาไม่รอเขาแล้ว  วิคเตอร์สวมมันทั้งมันหลวมอยู่อย่างนั้น

     

    ฝากดูผู้หมวดด้วย  วิคเตอร์ฝากบรูโน่ไว้กับมิเกลและมองซิเออร์โคลแบร์  ก่อนจะชะโงกหัวไปดูอีกรอบ  ดูเหมือนคราวนี้เจ้าหุ่นกลแพนเซอร์จะใช้ดาบเหล็ก ทุบ หุ่นกลของมิเกลอย่างไม่เกรงใจ  เมื่อวิคเตอร์เห็นว่าเจ้าหุ่นกลกำลังง่วนอยู่กับเป้าหมายอื่น  วิคเตอร์จึงเริ่มดำเนินตามแผน

     

    ตอนนี้ล่ะ  ไปได้!”

     

    เมื่อสิ้นเสียง  เธโอดอร์ที่เบื้องเท้าเปลือยเปล่าก็รีบวิ่งหลบหลีกไปตามซากของเมือง  ส่วนวิคเตอร์นั้นก็รีบถีบตัววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

     

    วิคเตอร์รีบวิ่งสุดชีวิตเรียบไปตามแนวกำแพง  ภาพของหุ่นกลหุ้มเกราะที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีเขียวเริ่มปรากฎให้เห็นเด่นชัดขึ้นเรื่อย ๆ

     

    อีกไม่เท่าไหร่เขาก็จะถึงแล้ว

     

    ทว่า  ราวกับสวรรค์กลั่นแกล้ง  เนื่องจากรองเท้าของเธโอดอร์หลวม  มันจึงทำให้วิคเตอร์ข้อเท้าพลิกจนล้มคว่ำตีลังกาไปกับพื้น  ซ้ำร้าย  เสียงระเบิดดังสนั่นบ่งบอกว่าเจ้าแพนเซอร์บัดซบนั่นเพิ่งพังหุ่นกลตัวที่สองของเขาไป  วิคเตอร์กัดฟันด้วยความโมโห  แต่นั่นมันก็ไม่ทำให้เขายอมแพ้ 

     

    ผู้การเดเวโรว์รีบถีบตัววิ่งทิ้งที่ข้อเท้ายังแพลง  ความรู้สึกเจ็บแปล๊บไม่อาจหยุดเขาได้  แต่กระนั้นเขาก็ต้องหยุดเท้าลงเมื่อพบว่ากุญแจในมือได้หายไปเสียแล้ว 

     

    ระยำแล้ว  กุญแจหายไปไหน !

     

    เขารีบย้อนกลับมาควานหากุญแจที่ทำหล่นไปเมื่อสักครู่  และนั่นมันทำให้เขาพบว่าตัวเขาในตอนนี้กำลังอยู่ในทิศทางการก้าวเท้าของเจ้าหุ่นกลแพนเซอร์  มันเคลื่อนที่เข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับปากกระบอกปืน 50 มม. ที่ชี้มาทางเขา 

     

    วิคเตอร์คิดว่าคราวนี้เขาจบเห่แน่

     

    กระนั้นโชคยังพอเข้าข้างวิคเตอร์อยู่  เมื่อเจ้าหุ่นกลยักษ์ก็ถูกปืนใหญ่ยิงเข้าที่ลำตัวจนมันเอียงกะเท่เร่  ดูเหมือนทหารบางคนจะเริ่มพยายามตอบโต้เจ้าหุ่นแพนเซอร์บ้าง  แต่กระสุนมันก็ไม่แรงพอที่จะเจาะเข้าเกราะหนาของแพนเซอร์ หรือแรงพอที่จะทำให้มันล้มได้  ดังนั้นเหล่าทหารผู้กล้าหาญจึงตกเป็นเหยื่อความสนใจของหุ่นกลแพนเซอร์แทน

     

    วิคเตอร์ใช้จังหวะนี้รีบค้นหากุญแจบนพื้น  เขาใช้เวลาสักพักก่อนจะพบว่ามันกระเด็นตกอยู่ปะปนกับเศษอิฐ  เขารีบวิ่งไปหยิบมันอย่างไม่รีรอ  ระหว่างที่มือของเขาจะคว้ากุญแจดอกนั้น....

     

    จู่ ๆ  ก็มีคนคว้ามันไปต่อหน้าต่อตาเสียแล้ว !

     

    และคนที่แย่งกุญแจไปนั้นคือหญิงสาวผมแดงที่วิคเตอร์นึกว่าตื่นกลัวจนทำอะไรไม่ได้ไปแล้วนั่นเอง 


    @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
    Edit Log: 2 Feb, 2011: จบตอน  มารี ~
    Edit Log; 3 Feb, 2011: แก้ไขเล็กน้อย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×