คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : (15%)
“ว้าว ข้าวผัดรมควันของเมลิซซ่าน่าทานจัง ขอแพ็ตตี้ลองชิมได้มั้ย”
“อ... อื้มม เชิญเลยจ้ะ” เมลิซซ่ากล่าวอย่างกระอักอ่วนพลางเลื่อนจานให้ตามที่แพทริเชียร้องขอ
“ขอบใจจ้ะ” ว่าแล้วแพ็ตตี้ก็ตักข้าวจากจานเมลิซซ่าเข้าปากอย่างมีความสุข “อื้มมม อร่อยมากเลยล่ะ เอ้า เมลิซซ่าลองชิมซุปเห็ดของแพ็ตตี้มั่งสิ”
แทนที่จะให้เมลิซซ่าตักเอง แพ็ตตี้กลับบรรจงตักซุปขึ้นมาก่อนจะยื่นไปตรงหน้าคู่สนทนาที่อยู่ด้านข้าง “เมลิซซ่าอ้าปากหน่อย”
นักดาบผมเงินผู้ทระนงมองช้อนที่แขนท่อนเล็กนั่นพยายามประคองตรงหน้าอย่างลำบากใจ ก่อนจะไปมองยังเพื่อนร่วมโต๊ะข้างเคียง...
คอนเน่ก้มหน้าตาบิขนมปังเป็นชิ้นเล็ก ๆ อย่างเขินอายก่อนจะกินเข้าไปอย่างเชื่องช้าราวกับว่าพยายามจะไม่สนใจคู่ที่เป็นดั่งคู่รักตรงหน้า แต่เมื่อครู่เมลิซซ่าก็มั่นใจว่าคอนเน่เพิ่งหลบสายตาของเธอตอนที่หันไปมองแน่
ส่วนรอสนั้นก็กำลังนั่งซดกาแฟอย่างไม่สนใจใครเป็นแก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบ ถ้านับตามเฉพาะแก้วอันว่างเปล่าที่วางเรียงรายอยู่แล้วก็นับได้เจ็ด ท่าทางรอสจะดื่มกาแฟแทนอาหารกลางวันเสียล่ะกระมัง
ส่วนแจ๊สนั้น...
กำลังสร้างป้อมปราการเฟรนชฟราย มีหอคอยไส้กรอกที่ตัดปลายสลักเป็นรูปป้อมแล้วตั้งตระหง่านโด่เด่อย่างไม่อายใคร รอบ ๆ กำแพงมันฝรั่งนอดเป็นคูน้ำมายองเนสกับซอสมะเขือเทศล้อมรอบ
ท่าทางยายแจ๊สจะสนุกสนานกับการเล่นอาหารเหลือเกิน
“เมลิซซ่า...”
เสียงอันแผ่วเบาของแพทริเชียบ่งบอกให้ทราบว่าซุปเห็ดแสนอร่อยยังคงรอเธออยู่ มือเล็ก ๆ กำลังสั่นเทากับการที่ต้องยกค้างกลางอากาศอยู่นาน และการที่ตัวเมลิซซ่านั้นอยู่สูงกว่ามากยิ่งทำให้แพ็ตตี้ต้องยกช้อนที่เต็มไปด้วยน้ำซุปขึ้นสูงไปอีก
“อ๊ะ จ้ะ ๆ” เมลิซซ่าจึงต้องรับประทานจากน้ำซุปจากช้อนของแพ็ตตี้อย่างไม่มีทางเลือก
“กิ๊ว ๆ เขาป้อนข้าวให้กันด้วยล่ะ”
เมลิซซ่าเกือบพรวดน้ำซุปออกเป็นน้ำพุก่อนจะรับหันควับไปเพียงเพื่อพบว่าแจ๊สนั้นกำลังจ้องมองทั้งสองอย่างสนุกใจ ไม่เพียงแค่นั้น คอนเน่ก็ดูเหมือนเพิ่งจะก้มไปมองพื้นอย่างเขินอาย ก็มีแต่รอสเท่านั้นล่ะที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาดื่มกาแฟไม่หยุดราวกับมีโลกส่วนตัวอยู่
“ไม่น่าเชื่อ
มีต่อ...
ความคิดเห็น