คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คอนเน่ ตอนที่ 1
“นี่ ลูกคอนเน่ ตื่นได้แล้ว”
อือ...คุณพ่อนี่ก็เหลือเกินจริงจริ๊งมาปลุกหนูตอนนี้ ฉันนอนพลิกตัวหนีแสงแดดจากหน้าต่างที่คุณพ่อเพิ่งเปิดผ้าม่านออก โธ่...นี่มันยังเช้าอยู่เลยไม่ใช่เหรอคะ? หนูยังง่วงอยู่เลยนา ความจริงเมื่อคืนหนูก็นอนไม่ค่อยพอนักหรอกค่า ใครก็ไม่รู้ดันมาเร่งเครื่อง บรื้นๆ แล้วเบรกดังลั่นซะจนทำฉันตื่นเลย ถึงตอนนั้นตามันก็ตื่นปิดไม่ลงแล้วอ่า
คุณพ่อขา......อุตส่าห์ปิดเทอมแล้วทั้งที การบ้านคัดไทยเหมือนตอนขึ้น ป. 4 ก็ไม่มีด้วย....ขอหนูนอนต่อหน่อยไม่ได้เหรอค๊า
“เตเต้เค้ารอลูกอยู่ข้างล่างแนะ ดูเหมือนจะซึมๆ เป็นอะไรก็ไม่รู้”
อืมม...เตเต้เหรอ....
หา! คุณพ่อทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ละค๊า ฉันไม่รอช้ารีบกระเด้งขึ้นมาจากเตียงพร้อมหยิบเสื้อผ้าจากตู้วิ่งจู๊ดไปห้องน้ำโดยไม่สนเสียงตะโกนเตือนไม่ให้ทำอะไรพรวดพราดจากคุณพ่อแม้แต่น้อย ฉันใช้เวลาแต่งตัวไม่นานนักหรอก
ฉันรีบพุ่งพรวดออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว (โดยกองทิ้งแหมะชุดนอนทิ้งไว้ในห้องน้ำ สงสัยคงโดยคุณพ่อว่าอีกแหงเลย) พร้อมกับรีบก้าวเท้าลงบันไดเร็วยิ่งกว่าไต้ฝุ่นซะอีก ยิ่งพอถึงสามขั้นสุดท้ายฉันก็กระโดดลงมาทั้งอย่างนั้น เกือบสะดุดล้ม แต่ช่างมัน
เตเต้กำลังรออยู่
เมื่อฉันวิ่งเข้าไปในห้องนั่งเล่นก็เจอเตเต้นั่งรอบนโซฟาอยู่แล้ว ทันทีที่เตเต้เห็นฉัน อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลพรากๆ อาบแก้มทั้งสองของเตเต้ทำเอาฉันไม่ทันตั้งตัวเลยทีเดียว
อ่า...เตเต้...เธอเป็นไรอะ
“ซิกๆๆ...เคโระ...มัน...ตายแล้ว ซิกๆๆ”
หา! ว่าไงนะ เจ้าแมวอ้วนนั่น....ตายแล้วเหรอ
“อือ...ป้าน้อยเพิ่งบอก...ซิก...เมื่อเช้าเนี้ยนะ ป้าเค้าบอกว่า...ซิกๆ...เหมือนมันถูกรถชนนะ ซิก มีรอยยางบนถนน...ซิก...เป็นทางยาวเลย...ซิก”
งั้น...เสียงรถเมื่อคืนนี้ก็...
“คอนเน่ก็ได้ยินเหมือนกันเหรอ ซิกๆ...เราก็ว่างั้นล่ะ...ซิกๆ ไม่นึกเลย...ซิก...ว่า...เคโระ....ซิก...เมื่อวานเรายัง...เล่นกับมันอยู่เลย....ฮือๆ...รอยมันข่วนตรงแขน...เมื่อวานยังไม่หายเลย...ฮือ...”
โธ่...เตเต้ อย่าร้องไห้ซี่ เห็นเธอร้องไห้อย่างงี้แล้วเราจะร้องตามเอานะ ดูสิ ขี้มูกยืดแล้วนะ ฉันเอามือตบไหล่เล็กๆ ของเตเต้เบาๆ ก่อนจะไปหยิบกล่องทิชชู่ข้างๆ ทีวีมาให้
เตเต้ก็หยิบทิชชู่ออกไปใช้หลายแผ่นเหมือนกัน ฉันเองก็อดที่จะหยิบทิชชู่มาซับน้ำตาไม่ได้เหมือนกัน เห็นเพื่อนสนิทของฉันเศร้า ฉันเองก็อดเศร้าไม่ได้เหมือนกันนะ
“ฟืด...ขอบใจมากนะ ซิกๆ”
ไม่เป็นไรหรอก แล้วเจ้าอ้วนตอนนี้อยู่ไหนแล้วอะ?
“เห็นว่า ซิกๆ...ป้าน้อยเอาเคโระ...ไปฝังไว้ข้างๆ ทางแถวนั้นแล้วล่ะ...ซิกๆ...เห็นว่าป้าเค้าไม่อยากให้เราเห็นสภาพมันนะ ซิกๆ”
เตเต้....ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงดี ฉันเข้าใจความรู้สึกเตเต้ดีเลยล่ะ ตอนแม่ฉันเสียฉันก็ร้องไห้แทบเป็นแทบตายยิ่งกว่านี้อีก ฉัน...ซิก...เข้าใจดีว่าการเสียสิ่งที่เรารักไปนะมันเศร้าขนาดไหน
แต่เตเต้...เจ้าอ้วนมันไปดีแล้วล่ะ เราเองก็ต้องยอมรับมันให้ได้นะ ไม่ต้องห่วงน่า อย่างน้อยเตเต้ยังมีเราอยู่ทั้งคนนะ
“คอนเน่....”
ตาสีดำอันกลมบ๊องของเตเต้ที่น้ำตาไหลคลอแก้มเป็นทางจ้องมองฉัน ก่อนจะโผเข้ากอดฉันพร้อมๆ กับปล่อยโฮออกมาเหมือนกับปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นมาตลอด โถๆ...เตเต้จ๋า...หน้าเธอมันไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกนะ ฉันเองก็ปล่อยให้เตเต้ยืดกอดฉันพร้อมร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนกว่าเธอจะพอใจ มือของฉันก็คอยลูบหลังปลอบใจเตเต้เหมือนพยายามคั้นความเศร้าออกมาจากเตเต้ให้ได้มากที่สุด
ฉันมองไปยังรูปขาวดำของคุณแม่ที่วางอยู่บนตู้ข้างๆ ทีวีแล้วนึกถึงเมื่อปีก่อนตอนงานเผาคุณแม่ ตอนนั้นฉันกับเตเต้อายุเก้าขวบ ฉันสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้ แต่พอถึงตอนเห็นควันลอยจากปล่องเมรุแล้วน้ำตามันก็ไหลพรากๆ กลางงานศพซะงั้น ก็มีเตเต้นี่ล่ะที่เข้ามากอดปลอบประโลมฉันเหมือนกับที่ฉันทำอยู่ตอนนี้
ถึงเจ้าอ้วนนั่นจะเป็นแค่แมวก็เหอะ แต่สำหรับเตเต้แล้วมันเป็นยิ่งกว่าแมวซะอีก มันเป็นเหมือนลูกชายตัวน้อยๆ ที่เตเต้คอยดูแลเป็นอย่างดี จำได้เลยว่าตอนนั้นเจ้าอ้วนมันหายไปพักนึง เตเต้ก็ร้องห่มร้องไห้ซะแทบแย่ ต้องลำบากฉันกับป้าน้อยนี่ล่ะที่ออกช่วยหาเจ้าอ้วนนั่น จนกระทั่งไปเจอมันกำลังติดสาวตัวอื่นอยู่นี่เอง
เฮ้อ....เจ้าอ้วนเอ้ย...ทำไมต้องมาตายเอาปุ๊บปั๊บด้วยน้อ
นี่เตเต้ แล้วเตเต้จะทำไรต่ออะ
“คือ เดี๋ยว...ซิก...เราจะไปทำหลุมศพให้เคโระนะ เดี๋ยวให้ป้าน้อยบอกที่ให้นะ”
โอเค งั้นไปกันเถอะ เดี๋ยวเราไปช่วยเตเต้ด้วย ฉันลูบหัวเตเต้เหมือนอย่างที่เคยทำประจำก่อนจะไปลาคุณแม่ก่อนจะออกนอกบ้าน คุณแม่ค่ะ หนูไปก่อนนะค่ะ
จากนั้นฉันก็รีบลากเตเต้ออกไปจากบ้านก่อนที่คุณพ่อจะมาจุ้น
“ลูกคอนเน่ จะไปไหนนะ อาบน้ำกินข้าวก่อนซี่ลูก!”
เสียงคุณพ่อดังไล่หลังฉันตอนที่ฉันวิ่งออกไปหน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว สายไปแล้วค่ะคุณพ่อขา หนูไม่ได้ยินที่คุณพ่อพูดเลยซักคำค่า...บ๊ายบายค่ะคุณพ่อ เดี๋ยวหนูจะรีบกลับมาก่อนมืดนะค๊า
ความคิดเห็น