คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Peaceful Day ภาพลวงตาของความสงบ (1)
“ไอ้คุณ ฌอง น้องรัก ได้ยินที่พี่พูดไหม บอกให้เปลี่ยนไปฟังช่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับการประหารพระราชาตั้งหลายทีแล้ว”
มารี มาลเดอร์ หญิงสาววัยย่างยี่สิบใช้ประแจทุบกับเครื่องจักรคล้ายรถแทรกเตอร์คันโตพลางแหงนหน้าตะโกนเรียกหาน้องชายที่อยู่บนส่วนบังคับที่อยู่เหนือขึ้นไปอย่างหัวเสีย เธอตะโกนบอกฌองหลายต่อหลายทีแล้วแต่เสียงอู้อี้จากวิทยุนั่นก็ไม่เปลี่ยนไปจากข้อความปลุกระดมนั่นเสียที จนสุดท้ายแล้วเธอผละจากงานมายืนจังก้าคิ้วขมวดเยี่ยงนี้ มารีกะว่าถ้าเจ้าน้องชายมันยังไม่ได้ยินอีก เธอจะปีนขึ้นไปทุบหูด้วยประแจนี่ให้หูมันหนวกไปจริง ๆ เสียเลย
ยังเป็นโชคดีของเด็กชายวัย 14 ขวบ ฌอง มาลเดอร์ ผู้เป็นน้องที่โผล่หัวแดง ๆ นั่นออกมาจากด้านบนของส่วนบังคับ ทำให้เขารอดพ้นจากเงื้อมมือพี่สาวไปได้อย่างหวุดหวิด เขาสบตาของพี่สาวในชุดหมีสีเทาเปื้อนคราบน้ำมันก่อนตะโกนบอกผู้เป็นพี่ โดยที่เสียงจากวิทยุยังคงดังไม่หยุด
“ถึงพี่จะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนี้สัญญาณทุกช่องก็มีแต่รายการนี้เท่านั้นล่ะ”
“งั้นก็ปิดไปซะ”
“แต่ผมฟังของผมอยู่นะ”
มารีขยี้ผมสีแดงที่ถูกผูกรวบไว้ลวก ๆ อย่างหงุดหงิด “ถ้าเอ็งว่างขนาดนั้นก็ลงมาซ่อมเจ้านี่แทนไหมล่ะ ถ้ายังอยากจะอยู่สบาย ๆ ก็ขอพี่ทำงานเงียบ ๆ เถอะ ฟังเสียงเจ้าหมอนั่นแหกปากซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้กี่ครั้งจนจะเก็บเอาไปฝันแล้ว” มารีใช้ประแจเคาะสิ่งที่เธอกำลังซ่อมอยู่เป็นการเน้นย้ำ
สุดท้ายแล้ว มาลเดอร์ผู้น้องจึงได้แต่จำใจปิดวิทยุนั่นเสีย แต่เขาก็ยังไม่พลาดที่จะบ่นตัดพ้อกับผู้เป็นพี่เบื้องล่าง
“พี่เนี่ยไม่มีจิตสำนึกของความเป็นพลเมืองเลยหรือไงกัน ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญยิ่งของประเทศเรานะ”
“ให้ตายสิ ถ้ารู้ว่าส่งแกไปเรียนแล้วเป็นอย่างนี้กลับมาสู้เก็บตังค์ค่าเล่าเรียนไปซื้อเครื่องยนต์ใหม่ให้เจ้านี่ดีกว่า จะได้ไม่ต้องมานั่งซ่อมเจ้าเครื่องบ้านี่ทุกวี่ทุกวัน” มารีกล่าวระหว่างพยายามแทรกร่างบางของหล่อนเข้าไปในช่องเล็ก ๆ เพื่อเข้าไปเปลี่ยนชิ้นส่วนอะไหล่ แต่ติดที่หน้าอกหน้าใจนั้นกลับเป็นตัวขัดขวางตัวเธอกับชิ้นส่วนนั่นอยู่ร่ำไป
“โธ่ แล้วใครกันกำชับผมนักหนาให้ตั้งใจเรียนจะได้หางานดี ๆ ทำกันเล่า” โดยที่ไม่ได้สนใจกับความลำบากลำบนเบื้องล่าง ฌองเอนตัวบนเก้าอี้ พลางพาดขาบนแผงหน้าปัดบังคับอย่างเบื่อหน่าย
“เออ อุตส่าห์ให้ปิดวิทยุแล้วต้องมาฟังเจ้าน้องกะโหลกกะลาบ่นอีกวุ้ย ฟังนะ แกนะเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน เป็นความหวังของทั้งพี่และแม่รู้ไหม พี่เองก็มีสักวันที่ต้องออกเย้าออกเรือน ไม่ได้ดูแลบ้านนี้ได้ตลอดหรอก”
หลังจากใช้ความพยายามในที่สุดมารีก็สามารถเปลี่ยนชิ้นส่วนเจ้าปัญหานั่นสำเร็จเสียที
ทว่า... ระหว่างที่มารีกำลังจะดึงตัวออกมาได้นั้น...
“พี่พูดถึง พี่มิเกล ที่อู่ซ่อม เคลเมนท์ ใช่ไหมล่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นมารีถึงกับเผลอยกศีรษะขึ้นกระแทกกับท่อข้าง ๆ อย่างจัง
“ให้ตายสิ แล้วมิเกลไปเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่พี่พูดเล่า” มารีตะโกนกัดฟันบ่นฌองผู้น้องโดยพยายามปิดบังความเจ็บปวดไว้
“แหม ๆ ก็ตอนที่พี่ไปซื้ออะไหล่ในเมืองพี่มิเกลเขาแอบมองพี่อยู่บ่อย ๆ นี่นา”
“ตลกแล้วฌอง”
มารีขว้างหินที่เพิ่งเก็บได้ใส่เจ้าน้องตัวดีแก้เขิน ซึ่งฌองก็ไวพอที่จะหลบหินนั่นได้อย่างไม่ยากเย็น แถมยังยื่นหน้าออกทำท่าล้อเลียนพี่สาวด้านล่างอีก
“ว้าว ๆ หน้าพี่แดงแล้วล่ะ อาฮ่า พี่เองก็แอบชอบพี่มิเกลเหมือนกันล่ะสิท่า กิ้ว ๆ”
“หุบปากนั่นแล้วก็ลองสตาร์ทเครื่องที ดูสิว่าจะสำเร็จไหมคราวนี้”
หลังจากฌองบิดกุญแจครั้งแรก เสียงจุดระเบิดของเครื่องยนต์ดังอย่างไม่เต็มใจนักก่อนจะเงียบลง
“พี่ มันไม่ติดนะ แน่ใจนะว่าซ่อมเสร็จแล้ว”
“เออน่า สตาร์ทอีกครั้งสิ”
ฌองบิดกุญแจสตาร์ทเครื่องอีกครั้ง และก็เหมือนเดิม เครื่องยนต์เจ้าปัญหาก็ส่งเสียงโอดครวญราวกับจะบ่นว่าขี้เกียจทำงานแล้วก่อนจะแผ่วไปเหมือนครั้งก่อน ทว่ามารีที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจซ่อมมาตั้งแต่เมื่อวานไม่ยอมให้ความพยายามนั้นเสียเปล่าอย่างแน่นอน เธอฟาดประแจใส่เจ้าเครื่องยนต์นั่นสองสามทีเป็นการไล่ความขี้เกียจออกจากเครื่องยนต์นั่น
มันได้ผล เสียงที่เริ่มอ่อนแรงไปกลับกระตุกดังขึ้น คล้ายกับเวลาที่มารีสาดน้ำปลุกเจ้าน้องชายจอมขี้เกียจไม่ผิดเพี้ยน ควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากท่อพร้อมกับเสียงเครื่องยนต์ที่กลับมามีชีวิตอีกครั้ง
“พี่ครับ ผมสตาร์ทติดแล้ว” แต่เบื้องล่างนั้นฌองหาพบพี่สาวไม่ เมื่อหันกลับมาอีกทีเขาก็ต้องพบว่าพี่มารีได้ปีนขึ้นมานั่งข้าง ๆ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แน่นอนว่ามารีไม่พลาดที่จะเขกกะโหลกผู้เป็นน้องแก้แค้นกับสิ่งที่เขาพูดไว้เมื่อสักครู่นี้
“เกะกะ ลงไปอ่านหนังสือทำการบ้านได้แล้ว พี่จะไปทำงาน”
“อ้าว ไหนพี่สัญญาไงว่าจะสอนผมบังคับเจ้านี่ต่อ”
“เอ้า ก็อยากพูดจากวนบาทาก่อนทำไมล่ะ” มารีจัดแจงเช็ดคราบเขม่าบนใบหน้าเผยให้เห็นผิวขาวเนียนอมชมพูของหญิงสาววัยเจริญพันธุ์ที่ดูเปล่งปลั่งน่าเย้ายวน ถ้าไม่ติดที่ว่าหน้าของเธอมักจะถูกพอกไปด้วยเขม่าควันและคราบน้ำมันแล้ว คงมีหนุ่มหลายคนมาเฝ้าหน้าชายบ้านไม่ขาดแน่
“โธ่ พี่มารี น่านะ ผมขอโทษ ผมจะไม่ล้อพี่อีกแล้วนะ”
“คราวก่อนเธอก็พูดอย่างนี้ทีแล้วไม่ใช่หรือ”
มารีพยายามทำใจให้แข็งไว้เพื่อเป็นบทเรียนสั่งสอนเจ้าน้องชายนี่เสียบ้าง ถึงกระนั้นน้ำเสียงอ้อนวอนอย่างน่าสงสารพรั่งพรูออกมาไม่หยุด แม้มารีจะหงุดหงิดกับความกวนโอ้ยของเจ้าน้องบ้านี่อยู่ แต่ถึงอย่างไรเสียเธอก็ทนคำออดอ้อนของน้องชายผู้เป็นที่รักได้ไม่นานนักหรอก
“ให้ตายสิ ให้ครั้งนี้อีกครั้งเดียวนะ”
เมื่อฌองได้ยินเช่นนั้นเขาก็รีบเข้าไปกอดนัวเนียพี่สาวเป็นการใหญ่ และก็เหมือนกับครั้งที่ผ่าน ๆ มา เขาแอบไขว้นิ้วอิ๊บไว้
เมื่อมาลเดอร์ผู้พี่ดันคันโยก กองเครื่องจักรที่กองอยู่บนพื้นก็ค่อย ๆ ยกตัวขึ้น จากสิ่งที่ดูคล้ายรถแทร็คเตอร์ก็ค่อย ๆ แสดงรูปร่างที่แท้จริงออกมาเมื่อมันอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง แม้จะดูเหมือนเป็นเพียงเศษโครงเหล็กหลายชิ้นมาต่อกัน แต่มันก็ดูออกอย่างชัดเจนว่าเป็นลำแขนอันใหญ่ ซึ่งตรงปลายแขนทั้งสองข้างเป็นส่วนมือกลสามนิ้ว ส่วนลำตัวที่เป็นส่วนของคนบังคับเป็นเพียงโครงเหล็กเหล็กเปิดโล่ง เห็นทั้งมารี และ ฌองนั่งอยู่อย่างชัดเจนเริ่มยกตัวขึ้นสูงด้วยท่อนขาดูมั่นคง เครื่องยนต์เบื้องหลังสั่นเทาอย่างคึกคักพ่นไอเสียออกมาอย่างไม่หยุด
ในที่สุด เจ้าเครื่องจักรคล้ายเศษเหล็ก รูปทรงมนุษย์สูงเท่าอาคารสองชั้นแห่งครอบครัว มาลเดอร์ ก็อวดโฉมอันแสนเส็งเคร็งของมันอีกครั้ง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Edit Log: Dec 29th, 2008: จบตอน
Edit Log: June 17th, 2009: แก้ชื่อณอง เป็น ฌอง ต้องขอบคุณท่านหน่องมากครับผม
Edit Log: May 21st, 2011: แก้สำนวนเล็กน้อย
Edit Log: Nov 27th, 2011: แก้ฟ้อนท์
ความคิดเห็น