คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Prologue
แสงไฟสีส้มบนเสาไฟข้างทางส่องแสงกระพริบติดๆ ดับๆ ตัดกับความมืดมิดไร้ซึ่งแสงดาวบนฟากฟ้า ถนนลาดยางที่มีรถคนสุดท้ายขับผ่านเมื่อ 20 นาทีที่แล้วดูเงียบสงบเงียบสงบเหมือนกับทุกค่ำคืนที่ช่วงเวลานี้มักไม่ค่อยมีรถสัญจรไปมามากนัก
เว้นแต่ว่า....
มีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ วิ่งตัดผ่านข้ามถนน ก่อนมุดเข้าพุ่มไม้รกๆ ข้างทางด้วยความรวดเร็ว เสียงแซ่กๆ เบาๆ เคลื่อนตัววิ่งไปตามพุ่มไม้รกอย่างว่องไวราวกับพยายามซ่อนตัวจากอะไรบางอย่าง
แต่ว่า นัยน์ตาสีเหลืองกลมโตของแมวอ้วนสีขาวแต้มน้ำตาลที่แอบซุ่มอยู่ในกอหญ้าข้างๆ กำลังจับจ้องอยู่กับการเคลื่อนไหวนี้อย่างไม่วางตา มันค่อยๆ ย่างเท้าของอย่างเงียบเชียบไปตามการเคลื่อนไหวน้อยๆ ในพุ่มไม้
มันก้มตัวลงต่ำ สายตาจับจ้องอยู่ที่เป้าหมาย เตรียมพร้อมที่จะจู่โจมได้ทุกเมื่อ
และแล้ว....
เจ้าสัตว์ขนฟูตัวน้อยๆ ก็ค่อยๆ โผล่หัวมันออกมาจากพุ่มไม้เผยให้เห็นหน้าตาของสัตว์ตัวน้อยที่ดูคล้ายหนู แต่มีขนาดตัวประมาณกระรอกตัวเล็กๆ รูปร่างเพรียวยาว ขนสีขาวไข่ไก่ดูสะอาดนุ่มนิ่ม หางยาวปุกปุย
มันคือตัวเฟอร์เร็ตนั่นเอง
แต่เจ้าแมวพวกนี้ก็ไม่เคยแยกแยะว่ามันจะเป็น กระรอก หนู นกกระจอก แมลงสาบ หรือ ตัวเฟอร์เร็ตอะไรทั้ง สำหรับมันแล้ว เจ้าตัวเฟอร์เร็ตตรงหน้ากำลังจะกลายเป็นเหยื่ออันโอชะสำหรับอาหารว่างมื้อค่ำนี้
เจ้าเฟอร์เร็ตหันไปมารอบๆ มันพื้นที่เปิดโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าภัยร้ายกำลังค่อยๆ คืบคลานเข้ามาใกล้เพียงแค่พงหญ้าถัดไปเท่านั้น
เจ้าแมวอ้วนไม่ปล่อยให้โอกาสทองหลุดไปอย่างแน่นอน มันโก่งตัวเตรียมพร้อมออกตัวเพื่อจู่โจมราวกับลูกศรออกจากคันธนูในทันใด เป้าหมายคือเจ้าเฟอร์เร็ตชะตาขาดตรงหน้า
แต่แค่เสี้ยววินาทีเดียวก่อนที่เจ้าแมวอ้วนจะกระโจนเข้าตะครุบเจ้าสัตว์ขนปุยที่ดูน่าจะเป็นเหยื่อชั้นเลิศตรงหน้านั้น เจ้าเฟอร์เร็ตตัวน้อยพลันหันมาสบตากับเจ้าแมวอ้วน ถ้าเป็นหนูน้อยธรรมดาๆ ละก็มันคงจะรีบวิ่งตะครุบทันทีก่อนที่เหยื่อจะหนีไปได้อย่างแน่นอน
เพียงแต่ว่า ทันทีที่มันสบตากับเจ้าเฟอร์เร็ตตัวนี้ ความรู้สึกที่ว่าเจ้าเฟอร์เร็ตตรงหน้าคงจะเป็นเหยื่อง่ายๆ พลันมลายหายสิ้นไป
...เหลือแต่เพียงความหวาดกลัวที่แล่นผ่านไปทุกอนูรูขุมขนของเจ้าแมวอ้วน
จากเหยื่ออันโอชะ กลายเป็นบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวเกินจินตนาการ หลังของเจ้าแมวอ้วนโก่งสุดตัว ขนตั้งชัน เล็บกางเต็มที่ นัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความหวาดเกรง
เจ้าเฟอร์เร็ตตัวนั้นยังคงจ้องมองเจ้าแมวอย่างไม่กระพริบตา ราวกับว่ามันมิได้เกรงกลัวเจ้าแมวตัวใหญ่เลยแม้แต่น้อย ผิดกับเจ้าตัวที่ใหญ่กว่าที่ค่อยๆ ถอยกราวรูดด้วยความระมัดระวัง
แล้วทันใดนั้นเจ้าแมวอ้วนก็ตื่นตระหนก เปล่งเสียงร้องด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะหันหลังโกยแนบไปจากตรงนั้นอย่างไม่คิดชีวิต...
เพียงแค่จะพบว่าตัวเองกำลังวิ่งไปในเส้นทางของรถที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง...
รถนั้นหักเลี้ยวพร้อมกับเบรกอย่างกะทันหัน แต่มันก็สายไปแล้วสำหรับเจ้าแมวอ้วนตัวนั้น ตัวของมันแหลกละเอียดบี้แบน ลำไส้แตกออกมาจากลำตัวราวกับเวลาที่เราทุบขนมปังที่มีไส้สังขยาเต็มอยู่ข้างใน
เจ้าเฟอร์เร็ตมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างนิ่งเฉย ไม่มีท่าทางที่จะตื่นกลัวหรือตกใจแม้แต่น้อย ก่อนที่มันจะค่อยๆ วิ่งมุดเข้าไปในพุ่มไม้ถัดไป เหลือไว้แต่ซากศพอันเวทนาของเจ้าแมวอ้วนตัวนั้นกลางถนนที่ถูกส่องสว่างโดยเสาไฟข้างทางที่กระพริบดับๆ ติดๆ ยามค่ำคืนไร้ซึ่งแสงดาว
ความคิดเห็น