รวมบทความเกี่ยวกับการ์ตูนที่เคยเขียน

ลำดับตอนที่ #14 : (รีวิวไลท์โนเวลแบบซอมบี้) Kore Wa Zombie Desuka? เจ้านี่เหรอซอมบี้ ?

 วันนี้ผมอยากรีวิวไลท์โนเวลเรื่องหนึ่งที่ผมตั้งตารอคอยมันอย่างพอสมควร  มันคือเรื่อง Kore Wa Zombie Desuka ? หรือที่แปลชื่อไทย ๆ ได้ว่า เจ้านี่เหรอ ซอมบี้ ? เล่มที่หนึ่ง ตอน ใช่, สาวน้อยอาภรณ์เวทค่ะ  นั่นเอง... จัดจำหน่ายโดย สนพ. a Plus เจ้าเดียวกับเรื่องอัศวินมือใหม่มังกรป้ายแดงที่ผมอ่านแล้วเซ็งเป็ดนั่นล่ะ

 

เรื่องย่อ (ก็อปมาจากปกหลังของนิยาย)

คุณจะหลบอุกกาบาตไหมครับ? ผมหลบนะ แต่ว่าหลบไม่พ้น
การพบเจอมักเกิดขึ้นกระทันหันเหมือนอุกกาบาตตกนั่นล่ะ
ผม...ไอคาว่า อายูมุ เป็นแค่นักเรียนมัธยมปลายธรรมดาคนหนึ่ง
ที่บังเอิญเข้าไปพัวพันกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง แล้วถูก๋าอย่างหมดทางสู้...
แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงยังมีชีวิตอยู่เนี่ยสิ
ยู สาวน้อยเนโครแมนเซอร์ที่ได้พบกันก่อนจะเกิดเรื่องบอกผมว่า
ผมคืนชีพกลับมาในฐานะซอมบี้ หา? บ้าน่ะ!?
ไม่ใช่แค่นั้น ผมยังโดนฮารุนะ สาวน้อยที่มาจากโลกเวทมนตร์บังคับให้เป็น
สาวน้อยอาภรณ์เวทอีก แล้วมันคืออะไรกัน!? ระหว่างที่คิดหนักอยู่นั่น
ผู้หญิงที่เป็นนินจาดูดเลือดก็โผล่มาอีกคน พอรู้สึกตัวอีกที
ทุกคนก็มาอาศัยอยู่ด้วยกันซะแล้ว...นี่ผมกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย!?

อีกหนึ่งไลท์โนเวทชิ้นโบว์แดงที่ถูกนำไปสร้างเป็นอนิเมชั่น
และยังได้รับรางวัลแฟนตาเซียครั้งที่ 20
ประเทภนิยายเรื่องยาวอีกด้วย!!

(คำโปรยในปกหลังมีพิมพ์ผิดตามที่ขีดเส้นไว้นะจ๊ะ)

ความเห็น

บอกตามตรงเลยว่า  ถ้าผมไม่เคยดูเรื่องนี้แบบเป็นอนิเมชั่นมาก่อนผมคงไม่คิดจะหยิบไลท์โนเวลเล่มนี้ขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ  แต่เพราะช่วงครึ่งแรกของเรื่องเป็นอะไรที่สุดยอดมาก  ผมเลยตั้งตารอคอยที่จะได้อ่านเมื่อทราบข่าวว่ามี สนพ. ของไทยได้รับลิขสิทธิ์เรื่องนี้เข้ามาตีพิมพ์...

หลังจากอ่านจบผมมีความรู้สึกที่แปลกประหลาดมากอย่างหนึ่งที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน...

อนิเมชั่นมันสนุกกว่าฟ่ะ...

อะไรนะ ?  นี่จะบอกว่าฉบับอนิเมชั่นสนุกกว่าต้นฉบับเหรอ ? เป็นไปได้อย่างไรกัน ?



 

"มันก็เป็นไปแล้วล่ะหลานเอ้ย"  อายุมุตอบโดยชูสองนิ้วเป็นตัววี... แบบซอมบี้ล่ะนะ

อ้อลืมไป... คนอื่นก็เป็นซอมบี้ด้วยเหมือนกันนี่นา

ปรกติแล้วเรามักจะเห็นคนบ่นว่าต้นฉบับที่มาจากนิยายมักจะสนุกกว่าฉบับดัดแปลงที่ไปทำเป็นภาพยนตร์หรืออนิเมชั่น  ไม่ว่าจะเป็นแฮรี่ขี้ป็อด  ดาวินชี่โค้ด  เพอร์ซี่เด็กเส้น หรือแม้แต่ฮารุฮิก็ตาม  แต่นี่คงจะเป็นครั้งแรกของผมเลยล่ะมั้งที่ได้ค้นพบเรื่องที่ฉบับดัดแปลง (นับแค่ครึ่งแรกที่ครอบคลุมถึงเล่มแรกเท่านั้นนะ  ช่วงหลังกากอย่าให้พูดถึงเลย) สนุกกว่าต้นฉบับ  โดยเฉพาะไลท์โนเวลที่มักขึ้นชื่อว่าอนิเมชอบตัดรายละเอียดออกไป

คือจะพูดอย่างไรดีล่ะ  ตอนดูแบบอนิเมชั่นเรารู้ได้ทันทีเลยว่า  เออ... อนิเมเรื่องนี้แม่มล้อการ์ตูนแนวฮาเร็มฟะ  เออ  ถึงจะคลีเช่  แต่มันก็ตั้งใจล้อตั้งแต่แรกอยู่แล้ว  เวลาดูเลยขำดี 

แต่พออ่านฉบับนิยายมันไม่รู้สึกเช่นนั้นเลย  รู้สึกธรรมดามาก  แถมตลกฝืดอีกต่างหาก (เป็นปัญหาหนึ่งของมุกตลกญี่ปุ่นที่เน้นเล่นคำภาษาญี่ปุ่น  แต่พอแปลออกมาแล้วแป้กสิ้นดี)  นอกจากนี้หากท่านไม่ได้สนใจเรื่องการ์ตูนหรือเข้าใจวัฒนธรรมป๊อบของญี่ปุ่นแล้วก็คงจะไม่เข้าใจมุกของเรื่องนี้อย่างสิ้นเชิง  พูดง่าย ๆ คือมุกมันเฉพาะทางนั่นล่ะ  แต่นั่นคงไม่ใช่ปัญหาสำหรับท่านทั้งหลายที่ตั้งใจจะซื้อเรื่องนี้อยู่แล้วล่ะ

นอกจากนี้ทำให้ทราบว่าแบบอนิเมก็ดัดแปลงหลาย ๆ อย่างไปบ้างเหมือนกัน  ตั้งแต่จังหวะของเรื่องถ้าเป็นในอนิเมอายุมุจะคุยเปิดใจกับยูก่อน (ตอนที่บอกว่าถ้าเพื่อยูแล้วไม่กลัวแม้แต่ราชาแห่งความกลัวกับมิซไซล์หัวรบนิวเคลียร์)  แล้วค่อยตัดไปเจอกับชิโรนากะ (เมกาโล่ปลาวาฬ)  แต่ในแบบนิยายที่เจอชิโรนากะก่อน แล้วค่อยไปเคลียร์กับยู  ซึ่งตรงนี้ผมว่าแบบอนิเมตัดจังหวะได้ฮากว่านะ  ประมาณว่าเพิ่งสัญญาว่าจะปกป้องยูจากภัยทุกอย่างอยู่แป๊บเดียว  ต่อมาก็เจอปลาวาฬบินได้ไร้เทียมทานขนาดยักษ์เลย  ตัดคอนทราสระหว่างช่วงซีเรียสกับช่วงฮาได้ดีกว่า  นอกจากนี้ยังมีมุกมิสทอลทีนคิ๊ก... ชุดของอายุมุน่ารักขึ้นเวลาเบ่งพลัง  หรือแม้แต่ตอนท้ายที่อาจารย์แอเรียลโผล่มาก็ตาม  โดยรวมแล้วอนิเมทำได้ดีกว่ามาก  ส่วนนิยายทำได้งั้น ๆ ล่ะ
 

ลองแลกชุดข้ามเรื่องกันบ้าง

แต่ถ้าเทียบกับเรื่องอัศวินมือใหม่ฯ แล้วผมชอบเรื่องซอมบี้มากกว่านะ  อย่างน้อยเจ้าอายุมุที่บ่นเนี่ย  มันบ่นได้น่าเบื่อและน่ารักจริง ๆ เลย  ผมชอบมากเลยตอนที่มันบรรยายว่ากำลังยิ้มอยู่นะ  แต่ยิ้มแบบซอมบี้นะ  ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่ายิ้มแบบซอมบี้มันจะเป็นยังไง  แต่มันคงต้องเป็นรอยยิ้มที่อนาถน่าดูเลยล่ะ

นอกจากนี้ตัวละครหญิงในเรื่องก็น่าอวย  ผมชอบฮารุนะมากตั้งแต่ในฉบับอนิเมแล้ว  มาในฉบับอนิเมก็ยังคงความน่ารักน่าชัง  ยูเองก็น่ารักถึงจะไม่น่ารักเท่าในอนิเมเพราะไม่มีเสียงพากษ์ก็ตาม  แต่ทำไมรู้สึกว่าเซร่าด่าเจ้าอายุมุไม่เด็ดดวงเท่าในอนิเมเลยฟระ

นอกจากนี้น่าจะพูดถึงคุณภาพของรูปเล่มหน่อย  เท่าที่ผมดูผ่านตามาไม่เห็นคำผิดจัง ๆ สักเท่าไหร่นะ  มีเชิงอรรถคอยอธิบายมุกเฉพาะทางด้วยทำให้เห็นว่าคนแปลและ สนพ. ค่อนข้างเอาใจใส่กับเรื่องนี้เลยทีเดียว สำนวนคนแปลก็ใช้ได้  แปลแล้วอ่านได้ลื่นไหลดีเลยทีเดียว  ผมเองก็อ่านญี่ปุ่นไม่ออกหรอกเลยไม่ทราบว่าคนแปลแปลได้ถูกต้องแค่ไหน  แต่โดยรวมแล้วผ่านเลยนะ  ที่มีปัญหาคงจะเป็นตัวเนื้อเรื่องมากกว่า

พูดถึงเชิงอรรถของมุกแล้วมันทำให้เราต้องมาพิจารณากันว่า  มุกการ์ตูนญี่ปุ่นแบบนี้มันเหมาะกับเมืองไทยจริง ๆ เหรอ... คือผมเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้มากหรอกนะ  มีอธิบายมุกให้นี่ถือเป็นเรื่องดีเลย  สนับสนุนให้มีด้วยซ้ำ  เพราะจะทำให้เราเข้าใจมุกได้ว่ามันหมายถึงอะไร  แต่นั่นล่ะที่เรียกว่าเป็นปัญหาในสายตาของผมเลยก็ว่าได้... คือ  ถ้าถึงขนาดต้องซอยมุก คอยอธิบายว่าทำไมมุกนี้มันถึงตลกแล้วมันก็ดูน่าเศร้าดีเนอะ  ส่วนหนึ่งมันก็เป็นปัญหาเรื่องวัฒนธรรมด้วยล่ะ  คนญี่ปุ่นอ่านแล้วอาจจะขำกลิ้ง  แต่คนไทยที่ไม่ได้รู้จักเจ้าครอสโบน แวนการ์ด หรือ Pride Fighting Championship หรือ Mil Mascarras เนี่ยมันอาจจะไม่เก็ทด้วยซ้ำว่าในเรื่องมันพูดถึงอะไร 

แต่ถึงอย่างนั้นถ้าผมชอบผมก็ยังสนุกไปกับส่วนอื่นที่ผมเข้าใจได้ล่ะน่า !

สรุปผมจะซื้อต่อไหม... คงซื้อต่อล่ะ  เพราะอยากดูตอนทาเอโกะ กับโทโมนาริ และคริสออกโรง  ถ้าใครเคยดูเรื่องนี้แล้วลองซื้อหามาอ่านก็ไม่เสียหาย  จะทำให้รู้เบื้องหลังเหตุผลบางอย่างที่ไม่ได้อธิบายในอนิเมด้วย เช่น ความหมายของบทแปลงร่างของสาวน้อยอาภรณ์เวท หรือเหตุผลที่ยูต้องแปลงร่างเป็นมาโซโชโจก่อนไปฉะกับเคียวโกะ

อ้อ... เกือบลืมพูดถึงภาพประกอบไป  ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป้นคนเดียวกับที่วาดให้กับเรื่อง อาเรีย กระสุนแดงเดือด  ถือว่าวาดได้น่ารักสมกับยุคสมัยโมเอะครองเมือง 

 

 

ปล. เรื่องนี้ผมอวยฮารุนะอันดับหนึ่ง  ต่อด้วยอันดับสองร่วมอย่างทาเอโกะ คนที่ร้องเพลง ed นั่นล่ะ) กับโทโมนาริ