รวมบทความเกี่ยวกับการ์ตูนที่เคยเขียน

ลำดับตอนที่ #11 : (Review) IdolM@ster การ์ตูนอันดับหนึ่งในดวงใจประจำอนิเม Fall 2011

 

หลังจากผ่านมา 25 ตอนผมต้องเห็นด้วยกับเจ้าของบล็อค Random Curiosity จริง ๆ ว่า

"รู้สึกดีใจเหลือเกินที่ตัดสินใจดูเรื่องนี้"

ก่อนที่จะได้ดูอนิเม IdolM@ster ฉบับ A-1 นี้ผมแทบไม่รู้จักอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเกมส์นี้เลยนอกจากเรื่องที่ว่าคนเขียนเบอร์เซิร์กติดเกมส์นี้งอมแงมเสียจนดองการ์ตูนไปเลย  แต่พอหลังจากดูเรื่องนี้จบผมเข้าใจได้เลยทันทีว่าทำไมเฮียคนเขียนแกถึงติดเกมส์นี้งอมแงม...

765 Pro สุดยอด !

ไม่น่าเชื่อเลยว่าอนิเมที่ผมไม่คิดจะสนใจเลยสักนิดเมื่อซีซั่นที่แล้ว (ออกจะดูถูกเสียด้วยซ้ำว่าเป็นอนิเมดาษ ๆ) จะกลายเป็นเพชรน้ำเอกที่แซงหน้าทั้ง Ben-to และ Fate/Zero คว้าอนิเมอันดับหนึ่งในดวงใจประจำอนิเมซี่ซั่นนี้ (Fall 2011) ไปครอง

ส่วนหนึ่งต้องชมสตูดิโอ A-1 จริง ๆ ที่สามารถถ่ายทอดผลงานดัดแปลงจากเกมส์มาได้อย่างยอดเยี่ยม  ทั้งเรื่อง So Ra No Wo To, AnoHana, Working! เรียกได้ว่าโปรไฟล์ของสตูดิโอนี้ไม่ธรรมดาเลย  ซึ่งชื่อ A-1 นี่ล่ะก็เป็นอีกเหตุผลที่ผมลองให้โอกาสดูเรื่องนี้สักรอบ  (เหตุผลหลักแรกที่ดูคือตอนที่ 5 เพราะไปเห็นรูปฮิบิกิใส่บิกินี่) ทั้งที่ปรกติเรื่องแนวนี้ลองได้ Sunrise หรือ JC Staff ไปทำสิ... ผมคงไม่ค่อยแลหรอก

สิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจกับเรื่องนี้มากที่สุดคือมันทำให้ผมในตอนนี้รู้จักชื่อของเหล่าไอดอลแห่ง 765 Pro ครบทุกคนแล้ว ! จากตอนแรก (ไม่สิ  จนป่านนี้ผมยังไม่ได้ดูตอนแรกเลย)  ที่มีแต่ตัวละครสาวน้อยโผล่มาพรวดเดียวสิบกว่าคน  อารมณ์คล้าย ๆ กับตอนที่ดูเรื่อง Game of Throne ตอนแรกไม่ผิดเลย  ดูตอนแรกจบจำได้แค่ มิกิ  เพราะสีผมกับนิสัยดูเด่นที่สุด  แต่หลังจากได้ดูไปเรื่อย ๆ ก็ต้องปรบมือให้กับทั้งสองเรื่องเลย  ทั้งเรื่อง Game of Throne และ IM@s ประสบความสำเร็จในการที่ทำให้ผมรู้จักตัวละครทุกตัวได้ !

จากเดิมที่รู้จักแต่มิกิ (และตั้งใจดูแต่มิกิ) ก็ค่อย ๆ ได้ทำความรู้จักกับฮิบิกิ  ยาโยย  อิโอริ  มาโคโตะ  ฮารุกะ  ทาคาเนะ  อาสุสะ  ริทสึโกะ ยูกิโฮะ  อามิ  มามิ  และท้ายสุดหนึ่งในดวงใจประจำซีซั่นนี้... จิฮายะ

จากเดิมที่อวยเฉพาะคน  ในตอนสุดท้ายเราจะอวยพวกหล่อนในฐานะไอด้อลของ 765 pro  

ความจริงแล้วเรื่องนี้มีข้อพลาดหลายจุดเหมือนกัน  แต่ท้ายสุดแล้วเรื่องนี้ประสบความสำเร็จอย่างงดงามในการที่ทำให้ไอด้อลทุกคนเปล่งประกายและเจิดจรัส  สมกับเป็นไอดอลมืออาชีพ 

     
 

อนิเมมันเจ๋งมากตรงที่ทำให้เรารู้สึกผูกพันกับตัวละครทุกคน  เราได้รู้ความฝันของพวกหล่อน  ได้ดูความพยายามอย่างเต็มที่จากไอดอลระดับล่างที่ว่างงานสุด ๆ กระดานงานนี่โล่งทุกสัปดาห์  กลายมาเป็นไอดอลซุปเปอร์สตาร์ตามฝันที่กระดานงานเต็มไปด้วยกำหนดการงานต่าง ๆ ที่วุ่นวาย  เราเหมือนได้เป็นส่วนหนึ่งในการเป็นสักขีพยานการเติบโตของพวกหล่อน  ที่แม้จะต้องผ่านอุปสรรคแค่ไหน  แต่สุดท้ายพวกหล่อนก็สามารถเจิดจรัสบนเวทีได้สมกับเป็นไอดอล

จุดแข็งของเรื่องนี้คือการเกลี่ยบทตัวละครได้อย่างชนิดที่เรียกได้ว่ายอดเยี่ยมเลย  แน่นอนว่าอาจมีตัวละครบางตัวที่อวยมากน้อยไม่เท่ากัน  เช่น ในเรื่องจะมีบทดราม่าหลัก ๆ อยู่ 3 เรื่อง คือเนื้อเรื่องของ มิกิ  จิฮายะ  และฮารุกะ  แต่ตัวละครอื่น ๆ ต่างได้บทที่เด่นในแต่ละตอนเป็นของตัวเอง  และแม้จะไม่ใช่บทของตัวเอง  แต่พวกหล่อนก็จะโผล่หน้าออกมาให้เห็นเรื่อย ๆ ทำให้เราไม่ลืมคนเก่าไป (นอกจาก ยูกิโฮะ นะ  อนิเมเกลี่ยบทให้เธอน้อยมากเลย)

ถึงเรื่องนี้จะออกแนว Slice of Life ขายสาว ๆ น่าตาน่ารัก  แต่เรื่องนี้ก็มีอะไรมากกว่าให้สาวน้อยนอนกลิ้งไปกลิ้งมา  กับกินเค้กกินชาไปวัน ๆ นะ  เราจะได้เห็นอุปสรรคที่พวกหล่อนต้องเผชิญในรูปแบบของศัตรูรายวันเช่น คุโรอิ จากบริษัทคู่แข่ง ปมทางจิตใจที่พวกหล่อนต้องพยายามก้าวข้าม  ซึ่งดราม่าของเรื่องนี้  ถึงแม้จะไม่ใช่ดราม่าที่ปวดตับสุด ๆ ดั่งเช่นเรื่อง Good Ending หรือ School Days แต่มันก้เป็นดราม่าที่ทำได้กลมกล่อมอย่างน่าเหลือเชื่อ  ไม่เมโลดราม่าจนน่าเบื่อ  และท้ายสุดเป็นตัวที่ทำให้พวกหล่อนเปล่งประกายได้  ตัวอย่างที่ดีเช่นดราม่าของ จิฮายะ ที่ทำได้เศร้ามาก  แต่ก็ไม่ลงลึงเกินไปจนเกินคอนเซปต์ Slice of Life ของเรื่อง  และตอนที่เธอสามารถก้าวข้ามปมในจิตใจไปได้นี่  เรียกได้ว่าตอนนั้นจิฮายะกลายเป้นที่หนึ่งในดวงใจไปทันที
 

 

เรื่องของเรื่องคือ จิฮายะ โดนสื่อฝ่ายตรงข้ามเล่นข่าวเรื่องปล่อยให้น้องชายตายไปต่อหน้าต่อตาโดยไม่ช่วยเหลืออะไร  ทำให้หล่อนช็อคจนร้องเพลงไม่ออก  ทั้งที่จริงแล้วเธอร้องเพลงเพราะต้องการสานความฝันของน้องชายที่ชอบฟังเธอร้องเพลง  จนสุดท้ายเธอได้บรรดาเพื่อน ๆ ในวงและคนในบริษัทช่วยผลักดันให้ไปยืนบนเวทีได้อีกครั้ง  แต่กระนั้นเธอก็ยังร้องเพลงไม่ออกอยู่ดี  ฮารุกะที่เห็นอย่างนั้นจึงรีบวิ่งออกไปช่วยร้องพร้อม ๆ กับเพื่อน ๆ ทั้งวง  และในที่สุดเธอก็สามารถเปล่งเสียงออกมาได้อีกครั้ง...

ผมต้องยอมรับเลยว่าผมขนลุกทุกครั้งที่ได้ยินเสียงของจิฮายะร้องท่อนดังกล่าว  เสียงเธอทรงพลังมาก  ไม่น่าเชื่อเลยว่าเป้นคนพากษ์คุริสึจาก Steins:Gate มากก่อน

เอาเป็นว่า  ดราม่าของจิฮายะนี่ถือว่าดีที่สุดในบรรดาดราม่าทั้งหมดของ IdolM@ster เลย  แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องดราม่า  ดังนั้นดราม่าจึงทำได้ไม่ทำให้คุณรู้สึกแย่ขนาดนั้น  อารมณ์เดียวกับดูตอนย้อนหลังของมินามิในเรื่อง Baka to Test  อย่างนั้นล่ะ  ถึงเรื่องทั้งเรื่องจะเป้นเรื่องตลก  แต่พอมีดราม่ามากลับทำให้รู้สึกว่าทรงพลังเสียยิ่งกว่าดราม่าเจ๋ง ๆ ในอนิเมที่เน้นดราม่ามากกว่าเสียอีก

 

มิกิบอมบาเย่ !

 


นอกจากนี้คุณภาพของอนิเมก็ทำได้สูงมาก  ถึงแม้จะมีเผาบ้าง  แต่ก็ไม่ได้เห็นชัดขนาดแบบ Gonzo คือถ้าดูตอนขยับ ๆ มันก็ยังดูเนียนอยู่ดี  และฉากเต้นฉากร้องเพลงทำได้ละเอียดมาก  โดยเฉพาะคอนเสิร์ตตอนสุดท้ายนี่เห็นได้ชัดเลยว่าทุ่มงบลงไปขนาดไหน 

นอกจากนี้เพลงก็เพราะมาก  เพลงที่ผมชอบก็ Yakousoku กับ Nerumi Hime ของจิฮายะ  Heart of Marionette ของมิกิ  Ipai Ipai ของริทสึโกะ  Op ที่สอง

ความจริงเรื่องนี้ก็มีข้อเสียให้เห็นพอสมควร  ทั้งการที่เลือกวิธีเดินเรื่องเป็นตอน ๆ ไปแบบเอกเทศในตอนแรกที่บางคนอาจไม่ชอบ  หรือตัวร้ายรายตอนอย่างบริษัทคู่แข่งที่แกล้งอย่างไม่มีเหตุผลเหมือนเด็ก ๆ แกล้งมากกว่า  แต่ถึงกระนั้นแล้วข้อเสียต่าง ๆ ก็ถูกความเจิดจรัสของเหล่าไอดอล 765 Pro กลบซะมิดเลย

เอาเป็นว่า  หากใครชอบดูอนิเมแนว K-on หรือ ชอบแนวไอดอลเป็นทุนเดิมก็ขอแนะนำเรื่องนี้เลย  ถึงจะไม่ค่อยชอบแนวนี้แต่หากสนใจอนิเมม้ามืดที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึง  ผมก็อยากแนะนำเรื่องนี้เลย  ถึงคุณไม่เคยเป็นแฟน Idolm@ster มาก่อน  ก็สามารถดูได้อย่างไม่ยากเย็นนะ

ปล. รู้สึกว่าผมจะลืมพูดถึงคุณ producer ไปแฮะ  แต่ช่างมันเหอะ 

เครดิท รูปจาก Random Curiosity