Thus Spoken Meganeko

ข้อมูลเบื้องต้น

แต่งเอาไร้สาระน่อ

 

เนื้อเรื่อง

Thus Spoken Meganeko

By Doggiebiz

_____________________

            สาวน้อยผู้สวมแว่นได้ตายแล้ว !  ข้าประกาศลั่น  เด็กสาวถักผมเปียสองข้างที่สวมแว่นหนาเตอะไม่มีอีกต่อไป  ใช่แล้วท่านทั้งหลาย  เทพีแห่งความพิสุทธิเพศได้แปดเปื้อนไปแล้ว

            เด็กสาวสวมคอนแท็คเลนส์เสียแล้ว !

            พวกท่านทั้งหลายจงดูเถิด  หญิงสาวผู้ทุรยศเดินออกจากร้านแว่นพร้อมกับบาปที่หล่อนนำติดตัวมา  พวกท่านทั้งหลายจงพินิจให้ดี...ถึงริมฝีปากเรียวบางที่ยิ้มร่าบนสีหน้าอันลิงโลดที่ไร้ซึ่งความสำนึกกับความชั่วช้านั่น ถึงในตากลมโตที่แปดเปื้อนมลทิน  ถึงใบหน้าที่ปราศจากเครื่องมือแห่งการไถ่บาป  ผมดำขลับที่เคยยาวสลวยถักเป็นเปียบัดนี้ซอยสั้น พวกท่านมีความเห็นว่าอย่างไร ?

            หลบลู่ ! ใช่แล้วท่านทั้งหลาย  มันเป็นการลบหลู่ที่ไม่อาจให้อภัยได้  หญิงสาวผู้นี้มิได้เกรงกลัวต่อการลงทัณฑ์ของข้าเลย

             กระนั้นตัวข้านั้นเป็นผู้เปี่ยมไปด้วยความเมตตา  ข้าจะให้โอกาสลูกแกะหลงทางตัวนี้อีกครั้ง

            ข้าจะให้โอกาศเจ้าลูกแกะตัวนี้รับการไถ่บาป

ข้าได้นำตัวหล่อนก้าวข้ามช่องว่างของความจริงแห่งภาษามาสู่โลกแห่งความจริงอันเที่ยงแท้ของธรรมชาติ  โลกที่หล่อนเผชิญอยู่คือสัจธรรมแห่งธรรมชาติที่สัมผัสทั้งห้าของมนุษย์มิอาจก้าวข้ามได้  นัยน์ตาที่มืดบอดมองเห็นและมองไม่เห็น  จมูกได้กลิ่นและไม่ได้กลิ่น  รสสัมผัสว่างเปล่าแต่จัดจ้านในคราเดียวกัน  ผิวหนังด้านชาและหนาวร้อน  ทุกอย่างเงียบงันและบ้าคลั่ง  เจ้าลูกแกะไม่สามารถจะรู้ได้ว่าเธอกำลังยืนหรือหรือร่วงหล่น  กำลังยืนหรือนอน  มีตัวตนหรือบิดเบี้ยว  มีสติหรือวิกลจริต

เจ้าลูกแกะตัวน้อยพยายามจะเอ่ยปาก  พยายามจะเคลื่อนไหว  แต่สัมผัสรับรู้ทั้งห้าของมนุษย์มิอาจเปล่งประกายในโลกแห่งแก่นแท้ของธรรมชาติได้  เธอยืนอยู่ตรงนั้น  ทำสีหน้าคล้ายร่ำไห้  นั่งอยู่ตรงนั้นเต้นรำด้วยความยินดี    

และต่อหน้าความไม่เที่ยงแท้ของรสสัมผัส  ปรากฏตัวข้าบนบังลังก์เลนส์ใส  ผู้ที่จะมาโปรดเจ้าร่างกายหยาบร่างนี้

เด็กสาวทั้งตื่นกลัวและยินดีกับการมาของข้า  หล่อนพยายามกระเสือกกระสนวิ่งหนีและกระโจนหา  เมื่อเห็นความไม่เที่ยงแท้ของกายหยาบข้าพลันรู้สึกหดหู่ยิ่งนัก  จึงได้ก้าวลงจากบัลลังก์เลนส์แก้ว  แตะอย่างแผ่วเบาบนศีรษะของลูกแกะหลงทางตัวน้อยที่สั่นเทาด้วยความยินดีและหวาดกลัว

และแล้ว  ทุกอย่างพลันขาวโพลน  กระนั้น  เพียงแค่มีเส้นสีดำห้าหกเส้นลากตัดผ่านก็รู้สึกได้ว่าหล่อนกำลังยืนอยู่ในห้องกว้างห้องหนึ่ง  พื้นขาวนั้นไร้เงาดำแต่สัมผัสก็บอกได้ไม่ยากว่าเธอกำลังยืนอยู่  ในห้องเงียบงันแต่หล่อนรู้สึกได้ถึงเสียงของหัวใจที่บีบคั้น

ในห้องกว้างที่เส้นขนานบรรจบกันนั้นมีเพียงตัวข้าและหญิงสาวยืนเผชิญหน้ากัน

นั่นเป็นตอนที่หญิงสาวเริ่มตั้งคำถามมากมายแก่ตัวข้า  เกิดอะไรขึ้น ? ที่นี่มันที่ไหน ? แกจะทำอะไรฉัน ? คำถามไร้สาระเหล่านั้นพรั่งพรูออกมาราวกับเสียงเครื่องเกลาเลนส์  แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ข้าคาดไว้จากสัตว์โลกที่ยังยึดติดกับสัมผัสหยาบทั้งห้า

ดังนั้น  ข้าจึงประกาศก้องนามอันยิ่งใหญ่ให้เจ้าลูกแกะหลงทางได้รับรู้

 นามของข้าคือ  เมกะเนโกะ  ดวงประทีปแห่งแก่นแท้ของนิยามความเป็นแว่น  ผู้เป็นดั่งน้ำชำระสิ่งโสโครกที่บดบังความจริง  ผู้ที่เป็นจุดเริ่มต้นของการขัดกลึงความโค้งของเลนส์  และผู้ดัดงอองศากรอบแว่น  จะมาชี้ทางสว่างให้แก่เจ้าผู้หลงผิด

ดูก่อนเจ้าผู้นัยน์ตามืดมัว  สิ่งที่เจ้าทำนั้นเป็นสิ่งผิดบาปหนายากเกินให้อภัย  เจ้าได้ฆาตกรรมความงดงามของโลกนี้ไปเสียแล้ว  เจ้าทำลายใบหน้าของสาวน้อยภายใต้กรอบแว่นและเลนส์โค้งมนที่ราวกับเป็นผลงานศิลปะชั้นเอกด้วยราคีสิ่งโสโครกที่ยัดอยู่ในดวงตาอันเศร้าหมองคู่นั้น !

ข้าทนไม่ได้ที่จะเห็นสาวน้อยผู้เคยสวมแว่นหลงผิดเยี่ยงนี้  ด้วยอำนาจอันไร้ขอบเขตของผู้ที่เป็นจุดเริ่มต้นของความโค้งของเลนส์  ข้าดึงสิ่งโสโครกคู่นั้นออกมาจากนัยน์ตาของหล่อน  มันลอยละล่องอยู่ต่อหน้าสาวน้อยที่บัดนี้พบว่าตนเองได้กลับไปสวมแว่นกรอบดำหนาเตอะอีกครา

ช่างงดงามยิ่งนัก  ใบหน้าของสาววัยแรกแย้มภายใต้กรอบแว่นที่กำลังสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว  นอกจากนี้ข้ายังได้แต่งเติมเส้นผมให้ยาวขึ้นพร้อมกับทักทอเปียยาวสองข้าง  เปลี่ยนชุดลำลองกางเกงขาสั้นให้กลายเป็นชุดนักเรียนคอซองสีขาวผูกริบบ้อนสีน้ำเงินเข้มอีกครา

สายตาอ่อนแอมองลอดกรอบแว่นหนาทำให้ข้ารู้สึกปลื้มปิติยิ่งนัก  ลูกแกะหลงทางได้กลับเข้ามาในฝูงอีกครั้งแล้ว ! ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีเหลือเกินที่ข้าได้คืนสมบัติอันล้ำค่าให้แก่โลกนี้อีกครา

กระนั้น  เจ้าลูกแกะผู้น่าสงสารยังมิอาจเห็นแก่นแท้ที่ข้าหยิบยื่นให้ได้  เธอเริ่มกรีดร้องสาปแช่งถึงรูปลักษณ์ภายนอกเก่าที่หล่อนรังเกียจ  ตะโกนถามว่าเหตุใดถึงได้เปลี่ยนให้หล่อนกลับไปเป็นตัวตนอันน่าชังอีกครั้ง  

ช่างเป็นลูกแกะผู้น่าสงสารเหลือเกิน  แม้หล่อนจะไม่บอกแต่ข้าทราบดีว่าถึงอดีตอันปวดร้าวของหญิงสาวผู้ไร้เสน่ห์ที่สวมแว่นตาหนาเตอะ  ตัวตนอันจืดจางทำให้หล่อนโดดเดี่ยวจากเพื่อนฝูง  ไม่อาจแสดงความปรารถนาที่มีต่อรุ่นพี่อันเป็นที่รักได้ 

แต่ดูก่อนเจ้าสาวน้อยผู้โง่เขลาเบาปัญญา  แว่นนั้นหาได้เป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์ระทมนั่นเลย  มันเป็นเหตุแห่งตัวเจ้าต่างหากที่ไม่อาจดึงเสน่ห์จักรวาลของแว่นตาออกมาได้

ข้ากล่าวกับหญิงสาวผู้หลงทาง  ข้าจะสอนเจ้าถึงการเป็นสาวแว่น ! หญิงสาวผู้สวมใส่แว่นเป็นสิ่งที่เจ้าต้องก้าวข้าม แล้วสิ่งใดเล่าที่จะทำให้เจ้าก้าวข้ามผ่านความเป็นหญิงสาวผู้สวมแว่นไปสู่สาวแว่น !

เมื่อนั้นข้าได้เปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ภายนอกของสาวน้อย  จากสาวน้อยสวมแว่นในชุดนักเรียนคอซองกลายเป็นรูปลักษณ์ภายนอกมากมาย  ทั้งเมดฝรั่งเศสสวมแว่นกลม  ครูสาวสวมแว่นเรียวแหลม  พยาบาลสวมแว่นทรงเหลี่ยม  คุณตำรวจหญิงสวมแว่นกันแดด  สาวน้อยในชุดเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งสวมแว่นไร้กรอบ  สาวน้อยเวทมนตร์สวมแว่นขดเป็นวง  ข้าให้สาวน้อยผู้นี้ลิ้มลองรสชาติของรูปแบบอัตลักษณ์การใส่แว่นทั้งหมดในโลก

แต่เพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกนั้นมิอาจทำให้เจ้าก้าวสู่ความเป็นสาวแว่นได้ ! เมดสาวฝรั่งเศสสวมแว่นหรือไม่สวมแว่นก็ยังคงเป็นเมดสาวฝรั่งเศส  เพียงแค่อัตลักษณ์ภายนอกมิอาจทำให้บรรลุถึงความเป็นสาวแว่นไปได้  หญิงเหล่านั้นก็ได้เป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอกที่สวมใส่แว่นตาเท่านั้น

สิ่งทั้งหลายที่ข้ากล่าวไปนั้นเป็นเพียงแค่ภาพลวงหลอก  เป็นเพียงภาพลวงตาจอมปลอมที่ไม่อาจบรรลุถึงแก่นของสาวแว่นไปได้

จงฟังไว้ให้ดี  ข้าจะสอนเจ้าถึงความเป็นสาวแว่น !

            ความเป็นสาวแว่นนั้นมีมากกว่าการสวมแว่น  มันคือชีวิตของความงาม  มันคือความลึกล้ำที่ประสาทสัมผัสทั้งห้ายากจะหยั่งถึง  เจ้าต้องรับรู้ด้วยใจของเจ้าที่มิได้ผูกมัดกับรูปลักษณ์ภายนอก  หากเจ้าเป็นสาวแว่นแล้ว  แม้จะเปลี่ยนเครื่องแต่งกายจากสาวเมดเป็นตำรวจ  เจ้าก็จะยังเป็นสาวแว่นสวมเครื่องแบบตำรวจ  หาได้เป็นตำรวจผู้สวมแว่นไม่  ความเป็นสาวแว่นจะโดดเด่นเสมอ  ไม่ว่าองค์ประกอบอื่นจะเป็นเช่นไร หรือแม้แต่สาวแว่นจะปราศจากแว่นตาบนใบหน้าก็ตาม  สาวแว่นก็จะเป็นสาวแว่นอยู่เสมอไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

สาวแว่นคือความหมายของโลกนี้  ข้าจะกล่าวอีกครั้ง  สาวแว่นจะเป็นความหมายของโลกนี้ ! เป็นแก่นแท้ที่ยอดเยี่ยม  มิอาจหาสิ่งอื่นใดมาเทียบเทียมได้    

ความอัปยศที่เจ้าประสบหาได้เป็นความผิดของแว่นไม่  แว่นไม่เคยผิด  และมันจะไม่มีวันผิดตลอดไป  เจ้าต่างหากที่ไม่อาจดึงเสน่ห์ของความเป็นสาวแว่นออกมาได้  เจ้าต่างหากที่กลับหลงมัวเมากับภาพมายาของคอนแท็คเลนส์  ละทิ้งหนทางหนึ่งเดียวของการไถ่บาปไป 

จงศรัทธาต่อแว่นตา  และอย่าได้หลงงมงายกับความชั่วช้าที่เรียกว่าคอนแท็คเลนส์เด็ดขาด  แว่นนั้นเป็นสิ่งที่ประเสริฐ  เป็นสิ่งพิสุทธิเพียงหนึ่งเดียวที่คู่ควร

ไม่มีสิ่งใดเทียบเทียมฝ้าที่ขึ้นบนแว่นยามเมื่อเดินเข้าห้องแอร์ได้  ไม่มีอะไรงดงามไปกว่าดวงตาที่พยายามมองลอดแว่นยามเล่นสนุกเกอร์  ไม่มีเสียงอะไรเพราะพริ้งไปกว่าเสียงแว่นสองคู่กระทบกันยามเมื่อคู่หญิงสาวพยายามจุมพิต  ไม่มีท่วงท่าใดงดงามไปกว่าการเช็ดแว่นด้วยผ้าเช็ดมันลื่น  และไม่มีภาพใดที่น่ารักไปกว่าภาพของสาวแว่นกำลังคลำหาแว่นที่หล่อนลืมไว้บนหัวตัวเอง

ข้าได้ถ่ายทอดคำสอนของข้าไว้แล้ว  จงจดจำสิ่งที่ข้าสอนไว้  จงนำคำสอนของข้าไปเผยแพร่ให้มนุษย์ทั้งหลายอย่างทั่วถึง  จงเผยแพร่ความเป็นสาวแว่น  เพื่อที่สาวผู้สวมแว่นทั้งหลายจักกลายเป็นสาวแว่นที่แท้จริง

จงจำคำสอนของข้า  เมกะเนโกะ ผู้นี้ให้ขึ้นใจ

..........................

..................

......

...

ฝันไปหรือ

หญิงสาวยืนอยู่หน้าร้านแว่นพร้อมกับความทรงจำอันแสนประหลาดที่สุดเท่าที่เคยประสบมา

ทว่า  เมื่อเธอสัมผัสใบหน้า  ตาของเธอก็ต้องเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก

ไม่... มันไม่ใช่ความฝัน

สิ่งที่อยู่บนหน้าหล่อนคือแว่นกรอบหนาแสนเฉิ่มที่เธอคิดว่าได้โยนทิ้งไปแล้วเสียอีก

และแล้ว  คำพูดหนึ่งก็ก้องกังวาลในหัวของเธอ

หญิงสาวผู้สวมใส่แว่นเป็นสิ่งที่เจ้าต้องก้าวข้าม

ใช่แล้ว  เมกะเนโกะพูดถูก  เธอต้องก้าวข้ามผ่านการเป็นหญิงสาวผู้สวมแว่นให้ได้

เด็กสาวควักโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออก  ก่อนจะกล่าวออกไปเมื่ออีกฝ่ายรับโทรศัพท์ว่า

“ป๊า  หนูอยากทำเลสิกค่ะ

ลองอ่านแบบ E-book กันนะ






http://issuu.com/doggiebiz/docs/thus_spoken_meganeko?mode=window