คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Charpter 5:: o_o พรุ่งนี้ตอนเช้า T^T นี่ตีส่ามแล้วน่ะ
วันนี้ตั้งแต่กลับมาฉันก็เอาแต่นั่งเล่นคอม ไม่มีใครว่าด้วยเพราะว่าทุกครั้งที่ฉันอยู่ในห้อง แม่ฉันจะคิดว่าฉันอ่านหนังสือเรียน - -^ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแม่ฉันถึงคิดอย่างนั้นมันก็ดี แม่ฉันจะได้ไม่เข้ามาในห้องฉัน
ฉันนั่งเล่น msn ไปเรื่อยๆ คุยกับยัยเตอร์ คุยกับเพื่อน คุยกับหลายๆคน คุยจนไม่มีอะไรจะคุยฉันก็เลยออฟซะ แล้วก็เบื่อๆไม่มีอะไรจะทำเพราะว่านี่มันก็เพิ่ง 3 ทุ่มกว่าๆเอง ฉันเลยลองไปเปิดบอร์ดของโรงเรียนดู
‘ ไคน่ารักจังน่ะค่ะ แฟนคลับไคคลิกเลยค่ะ ’
แน่นอนฉันคลิกเข้าไป คลิก !
ฉันอ่านความคิดเห็นไปเรื่อยๆ ก็ไม่มีอะไรมีแต่คนบอกว่า ไคหล่อ น่ารักก็แค่นั้น ฉันก็ไล่ลงมาเรื่อยๆ จนไปสะดุดกับความคิดเห็น ตั้งแต่ความคิดเห็นที่ 1025 ลงไป
ความคิดเห็นที่ 1025
-- นี่พวกเธอตอนนี้น่ะฉันเห็นไคคบกับยัยบื้อนั่นอยู่อ่ะ
ไคที่น่ารักจองฉันไม่น่าเลย
จาก..*รักไคสุดหัวใจ*
[เห้ย ยัยบื้อ = ตัวฉัน - -^^]
ความคิดเห็นที่ 1026
-- ฉันว่าการที่คคบกับยัยบื้อก็ไม่เสียหายหรอกน่ะ
อืมแต่...แต่เดี๋ยวก็ทิ้งเชื่อฉันดิ
ยัยนั่นไม่ได้น่าพิสวาสเลยซักนิด
ป.ล นมก็เล็กนมฉันยังใหญ่กว่าอีก
จาก..คนนมทับแป้นพิมพ์
[อันนี้ฉันไม่เถียง นมฉันเล็กจริงๆ]
ความคิดเห็นที่ 1027
-- ฮันนี่ว่าน่ะค่ะ ไคน่ะน่าสงสารออก
โธ่ๆๆ สงสัยเนี่ยไคของฮันนี่เนี่ย
จะต้องโดนคุณไสยแน่เลยค่ะ
จาก...ฮันนี่ค่ะ
[ฉันไม่ติดใจอะไรหรอน่ะกับความเห็นนี้แต่ฉันติดใจตรงที่ว่า ‘ ไคของฮันนี่ ’]
ความคิดเห็นที่ที่ 1028
-- ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ
เพราะว่าฉันเนี่ย ได้ยินจากวงในมา
ว่า...
~ครืดด!~ครืดด!~ครืดด!~
ยังไม่ทันที่ฉันจะอ่านความคิดเห็นนั้นจบอ่ะน่ะ ฉันรีบเดินไปคว้าโทรสับ ที่อยู่บนเตียงฉันกดรับ แล้วเอาหัวพิงหมอนทันทีที่เห็นเบอร์โทสับ
“โทมาทำไมย่ะ”
[ฉันเพื่อนแกน่ะโว้ยโทรมาไม่ได้เลยหรอไง]
“เออๆๆ”
ฉันคุยโทสับกับยัยเตอร์ไปจนถึง เที่ยงคืนกว่าๆ ฉันก็ว่าจะคุยต่ออีกไปถึง ซักตีสอง ตีสาม แล้วค่อยนอนเพราะว่าพรุ่งนี้วันหยุดอ่ะดิ หยุดๆๆ พรุ่งนี้วันหยุดงั้น
“อือ..ไคบายๆน่ะ ^-^”
“อืม บายๆ พรุ่งนี้เดี๋ยวมารับน่ะ ^_____^”
คำพูดนี้แว๊บเข้ามาในสมองฉัน แล้วก็เกิดคำถามขึ้นมามากมาย พรุ่งนี้ไคจะมารับฉันทำไมอ่ะ ?? ในเมื่อมันเป็นวันหยุด
[เฮ้ย ไอ้ทรายแกเงียบไปทำไมฟ่ะ ปวดอึ๊หรือไง]
“เออ โทษทีคิดอะไรเพลินๆ”
พรึ่บ! อะไรกันไฟดับให้ตายเถอะ
“เฮ้ย เตอร์บ้านแกไฟดับเปล่าว่ะ บ้านฉันดับว่ะ”
[บ้านแป๊ะ แกดิไฟดับบ้านฉันสว่างโล่ง เชียว]
“จะบ้าหรอ จะไม่ดับได้ไงกันอยู่หมู่บ้านเดียวกันน่ะโว้ย”
[บ้านแกอ่ะ มีปัญหา]
“เออๆๆงั้นแค่นี้น่ะ”
ฉันเดินออกมาจากห้องอย่างหัวเสีย เพราะไฟดับ ทำให้คอมที่ฉันยังไม่ได้ปิดก็ดับไปด้วย ใครกันเนี่ยทำไฟดับ !?
ฉันเดินไปเคาะประตูห้องพี่ทาล์ม แต่รู้สึกว่าจะไม่มีใครอยู่ข้างในนั้นน่ะ ไปไหนฟ่ะ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ฉันจึงเดินลงมาชั้นล่างแล้วก็เห็น....ฉันเห็นใครบางคนกำลังง่วน อยู่กับเบรกเกอร์บ้านฉัน ใช่...ฉันจำได้ดี พี่ทาลม์!
“อ้าวทราย ลงมาก็ดีแล้ว มาช่วยพี่หน่อยดิ”
“ช่วยอะไร แล้วพี่ทำอะไรกับเบรกเกอร์อ่ะเนี่ย....รู้ไหมเนี่ยว่ามันทำให้คอมทรายดับ มันทำให้ทรายไม่ได้คุยโทรสับกับเตอร์ต่อแล้ว...”
ฉันมีอีกหลายอย่างที่จะพูด ถ้าพี่ไม่เอามือมาปิดปาก แล้วส่งสายตามาประมาณว่า ถ้าแกไม่หยุดจะเอาไฟฉาย ยัดปากแก - -^ อะไรประมาณนั้น
“แม่อ่ะอยู่ไหน”
“โรงบาล”
“ไปทำไมอ่ะโรงบาล”
“แกลืมไปแล้วหรือไงฮ่ะ ว่าคุณตาอยู่ที่โรงบาลอ่ะ”
เออใช่ ฉันลืมไปได้ยังไงกัน
“งั้นกู๊ดไนท์พี่ พรุ่งนี้เจอกัน”
“แกจะไปไหน”
“นอน ^-^”
“ไม่ต้องมายิ้ม มาช่วยพี่ก่อนเลย”
ฉันจำใจและจำเป็นที่จะต้องช่วยพี่ ทั้งๆที่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่อ่ะน่ะ แต่ก็กว่าจะเสร็จก็ประมาณตีสองกว่าๆ มันทำให้ฉันหิวมากๆๆๆ เลยต้มมาม่ากินซ่ะเลยหรือว่าจะไม่นอนดีพอทานมาม่าเสร็จ ก็เล่นเพลย์ ต่อ อยู่ถึงเช้าแล้วค่อยนอนเอาไงดีน้า ฉันเดินคิดไปแล้วก็หยิบมาม่าไป
--3นาที่ผ่านไป--
“ทรายแกทำไรกินอ่ะ”
“มาม่า”
“กินด้วยดิ”
“พอๆๆ ไม่ต้องทรายต้องใช้พลังงาน เพราะจะอยู่เล่นเพลย์ต่อถึงเช้า”
“แกจะบ้าหรอไง กินเสร็จก็รีบขึ้นไปนอนพรุ่งนี้ต้องไปเยี่ยมคุณตาน่ะ”
พี่ต้องหลอกฉันแน่เลยแม่ไม่เห็นบอกเลยง่ะ - -^
“ไม่ต้องมาหลอกเลยพี่ทาล์ม”
“ไม่ได้หลอกซะหน่อย ตามใจแกไม่เชื่อก็ตามใจอย่าลืมละกันว่าแม่มารับแต่เช้าน่ะโว้ย”
ฉันก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่สุดท้ายก็ต้องขึ้นไปนอน เพราะว่าตอนเช้าต้องไปเยี่ยมคุณตาเฮ้อ! แต่เช้าเนี่ยน่ะ ฉันมองดูนาฬิกาปลายเตียงนี่ก็ปาไป ตีสามกว่าๆแล้วง่ะพอๆๆนอนดีกว่า
*************************
ไร้คนเข้า ก้อเส้าใจ
แงๆๆๆ อยากตายแต่ก็จะแต่งต่อไป
สู้ๆๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น