คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Charpter 1:: หล่อๆ> < ไม่ไหวแล้ว?? พรุ่งนี้ฉันจะตายมั้ยเนี่ย T0Tตาโหด
เฮ้ย!
โครม!
ปั๊ก!
โอ้ย!
อะไรจะเอ๊คชั่นมากมายขนาดนี้ เนี่ย ฉันแค่จักรยานล้มก็แค่นั้นเองง่ะ แต่เดี๋ยวน่ะ - -ถ้าฉันเรียบเรียงความดีๆแล้ว ฉันเนี่ยออกมาซื้อผักให้แม่แล้วฉันก็เหม่อลอย แล้วก่อนที่จะชนก็เห็นผู้ชายคนนึงหล้อ หล่อ หล่อมากๆๆถ้าอยู่โรงเรียนฉันคงเรียกว่าป๊อปบรม แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเล้ย จริง จิ้งงงแล้วมันก็เป็นอย่างที่เห็นน่ะแหละ ด้วยความที่ฉันเหม่อลอยด้วยจึงทำให้ฉันชนเฮ่อ !! - -*
พอล้มไปฉันก็รู้สึกได้เลยว่ามีอะไรนิ่มๆๆมาโดนจมูกฉันหรือว่า...จะเป็นผู้ชายคนนั้นล้มทับฉันอยู่แล้วจมูกของเราก็ > < โอ้ยแค่คิดก็เขิลแล้วมันทำให้ฉันไม่กล้าลืมตาเลยน่ะ จะทำยังไงดีตั้งแต่เกิดมาเนี่ยฉันยัง..> < อ๊าย เดี๋ยวน่ะก่อนที่ฉันจะคิดอะไรไปมากมาย ที่ทำให้ฉันเขินเนี่ยน่ะมันก็มีเสียงๆนึงมาหยุดฉัน
"นี่ เธอๆเป็นอะไรมากมั้ย"
ตอนนี้ฉันยังไม่ได้ลืมตาแต่คิดว่าอึ๊ย....... > < เขาพูดมาแล้ว
"ฉันว่าเป็นน่ะเพราะว่าดูเธอซิ จักรยานล้มทับทั้งคัน"
STOP!!
เดี๋ยวน่ะจักรยานล้มทับงั้นหรอ?? ให้ตายเถอะตอนแรกก็คิดว่าเป็นชายหนุ่มรูปหล่อทับฉันอยู่แท้จริงเป็นจักรยานนั่นเอง T0T จะไปตลาด แงๆๆ ฉันรีบลืมตาขึ้นทันทีระหว่างนั้น..> < อ๊ายเขินอยู่ดี นายหน้าใส[เริ่มมีการตั้งชื่อเกิดขึ้น] พอดูใกล้ๆน่ารักมากๆๆเขาช่วยพยุงฉันขึ้นมาเอาจักรยานเฮงซวยนั่นออกไปซะที แหะๆ แต่....
ฟุ๊บ!!
"จักรยานฉันเป็นรอยหมด"
เฮ้ยๆๆ เขาไม่สนใจฉันเลยพอพยุงฉันขึ้นมาก็ทิ้งฉันไว้อย่างนั้นแล้วเสียงข้างบนนั่นน่ะเสียงฉันล้มลงไปกองอีกครั้งนึงน่ะซิ T0T ส่วนเขาก็..ไปดูจักยานซะงั้น - -^ แต่คงไม่หรอกมั้งเขาคง สายตาสั้นมั้ง[คิดได้น่ะแก]
"เออ..คือฉันอยู่นี่ค่ะ"
เตือนสติเขาหน่อยเพื่อจะรู้บ้างว่าฉันเนี่ย ยังมีชีวิตอยู่น่ะ แล้วฉันก็ยิ้มกว้างให้เขา กว้างที่สุดที่ฉันจะทำได้ไงล่ะนี่ไง ^_______^
"เฮ้ยเออ...อ้าว"
เขาหันมามองฉันนิดนึง ฉันคิดว่าเขาคงเห็นแล้วแหละ เลยยื่นมือให้เขาช่วยพยุงขึ้นไปอีกครั้งน่ะซิ ^_____^
"ตรงนี้ก็เป็นรอยด้วยหรอเนี่ย"
อ้าว เฮ้ยๆๆ นี่เขาไม่เห็นฉันแม่แต่เงาเลยหรือไงฟ่ะ ฉันเริ่มมีน้ำโหแล้วนะ คนอยู่นี่น่ะ แต่ไอ้จักรยานเน่าๆนั่นน่ะจะสนใจอะไรมันนักหนาเนี่ย
"ไม่คิดจะช่วยฉันไงหรือค่ะ"
เขาหันมาแล้วก็...เฮ้ยพอฉันมองหน้าเขาดีๆๆO.0ไม่น่ะนั่นมันรพีภัทร ...ระพี หรืออีกอย่างนึงนายไอซ์ หนุ่มป๊อปแห่ง เบนคิว [เบนคิวก็เป็นโรงเรียนชื่อดัง ที่ฉันอยู่น่ะซิ] เขาอยู่หมู่บ้านฉันตอนไหนเนี่ย หรือว่าแหม > < เขาเห็นว่าฉันอยู่หมู่บ้านนี้เขาเลยย้ายบ้านตามฉันมา > < แต่ฉันว่าไม่น่าจะใช่น่ะ - -^ เพราะว่าดูหน้าตาฉันซิ เด็กเรียนขั้นโคม่าสุดๆๆ มองปุ๊บ รู้ปั๊บว่าเด็กเรียนไม่มีใครเนี่ยน่ะมายุ่งกับพวกฉันหรอกนอกจากพวกเด็กเรียนด้วยกันน่ะ
ฉันก็สงสัยอยู่อย่างนึงว่า..ทำไมฉันไม่รู้น่ะว่า เขาอยู่หมู่บ้านเดียวกับฉันไม่งั้นน่ะฉันคงแอบถ่ายรูปตานี่ไปขายให้พวก แฟนคลับคงได้ราคาน่าดู แต่ตอนนี้ฉันคงไม่มีเวลาแล้วล่ะเพราะว่าหนุ่มป๊อปแห่งเบนคิวเนี่ยน่ะถ้าไม่อยู่แก๊งเดียวกับนายนั่นจริงๆเนี่ยน่ะ ไม่สามารถมีใครรู้ที่อยู่นายนั่นได้ และถ้ารู้น่ะเขาคงไม่ปล่อยฉันไว้แน่ เพราะฉันได้รู้สมยานามเขามาว่าทั้งป๊อป ทั้งโหด
ขนาดแค่มีคนไปยุ่งกับเพื่อนสนิทของเขาเนี่ย ไอ้คนนั้นที่ไปยุ่งอ่ะอ่ะเกือบตาย และถ้าใครรู้ที่อยู่ของหนุ่มป๊อปแห่งเบนคิวอย่างฉันเนี่ยน่ะ t0T แม่จ๋า ไม่อยากที่แม้แต่จะคิดหนูจะตายมั้ยเนี่ยหนูจะไปซื้อผักให้แม่ได้อีกมั้ยค่ะ ว่าแล้วตอนนี้ฉันไม่รู้สึกเจ็บอะไรทั้งสิ้นมันหายไปหมดแล้ว ฉันรีบลุก พยายามที่จะลุกแต่ก็ลุกไม่ได้ทำให้ต้องคลานตามระเบียบ
"เดี๋ยว คิดว่าจะหนีไปได้งั้นหรอ"
เอื๊อก t0t ไม่น้าเสียงที่เย็นชาแบบนั้น เสียงเหมือนชื่อเลยแหะ
"เธอคงจำได้ซิน่ะว่าฉันเป็นใครแล้วดูท่าทางจากเธอเนี่ยน่ะ ??"
ฉันไม่กล้าแค่ที่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำไปเนี่ยน่ะ ฉันป๊อดจริงๆ T0T
"ท่าทางจะอยู่โรงเรียนฉันด้วยน่ะเนี่ยอืม.."
น่ากลัวเขาจะฆ่าฉันไหม ไม่น้า แงๆๆ
"คงเคยได้ยินสมยานามของฉันซิน่ะ"
ฉันจะทำไงได้ล่ะ ฉันก็ได้แค่พยักหน้าหงิกๆ (- -)( )(- -) น่ะซิ
"เธอทำผิดครั้งใหญ่ด้วยซิน่ะ ขนาดรู้ที่อยู่บ้านฉันเนี่ยอืม.."
เขาทำท่าคิดแบบเจ้าเล่ห์ แงๆๆมากๆ T0T
"ฉันจะฆ่าเธอดีไหมล่ะ"
โอ้ยตัวฉันสั่นไปหมดแล้วแต่ฉันก็ยังก้มหน้าต่อไป
"พรุ่งนี้มาหาฉันที่หน้าบ้าน แล้วก็….."
โอ๊ย จะฆ่าฉันตอนเช้าเลยหรอเนี่ย T0T แงๆๆ
"ถ้าไม่มาคงรู้น่ะ......ว่าจะเป็นยังไง"
เขาตะโกนพร้อมกับขี่จักรยานไปแล้ว แล้วฉันจะรู้ได้ไงเนี่ยว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหนกัน และยังบอกอีกว่าถ้าไม่ไปพรุ่งนี้ตอนเช้าล่ะก็..เอื้อก t0t ไม่อยากคิด ฉันก็ได้แต่เดินกลับบ้านไปและในหัวฉันคงยังคิดเรื่องนี้ต่อไปถ้าเสียงนางมารร้ายไม่เข้ามาในหู
"อ้าวทราย กับมาแล้วหรอจ๊ะ แล้วผักแม่ล่ะ"
" - - "
เอาแล้วไงฉันทำเรื่องอีกแล้วยังไม่ได้ซื้อผัก ฉันไม่รอแม้ที่จะพบหน้าแม่ เพราะน่าจะรู้ชะตากรรมตัวเองเลยรีบ วิ่งออกไปหน้าบ้านพร้อมกับรถจักรยานตัวปัญหาเนี่ย แล้วขี่ไปตลาดในทันที
ตอนที่ฉันขี่จักยานเนี่ยน่ะฉันก็จะเล่าประวัติฉันให้ฟังล่ะกัน ฉันชื่อว่า ทรายค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ ม 5 สายวิทย์คณิต อยู่ห้องคิงค่ะ โฮ่ๆๆ อวดๆๆหน่อยเซ่ อยู่ห้องคิงทั้งที แต่ว่าพรุ่งนี้ฉันก็จะตายแล้ว ฮือๆๆ ไม่น่าเลย อืมใช่ๆๆ ฉันลืมบอกไปว่าหน้าอย่างฉันเนี่ยนะ เห็นอย่างนี่เนี่ยน่ะ ฉันมีแฟนมาแล้วคนนึงน่ะเห็นติ๋มๆอย่างนี้ เป็นถึงหนุ่มป๊อปเหมือนกันน่ะ แต่รองจากตาไอซ์นั่นน่ะ พูดไปแล้วมันก็เจ็บใจโธ่ๆๆๆ ไปซื้อผักให้แม่ดีกว่าเรา - -^^ ยังไม่รู้ชะตากรรมในวันพรุ่งนี้เลย ฉันอยากร้องไห้จริงๆ T0T
*************************
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยน่ะค่ะ
ติชมกันได้น่ะค่ะ
เม้นจ์ให้เยอะๆเลยค่ะ
ขอบคุณค่า ฝากด้วยน่ะค่ะ
^_______^
ความคิดเห็น