หนุ่มเพอร์เฟคกับยัยจอมจุ้น

ลำดับตอนที่ #1 : Charpter 1 : BAD เดย์ออฟมี T0T ให้ตายเถอะ!! วันแรกก็ซวยแล้วไง

ลูกพ่อคนนี้จะนอนไปถึงไหนกานนนนนลูก"

--ตีห้าสี่สิบห้า--  O.O ห๋าพ่อเราหรือนี่พ่อกลับมาแล้วหรอนี่ดีใจจังเรย

คลิก(เสียงไรเนี่ย...เปิดประตูนะเปิดประตู)

"พ่อคิดถึงพ่อจังเรยคร่า" ฉันพูดพร้อมกับโผเข้ากอดพ่ออย่างเต็มแรง

"ลูกนี่เบาเบาก้อด้ายเดี๋ยวพ่อก้อตายพอดีล่ะลูกคนนี้ก้อ"

ขแหมจะไม่ให้คิดถึงพ่อได้ไงล่ะไปทำงานต่างประเทศตั้งสามเดือนฉันอ่าคิดถึงแย่เลย

"พ่อค่ะงั้นถ้าคุณพ่อกลับมาแร้วก้อไปส่งหนุที่โรงเรียนได้ซิค่ะพ่อ"

"พ่อ คือว่าพ่อแค่กลับมาเอาเอกสารอ่าจ๊ะลูกแล้ว  พ่อก้อต้องไปแล้วด้วยล่ะซิ"

"พ่ออ่าอย่างงี้พ่ออย่ากลับมาเรยดีกว่าอ่า"

ฉันทำงอนเผื่อพ่อจะอยู่ต่อคืออันที่จริงทามมาหลายครั้งแร้วแต่

"พ่อไปแร้วน่ะลูกบายจ๊ะลูกรัก"

O.๐  กำไม่ได้ผลแหะ  หือๆๆพ่อใจร้ายอ่า พ่อ งอนนิดเดียวพ่อก้อขึ้นไปอยู่บนรถแล้วอ่า  เซง  เราต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วหรือนี่

…….อยู่คนเดียว…….

……การอยู่คนเดียว……

…….คำที่เกียดที่สุด…..

*** เจ็ดโมงเช้า ***

"คุณหนูขาตื่นได้แล้วค่า"

คลิก(เสียงเดิมกับตอนแรกอ่าคร่า)

"อ้าวคร่าป้าตื่นแล้วคร่า"

ปกติป้าฉันก็จะมาปลุกฉันทุกวันแหละค่ะเพราะว่าฉันมักจะตื่นสายน่ะ

"เอ๋วันนี้คุณหนูของป้าไม่สบายหรือป่าวค่ะตื่นเช้าได้เนี่ย"

"......."รู้สึกว่าป้าท่าทางจะมีปัญหาน่ะเนี่ย

"ไปกินข้าวกันดีกว่าค่ะป้าวันนี้เรียนวันแรกด้วยอ่า "

อ่า ลืมบอกไปว่าวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของฉันค่ะ

"คืออีกประมาณ 10 นาทีอ่าจ๊ะคุณหนูเดี๋ยวป้าขึ้นมาเรียกแร้วกันนะค่ะ"

"เดี๋ยวคร่ะป้าแช่ม นั่น แน่    หนูบอกป้าแล้วไงคร่ะให้เรียกหนูว่า  ฟ้า พอน่ะคร่ะ

อย่าเรียกคุณหนูอีกน่ะค่ะคุณป้า"

"แต่ว่า..."

"น่ะค่ะป้า  ฟ้าน่ะคร่ะ"

*** ปึง(คนใช้หรือเจ้าของห้องฟ่ะเนี่ยปิดซะกลัวประตูมันไม่พังงั้นอ่ะ) ***

รูปนั่นมัน  รูปที่ฉันแอบถ่ายไว้นี่น่า

ฉันหยิบรูปผู้ชายคนนึงขึ้นมาดูแบบแอบบถ่าย (อย่าคิดมาก ไม่ด้ายแอบถ่ายแบบน้าน)

แต่ขอบอกว่าหล่อมาก ขาวสูงจมูกโด่งสวยได้รูป โอ้จะละลาย เท่ชะมัดคนอะไรก็ไม่รู้

"ถึงมันจะเป็นรูปแอบถ่ายแต่นายก็ยังน่ารักอยู่ดีล่ะ ฉันคิดถึงนายได้ทุกวันเลยนะเนี่ย  เราไม่ได้เจอกันมาตั้งสาม ปี น่ะ ตั้งแต่ฉันจบมัธยมต้นเก้อม่ายได้เจอกันอีกเลย น่าเสียดายจังน่ะที่ฉันทำด้ายแค่แอบมองนายน่ะ"

// หนูฟ้าจ๋าป้าเตรียมกับข้าวเสร็จแล้วน่ะคร้า//

"คร่ะป้าเดี๋ยวหนูลงไปคร่า"

ปัง (เสียงปิดประตูรถ จำไว้น้า)

//อ้าวนี่ยัยฟ้าทางนี้//

เพื่อนฉานตะโกนซะม่ายอายชาวบ้านฉันอายแทนเลยนะเนี่ย

"นี่แกฟ้าทามมายแกมาช้าจังว่ะมีเรื่องเล่าเต็มเลยแกจะเอาเรื่องไหนก่อนล่ะ"

"เฮ้ยๆๆๆข้าศึกบุกว่ะ  ไปก่อนน่ะเว้ย"

//เฮ้ยไอ้ฟ้าแกอย่าทามส้วมโรงเรียนแตกน่ะเว้ยแพงน่ะเว้ย//

อ้าวเพื่อนฉันพูดม่ายเป็นหรืองายตะโกนอยู่นั่นแหละนี่ยัยส้มนี่แกไม่อาย ฉันอายน่ะเว้ย

จิกจิก (เสียงวิ่งฉันเองอ่าคร่ะ)

โป๊ก!!  หล่อแห่ะ

"โอ้ยเทอนี่ยัยบ้าทำอารายของเธอฉันรีบน้า"

* ว่างเปล่า  นะบัดนี้ความหล่อได้หายไปหมดแล้ว *

"นี่นายคิดว่านายรีบคนเดียวหรือไงเล่าอีตาบ้าเนี่ย"

เอ๋แต่หน้ามันคุ้นๆๆแห่ะ  ///ปรืด/// เฮ้ยไม่ได้ไปดีกว่าอย่าเพิ่งไปยุ่งกับมัน

แล้วฉันก้อเดินไป

หมับ !!

"จะหนีไปไหนเทอ คิดว่าจะชนฉันแล้วหนีหรอไง"

อีตาบ้าเอ๊ยอย่าเพิ่งเถียงกับฉันตอนนี้ด้ายม่ะ O.๐ ม่ายไหวแล้ว

ว่าแล้วฉันก้อวิ่งสุดกำลังและสะบัดมือตานั่นออกเพื่อ...

....เฮ่อปลดทุกแล้วสบายชะมัดเรย.....

หมับ !!

"ที่แท้ก้อเข้าห้องน้ำนี่เองมาคุยกันให้จบก่อนดีกว่าน่ะเรื่องที่เทอชนฉันอ่ะ"

"จะมีอารายก้อว่ามาเลยนายนี่มัน...แหมแค่ชนแค่เนี๊ย"

***  อ๊อดดดดดดด ***

 "เห้ย สายแล้ว ส่วนเทออ่าเดี๋ยวฉันจะมาเคลียร์ที่หลัง"

แบร่พูดยังกับว่าฉันมีเรื่องกับนายมาเป็นปีงั้นอ่า

"เห้ยออดแร้วขึ้นห้องดีกว่าเรา"

เห๊กๆๆๆ  เอี๊ยด  (เสียงประตูห้องเรียนที่โรงเรียนนี้ได้ใจจิงๆๆ)

"อ้าว สายชล  มาได้พอดีเรยน่ะ  เออนี่สายชลนักเรียนใหม่งั้น.."

ตายล่ะจานอย่าบอกน่ะว่า...นายนี่มันมารชัดๆๆ  คนที่ฉันเจอเมื่อเช้า O.Oตายแร้ว

"งั้นให้ นาธาน(เด็กใหม่) นั่งกับเทอเรยแล้วกัน"

"เออ อาจานคร่ะคือโต๊ะที่หนูนั่งอ่าคร่ะเปนโต๊ะเดี่ยวน่ะคระครูคงนั่งไม่ได่หรอกคร่ะ"

หวังว่าอาจานฉันคงจะเข้าใจน่ะ  - -

"ไม่เป็นไรครับอาจานเดี๋ยวผมลากเก้าอี้กับโต๊ะไปนั่งคู่กับโต๊ะของสายชลก็ได้ครับ"

--T.T  ฮืออีอตาบ้านั่งไม่ได้ก้อนั่งไม่ได้ซินายจะยังดื้ออยู่อีกทามมายน่ะ —

**งั้นมาเริ่มเรียนเรยน่ะจ๊ะ**

ให้ตายซิอีตาบ้านั่นเดินมาแล้วทะเลิกคิ้วใส่ฉันอีกน่ะดูๆๆ  U.U

"หวัดดียัยฟ้าผ่าฉันชื่อนัทน่ะ"

เอ๋ชื่อคุ้นคุ้นน่ะ แต่ก้ออารายน้า เฮ้ยกล้าดียังไงมาเรียนฉัว่าฟ้าผ่าย่ะ

"อีตาบ้าฉันฟ้าว่าฟ้าเฉยๆๆ ว่าแต่นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไงอะ"

"ก้อเอ่อ...แหมเห้อตอนนั้นตอนที่เธอลงจากรถฉันเห็นเพื่อนเธอเรียกชื่อเธอซะดัง"

เออใช่จริงซิยัยส้มเรียกฉันซะดัง  กรำของฉัน

** ชั่วโมงเรียนอันแสนน่าเบื่อหมดไป  **

"ยัยฟ้าไปกินขาวกัน"

"ไปซิย่ะ"

ไอ้บ้านั่นไปไหนแล้วนี่มะกี้ยัง อ้าวสงสัยจะมีเพื่อนใหม่แล้วล่ะมั้ง [ฉันจะสนทำไมกัน]

"นี่แกคนที่นั่งข้างๆๆแกอ่าหล่อเนอะน่าดู"

"เราว่าแกคงตาถั่วแล้วล่ะยัยส้มถึงหล่อแต่..."

"แต่อารายหรอครับ ฟ้าผ่า"

"อีตาบ้าฟ้าผ่าบ้าน....แกซิ"

"เห้ยแกใจเย็นดิเพื่อนหล่อจะตายคุยกับเขาดีๆๆหน่อยก้อได้น่ะ"

ไอ้ส้ม แฮ่ - -

"เออมีอารายหรอคร่ะ"

หือยัยส้ม ดัดเสียงซะน่ารักเลยน่ะจ๊ะ

"ไอ้ส้มแกจะไปคุยกับมันดีทามมายฟ่ะ"

"คือว่าจานบอกว่าให้มาเอาบัตรอาหารที่หัวหน้าน่ะ"

เออใช่ฉันลืมไปสนิทเลยว่านายนี่มันมาใหม่นี่

"งั้นนายเดี๋ยวเอาของฉันไปก่อนละกัน"

ดีน่ะเนี่ยที่ฉันมี สองใบ

"ขอบใจน่ะเออเธอ  ยัยฟ้าผ่า"

"ย้ากกกกกกกกอีตาบ้าเอาบัตรอาหารฉันคืนมาเดี๋ยวนี้เลย"

เสียดายเว้ยอีตาบ้า T.T

"ไปเหอะไปกินข้าวกันยัยฟ้าฉันหิวแล้ว"

***ออด***

"ยัยฟ้ากลับบ้านกันเถอะ"

"จร้า"

หมับ  (เสียงนี้อีกแล้ว)

"นี่ยัยฟ้าผ่าเธอยังไปไหนไม่ได้น่ะ"

คงไม่ต้องเดาเลยน่ะคะว่าเป็นเสียงใคร อีตาโดนัทบูด

"อารายของนายอีกเล่าอีตาโดนัทบูด"

"ห๋า เมื่อกี้เทอเรียกฉันว่าอะไรน่ะ"

"ก้อโดนัทบูดไงเล่า"

"จะว่าไงก้อว่าฉันไปเถอะน่ะ" O_0ห๋าอีตานี่ใจดีขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"แต่ว่าวันนี้เธอต้องกลับกับฉัน" จะบ้าหรอไงใครจะไปกลับกับนายอีตาบ้าเอ๊ย

"จะบ้าหรอใครจะกลับกับนาย"  ฉันก้อรีบวิ่งสุดแรงเกิดแต่...

หมับ!!

"นี่ถ้าเธอจะวิ่งหนีฉันยังเร็วไปน่ะ  แต่ยังไงเทอก้อต้องกลับพ่อเธอฝากเทอไว้กับฉัน  แล้วเข้าใจไว้ด้วย"

"T0T"พ่อนะพ่อทำกับฉันได้อ่า

โอ้ย ทำไมมันเงียบอย่างนี้แม้แต่ในรถก็ยังไม่เปิดเพลงฟังให้ตายเถอะ ชีวิตฉันพี่น้ำก็อยู่ไหนของโลกก็ไม่รู้ให้ตายเถอะ

"แล้วนายรู้จักพ่อฉันได้ยังไงล่ะ"

มันน่าจะเป็นคำถามที่ดีที่สุกในตอนนี้น่ะ

"นิเธอ เดี๋ยวไปกินข้าวก่อนน่ะแล้วเดี๋ยวค่อยกลับบ้าน"

อีตานัทบูดเอ๋ยนายไม่เคยสนใจคำพูดของชั้นเรยน่ะ

"แล้วนายรู้จักบ้านฉันได้ยังไงเล่า"

"...."

"ตาบ้า"

"ไปกินข้าวกับฉันก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยบอก"

"กินแล้วย่ะ"  ที่จืงอ่ะชั้นหิวจะแย่อยู่แล้วโอ๊ย

"กินแล้วก้อกินอีก"นายจะไม่ยอมแพ้เลยใช่มั้ย

-----ยัยฟ้าทามอารายอยู่ล่ะรับวะทีซิโว้ย----(เสียงโทสับน่ะ)

"ฮัลโหล"

[นิฟ้าแกอยุ่หนายเนี่ย] เออชั้นลืมไปเรยว่านัดยัยส้มเอาไว้

"เออคือว่าชั้นอยู่บ้านน่ะทามมายหรอ"

แหมเรานี่เก่งจิงหลอกได้เนียนเพราะว่าถ้าฉันบอกว่าฉันอยุ่กับตานัทเนี่ยโดนยัยส้มด่าแน่ๆเลย

[แกลืมชั้นไปแล้วชั่ยมั้ยเนี่ย]

"ชั้นไม่ได้ลื...."

ปั๊บ 

"อีตาบ้านายปิดโทสับชั้นทามมายย่ะ"

"ก้อเทออ่ะคุยนานจิงเลย"

"แล้วเกี่ยวไรกับนายด้วยเล่าอีตาบ้า"

"งั้นฉันว่ากินข้าวที่บ้านก็แล้วกันน่ะ"

ตามใจนายซิย่ะ โธ่โว้ยยังดีซะอีก

+++++++

ฉันเบื่อมากเลยนั่งรถมากับตานี่ ถ้านั่งรถกลับบ้านธรรมดามันก็ไม่นานหรอกน่ะแค่อยู๋ที่คนที่นั่งข้างๆน่ะซิ  ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามันยาวนานมากๆ และแอร์ก็เย็นมากด้วยฉันเลย....

"ไปถึงบ้านเธอแล้ว"

ฉันรู้สึกตัวอีกทีตานี่ก็มาปลุกฉันแล้ว  ทำไงได้ก็ฉันหลับง่ายนี่หน่า  ว่าแล้วฉันก็เดินไปกอดป้าแช่มที่ยืนรอรับฉันที่หน้าประตู

"อ้าวคุณหนูคุณนัทกลับมาแล้วหรอค่ะ"

"ค่ะป้าหิวจังเลยแต่ป้ารุจักนายนี่ได้ยังไงคร่ะ"

"อ้าวก้อนี่แฟนคุณฟ้าป้าจะไม่รู้จักได้ไงคร่ะ"

"ห๋าป้าค่ะคือม่ายช่ายน่ะคร่ะ"

ว้าย อีตานี่เล่นแรงมากเลยน่ะย่ะ

"ป้าครับฟ้าคงเขินนะครับงั้นไปกินข้าวกันดีกว่านะฟ้า"

ยังมีหน้ามาพูดอีกT0Tว่าแล้วอีตานั่นก้อลากชั้นไปที่ห้องรับประทานอาหาร

**************************

เพิ่งเขียนเป็นครั้งแรกค่ะมีอะไรก็ติชมด้วยน่ะค่ะ ฝากด้วยน่ะค่ะ