ความรัก....ในสนามแบตมินตัน

ลำดับตอนที่ #1 : สเตเดียม

>>>สเตเดียม

สวัสดีคะพี่นพ สวัสดีคะพี่ฝ้ายพี่ออย สวัสดีคะพี่บุ้ง โอยเยอะจังเอาเปนว่าหนูสวัสดีพี่พี่ทุกคนเลยละกันนะคะ

พี่นพ "ห้าห้าห้า แหมมนึกว่าจะเก่งจริงพูดสวัสดีได้ครบสุดท้ายก้อได้แค่เนี่ย ห้าห้าห้า"

พี่ออย"แกก้อแปลกนะยัยนิด มาใหม่ใหม่ไม่เหนแกจะดูพูดมากอย่างงี้เล้ยย"

พี่บุ้ง  "ใช่ใช่ใหม่ใหม่นะเงียบจะตายกว่าจะพูดเล่นกันก็นึกชั้นจะต้องเรียนจบก่อนถึงจะได้คุยกับแก"
พี่นพ " อะนั่นแหน่ความจริงเริ่มเปิดเผยแล้วโว้ยยยยย ห้าห้าห้า"

พี่บุ้ง  "เฮ้ย ไม่ใช่อย่างงั้นโว้ยยก็ยัยเนี่ยเป็นเพื่อนน้องรหัสชั้นแล้วเวลาเห็นมันไม่พูดชั้นก้อไม่กล้าถามถึงน้องชั้นว่ามันเป็นยังไงบ้างก็เท่านั้นเอง"

พี่ฝ้าย"ก็แกเล่นเจอยัยนิดบ่อยกว่าน้องตัวเอง เองนินาป่านนี้น้องแกเค้าจำไม่ได้แล้วว่าพี่รหัสชื่ออะไร"

ทุกคน  ช่ายยย ห้าห้าห้าห้าห้าห้า

พี่นพ "เออ เออ หยุดขำกันได้และไปซ้อมกันได้และไปวิ่งรอบสนามสี่รอบ เข่าสูงนะน้องน้อง"

ทุกคน "โหยยย เฮีย โหดจังเลยยยย"

ขณะที่กำลังวิ่งอยู่นั้นชั้นเหนเป้าหมายของชั้นแหละหละ นายกรณ์ เค้าเป็นใครหนะหรอก้อคนที่ชั้นแอบชอบหนะสิ แต่ว่าชั้นกะเค้าเปนเพื่อนกัน ก็สนิทกันนะเพราะว่าบ้านอยู่กรุงเทพเหมือนกัน เวลากลับบ้านเราเลยกลับด้วยกันบ่อย เวลานั่งรถก้อคุยกันไปเรื่อยก้อเลยไม่ค่อยแปลกที่บางทีเวลาที่ชั้นมีปันหาอะไรชั้นก้อจะคุยกะเค้าเสมอ เฮ้อออก้อเพราะคำปรึกษาดีดีกับรอยยิ้มน่ารักน่ารักนั้นแหละ ทำให้ชั้นแอบชอบเค้าเข้าเต็มเปาเลยหละ
แต่ก้อนะเข้าตำรา เพื่อนสนิทเป๊ะ แต่ชั้นก้อยังไม่ได้บอกเค้าออกไปหรอกนะเพราะว่าชั้นกลัว กลัวว่าจะเสียเค้าไป เฮ้อออ เอาเปนว่าตอนนี้ชั้นขอวิ่งเข้าไปทักทายเค้าก่อนละกันนะ

ป้าบบบบบ ชั้นตีเข้าที่หลังของนายกรณ์แบบหมั่นไส้เต็มเหนี่ยว
นิดหน่อย" ว่าไงไอ้อ่อน ห้าห้าห้าห้าบวก"

กรณ์      "โหยย ยัยบ้าตีเข้ามาได้  เจ็บนะโว้ยย"

นิดหน่อย"น่าสงสารจังเลย ห้าห้าห้าห้าบวก"

พี่นพ     "นี่นี่นี่ อย่าคุยกัน เด๋วให้วิ่งเพิ่มนะ"   (สถานะ:เงียบบบบบบกันทุกคน)