คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Get away !!!
ประสบการณ์ล้วนๆ -.,-
Kacha’s part
“สวัสดีครับ นี่คือทรูโมเม้นต์ รายการที่ตามติดชีวิตพวกเราไปทุกที่ ทุกโมเม้นต์” ผมเก๊กเสียงหล่อพูดกับกล้องสีดำๆตัวใหญ่ๆ จบด้วยยิ้มเท่ให้กล้องอีกทีหนึ่ง กำลังจะหาเรื่องพูดต่อ แพรวาก็มาเดินลากพี่ตากล้องไปอีกทางแล้วเริ่มบทดราม่ากับเต๋า
พี่เต๋า ทำแบบนี้ได้ยังไง...
“พี่เต๋า พี่ทำแบบนี้กับแพรได้ยังไง” นั่นไงคู๊ณณณณณ ผมว่าแล้ว แค่ผมมองหน้าแพรวา ฉากจบมันก็ลอยผ่างออกมาแล้วล่ะ
“แพรวา พี่ว่าเราจบกันด้วยดีเถอะ” เต๋ามันทำเสียงหล่อครับ หมั่นไส้จริงจริ๊งงงงงงง ผมว่าให้มันไปแสดงละครเถอะไป ไม่ต้องร้องพงร้องเพลงแล้ว
แต่ ฮ่ะ...เฮ้ย !!!!!!!
“พี่เต๋า”
“แพร”
ไอ้เชี่ยต๋าววววววววววววววววววววววววว ว ว !!!!!!! ผมกรีดร้องแบบไม่มีเสียง และทึ้งหัวตัวเองหลบมุมอยู่หลังพี่ตากล้อง ไอ้เต๋ามันเนียน มันกอดแพรวา นี่ผมนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะเฮ้ยยยยยยยยยยย ย ยย
เต๋ามันกอดแพรวาแล้วทำหน้าเคลิ้มก่อนที่มันจะหันมาสบตากับผมพอดี
ชวิ้ง !!!
‘ไอ้เอ๋อ มึงปล่อยมือเดี๋ยวนี้’ ผมขยับปากช้าๆให้มันเข้าใจ มือปลาหมึกของมันรีบผละออกจากแพรวาทันที แล้วทำท่าจะเดินมาหาผม แน่น๊อนนนนน เรื่องนี้ผมเป็นตัวเอก ผมไม่อยู่รอมันร๊อกกกกก
“ชาจ๋า”
“มึงไม่ต้องมาเรียกกู” ผมสะบัดแขนจากการเกาะกุมของมัน มันไม่ยอมครับ มันวิ่งมากอดผมแล้วเอาหัวถูที่ต้นคอผม
ถึงจะโกรธอยู่แต่กูก็เสียวนะเว่ยเฮ้ย !!
“ชาจ๋า เต๋าไม่ได้ตั้งใจน้า มันเป็นแค่การแสดง” ผมทนไม่ไหวกับคำพูดของมันเลยตอกกลับไปอย่างหัวเสีย
“อะไรๆมึงก็แสดงๆตลอด เออ ใช่สิ๊ กูไม่มีแบบนั้นนี่” ผมหยุดหันไปมองมัน ไอ้เต๋าเลิกเอาหัวถูคอผมแล้วพยายามจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง แต่ผมไม่รอให้โอกาสมัน “มึงเห็นกูเป็นอะไรล่ะ กูไม่มีความรู้สึกใช่มั๊ย กูหึง กูหวงไม่ได้เลยใช่มั๊ย ไอ้เชี่ย...มึงปล่อยกู”
มือเต๋ายังคงกอดตัวผมไว้แน่น ผมย้ำประโยคสุดท้ายอีกครั้งด้วยเสียงเข้มและจริงจัง จนสุดท้ายมันก็ยอมปล่อย ผมหันไปมองมันอีกครั้ง ไอ้ขาวมันยืนหน้าเหี่ยว คอตก แขนตก ตามันเหลือบขึ้นอย่างเว้าวอน
ผมไม่สน ผมโกรธจริงๆ มันจะงอนผม จะอะไรผม ผมก็ไม่สนมันอีกแล้ว
ผมสะบัดหน้าใส่มันทีหนึ่งแล้วเดินหนีไป ผมก้าวฉับๆด้วยอารมณ์โกรธไปนั่งอยู่ข้างยายแหลมและจอยลั่น ที่กำลังโซ้ยส้มตำหรือสลัดมะละกออย่างเมามันส์ แน่นอน ในวงนี้รวมพี่ไทด์ที่มีจานเป็นของตัวเอง พี่ต้นที่นั่งอยู่ไมใกล้ไม่ไกล มีแอ้นกับมะม่วงดองที่นั่งแบ่งกินกับหลินอยู่ และผมที่ถูกชักชวนให้ลองทุกสิ่งทุกอย่างตรงกลางวงอย่างปฏิเสธไม่ได้
เพราะด้วยอารมณ์โกรธหรืออะไรก็ตามแต่ที่ทำให้ผมกินมันทุกอย่าง สลัดมะละกอเอย มะม่วงดองเอย ยำหน่อไม้เอย ฯลฯ ผมรู้สึกอิ่มและผ่อนคลาย ลืมความโกรธไอ้เต๋าเมื่อกี้หมดสิ้น มีแต่ความสุขกับการกินของตรงหน้า
Tao’s part
ผมอยากร้องไห้แล้วนะเนี่ย ผมอยากจะบอกคชาว่าผมไม่ได้ตั้งใจ โอเคๆ...แม้ว่าบางครั้งผมจะเผลอคิดอะไรๆไปบ้าง แต่ผมก็ไม่เคยคิดนอกใจคชาเลยนะครับ ก็ผมมีเค้าคนเดียวแล้วจะให้ผมหนีไปรักใครได้ล่ะ จริงมั๊ย...แต่ตอนนี้ คชาคงไม่อยากฟังผมแล้ว
“พี่เต๋าแม่งพูดอะไรกับกำแพงน่ะ”
“ห่ะๆ” ผมหันไปทางต้นเสียงอย่างตกใจ เจมส์ยืนถือหนังสือการ์ตูนชินจังอยู่ในมือเลิกคิ้ว ผมส่ายหน้าปฏิเสธ เจ้าเด็กยักษ์จึงเดินผ่านไป
เห้อออออ ไม่สบายใจเลยจริงๆ แต่ผมก็อดน้อยใจไม่ได้นะ เขาโกรธผม เขาดุด่าว่าผม แต่หลังจากนั้นเขาก็ไปนั่งร่วมวงกับเพื่อน หัวเราะต่อกระซิกกันดูมีความสุข ใช่สิ...อยู่กับผมมันคงอึดอัดใช่มั๊ยล่ะ คชาคงเกลียดผมเข้าแล้วจริงๆ
“เต๋า มานั่งคนเดียวทำไมวะ ไมไม่ไปนั่งกับเพื่อน” ผมเงยหน้าและเห็นพี่ต้นเดินมานั่งข้างผม ผมรู้สึกขอบคุณที่พี่ต้นยังดูเป็นห่วงเป็นใยผม ไม่เหมือนคนใจร้ายคนนั้น
“พี่ ผมควรทำไงดี คชามันโกรธผม” ผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่ต้นฟังเผื่อพี่เขาจะช่วยผมหาทางออกได้
“ฟังที่แกเล่าแล้ว แกก็ผิดจริงๆน่ะแหล่ะ” ผมจะร้องไห้จริงๆนะ T^T
“แต่แกก็รู้นิสัยคชามัน มันโกรธง่ายหายเร็วจะตาย อ้อนมันนิด ง้อมันหน่อยเดี๋ยวมันก็หายโกรธแล้ว เชื่อดิ แต่แกก็อย่าไปทำให้มันโกรธมันเคืองอีกล่ะ”
“จริงนะพี่” ผมอยากจะหอมแก้มพี่ต้นสักสองสามทีถ้าไม่มีคนเดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้น พี่ต้นทำให้ผมมั่นใจขึ้น ผมได้รับกำลังใจจากพี่ต้นด้วยการตบบ่าสองสามทีก่อนจะเดินออกมา แน่นอน...ผมจะไปง้อคชา
นั่นไง เดินมานั่นแล้ว
ตรงทางเดินที่ไม่มีคนเดินผ่านมีเพียงผมที่กำลังเดินเข้าไปหาคชา คิ้วเรียวขมวดนิดหน่อยเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นผม ยังโกรธผมอยู่แน่เลย
“คชา คือว่า” ผมเดินไปหยุดอยู่หน้าคนตัวเล็กของผม คชาช้อนหน้าขึ้นมามองอย่างหัวเสีย เสียงที่เคยใสๆแหบพร่า
“หลบไป”
“คชา...คชาฟังเต๋าก่อน” คชาใช้มือน้อยๆดันอกผมแล้วเดินผ่านผมไป ผมรั้งแขนเล็กไว้และสัมผัสได้ถึงแรงสั่นน้อยๆ คชาคงโกรธผมมากและอาจจะหันมาด่าผมอีก แต่ผมจะไม่ยอมแพ้ ผมจะง้อเข้าให้ได้ ผมจะต้องทำให้คชาเลิกโกรธผมให้ได้
“ปล่อย” เขาพูดโดยไม่หันมามองหน้าผม อย่าทำอย่างสิคนดี เต๋าต๋าวมาง้อแล้วนะ TOT
“กู-บอก-ให้-ปล่อย” เสียงคชาแหบและแผ่วมากขึ้น ผมเดาว่าเขาคงพยายามระงับอารมณ์โกรธไว้อยู่ เพราะในที่นี้ไม่ได้มีแต่เราเอเอฟแต่ยังมีทีมงานอีกหลายชีวิตที่เราต้องรักษาภาพพจน์ที่ดีต่อหน้าพวกเขา
“คชา เต๋าแค่อยากขอโทษ เต๋ารู้ว่าคชาโกรธ แต่เต๋าอยากให้คชาให้อภัย” ผมดึงแขนคชามาข้างหลังแล้วรีบวิ่งไปดักทางเขาข้างหน้า ผมจับไหล่ทั้งสองข้างของเขาแล้วรู้ว่ามันสั่นมาก คชาใช้มือข้างหนึ่งยันผนังไว้ ส่วนอีกข้างก็กำไว้ที่อกผม
“มึง...เต๋า อย่า-ยุ่ง-กับ-กู หลบ-ไป” ผมสัมผัสได้ว่าเสียงนั้นสั่นมากแค่ไหน คชาไม่เคยโกรธผมขนาดนี้ ผมจะทำยังไงดี หรือว่าเขาจะไม่มีวันให้อภัยผมจริงๆ คชาใช้มือน้อยๆผลักผมอีกครั้งแล้วเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว
Kacha’s part
ผมพาร่างบอบบางของผมเดินมาเรื่อยจนถึงหน้าประตูๆหนึ่ง มือที่กำแน่นกำลังจะง้างมือทุบหากแต่ถูกมือใหญ่ของไอ้เต๋าคว้าไว้ก่อน ไอ้เชี่ยนี่ มึงจะจองเวรจองกรรมกะกูไปไหน
ผมหันไปมองหน้ามัน ไอ้เต๋ามันดึงมือผมไปหามัน ด้วยระยะที่ค่อนข้างห่างทำให้ผมต้องก้าวยาวๆตามแรงดึงของมัน มันทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“คชา เต๋าว่าเราต้องคุยกันให้รู้เรื่องแล้วล่ะ คชาฟังเต๋านะ...เต๋า....” ผมไม่ปล่อยให้มันพูดจบ ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังทนไม่ไหวแล้ว ผมใช้แรงที่มีเหลืออยู่น้อยนิดบิดมือตัวเองออกจากมือเต๋าแล้วเอาไปยันกำแพงไว้
ขนผมลุกชันและตัวผมเกร็งสะท้าน
“บอกว่าอย่ายุ่งไง” ผมกัดฟันพูดออกไป เรื่องนี้ไว้ก่อนได้มั๊ยมึง คือกูมีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องจัดการ
ผมรู้สึกว่าขาผมเริ่มสั่นมากขึ้นและบิดเข้าหากัน รวมทั้งรู้สึกเสียวท้องน้อยวาบๆ
“คชาอย่าโกรธเต๋าได้มั๊ย เต๋าขอโทษ” คือกูจะโกรธมึงจริงๆถ้ามึงยังดึงแขนกูไว้แบบนี้
“กูบอกว่าอย่ายุ่ง จะไปไหนก็ไป” ผมพูดช้าๆ แทบจะหมดเรี่ยวแรง ไอ้เต๋ามันทำหน้าเหมือนหมาหงอยเหมือนตอนที่ถูกผมด่าไปเมื่อไม่ถึงชั่วโมงก่อน
“คชา...” ผมสบตามันอย่างอ่อนใจ คือมึงคงไม่ไปไหนแน่ๆใช่มั๊ย งั้นกูคงต้องบอกความจริงมึงแล้วล่ะนะ ผมเอื้อมมือไปดึงหัวมันมาใกล้ๆ แล้วกระซิบข้างหูเบาๆ ไอ้เต๋ามันเอียงคอจักจี้เล็กน้อยแต่ก็ตั้งใจฟัง จนผมพูดจบมันก็ผละออกมาหน้าตื่น
“เข้าใจกูแล้ว ก็อย่ายุ่งกะกู” ผมเอ่ยทีละคำช้าๆ แล้วไม่สนใจมันอีกต่อไป หันไปทางประตูสีเทาเข้มตรงหน้า แล้วทุบเบาๆ
“ใครอยู่ในนั้น” เสียงผมสั่นและแหบพร่า แต่ผมไม่ใส่ใจ ผมสนใจแต่ไอ้คนในห้องนี่มากกว่า
“เจมส์เองครับ”
“ไอ้เจมส์...เปิดประตูได้มั๊ย” ผมกำลังจะตะโกนขอให้มันเปิดประตูออกมา แต่จู่ๆด้านหลังผมก็เป็นพี่ๆทีมงานที่เดินมานั่งล้อมวงกินข้าวทำให้ผมต้องบีบเสียงให้เบาลงแล้วพูดออกไป
“ใครอ่ะ” มึงอย่าเพิ่งถามได้มั๊ยเนี่ย กูบอกให้เปิดก็เปิดสิวะ
“พี่เอง คชา ....เจมส์ เปิดประตูให้พี่หน่อยนะ” ผมพยายามพูดให้สุภาพรักษาภาพพจน์ต่อหน้าพี่ๆทีมงานที่บางคนก็เริ่มหันมามองผม
“เดี๋ยวดิพี่ ผมใช้อยู่นะ” ของสาธารณะ มึงแบ่งปันกันบ้างสิ กูจะไม่ไหวแล้วนะ กูว้อนนนนนนนนนน
“เจมส์ พี่ขอร้อง ....มึงเปิดประตูเดี๋ยว กูจะ...” ผมทุบประตูแล้วกัดฟันพูดด้วยแรงเฮือกสุดท้าย แต่ไม่ทันพูดจบไอ้เต๋าที่ผมละทิ้งความสำคัญของมันไปเมื่อครู่ก็ตะโกนลั่นจนได้ยินถึงเชียงใหม่
“เจมส์ ตอนนี้คชาปวดขี้มาก ยืนจะเป็นเป็ดเหี่ยวอยู่แล้ว ถ้าแกไม่เปิดประตูห้องน้ำมาเดี๋ยวนี้ คชาจะขี้แตก เร็วๆ” ไม่พูดเปล่า มือมันยังช่วยทุบประตูปังๆ ซ้ำยังหันมายิ้มเอ๋อใส่ผม
ไอเชี่ยยยยย...เต๋า กู-ขอบ-คุณ ...มึงเป็นคนน้ำใจงามอะไรเช่นนี้ TT^TT หมดกัน ภาพพจน์กูที่สั่งสมมานาน
ผมทรุดตัวลงหน้าประตู มือหนึ่งกุมท้องไว้แน่น อีกมือยันประตูไว้เหมือนหาที่ยึดเหนี่ยว แอบเห็นพี่ๆทีมงานหัวเราะคิกคักแล้วนึกอยากเอาหัวกระแทกประตูให้ตาย
แต่ก่อนตาย ผมขอขี้ก่อนล่ะกัน แม่งไม่น่ากินกับพวกนั้นเลย ให้ตาย
เพียงไม่นานเจมส์เปิดประตูออกมา ในมือถือชินจังอยู่เล่มนึง หึ...ที่มึงไม่เสร็จเพราะมึงเอาแต่อ่านใช่มั๊ย ไอ้เด็กยักษ์ ผมไม่รอให้มันเดินออกมา ผมรีบคลานเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูไล่หลังเจมส์ทันที
กูไม่แคร์อะไรแล้วครับจุดนี้ ข้าศึกมันประชิดติดกำแพงจริงๆ ผมรู้สึกเหมือนสวรรค์อยู่เบื้องหน้าผมแล้วและ...................................................................... ^O^ ยิปปี้ ~ ~ ~
หลังจากที่ผมเสร็จกิจทั้งปวง ความรู้สึกโล่งอกโล่งใจโล่ง...ก็พองแน่น ผมยิ้มให้กับตัวเองในกระจก กำลังลุกใส่กางเกงถ้าไม่มีเสียงเจมส์ดังแทรกเข้ามา
“เออ...พี่คชา ผมลืมบอก............. น้ำมันไม่ไหลนะพี่”
(.???.) (- -) (_ _) (- -) (_ _) ………. (o.,o;;) (o.O!!!)
เวรแล้วไง เชี่ยเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ย ย ย ย
จบ(เนอะๆๆ)
-------------------------------------------
Let ME Say,,
ตอนนี้มาแบบป่วงๆปนชวนอ้วกนิดนึง =.,= จากประสบการณ์จริงที่บอกไปในตอนต้น ขอไว้อาลัยแด่บุคคลผู้นั้นอีกที...อาเมน ~
ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าจะให้เป็นบทของใครดี ดูจากบุคลิก พี่คชาน่าแกล้งมากกว่า o.O ๕๕๕ มันจึงออกมาเป็นแบบนี้นั่นเอง,, ยังไงก็แล้วแต่ ฝากติชมกันด้วยนะคะ อุอิงุงิครุคริจิ๊บิจิ๊บิ (อิบร้า >O<)
ความคิดเห็น