คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ย่างก้าว,,
.
Intro
วันนั้น...ฝนตกหนักหรือเปล่านะ เอ...แต่มันก็ค่อนข้างหนาว หรือว่ามันเป็นวันที่แดดจ้ากันแน่ ผมชักจำมันไม่ได้แล้วสิ
เสียงจากผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ในย่านจัตุรัสกลางเมืองยามเย็น คงไม่อาจแทรกเข้ามาภายในโสตประสาทของกลุ่มคนที่ซ่อนตัวอยู่ตามมุมตึกหรือกระทั่งบนอาคารต่างๆได้ บัดนี้ที่สติจดจ่ออยู่กับความเป็นไปในใจกลางจัตุรัส
‘เป้าหมายกำลังเดินเข้ามา’
เสียงหนึ่งซึ่งถูกส่งผ่านหูฟังได้ยินชัดเจน พร้อมกับที่ทุกสายตาต่างจ้องตรงไปยังร่างในชุดเสื้อโค้ทที่กำลังเดินปะปนไปกับฝูงชน
‘เตรียมปฏิบัติการตามแผน’
สิ้นสุดคำสั่ง ต่างคนต่างเคลื่อนตัวไปตามจุดที่กำหนดไว้เพื่อความสะดวกและรัดกุมในการล่อดักจับกลุ่มนักค้ายาเสพติดรายใหญ่ ใช่แล้ว...พวกเขาเป็นตำรวจแผนกคดียาเสพติดที่รับผิดชอบปฏิบัติการครั้งนี้ โดยกลุ่มผู้ต้องหาเรียกได้ว่าเป็นตัวพ่อเลยก็ว่าได้
‘หมวดต้น เป้าหมายเดินมาทางข้างหลังคุณ เสื้อโค้ทสีเทา’
เสียงทุ้มต่ำของผู้ที่เรียกได้ว่าเป็นหัวหน้าปฏิบัติการครั้งนี้พูดขึ้น ส่งสัญญาณไปยังชายหนุ่มลูกน้องที่ยืนอยู่กลางจัตุรัสให้เตรียมพร้อมและไม่นานเป้าหมายก็เดินเข้ามา
‘ทุกหน่วยเตรียมพร้อม’
เสียงทุ้มนั้นดังขึ้นอีกเมื่อเป้าหมายของเขารับถุงกระดาษจากมือลูกน้องเขาไป พร้อมกับส่งกระเป๋าใบย่อมกลับคืน แน่นอนว่าในกระเป๋าเป้นั่นต้องเป็นยาเสพติดที่พวกเขาตั้งใจล่อซื้อจากผู้ชายคนนี้ ทุกอย่างกำลังไปได้สวย แผนกคดียาเสพติดกำลังจะสามารถปิดคดีได้ตามจุดมุ่งหมาย แต่ทว่า...
“หน้าแก ดูไม่เหมือนคนเล่นยาเลยนะ”
เสียงแหบพร่าจากชายในชุดโค้ทดังขึ้นพร้อมกับมือที่ดึงออกมาจากในเสื้อโค้ท
ปัง !
เสียงดังขึ้นกลางจัตุรัสพร้อมกับควันจางๆจากปากกระบอกปืนของชายชุดโค้ท และนายตำรวจที่เป็นคนล่อซื้อยาเสพติดล้มลงไปพร้อมกระเป๋ายาเสพติด เสียงกรีดร้องจากผู้คนมากมายและเกิดความแตกตื่นอลหม่านอย่างไม่อาจควบคุมได้
ปัง ปัง ปัง !
เสียงปืนที่ดังตามมาอีกระลอกใหญ่ดังรัวไปทั่วย่าน
‘พวกมันรู้ตัวแล้ว แผนสอง!’
สิ้นเสียงคำสั่ง กระสุนปืนก็พวยพุ่งจากทุกสารทิศไปยังเป้าหมายที่ค่อยๆปรากฏตัวตามระเบียงอาคารรอบจัตุรัส หน่วยปฏิบัติการพยายามที่จะยุติสถานการณ์ให้ได้หากแต่ฝั่งผู้ร้ายกลับไม่ยอมโอนอ่อน ระดมยิงใส่พวกเขาซึ่งส่วนใหญ่อยู่เป็นเป้าที่พื้นดินข้างล่างอย่างไม่อาจสู้ได้
ปัง!
“หมวดแพรว!!!”
ชายหนุ่มละจากการปะทะกับผู้ร้ายบนอาคารวิ่งเข้าไปรับร่างที่ค่อยทรุดลง เลือดไหลอาบมือของเขาที่พยายามกุมปิดบาดแผลให้ พยายามเรียกให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมาหากแต่ก็ไร้ซึ่งการตอบรับ
“หมวดเจมส์!!!”
มองไปอีกฟาก เพื่อนร่วมงานที่เคยเคียงบ่าเคียงไหล่กันตั้งแต่เริ่มทำงานก็ล้มทรุดลงไป รอยกระสุนที่ฝังกลางหน้าผากเด่นชัดในสายตาของเขา ชายหนุ่มมองไปรอบๆ เสียงปืนที่ยังคงดังก้อง ผู้คนที่วิ่งหนีตายกันอลหม่าน และภาพของลูกน้องของเขา เพื่อนของเขาแต่ละคนที่ค่อยๆล้มลงไปกับพื้น เห็นหมวดต้นเพื่อนรักที่นอนจมกองเลือดโดยมือยังจับสายกระเป๋าไว้แน่น พลันน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลอาบใบหน้า
เสียงปืนสงบลงแล้ว ย่านจัตุรัสกลางเมืองที่เคยพลุกพล่านด้วยผู้คนเหลือแต่เพียงร่างไร้วิญญาณของนายตำรวจมากมายผู้ซึ่งปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มที่ และชายหนุ่มผู้มีชีวิตรอดเพียงคนเดียวที่กอดศพเพื่อนร่วมงานคร่ำครวญอย่างน่าเวทนา
สำนักงานตำรวจแห่งชาติ
ภายในห้องของนายใหญ่แห่งกรมตำรวจ ชายวัยกลางคนร่างท้วมกำลังเคาะปากกากับโต๊ะพร้อมกับกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งวางอยู่ตรงหน้า
“นี่อะไร หมวด”
“ใบลาออกของเจ้าหน้าที่เศรษฐพงศ์ค่ะ ท่านผู้บังคับบัญชา”
คิ้วเข้มขมวดหากัน เมื่อได้ฟังคำตอบ ปากกาถูกวางลงเงียบๆ พร้อมกับบรรยากาศที่ค่อนข้างตึงเครียด
“อย่าบอกผมว่าเพราะเหตุการณ์นั้น ที่ทำให้เขาตัดสินใจลาออก นี่คุณไม่ได้บอกเขาหรือว่ามันไม่ใช่ความผิดของเขา เจ้าพวกนั้นมันมีสายสืบอยู่ทั่วไปหมดมันถึงได้รู้แผนการล่อซื้อยาเสพติดของเรา” เสียงเข้มเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ หากเลขาฯส่วนตัวของเขาก็พยายามอธิบาย
“ดิฉันบอกเขาแบบที่ท่านบอกแล้วค่ะ แต่เขายังคงโทษว่าเป็นความผิดของเขาที่พาลูกน้องไป...เอ่อ...ตาย ดิฉันพยายามโน้มน้าวแต่เขาก็ยังยืนยันที่จะลาออก เพื่อรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นค่ะ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น...” ส่ายหัวช้าๆอย่างช่วยไมได้ “แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”
“ตั้งแต่วันนั้น เขาก็ขังตัวอยู่ในห้องของเขา ไม่ยอมออกไปไหนเลยค่ะ”
“เวลาจะช่วยเยียวยา...”
เอ่ยสั้นๆ ก่อนจะค่อยๆลงชื่อตอบรับในใบลาออกตรงหน้า ถึงแม้จะเสียดายในความสามารถของผู้กองหนุ่มคนนี้ หากแต่เป็นความต้องการของอีกฝ่าย เขาก็คงต้องยอมรับการตัดสินใจนั้น
__________________________________________
Talkin'
ประเดิมอินโทรด้วยฉากแบบนี้ ,,อืม โนคอมเม้นจริงๆ ๕๕ จะบอกว่ามันมีที่มาที่ไปนะเออ ติดตามกันต่อไป *บังคับ*
ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ขอกำลังใจดีๆจากทุกๆคนเลย *บังคับอีกเช่นกัน* ๕๕๕ (หัวเราะกลบเกลื่อน)
ดีไม่ดี ติชมกันได้เลย จะทักทายก็ตามอัธยาศัยเลยจ้า ^^
ความคิดเห็น