คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ICECREAM :: Chapter 4
KAIHUN
“โย่ว ! “
ชายผิวสีเข้มเดินเข้ามาทักทายผมในร้าน ใช่เขาคือนายดำจงอิน
“อ้าว จงอิน หายละหรอเป็นไงบ้างครับ? “
“ ปวดหัวแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกนะ “
แล้วที่พี่ชยอลเล่าให้ฟังว่านายนี้ร้องแหกปากยังกับช้างเหยียบ นี่คือชิลๆของนายใช่ป่ะ ขี้เก๊กชะมัด
“งั้นหรอครับ “
“ เอ่อ เซฮุน โทษทีนะที่วันนั้นฉันพูดไม่ดีกับนาย.. ที่จริงฉันไม่จำเป็นต้องขอโทษนายซักหน่อยแต่โดนพี่ชยอลใช้ให้มาขอโทษนายอ่ะ ยุ่งยากชะมัด ชิ -3- “ โหยย นายนี่ ผมก็อุตส่าห์หลงดีใจที่ส่งเมสเสจมาขอโทษ ได้ ได้ กะว่าจะนอยซักหน่อยแล้วนะเห้ย
“ ชิ อุตส่าห์หลงดีใจ “
“ ดีใจที่คนหล่อๆอย่างฉันส่งเมสเสจมาอ่ะดิ แหม “ นายนี่อยู่ดีๆไม่เป็นสินะ ชอบยื่นหน้ามาใกล้แล้วยิ้มตาหยีอีก คิดว่าน่ารักหรือไงฟะ =////[ ]////=
“หลงตัวเองชะมัด “
“ เขาเรียกว่าพูดความจริงต่างหาก “
“ สองคนนี้จะยืนจีบกันอีกนานป่ะ “ ผมกำลังจะอ้าปากคุยกับจงอินต่อแต่พี่เลย์ดันมาดักไว้ ไม่ได้จีบกันซักหน่อย =[ ]=’
“ ม ไม่ใช่นะครับ แค่ยืนคุยกันเฉยๆ “
“ เออ ฮุน ฉันขอไอติมโกโก้นะ เดี๋ยวฉันไปรอตรงนู้น เร็วๆล่ะ ขอน้ำเย็นๆด้วย “ นี่นายเป็นลูกค้าหรือเป็นหัวหน้าผมห้ะ-_- ผมจัดแจงตักไอศกรีมใส่ถ้วยอย่างประณีต พร้อมกับน้ำเย็นๆหนึ่งแก้วแล้วนำไปเสิร์ฟตามที่นายดำสั่งจากนั้นก็มายืนที่เคาน์เตอร์ตามเดิม
---- แอ็ดดด ----
อุต่ะ =[ ]=! นายนี่มาอีกแล้ว เขาคือหนุ่มคนหนึ่งตัวเล็กกว่าผมเล็กน้อย มีผิวขาวออกเหลือง ชื่อของเขาคือ เฉิน ! นายคนนี้ชอบมาพูดจาแซวผมอยู่เรื่อยแถมยังมาชวนผมไปฟังธรรมด้วย ไรฟะ มันไม่ใช่แนวผมอ่ะTT พี่เฉินเดินตรงมาที่เคาน์เตอร์ที่ผมยืนอยู่แล้วถอดแว่นออกช้าๆพร้อมกับเอาข้อศอกท้าวไว้ที่เคาน์เตอร์
“ หวัดดีครับ น้องฮุน ;> “ พี่เฉินขยิบตาให้ผมขณะพูดทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย
“ ว หวัดดีครับ ^^’ “
“ จำพี่ชายสุดหล่อคนนี้ได้มั้ยเอ่ย? ;>” ใครจะไปลืมลงห้ะ -_-
“ จ จำได้สิครับ วันนี้พี่เฉินรับอะไรดีครับ “
“ พี่ขอเป็นน้องฮุนแทนได้ป่ะครับ ฮิ้วว เขินล่ะสิ คิคิ “
“ เหอๆ “
“ ไม่คิดจะรับมุขพี่หน่อยหรอ งั้นพี่ขอไอศกรีมโอริโอ้ละกัน เร็วนะ พี่คิดถึง ;> “ เอ่อ ผมเงินทุกวันที่เจอพี่เฉิน เขามักจะหยอดมุกไม่ฮาพาเครียดตลอด -_- ว่าแต่ทำไมพี่คริสยังไม่มานะ . . . อ้ะ นั่นไง พี่เลย์กำลังรับออร์เดอร์อยู่เลย งั้นผมเอาไอศกรีมไปเสิร์ฟให้พี่เฉินก่อนละกัน
“ ไอศกรีมโอริโอ้ได้แล้วครับ “
“ ขอบคุณนะครับ น้องฮุนนั่งคุยกับพี่ซักครู่ได้มั้ยครับ นี่ร้านก็ใกล้จะปิดแล้วนี่นา ;> “
“ ได้ครับ “ โถ่วว กะว่าจะไปคุยกับพี่คริสซักหน่อย -_-
“ น้องฮุนครับ วันนี้พี่มีข้อเสนอกับทริปดีๆ สนใจป้าววว “
“ ทริปอะไรหรอครับ? “
“ ฟังธรรมปฏิบัติธรรม2วัน1คืนครับผม! แหม พี่รู้ว่าน้องฮุนสนใจมากก็เลยเอาใบสมัครมาให้เซ็นถึงร้านครับเนี่ย เราไปด้วยกัน 2 ต่อสองนะครับ -////- “
เอ่อ ... เอาไงดี ไปสองต่อสองซะด้วยแฮะ
“ นะครับน้องฮุน “ พี่เฉินขยับเข้ามาใกล้ผมแล้วกุมมือผมด้วยท่าทีหนักแน่นและตาเป็นประกาย ทำให้ผมลำบากใจ โอ้ยย ใครก็ได้ช่วยที TT
“ ฉันไปด้วยได้ป่ะ? “
“ น นายเป็นใครกัน “ ผมเงยหน้ามองอัศวินที่มาช่วยผม นายจงอินนั่นเอง -_- เอาเหอะอย่างน้อยผมก็ไม่ต้องไปกับพี่เฉินสองต่อสอง
“ เพื่อนผมเองครับ ให้เขาไปด้วยนะครับพี่เฉิน “
“แต่ว่า ทริปนี้พี่อยากไปกับน้องฮุนสองคนนี่ครับ ! “ พี่เฉินพูดจบก็หันไปมองจงอินด้วยสายตาอาฆาตเหมือนศึกชิงนางไม่มีผิด โอ้ยเพลีย น้องฮุนอยากขี้เหร่
“ ไปไหนกันหรอ? “
“ อ อ้ะ พี่คริส คือพี่เฉินเป็นเพื่อนผมครับ เขาจะชวนผมไปทริปปฏิบัติธรรม พี่ไปด้วยกันนะครับ นะครับ “ ผมหันขึ้นไปมองมองพี่คริสที่ยืนอยู่ข้างผม
“ อืมม ก็ดีนะ วันไหนเมื่อไหร่บอกพี่ด้วยละกัน “
“ พี่เลย์ไปด้วยกันมั้ยครับ “
“ เอาสิ น่าสนุกนะ “
“ อะไรฟะ ชวนแต่น้องฮุนแล้วอีก3คนนี้มาจากไหนวะ ขัดขวางเว้ยเห้ย “
“ พี่เฉินว่าไงนะครับ “
“ ป เปล๊า ว่าแต่สามคนนี้ใครหรอ คงไม่ใช่แฟนน้องฮุนใช่ป่ะ “
“ ไม่ใช่หรอกครับ คนสูงๆคนนี้ชื่อคริสเป็นลูกค้าประจำก็เลยสนิทกันครับ คนขาวๆมีลักยิ้มชื่อเลย์เป็นพนักงานร้านผมครับ ส่วนดำๆคนนี้ชื่อจงอินเป็นเพื่อนและคนส่งไอศกรีมร้านผมครับ “
“เห้ยย ไอนี่ ทำไม่พูดงี้ฟะ “
“ แบร่ “
“ เอ่อ น้องฮุนครับ ทริปนี้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ เดี๋ยวพี่จะเอารถมารับที่ร้าน “
“ให้เพื่อนผมไปด้วยนะครับ “
“ ก็ได้ งั้นพี่กลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้อย่าใส่เสื้อสีแรงๆไปล่ะ “
“ คร้าบบบบ “
“ น้องฮุนงั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับ พี่กลับก่อน บายๆ “
“ งั้นพี่กลับด้วยดีกว่า ปิดร้านเองได้ใช่ป่าว “
“ ครับผม ^o^ “ ผมจัดแจงเก็บถ้วยชามไปไว้ในครัว เช็ดปัดกวาดถู แต่ทำไม นายจงอินไม่กลับบ้าน?
“ นี่นาย “
“ ว่า “
“ ทำไมไม่กลับบ้านครับ “
“ ถ้าฉันกลับ ใครจะช่วยนายเก็บร้านล่ะ “ ผมอึ้งไป3.895วินาที นายนี่ใจดีแฮะ ผมอมยิ้มเล็กน้อย
“ เอามานี่เดี๋ยวฉันทำเอง “ ผมยื่นไม้ขนไก่ให้จงอินด้วยความคิดในหัวว่า นายดำคนนี้ใจดีจัง
“ ขอบใจนะ นายกลับบ้านได้ละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นเช้าอีก “
“ ฉันตื่นไหวอยู่แล้วหน่า “
“ ไปนอนเหอะ หน้านายยังกับคนหลับทั้งยืน “
“ เออๆ ก็ได้ บาย “
“ บายครับ “
--------------------------------
“ น้องฮุนครับ โทรหาเพื่อนทีสิ เหลือนายดำนั่นคนเดียวแล้วนะ “ พี่เฉินถอดแว่นดำแล้วหันมาพูดกับผมด้วยอารมณ์ร้อน ใครฟะที่เมื่อคืนบอกว่าตื่นเช้าได้สบายๆ-_- ผมจิ้มเบอร์มือถือโทรหาจงอิน ซักครู่หนึ่งเพลงรอสายก็ดังขึ้น
----เมียมีเมียพี่ต้องมา ถ้าเมียไม่มาก็เพราะว่าเมียไม่มี ฮิ้วๆ ----
“ ฮาโหลลล “
“จงอินอยู่ไหนแล้วครับ “
“ บนเตียงงายยยยยยยย “
“ ห้ะ นี่สายแล้วนะ พวกเรารอนายอยู่เร็วหน่อยสิครับ “
“ งืมๆ อีกสิบนาทีเดี๋ยวเจอกานนนนนนนน “
“ ครับๆ เร็วๆนะ “
----ติ๊ด----
“ จงอินเป็นเพื่อนน้องฮุนหรอครับ “
“ ใช่ครับพี่คริส เขาเป็นคนส่งฮุนไปส่งไอศกรีมน่ะครับ “
“ พี่นึกว่าแฟน “
“ พี่ก็คิดงั้น “
“ ม ไม่ใช่นะครับพี่เลย์พี่คริส นายนั่นเป็นแค่เพื่อนจริงๆ “
“ แน่นะน้องฮุน “
“ อ่า ครับพี่เฉิน อ้ะ นายดำมาแล้ว “
“ ….”
“ นี่นายแต่งชุดอะไรมาห้ะ “
“ แล้วไมอ่ะ ก็มันเป็นสไตล์ฉันอ่ะ “
“ เสื้อยืดกางเกงบอลรองเท้าแตะกระเป๋าเป้ใบเล็ก -_-;;“
“ ไปฟังธรรมต้องใช้จิตใจเว้ย ไม่เกี่ยวกับเสื้อผ้า “
“เออๆ ขึ้นรถไป น้องฮุนมานั่งข้างคนขับนะครับเราจะได้คุยกันตลอดทาง คิคิ “
“ ไม่ ที่นั่งข้างคนขับฉันจองแล้ว “
“ ไอจงอิน !!!!! แกจะขัดขวางฉันกับน้องฮุนทำไมฟะ “
“ เปล่าซะหน่อย ฮิ “ ค่อยยังชั่วที่นายจงอินช่วยไว้นะเนี่ย
“ เลย์นั่งข้างพี่นะ “
“ โอเคครับ “
ผมกำลังจะเอ่ยปากชวนพี่คริสมานั่งข้างกันแต่ช่างเหอะ ไม่ดราม่า ไม่ดราม่านะฮุน ไปฟังธรรมทำจิตใจให้ผ่องใสเข้าไว้สิ
“ พร้อมรึยังทุกคน จะออกรถละนะ! “
“ เฮ้ !!! “
การเดินทางใช้เวลาประมาณ1ชั่วโมง รถของพี่เฉินเป็นรถคันใหญ่คล้ายรถตู้ จงอินนั่งข้างพี่เฉินซึ่งเป็นคนขับ พี่คริสกับพี่เลย์นั่งที่สองคน สองคนนี้เหมือนแฟนกันเลย... ส่วนผมนั่งเหงาหงอยอยู่คนเดียวระหว่างทางผมทนฟังคำพูดถกเถียงของจงอินกับพี่เฉินไม่ไหว สองคนนี้คู่กัดกันจริงๆ จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสียบหูฟังฟังเพลง แล้วพล็อยหลับไป
----------------
“ นี่นาย จะนอนไปถึงไหน “ ผมรู้สึกสะลึมสะลือมีคนเรียกผม ผมยังมองไม่ค่อยชัดนักแต่เห็นเป็นคนดำๆคงจะเป็นจงอิน
“ อ่าว คนอื่นไปไหนหมดอ่ะ “
“ ถึงที่พักแล้ว คนอื่นเขาเอาของไปเก็บน่ะสิ “
ผมลุกจากที่นั่งแล้วคว้ากระเป๋าของผมขึ้นมาสะพายหลังแล้วลงรถไปพร้อมกับจงอิน
“ อ้าว น้องฮุนตื่นแล้วหรอ “
“ ครับ ขอโทษทีนะครับ “
“ ไม่เป็นไรหรอก มานอนข้างพี่เฉินสุดหล่อนะเบบี๋ ;> “ ผมเหงือตกเล็กน้อยที่รู้ว่าห้องพักเป็นห้องขนาดใหญ่นอนรวมกันได้4-5คน
“ เอางี้ มาจับฉลากกันดีกว่าใครนอนใกล้ใคร “
----------------
“ ผลสรุปนอนแบบนี้นะ เฉิน จงอิน เซฮูน คริส และฉัน “ เอร้ยยยยยยยยยยยยยผมได้นอนข้างพี่คริสด้วยล่ะ -////-
“ ทำไมพี่ต้องนอนข้างนายดำนี่ด้วยครับน้องฮุน!! “
“คิดว่าฉันอยากนอนข้างนายตายล่ะ “ เริ่มอีกแล้วสองคนนี้-_-
“ เอ้อ จงอินแล้วนายบอกพี่ชยอลแล้วยังอ่ะ “
“ บอกละ นายนั่นร้องบ้านแตกบอกว่าจะไปด้วยแต่ฉันไม่ให้มาหรอกนะ หึ “
ร้ายจริงๆว่ะ -_-
“ เปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วนะ “
“ เสื้อตัวนี้ได้ป่ะ “
“ เอ่อ ตามบายนายเหอะ “
“ นี่นายเป็นอะไรกับยีราฟมากป่ะ นี่ก็เสื้อสีขาวลายยีราฟ “
“ ก็มันน่ารัก เนอะพี่คริส “
“ อ่า น่ารักครับๆ “
“ พอๆ ไปฟังธรรมได้แล้ว ต้องสำรวมด้วยนะทุกคน “
ตารางเวลาการปฏิบัติธรรมคือ ช่วงเช้าถึงเที่ยงฟังธรรม พักทานอาหารเที่ยง ช่วงบ่ายนั่งสมาธิ เดินจงกลม ใกล้เย็น นอนสมาธิ ทำอาหารเย็น ทานข้าว ตอนกลางคืนฟังธรรม กิจกรรมตั้งแต่เช้ายันเย็น จงอินดูท่าจะถนัดนอนสมาธิที่สุดอ่ะ -_-
“ขอให้ทุกท่าน เชิญทานอาหารเย็นในโรงอาหารได้เลยนะคะ “
“ น้องฮุน พี่คริส เลย์ นายดำ ไปกินข้าวเย็นกัน “
“ หิวจังงงงง ข้าวเที่ยงไม่อิ่มเลย มื้อเย็นฉันจะกินให้พุงกางไปเล... “
“ เป็นอะไรไปอ่ะจงอิน หยุดเดินทำไม “ พี่คริสถามจงอินที่อยู่ด้านหน้าด้วยความสงสัย สีหน้าจงอินขาวซีดเมื่อเห็นว่าอาหารเย็นมีแต่ ‘ผัก’!
“ หิวแท้แพ้ผักสินะจงอิน 5555555555 “
“ อะไรของพี่ฟะ “
“ ขอฉันแก้แค้นบ้างเหอะ หึ “
“ ใช่เส่ ฉันกินผักไม่ได้มากเหมือนพี่หรอกนะพี่เฉินนนน “ โอ้ยยย เถียงกันอีกแล้ว- -
“ หยุดครับ กินกันเถอะ “ ทุกคนจัดแจงนั่งลงที่ของตัวเอง จงอินทำมาเป็นบ่นแต่กินเยอะกว่าคนอื่น นายนี่น่ากลัวจริงๆ -_-
----------------
“เอิ้กกกก อิ่มจังงงงงงงงงง “
จึก จึก
ผมแกล้งเอาตะเกียบจิ้มที่ท้องอันแข็งโป๊กของจงอิน
“ โอ้ยยยย อะไรของนายเนี่ย ฉันอิ่มอยู่นะ “
“ 55555555555555555555555555555จงอินเหมือนหมูเลย “
“ ไม่เอาแนไม่เป็นหมู “
“ แล้วจะเป็นอะไร “
“ ยีราฟ “
“…”
“ ไม่พ้นยีราฟจริงๆ “
“ ก็เหมือนน้องฮุนนั่นแหละ อะไรๆก็กระต่าย “
“ พ พี่เลย์ง่า =///[ ]///=”
---ท่านทั้งหลายที่มาปฏิบัติธรรมเชิญในห้องโถงค่ะ---
สิ้นเสียงประกาศพวกเราก็เข้าไปฟังธรรมในช่วงกลางคืนตั้ง2ชั่วโมง เมื่อ2ทุ่มการฟังธรรมก็จบลงให้ทุกคนพักผ่อนตามอัธยาศัย
“ ฉันนอนล่ะ ฝันดี “
“ ฝันดีครับน้องฮุนอย่าลืมฝันถึงพี่เฉินล่ะ ;> “
----------------
“ง่ำๆ แจ๊กๆ คร่อก “
ไอจงอินนนนนนน !! =[ ]= นอนดีๆไม่ได้รึไงฟะ ผมผลักหน้าจงอินที่อยู่บนไหล่ของออกไปเพราะมันทำให้ผมขนลุกซู่ ผมตัดสินใจนอนตะแคงข้างหันไปมองพี่คริส คนอะไรตอนนอนก็ยังหล่อเลยแฮะ >////< ซํกครู่หนึ่งต่อมา มีเส้นผมจำนวนมากอยู่ที่ซอกคอผมจึงตัดสินใจหันไปมอง นายจงอินอีกแล้ว!=[ ]= นอนดีๆดิ้ TT ฝ่ามือของผมแปะที่หน้าของจงอินแล้วผลักไปสุดแรง หึ ในที่สุดผมก็ได้นอนซักที
-----------------
“ น้องฮุน ตื่นครับ “
“ อ อ้ะ พี่คริส “ ผมสะดุ้งตื่นเมื่อมีมือมาแตะตัวผม
“ อาบน้ำได้แล้ว เราจะกลับกันแล้วนะ “
“ ครับๆ “ ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำผมจะไปตักเตือนจงอินซักหน่อยทำเอาผมแทบไม่ได้นอน ฮึ่ม!
“ จงอิน ผมมีเรื่องจะพูด “
“ ว่า? นั่งสิคนอื่นเขารอนายกินข้าวอยู่นะ “
“ ข ขอโทษนะครับที่ตื่นสาย “
“ แหม เมื่อคืนน้องฮุนคงจะฝันถึงพี่เฉินอยู่ใช่มั้ยล่ะ >< “
“ ป เปล่านะครับ “
“ จงอิน เมื่อคืนนายร้ายมากเลยนะครับ ทำเอาผมแทบไม่ได้นอน ! =[ ]= “
“ ห้ะ !? “
“ ย อยากบอกนะว่าน้องฮุนกับจงอินมีซั...”
“ จริงหรอครับน้องฮุน “
“ ไปกันใหญ่แล้วพี่เลย์พี่ฮุน ผมแค่จะบอกว่าจงอินนอนร้ายต่างหาก “
“ งั้นหรอ โทษทีนะ แต่นายคงไม่เข้าใจหรอก มันเป็นท่าของคนหล่อๆเขานอนกันน่ะ “
“ พี่คริสหล่อกว่านายตั้งเยอะไม่เห็นนอนร้ายแบบนายเลยชิ “
“ เออๆ เอาเป็นว่าโทษทีละกัน “
“ ครับ .
“ น้องฮุนกลับไปจะเปิดร้านเลยป่าว? “
“ เปิดพรุ่งนี้ละกันครับ “
-------------
หลังจากที่พวกเราทานข้าวเสร็จก็เก็บของในห้องพักแล้วนำขึ้นรถคันใหญ่ของพี่เฉิน
--20นาทีผ่านไป—
--จ๊อก จ๊อก –
“ เสียงท้องใครน่ะ “
“ ให้ผมทายนะก็คงเป็นจงอินชัวร์เลยครับพี่คริส 555555”
“ ท้องร้องมันผิดตรงไหนฟะ =/////[ ]/////= นี่นายจอดห้างข้างหน้าให้หน่อยสิ ฉันหิว“
“พูดเพราะๆ แล้วฉันจะจอดให้ “
“ โอ้ยเรื่องมาก ไม่จอดก็ไม่ต้องจอด “
---จ๊อก จ๊อก ---
ท่าทางจงอินจะไม่ไหวจริงๆแฮะ
“ พ พี่เฉินจอดห้างด้านหน้าให้หน่อย “
“ เพราะกว่านี้สิครับบ “
“ พ พี่เฉินคร้าบบบ จอดห้างข้างหน้าให้น้องจงอินหน่อยนะครับบบบบบบบบ “
“โอเค เดี๋ยวพี่เฉินสุดหล่อคนนี้จัดให้ครับ “
“ จงอินหิวแท้แพ้พี่เฉิน555555555555”
“ หยุดเลยก็คนมันหิวนี่นา “
“ ถึงแล้วครับน้องจงอิน “
“ พอๆ ฉันขนลุก “
“พี่เฉินงั้นผมขอลงไปกับจงอินด้วยนะครับ ผมก็เริ่มหิวละ “
“ โอเคเดี๋ยวพวกเรารอบนรถละกันรีบกลับมาละ “
“ ครับ “
ผมกับจงอินเดินเข้าไปในห้างด้วยความหิวโหย
“ นี่นาย “
“ ว่า “
“ มีเงินเท่าไหร่ “
“ ไม่มี “
“ อ่าวแล้วนายจะซื้อยังไงล่ะครับ “
“ .ให้นายเลี้ยงไง”
โหยย นายนี่ไม่สงสารกระเป๋าเงินผมเลยช้ะ? ผมกับจงอินเดินเข้าไปในห้างซื่อนู่นซื้อนี่จนเกือบจะไม่พอเงินในกระเป๋าผมแล้วน่ะสิ
“ เซฮุน ฉันเดินไปรอที่รถนะ “
“ ครับ”
ผมหิ้วถุงพลาสติกที่เต็มไปด้วยอาหารออกมาจากแคชเชียร์
---แปร๊บ---
ความรู้สึกปวดจี๊ดขึ้นมาบริเวณดวงตาของผมทำให้ผมถึงกับเดินเซ
“ จ จง อ อิน “
ผมพยายามเกาะราวเพื่อเดินไปหาจงอินให้หยุดรอผมก่อน แต่ทำไมเรี่ยวมันค่อยๆ ล ด ล ง..
---ตุบ ---
ร่างกายของผมกระแทบกับพื้น คนที่เดินเข้าออกเริ่มเข้ามามุงที่ตัวผม รวมถึงจงอินที่กำลังวิ่งตรงมาที่ผม ดวงตาของผมค่อยๆมองเห็นภาพเบลอขึ้นเรื่อยๆ
“ ซ เซฮุน เป็นอะไรไป ลุกไหวมั้ย “
“ ว ไหว ครับ “
ฝ่ามือของจงอินยื่นมาหาผมเพื่อให้ผมสามารถพยุงตัวขึ้นได้
อ ย่า พึ่ ง นะ ขอให้ผมได้เห็นหน้าจงอินก่อน อย่าเพิ่งสลบไป
.
Minor!
ความคิดเห็น