ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ICECREAM
Icecream
KAI HUN
KAI HUN
สวัสดีครับ ผม โอเซฮุน เจ้าของร้าน เอ่อ ร้านผมขายหลายอย่างนะมีทั้งไอศกรีม ทั้งลูกอมล้วนแต่เป็นของหวานทั้งนั้น ตอนเด็กๆผมวาดฝันมาตลอดว่าจะเปิดร้านแบบนี้ ตอนนี้ผมทำความฝันสำเร็จแล้วล่ะนี้ก็ปีที่2แล้วที่ผมเปิดร้านมา
" อ้ะ! คุณจื่อเทาวันนี้รับเหมือนเดิมนะครับ "
" วันนี้ผมขอเป็นไอศกรีมโกโก้ละกันเอารสเข้มๆเลยนะ "
" อ่าวคุณชอบหวานไม่ใช่หรอครับ "
" ก็ใช่ แต่วันนี้ผมมากับพี่ซูโฮ แค่อยู่กับพี่เขาชีวิตผมก็หวานมากอยู่แล้วล่ะครับ ^///^ "
" บ้าๆ จื่อเทาบ้า พี่เขินนะ >/////////< " 2คนนี้ทำให้ผมหุบยิ้มไม่อยู่ทั้งคู่มาทานร้านผมเป็นประจำเรียกว่าเป็นลูกค้าประจำเลยก็ว่าได้
" ไอศกรีมโกโก้ได้แล้วครับ มีอะไรเรียกใช้ได้เลยนะครับ ^^" หลังจากผมเสิร์ฟไอศกรีมเสร็จผมจีงกลับมายืนที่เคาน์เตอร์ตามปกติ
แอ็ดดดดดดดดดดด เสียงประตูถูกเปิดออก ชายร่างสูง หน้าตาหล่ออย่างกับพระเอกเทพนิยายเดินเข้ามา เขามาแล้ว เขามาแล้ว >__<
ผมรีบวิ่งแจ๊นไปที่โต๊ะของเขาเพื่อรับออเดอร์
" วันนี้รับอะไรดีครับ พี่คริส >< " ผมบิดไปบิดมาด้วยความเขิน ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อจะมัด >w<
" น้องฮุนครับ น้องฮุน "
" อ้ะ ครับๆ รับอะไรดีครับ "
" พี่ขอไอศกรีมมะนาวละกัน ^^ "
"ได้ครับรอซักครู่นะครับ " เมื่อรับออเดอร์ผมไม่รอช้ารีบจัดแจงตักไอศกรีมใส่ภาชนะแล้วนะไปเสิร์ฟให้พี่คริสอย่างทุกวัน พี่คริสเป็นลูกค้าตั้งแต่สมัยที่ผมเพิ่งเปิดร้านได้ใหม่ๆ ชายร่างสูงคนนี้มาซื้อร้านผมทุกวันเลย โอ้ย เขินชะมัด>////<
กริ็งงงงงงงงงงงงงง
" สวัสดีครับร้านdessertครับ "
"ครับๆได้ครับผมจะรีบไปส่งให้นะครับ " นอกจากผมจะขายที่ร้านแล้วผมยังมีบริการส่งแบบเดลิเวอรี่อีกด้วยนะ
" พี่เลย์ครับ ฝากร้านด้วยนะครับผมจะไปส่งของซะหน่อย "
" อ่าๆได้เลย " พี่เลย์เป็นพนักงานร้านของผม พี่เขายิ้มหวานแถมยังน่ารักอีกด้วยเป็นขวัญใจของลูกค้าเลยล่ะ
" เอ . . . ทำไมมอไซต์รับจ้างคนเดิมยังไม่มาอีกนะ "
"นี่น้อง ถ้ามองหามอไซต์รับจ้างคนเดิมน่ะไม่ต้องรอหรอก นายนั่นไปทำงานอื่นแล้วล่ะ "
" อ...อ่าว แล้วผมจะไปส่งของยังไงล่ะ "
" ให้นายคนนี้ไปส่งแทนละกัน "
" เอ่อ ก็ได้ครับ ขอบคุณนะครับ " อะไรเนี่ยโชคร้ายชะมัด มอไซต์รับจ้างคนนี้น้าตาอย่างกับโจรดำก็ดำ เอาเถอะไม่มีทางเลือกนี่นา
" เท่าไหร่ครับ "
" 20 "
" ไปละ ขอบคุณนะครับ " ผมหันหลังให้กับหนุ่มมอไซต์รับจ้างผิวสีแทนคนนั้น ทำไมผมถึงไม่ได้ยินเสียงสตาร์ทรถล่ะ ผมจึงหันหลังกลับไปมองหนุ่มผิวแทนยังคงอยู่บนรถเช่นเดิม
" อ่าว นายไม่ไปทำงานหรอ "
" ก็พี่ชานยอลหัวหน้ามอไซต์รับจ้างให้ฉับรับส่งนายทุกวัน " ห้ะ? ต่อไปฉันต้องเจอหนุ่มดำๆ ขี้เก๊ก ขับรถเร็วทุกวันเลยหรอ จะบ้าตาย
" อ่อ ยังไงก็ฝากตัวด้วยละกัน ผม โอ เซฮุนครับ "
" คิม จงอิน " โอ้ยยยยยยย นายนี้พูดดีๆกันบ้างไม่ได้รึยัง=______= ผมก้มมองนาฬิกานี่ก็สายมากแล้วไม่อย่างนั้นไอศกรีมที่ต้องส่งก็ละลายหมดน่ะสิ เวรละะT^T
" ขอบคุณครับ " ผมกล่าวขอบคุณหนุ่มดำคนนั้นหลังจากที่ส่งผมถึงร้านอย่างสวัสดิภาพ
" พี่เลย์ครับ ผมกลับมาแล้ว "
" ดีเลยมาช่วยกันหน่อยสิ "
" พี่นาย ! ฉันจะสั่งไอติม " ผมรีบวิ่งไปที่โต๊ะเพื่อรับออเดอร์แต่ลุกค้าดันเป็นคนที่ผมเพิ่งเจอตะกี้ =_='
" รับอะไรดีครับ "
" ไอติมโกโก้ " เออว่ะ กินได้เหมาะกับสีผิวตัวเองดีแฮะ5555555555
" ได้ครับ รอซักครู่นะครับ "
" ไอศกรีมโกโก้ได้แล้วครับ "
" นี่นาย ปิดร้านกี่โมงอ่ะ "
" 2ทุ่มครับ "
" อ่าๆ "
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ " ตลอดเวลาผมทำงานจนถึง2ทุ่มนายดำจงอินก็ไม่ยอมลุกไปไหนเลย ว่างมากรึไงฟะ
- 2ทุ่ม -
" เอ่อ นายร้านผมต้องปิดแล้วครับ "
" ถ้างั้นก็ ช่วยรับนี้ไว้หน่อยได้ป่ะ " นายดำจงอินยื่นอมยิ้มรสสตอเบอรี่มาให้ผมพร้อมกับมองไปทางอื่นแล้วเกาหัวด้วยความเขิน นายนี่ก็ใจดีเหมือนกันแฮะ
" ขอบคุณนะครับ ^^"
" งั้นฉันไปล่ะ บายๆ "
" บายๆ ฝันดีครับ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น