ป่วนรักจับหัวใจนายคาสโนว่า

ลำดับตอนที่ #1 : ความช่วยเหลือที่เจ็บปวด

ตอน...1

    "นัทจางงงง" เอ๊ะนี่เสียงคุ้นๆ ใครกันหว่า-___-?

    "อ้าว...มีไรเหรอชินจัง" ฉันหันขวับไปทางต้นเสียง อ๋อ นายชินจังนี่เอง ไม่สิๆ นายนี่คิดเสมอว่าตัวเองเป็นผู้หญิง ฉันต้องเรียกยัยชินจังตะหาก

    "ก็....ก็ แฮ่กๆ ...ใบสมัครชมรมบาสที่เธอสมัครอ่ะ ถะ...ถูกฉีกทิ้งแล้ว ฉันไปเจอหน้าห้องชมรมดูสิ" ก๊าซซซ ใครกันบังอาจมาทำเรื่องอยากนี้ >!!!< ฉันให้อภัยไม่ได้แล้ว

    "ไหนขอดูซิ...ฮึ่ย ใครกันนะทำอย่างนี้กับฉัน" ฉันคว้าใบสมัครที่ขาดเป็นสองเสี่ยงมาดู ยึ้ย บังอาจมากกกก

     ฉันน่ะชื่อนัทจัง เป็นคนที่น่ารักที่สุดในสายม.4แล้ว แล้วใครกันกล้ามาฉีกใบสมัครของฉัน ทั้งๆที่ฉันก็ออกจะน่ารักขนาดนั้น ใครๆก็แย่งตัวฉันเข้าชมรม หยึย~~ ต้องเป็นนายประธานชมรมบาสที่ชื่อริวคิโนะแน่เลย ที่กล้าทำเรื่องอย่างนี้ ก็นายนี่นี่สิ เป็นคานสโนว่าอันดับหนึ่งของโรงเรียน ใครๆก็ไม่กล้าว่าอะไร

    อยากรู้ใช่มั๊ยล่ะว่า  ทำไมผู้หญิงน่ารักๆอย่างฉัน ต้องดั้นด้นเข้าชมรมบาสงี่เง่านี่ให้ได้ ก็ตอนนี้โรงเรียนของฉันน่ะสิ กำลังฮิตชมรมี้มากเลย พวกเพื่อนฉันนะ แต่ละคน(ที่เตี้ย)ต้องไปผ่าตัดทำตัวให้สูงขึ้น เพื่อให้เข้าชมรมนี้ให้ได้น่ะสิ ส่วนฉันที่สูงแค่162 (แต่ก็น่ารักที่สุดในสายม.4) ก็ต้องยอมเสี่ยงเอาหน้าตาเข้าแลก(แต่นายริวคิโนะดันไม่สนใจหน้าตาฉันด้วยสิ)

    "กรี๊ดดด รุ่นพี่ริว" โอ๊ย เสียงกรี๊ดของใครเนี่ย ช่างแจ่มใสซาบซ่าซะจริง อ๊ะ นายนั่นตายยากชะมัด (นายริวคิโนะความจริงอยู่ม.6 แต่ฉันดันเรียกอย่างกับเพื่อนซะงั้น*-*) แถมนายริวนั่น ก็เดินมากับนายยู เพื่อนทอมที่สนิททที่สุด เอ๊ะ นายนั่นทำท่าซุบซิบอะไรกันกับนายยูก็ไม่รู้ แถมหันมาทางฉันด้วย =___='

    "เน่!!!...หยุดนินทาคนอื่นได้แล้วนะ ฉันรู้นะว่านายกำลังนินทาฉันอยู่" ฉันเดินไปตะคอกใส่หน้านายริวคิโนะ ท่ามกลางสายตาของผู้คน

    "อื้อ...ทำไมล่ะ ฉันนินทาเธอมันผิดด้วยเหรอ ยัย..." นายริวคิโนะมองฉันหัวจรดเท้า นี่มันหมายความว่าไงยะ

   "ยัยอะไรเหรอ...หือ" ฉันเขย่งตัวให้สูงขึ้น พื่อที่จะจับคอเสื้อนายนี่อย่างหาเรื่อง ยื้อ นายนี่ตัวสูงชะมัดยาด

   "ก็ยยัเตี้ยไงล่ะ ยัยเด็กม.1" o[]o ห๊ะ!! นายริวคิโนะว่าฉัน ฉันไม่ได้อยู่ม.1ซะหน่อย แล้วฉันก็ไม่ได้เตี้ยด้วย(แค่ตัวเล็ก) มีคนที่เตี้ยกว่าฉันต้องเยอะ [รู้สึกว่าประโยคข้างต้นจะมาจากการระเบิดอารมณ์ของผู้เขียน T-T เห็นใจคนตัวเล็กค่ะ]

    "ฉันไม่ได้อยู่ม.1 ซะหน่อย รู้ไว้ด้วย แล้วเรื่องที่นายฉีกใบสมัครของฉันมันหมายความว่าไง"

    "ทำไมล่ะ ใบสมัครของเธอมันก็แค่เศษกระดาษดีๆนี่เอง เธอก็เห็นไม่ใช่เหรอ ที่เขียนไว้ในกติกาว่าผู้สมัครต้องมีส่วนสูงตั้งแต่ 170 ขึ้นไป ...แล้วเธอล่ะสูงเท่าไหร่ห๊า!!" นายริวคิโนะตะคอกใส่หน้าฉัน อย่างแรง หยึย ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย กล้าตะคอกใส่ผู้หญิงได้ไงห๊ะ แถมยังเดินหนีหน้าตาเฉย 
  
    "หยึย นายปีศาจ กล้าว่าฉันได้ไง"

    "ไม่เป็นไรนะน้อง ไอ้ริวมันก็เป็นอย่างนี้ของมัน อย่าถือสามันเลย พี่ไปนะ" นายยูหันมาพูดปลอบ ชิ คิดว่าฉันไม่เลิกคิดเรื่องความไม่เป็นสุภาพบุรุษของนายริวคิโนะรึ ฝันไปเถอะ

    "ทำไมนัทจังถึงกล้าเถียงกับรุ่นพี่ริวได้นะ ไม่กลัวโดนแฟนคลับรุ่นพี่กระทืบรึไง" ยัยชินจังเดินเข้ามาข้างหลังฉัน ชิ เพื่งมาได้นะ ไม่มาช่วยฉันด่านายนั่นเลย


    "ไม่กลัวหรอกย่ะ ชินจังไม่มาช่วยนัทเถียงนายนั่นเลยนะ"


     "ก็ชินจังกลัวเพื่อนเกลียดนี่นา"

     "เหรอจ๊ะ...ไปดีกว่า วันนี้นัทจังนัดเมเดนไว้ด้วย ไปนะ" พอฉันผละจากยัยชินจังได้ ฉันก็รีบเดินทางไปหาเมเดนเพื่อนสนิทที่ฉันแอบคิดไม่ซื่อ อยู่ชั้นดาดฟ้าของโรงเรียน จะถึงเวลานัดแล้ว ยังไงฉันต้องไปให้ถึงก่อนเมเดนเพื่อที่จะบอกอะไรบางอย่าง ที่ค้างในใจมานาน

    เฮ้อ ดีนะที่มาถึงก่อน แล้วเมื่อไหร่เมเดนจะมา ...อ๊ะ มาแล้ว วันนี้รู้สึกว่าเมเดนจะหล่อเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย แต่เค้าก็หล่อทุกวันนี่นา


    "นัทมารอเรานายมั๊ย โทษทีนะนะวันนี้เรายุ่งนิดหน่อย พอดีมีธุระน่ะ^-^" 

    "อื้อ ไม่เป็นไรหรอก นัทไม่โกรธเดนหรอกน่า ก็เราเพื่อนกันนี่นา"

   "เอ้อ เกือบลืมแน่ะ เดนมีเรื่องจะขอให้นัทช่วยด้วยนะ"

     "นัทก็มีเหมือนกัน แต่เดนพูดก่อนนะ"

    "อื้อ คือว่า คือว่า....เดนน่ะ แอบชอบยูมิจัง แว่เดนไม่รู้จะจีบยูมิจังยังไง นัทช่วยเดนด้วยนะๆๆๆ เพื่อนรัก" ห๊ะ จะให้ฉันช่วยนายเรื่องนี้นะเหรอ อ๊ากก >o< ทำไมฉันต้องทำเรื่องที่จะทำให้ตัวเองเจ็บปวดด้วย แถมยังรับปากจะช่วยอีก อึก ทำไมมันรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้

    "ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงนัทก็ช่วยเดนอยู่แล้ว (T-T)"

    "เอ้อ...แล้วเรื่องที่นัทจะพูดล่ะ"

     "ไม่มี....เอ่อ นัทลืมแล้ว"

     "เป็นไรรึป่าว ทำไมหน้าซีดๆล่ะ" ทำไมเมเดนต้องถามฉันเรื่องนี้ด้วยนะ ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของฉันเลย>//<

     "ป่าว...ยังไงนัทก็จะช่วยเดนทุกเรื่องแหละน่า ก็เรามันเพื่อนกันนิ"