ชีวิตเด็กทุนก.พ. ในอเมริกา (ตั้ง 10 ปี แน่ะ โหย..)

ลำดับตอนที่ #15 : ชีวิตมหาวิทยาลัย..UVM..ปี ๑: วิจารณ์เวอร์มอนต์กันหน่อย

สวัสดีค่ะ

ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ให้กำลังใจ  จะเก็บเอาใส่ไว้ในใจค่ะ

วันนี้เราเพิ่งไปฉีดยามาค่ะ วันเดียวสามเข็มเลย สุดยอดไหมล่ะ ฮ่า ๆ ไม่มีใครอยากสุดยอดกับเราชัวร์
ก๊าาก เจ็บนี่หว่า  แต่คุณพยาบาลเขาใจดีนะ พูดจาดี บริการดี แอบถามว่ามีผลข้างเคียงไหม
เขาก็บอกว่าคงง่วงค่ะ แต่ไม่กระทบการเรียนนะ มันจะไปง่วงตอนเย็น ๆ แล้ว  รู้ไหมคะ
เขาพูดถูกค่ะ เรากลับมาถึงห้อง สลบเป็นไก่ตายคาเตียง (ทำไมต้องไก่..ไม่รู้..ฮ่าๆ) ไปเลยทีเดียว
หลับตั้งสี่โมงเย็นถึง... ตื่นมาอีกทีอ้าว นี่เช้าแล้วเหรอ ทำไมรูมเมทไม่เข้ามานอนล่ะ แปลกแฮะ
นี่หายไปทั้งคืนเลยเหรอ อะไร ให้ฉันนอนคนเดียวทั้งคืน แต่ว่าเราหลับนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
ปรากฎยกนาฬิกาดูอีกที อ้าววววววววว...มันสี่ทุ่มเอง นะคะ คุณน้อง สรุปหลับไปหกชม. ไม่ใช่หลับ
ทั้งวันซะหน่อย ส่วนรูมเมทที่ไม่ยอมกลับมา เขาก็ไม่ได้ไปไหนแต่ยังไม่ถึงเวลานอน ฮ่าๆๆๆๆ ฮาตัวเอง
เมาเข็มฉีดยาละไง

วันก่อนมีคนถามว่าให้เล่าเรื่องสภาพสังคม ผู้คน เพื่อน ๆ ที่นี่บ้างว่าเป็นอย่างไร วันนี้ว่างนะคะ เลย
กะจะมาเล่าให้ฟังกันซะหน่อย  มันก็ไม่มีอะไรมากอ่ะค่ะ

คือเวอร์มอนต์มันเป็นรัฐตอนเหนือของอเมริกาใช่ไหมล่ะ ก็แน่นอนว่าต้องหนาวโรคจิตอยู่แล้ว
คือแบบหนาวมาก หนาวเอากันให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย กลัวคนมีชีวิตรอดน่ะ เหอๆ
มีสถานที่ท่องเที่ยวสวย ๆ น่าไปเยอะแยะมากมายด้วย แต่เรายังไม่เคยได้ไปหรอกนะ
แต่พี่สาวเราไปมาละ ตอนมาส่งเราวันปฐมนิเทศ พี่แกไวมาก ส่งน้องเสร็จเที่ยว อืม...

คือถ้ามองสภาพผู้คนจากรอบนอกก่อนนะ  เราว่าผู้คนเมืองนี้อัธยาศัยดีนะ  พูดจาเรียบง่าย
น่าฟัง ไพเราะ ดูเป็นกันเองมากเลยค่ะ เขายิ้มแย้ม ทักทายดี แล้วก็เรารู้สึกว่าฝรั่งที่นี่พูดช้า
เราฟังแล้วเข้าใจง่าย ช้าไม่ได้หมายถึงพูดยานคาง แต่คือพูดในจังหวะพอดี ๆ ไม่เร็วเหมือน
รัฐที่เราเคยไปอยู่ปีก่อน เราก็เลยค่อนข้างชอบตรงนี้ด้วย แต่คงเป็นเพราะหูเราชินกับภาษา
มากขึ้นด้วยแหละ

ต่อมามาดูกันที่มหาลัยที่เราอยู่นะคะ  เฮ้อ สิ่งแรกที่ต้องพูดถึงเลยนะ ทุกครั้งที่ใครถามเกี่ยวกับ
มหาลัย ก็มัน สวยยยยยยยยยยยยยยยย! นี่นา ไม่ได้โกหก ความสวยสะดุดตามาก นี่แหละนะ
ที่ใครเขาก็เรียกเวอร์มอนว่าเมืองภูเขาเขียว ก็ธรรมชาติเขาอุดมสมบูรณ์มากเลยนะคะ อนุรักษ์ดี
แล้วอีกอย่างก็ อาหารอร่อยยยยยยยยยยยยยยย  ก๊าาาาาก อันนี้นี่ประเด็นสำคัญเลยนะคะ
เพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้องนี่ ต่อให้เจอเรื่องเลวร้ายในชีวิตมายังไง เรียนยากปางตาย เลือดตก
ยางออก แต่ถ้าอาหารอร่อย เราให้อภัย! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่เราดูบ้ากินมากไหมเนี่ย ป๊าด แต่ขอโทษ
อยู่นี่กินเยอะมาาาก ถึงมากที่สุด นี่ทำไมฉันกินเยอะขนาดนี้  ตักทีนึงนี่พูนจานกันเลย  แต่ก็นะ
มันอยากอร่อยเองช่วยไม่ได้นี่นา  แหมไม่ใช่อะไรหรอก ก็คนมันอยู่เมืองหนาวนี่นา ก็เลยกินเยอะ
ไปงั้นแหละ เนอะ...อืม... อิอิ  เหตุผลฟังขึ้นนะค้าา

สภาพสังคมของมหาลัยเป็นยังไงบ้าง อืม จะเล่าไงดี ภาพรวมนะ ดูดี แต่เดี๋ยวขอเจาะเป็นประเด็นไป
เริ่มจากคนใกล้ตัวก่อน  เพื่อนเรานั่นเอง โอ๊ยยย เพื่อนน่ารักมาก หมายถึงน่ารักในนิสัย น่าตา
ไม่เกี่ยงค่ะ เข้ามาเลย เพราะก็หน้าตาแย่เหมือนกัน ก๊าาก  คือเรามีรูมเมทสองคนค่ะ ก็เลยได้อยู่
ห้องแบบสามเตียงไป ห้องแคบมากที่เท่า หนวดแมว ดิ้นตาย เพราะมันยิ่งกว่าแมวดิ้นตาย
อีกค่ะ คงเห็นภาพนะคะ รูมเมทคนหนึ่งมาจากเพนซิลวาเนีย อีกคนมาจากนิวยอร์คค่ะ เมือง
สุดโปรดของเราเลยนะ เพราะว่ามีวันเดอร์เกิร์ลอยู่ที่นั่น ฮ่าๆๆ สาวกคงชอบใจ เราแบบ
ถามคำถามแรกก่อนเลยตอนเจอหน้า ก๊าาก มารยาทดีนะ "รู้จักวันเดอร์เกิร์ลไหมคะ"
แล้วเขาก็บอกว่ารู้จัก!  โอ้แม่เจ้าเหมือนใจสลายหายล่องไปเลยทีเดียว เพราะหามานานละ
ไอฝรั่งที่รู้จักวีจีเนี่ย  วีจีจจจจจจจจจจ... พอ

ถัดไปเป็นคนในหอพักละกัน  อยากบอกว่าก็อะนะ ก็โอเคล่ะค่ะ ไม่ได้ดูน่าปลื้มมาก ต่างคน
ต่างอยู่ ไม่ทำอะไรให้เดือดร้อนหรือรบกวนกัน  แต่มีสิ่งหนึ่งที่รับไม่ได้ค่ะ คือเรื่องการกินเหล้า
ไม่ได้ไม่ชอบ หรือห้ามกินเหล้านะคะ แต่ขอร้องว่ากินแล้วก็อย่าทำให้มันเลอะเทอะสิ
แบบว่าเห็นใจคนอื่นบ้าง ไม่ต้องส่งเสษเส้นใยกลับแกล้มออกมาทางปาก ไม่ได้อยากรู้
ว่าพวกแกกินอะไร กระป๋องเบียร์เอย ก็ทิ้งลงถังไม่ได้เหรอ ทิ้งข้างทางกลิ่นฟุ้งทั้งหอเลย
จะเป็นลม แล้วบอร์ดหน้าห้องน้ำไม่ต้องไปฉีกก็ได้นิ ฉีกทุกอาทิตย์ไม่เมื่อยมือเหรอ
ช่องระบายอากาศก็อยู่ของมันดี ๆ เอาออกมาทำม้ายย จะเป็นสไปเดอร์แมนไต่ช่องแอร์?
หน้ายังไม่ให้เลย ไปจับกบก่อนไป๊  คือทุกเสาร์อาทิตย์เราจะต้องเจอสภาพหอแบบนี้
เสมอค่ะ ซึ่งตอนแรกก็ไม่ชอบนะ แต่ตอนนี้ก็ชินแล้วล่ะ เตือนไปก็ไม่ทำอะไรกันอยู่ดี

ที่พูดมาทั้งหมดหมายถึงคนที่อยู่หอชั้นเดียวกับเรานะ  แต่เพื่อนเราที่อยู่ชั้นอื่น ก็เห็นนิสัยดี
ไม่รู้อะ ช่างมัน  ต่อมาขยับออกไปอีก ใครดีล่ะ เหอๆ แม่ครัวละกัน  เราไม่เข้าใจว่าทำไม
พ่อครัวแม่ครัวที่นี่ถึงได้มีทักษะชาววังติดตัวกัน คือจะตักอาหารจะหยิบจะจับอะไรแต่ละที
เชื่องช้าได้โล่มาก กลัวเราไม่หิวว่างั้น แบบบรรจังตัดเนื้อ ตักผัก บรรจงเกลี่ยให้ข้าวสวยงาม
เอ่อ แต่น้ำย่อยหนูไม่ได้บรรจงหลั่งนี่คะ  ผิดจากที่ไทย ที่รู้ว่าคิวเด็กรอมันยาวต้องรีบตัก
เอ้อระเหยไม่ได้ เดี๋ยวโดนปาขวดน้ำ เหอๆ ไม่ใช่ละ  แต่ฝรั่งที่นี่ก็ไม่ว่าอะไร ก็มันปกติบ้าน
เขานี่เนอะ แต่พ่อครัวแม่ครัวก็สรุปว่าอัธยาศัยดีนะคะ

ขอขยับพื้นที่ออกไปนอกสถานที่พัก ก็จะกลายเป็นตามตึกเรียนต่าง ๆ พูดถึงเรื่องเพื่อนใน
ห้องนอนแล้วขอพูดถึงในห้องเรียนบ้างนะคะ  เพื่อนๆ ที่คณะเราน่ารักดีค่ะ ดูเป็นกันเองอ่ะ
คนเรียนคณะนี้เป็นแบบนี้หมดหรือเปล่านะ ก็เพราะเราเรียนคณสัตวศาสตร์ สงสัยรักสัตว์
เหมือน ๆ กัน อืมเลยดูจิตใจดี  เหอๆ อยากจะบอกว่าเพื่อนส่วนใหญ่ นี่เติบโตมากับฟาร์ม
กับสัตว์ทั้งหลาย มาเรียนกับแบบมุ่งมั่นจริง ไม่ใช่เรียนเพราะตามเพื่อนหรือไม่รู้จะเรียนอะไร
ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ดีนะคะ การเรียนโดยมีเป้าหมาย

คุณครูหรืออาจารย์ที่สอนนะ ก็ใจดี รู้สึกว่าเราสามารถเข้าถึงหรือเข้าหาตัวอาจารย์ได้ง่าย
มาก ๆ เลยค่ะ เวลามีปัญหาอะไร ก็จะยินดีให้คำปรึกษาตลอด ไม่เข้าใจอะไรก็ถามได้
ไม่มีการดูถูกนักเรียน หรืออะไรทั้งนั้น ไม่ถือตัวเองได้ เป็นครูที่เป็นครูจริง ๆ แบบต้อง
การให้ความรู้แก่เด็ก แล้วถ้าครูไม่รู้ก็จะพูดว่า ฉันไม่รู้  แค่นั้นก็จบไม่มีกิ๊กกั๊กแบบครูไทย
ที่เราเคยเจออะนะคะ 

อ้อลืมบอกไปว่าตอนนี้เราทำงานอยู่ในแลปของดร.จอห์น บาร์โลวนะ เขาทำวิจัยเกี่ยวกับ
ภูมิคุ้มกันพอดี เพราะว่าทุนของเราให้เราศึกษาด้านนี้ เราก็แบบพยายามหาเลยนะตอนแรก
ว่าจะมีอาจารย์คนไหนทำวิจัยด้านนี้ไหมนะ  ก็ไปถามอาจารย์ที่ปรึกษามาค่ะ โอ้วววว
โชคดีมากมีอยู่คนหนึ่งทำด้านนี้โดยตรง ก็ดร.บาร์โลวนี่แหละค่ะ จึงได้ทีเราออกโรงแล้ว
ก๊าาาาก ทำไรน่ะเหรอ ก็ไอคนเขียนน่ะสิคะ รีบวิ่งแจ้นไปปริ้นเอกสารทุนมา แล้วแอบไปยื่น
ไปพบกับดร.บาร์โลวตัวต่อตัวกันเลยทีเดียว ทีแรกแกประกาศว่าถ้าใครอยากทำงานกับแก
ก็ให้ส่งอีเมล์ไปนะ  แหม ก็อยากได้งานนี้นี่นา ส่งอีเมล์ไม่พอค่ะ ต้องเสนอหน้ากันเลย ฮ่าๆๆ
อืม เหมือนจะได้ผล เขารับเรา ไม่รู้รับเพราะเห็นเราสนใจด้านนี้ หรือเพราะอะไร เหอะๆๆ
เอาเป็นว่าได้งานแล้วอะค่ะ อิอิ  ต่อไปก็จะได้ฝึกฝนการทำวิจัยในแลป   เรารู้ว่าปีหนึ่งอาจดู
เร็วเกินไป แต่เราบอกแล้วว่าเรามาอย่างตั้งใจ จะเก็บทุกเม็ดความรู้ไปให้หมด แล้วเราก็
อยากจะเตรียมตัวเราให้พร้อมที่สุดตั้งแต่วันนี้ เพื่อนอีกสิบปีข้างหน้าจะได้เป็นคนมีคุณภาพ
จริง

วันนี้ก็ขอพอก่อนแค่นี้นะคะ เพราะว่าปวดแขน หลังจากฉีดไปสามเข็ม
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกเช่นเคย ขอฝากไว้เผื่อ ๆ ว่าต้องการนะเออ แหะๆ

ใครที่เข้ามาอ่าน อยากจะทราบเล็กน้อยค่ะ ว่าเรียนอยู่ชั้นไหน เพื่อประโยชน์ในการจัดทำเนื้อหาอื่น ๆ ในภายภาคหน้าค่ะ ก็ใช้เวลาแค่ วิ เดียวค่ะ จิ้มโหวตหน่อย ขอบคุณค่ะ (โหวตแล้วก็ขอบคุณจ้า)
http://my.dek-d.com/dktw/poll/view.php?id=100208

มีคำถามเรื่องทุนฝากไว้ที่เว็บบอร์ดเราได้เลยค่ะ เพื่อนคนอื่นจะได้อ่านด้วย ดูง่ายดี แล้วเดี๋ยวเราจะเอาคำถามเก่า ๆ ไปโพสต์ให้นะคะ หรือใครอยากถามเรื่อง อื่น ๆ อะไรก็ได้จัดมาเลยค่ะ ตอบได้จะตอบนะ หรือจะเสนอแนะว่าอยากฟังอะไรจากเรา ก็ได้ค่ะ อยากให้เขียนเล่าอะไรประมาณนี้
http://my.dek-d.com/dktw/myboard/

ความจริงเราแอบมีบล็อกด้วยนะ อิอิ
http://mot-mod.bloggang.com

การติดต่อ
e-mail or msn: jingjung_jingjai_dr(แอท)hotmail.com
skype: motdktw
ขอนิดนึงนะคะเพื่อน ๆ ที่แอดมา บอกด้วยนะว่าแอดมาจากเด็กดีน่ะค่ะ เพราะปกติไม่รับคนแปลกหน้าค่ะ
Available time: My Sat and Sun(it'll be your Sun and Mon) and anytime I'm free