ชีวิตเด็กทุนก.พ. ในอเมริกา (ตั้ง 10 ปี แน่ะ โหย..)

ลำดับตอนที่ #18 : อุทาหรณ์ สอนใจ ทุนก.พ. 2

อีกเรื่องเจอมาจาก พันธ์ทิปค่ะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

จากใจนักเรียนทุนก.พ. คนหนึ่ง ใครที่คิดจะเอาทุนกพ. ขอให้คิดให้ดี โดย คุณ แวะมา

เห็นมีกระทู้เกี่ยวกับทุนกพ. ก็เลยอยากเขียนค่ะ
พอ ดีได้คุยกับแม่ด้วย แม่ก็บ่นๆให้ฟังว่าเพื่อนๆแม่ มีแต่คนอิจฉาที่เราได้ทุนกพ. เราก็นึกในใจว่า เออ มันก็น่าอิจฉานะ แต่ เฮ้อ เราไม่อยากจะพูด

เราเป็นอดีตนักเรียนทุนคนนึงค่ะ
เรียนจบแล้ว ตอนนี้กลับมาใช้ทุนอยู่
ค่อนข้างมีชีวิตที่กดดันกับข้อผูกมัดในการใช้ทุนอยู่เหมือนกัน
ที่เขียนมานี่ อยากจะเตือนให้คนที่คิดจะรับทุน ขอให้คิดให้ดีน่ะ
ก่อนเราเอาทุนไป กับหลังเรียนเสร็จ ได้ทุนกลับมา ความรู้สึก ความคิดมันต่างกันนะ มันเปลี่ยนไป
งานราชการ เงินเดือนน้อยมาก แถมต้องต่อสู้กับคน กับระบบ ในหลายๆเรื่องที่ทำให้อึดอัดใจมาก
ยิ่งถ้าคุณเป็นคนที่ไปเรียนนานจนติดกับระบบเมืองนอกแล้ว คุณจะเข้าใจว่าความอึดอัดใจหมายถึงอะไร
เรา รู้ว่าทุนกพ. เป็นความภูมิใจ เป็นทุนที่ใครๆก็อยากรับ ส่วนตัวเรา เราก็ภูมิใจ แต่ย้อนเวลากลับไปได้ เราขอไม่เอาดีกว่า เราขอ fight ให้ได้ทุน RA TA ที่โน่น หรือให้พ่อแม่กัดฟันส่งดีกว่า
มีคนเคยบอกเราว่า กพ.อย่าเรียกตัวเองว่าเป็นทุนเลย ทุนต้องให้เปล่า นี่มัน loan หรือเป็นการกู้ยืมอะไรซักอย่าง RA TA น่ะทุนของจริง มันต่างกัน
เรา เห็นเพื่อนๆเราหลายคนที่ไม่ได้เอาทุนกพ. ตอนนี้ก็ทำงานอยู่ที่นั่น เงินเดือนเยอะ มีชีวิตที่ดี บางคนกลับมาเมืองไทย อยู่บริษัท เงินเดือนเยอะเหมือนกัน
แต่เรา จบมาด้วยทุนกพ. สูงส่งได้มายากเย็นกว่าเค้ามาก แต่ดูเงินเดือนตอนนี้สิเท่าไหร่ ไม่ถึงหมื่นเลย stuck อยู่ที่นี่ ไปไหนก็ไม่ได้ เราโชคร้ายที่ได้ทุนอยู่ตจว.ด้วย ที่เมืองนอก offer scholarship มาก็ไปไม่ได้ ได้งานที่โน่นเงินเดือน 2-3K ก็ไปไม่ได้ เพราะต้องใช้ทุน
เราก็ไม่ได้คิดจะหนีทุนเลยนะ ไม่เคยคิดเลย เรารู้เสมอว่ามันเป็น obligation เป็นสิ่งที่เราเลือกเอง และเราต้องรับมัน
จริงๆ มันก็ไม่ได้แย่ไปซะทั้งหมดหรอก เรากดดันกับระบบราชการ กับเงินเดือน และกับความรู้สึกว่า เราไม่มีทางเลือก เราไปไหนไม่ได้น่ะ นอกเหนือจากนั้น มันก็มีความรู้สึกดีๆอยู่บ้าง บางครั้งก็ภูมิใจน่ะ ว่าเราทำหน้าที่ของเรา เรากำลังช่วยประเทศชาติเราอยู่ แล้วเราก็เต็มใจและภูมิใจที่จะช่วย
ที่เขียนมานี่ก็อยากจะเตือนสติคนที่ คิดจะเอาทุนหน่อยน่ะ ว่ามันไม่ได้วิเศษอะไรมากมายหรอก คุณจบกลับมา มีเงื่อนไขอะไรมากมายที่คุณต้องรับ คุณไม่มีโอกาสเลือกอีกแล้ว อาจจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะบ่นด้วย เพราะถ้าคุณบ่น คนรอบข้างก็จะตอบกลับมาว่า แล้วรับทุนทำไม

ก็บอกแล้ว ก่อนรับ กับหลังเรียนเสร็จ มันก็ต่างกันน่ะ

เรา ก็โอเคอ่ะนะ ก็ยอมรับเงื่อนไขอันนี้ เพราะเราเลือกเอง แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะไม่เลือกอ่ะ เราค่อนข้าง suffer กับการต้องทำงานอยู่ในระบบแบบนี้ เงินเดือนเท่านี้ (ด้วยวุฒิขนาดนี้) เป็นเวลานานๆโดยที่ไปไหนไม่ได้
เราไม่เคยคิดจะหนีทุนเลยนะ เราตั้งใจแน่นอนว่าเราต้องทำงานใช้ตามเวลาแน่ เราจะเต็มที่กับงานด้วย แต่ถามว่าเรามีความสุขไหม เราไม่มีอ่ะ
ต่อให้คุณมั่นคงอยากกลับมาทำงาน ช่วยประเทศชาติขนาดไหน ใครจะไปรู้ว่าอะไรจะเกิดในอนาคต ยิ่งถ้าสมมติคุณไปพบรักต่างแดน แล้ว คุณไปไหนไม่ได้ นั่นแหละความทรมานของจริง (เราก้อเป็นอยู่)
การรับทุนอะไรที่มีข้อผูกมัด คิดให้ดีๆ อย่าคิดแค่ว่า ฉันจะโอเค ในอนาคต ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เราว่าถ้ามีโอกาสเลือก เปิด choice ให้ตัวเองให้มากที่สุดดีว่า

ถ้า คุณรับทุนกพ. เวลาผ่านไป3,4,5,6 ปี ไม่ว่าก่อนรับทุนคุณจะโอเคกับเงื่อนไขแค่ไหน ไม่ว่าชีวิตและความคิด ความต้องการคุณจะเปลี่ยนไปยังไง ทันทีที่คุณเรียนจบ คุณไม่มีโอกาสเลือกอีกแล้ว

อยากจะเตือนแค่นี้แหละ


ที่มา http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=%2Fhome%2FInterWeb2000&File=%2Fhome2%2Fsearchdata%2FForums%2Fhttp%2Fwww.pantip.com%2Fcafe%2Fklaibann%2Ftopicstock%2FH2156272%2FH2156272.html

ก็ฝากกันไว้นะคะ  จะคิดเห็นอย่างไรก็สุดแท้แต่คุณ เราก็ห้ามอะไร หรือเปลี่ยนความคิดใครไม่ได้ และที่สำคัญอ่านอย่างมีวิจารณญาณค่ะ