ชีวิตเด็กทุนก.พ. ในอเมริกา (ตั้ง 10 ปี แน่ะ โหย..)

ลำดับตอนที่ #11 : ชีวิตมหาวิทยาลัย..UVM..ปี ๑: ผัดไท ณ มหาลัยทุ่งเขียว

คือแบบว่า เอ่อ ไม่รู้จะพูดยังไง  (เดี๋ยวงง ทุ่งเขียวที่ว่าหมายถึง มหาวิทยาลัยน่ะค่ะ เพราะเขียวมาก มองไปทางไหนก็เขียว รัฐนี้ร่มรื่นย์ค่ะ ต้นไม้เยอะ  มาอยู่กับเรามา จ่ายค่าตั๋วเองนะแต่ว่า)

สงสารเจ้าฝรั่งตาน้ำข้าวมาก หารู้ไม่ว่า ผัดไท ที่เจ้ากำลังลิ้มลองรสชาติอยู่นั้น ประเทศไทยหาได้เคยผลิตขาย หรือแม้แต่ผัดกินเลยสักนิดเดียว พวกเจ้าช่างโชคร้ายนัก ขอไว้อาลัย 5 วิ

เหอๆๆๆ คือเรื่องผัดไท นี่นะคะ มันค้างคาและติดใจเรามานานมากแล้ว ตั้งแต่เรามาเหยียบอเมริกาเลยนะ  สงสัย และข้องใจมาก ถึงมากที่สุด ว่าทำไมผัดไท ไม่ว่าจะในร้านไทย หรือร้านฝรั่ง ทำไม หน้าตามันถึงเป็นแบบนั้นอะคะ  หรือว่ามันเป็นผัดไทสายพันธุ์ใหม่ สปีชีส์ใหม่ ที่คิดค้นได้ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ที่นี่ ที่เดียว! เท่านั้น พลาดแล้วพลาดเลย!  (งานนี้ขอพลาดดีกว่าค่ะ)

แล้ววันหนึ่ง วันนั้นเราเดินไปกินอาหารเย็นที่โรงอาหารของมหาลัย  ก็มีอาหารหลากหลาย ตามสไตล์อเมริกัน ก็แอบมีเอเชีย เป็นครั้งคราว แล้วแต่ป้าโรงอาหารจะครึ้มอกครึ้มใจทำ ไม่ครึ้มก็ไม่ทำ (เพี๊ยะ!  ป้าตบหนู น น...) 

เย็นวันนั้นเราก็เดินสำรวจไปว่ามีอะไรกินบ้าง แล้วก็ อ๊ะ! นั่นมัน... นั่นมัน ...จริง ๆ เหรอเนี่ย...แม่เจ้า... UVM มีผัดไท ให้ฉันกินด้วยยยยย วู้ฮู่ กินฝรั่ง เอ๊ย อาหารฝรั่งมาหลายวันแล้ว ดีใจ มากกกกก มีอาหารไทยให้กินแล้ววุ้ยยย  ตื่นเต้น ๆ รีบวิ่งปรู๊ด เข้าไปต่อแถวทันที แถวยาวมากนะคะ ขอบอก นั่นแน่ แสดงว่าขายดี  แต่ก็แน่นอนล่ะ ใคร ๆ ก็ชอบ ใคร ๆ ก็บอกว่าอร่อย  แล้วเราคนไทยแท้ ๆ ทั้งที ไม่กินก็ให้มันรู็ไป  รอนานอยู่เหมือนกันค่ะ กว่าจะได้ เขาผัดช้าอะ (โทษป้าอีก )  แต่คนผัดหน้าเหมือนคนไทยเลย   แต่หิว เลยแอบเก็บไว้ในใจ มิได้ถาม ไว้คราวหน้า ถามไปก็ไม่หายหิว ยิ่งเปลืองพลังงานทำให้หิวมากกว่าเดิม (= =")

มาแล้ว ๆ ผัดไท ฉึก ฉึก ที่ฉันชื่นชอบ แต่ป้าไม่ได้ใส่หมู ฉึก ฉึก ให้หนูอะ  พอได้มาปุ๊บ  โอ๊ะ!  ...เอ๋อ!   เออะ!   เอ่อ...

ทำไม เกิดอะไรขึ้น..     ไม่มีอะไรค่ะ แค่ แค่ประทับใจจนมิรู้ลืม ปลื้มและซึ้งจนถึงขั้นน้ำตาไหล ระลึกถึงบ้านเกิดเมืองไทย  เพราะว่า เพราะว่า  เพราะว่าสิ่งนี้!

.
.
.
.
.
.
.
มันคือ...
.

.
.
.
.
ผัดไท!!! ไท ไท ไท ไท...  หรืออีกนามหนึ่งคือ หมี่ขาวจืดเติมกุ้งดิ้นลวกสุกใส่ไข่และผักหยิบหยอยพร้อมทาน  จากป้าผู้หน้าตาคล้ายคนไทย

แถ่นแท้นนนน


  


เราอยากจะบอกกับจอร์จและซาร่าห์ว่า เราค้นพบสิ่งมหัศจรรย์ โอ้จอร์จ! 

เราว่านะมันอาจจะเป็นผัดไทชาววังก็ได้ ก็ดูหน้าตามันเรียบร้อยมาก ไร้ซึ่งสีสัน รสชาติก็แบบเรียบร้อย ๆ นะ
ตามสไตล์ฝรั่งมั้ง ใส่ไรเยอะมิได้ เดี๋ยวเผ็ด เหอๆ

แล้วตักมาให้เราเท่าแมวดมอะ กินคำนึงก็หมดละค่ะ

ดิฉันละยิ่งหิวอยู่ ปวดเฮด หมดอารมณฺ์เลย   ไม่รู้ฝรั่งจะว่าไงบ้าง  อาจจะชอบ เพราะเขาไม่เคยเห็นผัดไทของจริงนี่หน่า


ว่าง ๆ ฉันจะทำผัดไทยของจริงให้พวกเธอได้เห็น เพราะอย่างน้อย ในฐานะที่พวกเธอชอบผัดไทย เธอก็ควรจะมีโอกาส และสิทธิสักครั้งหนึ่งในชีวิตที่เกิดมาจากท้องพ่อแม่ที่จะได้รับรู้ความจริง ว่ามันหน้าตา และรสชาตินั้นเป็นอย่างไร


ไปล่ะค่ะ มาฝากไว้แค่นี้