คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ★ PARFAIT BAD 1
★ I C E C R E A M ★
COUPLE : HUNHAN
SEHUN’S PART
บางทีชีวิตในเมืองก็ไม่สบายเสมอไป ผมมองออกไปนอกกระจก รถมีราคาต่างจอดติดกันเป็นแถวไม่มีทีท่าจะขยับ ตอนนี้นาฬิกาบนข้อมือบอกเวลาเก้าโมงครึ่ง...ซึ่งผมควรจะนั่งเรียนอยู่ในห้องเรียนตั้งแต่แปดโมงแล้วเงี่ยหูฟังครูบรรยายเนื้อหาที่น่าเบื่อมากถึงมากที่สุดสำหรับตัวผม แต่ถึงอย่างนั้นผมก็สอบผ่านน่ะ ได้ตั้งที่ห้าแหน่ะ -__- จากทั้งหมดสามสิบห้าคน
แต่จะรีบไปทำไมล่ะโรงเรียนหน่ะ? ไปสายอยู่ทุกวัน สายสุดก็เลทไปห้าชั่วโมง ส่วนเร็วสุดก็เลทไปชั่วโมงเดียว โดนเรียกเข้าห้องปกครองไปเซ็นต์ชื่อเกือบทุกวัน ถ้าวันไหนไม่โดนเข้าคือผมแอบอาจารย์หรือไม่ก็สารวัตรนักเรียนสำเร็จ แต่ใครแคร์กันล่ะ สายก็สายสิ : )
ในที่สุดผมก็มาถึงโรงเรียน ผมกวาดสายตาหาที่จอดรถซึ่งเหลืออยู่แค่ที่เดียว ไม่ว่าเปล่าผมก็ถอยรถเข้าไป
ตึงงง!!!
ชิบหายแล้ว =__= สิ่งไร้ชิวิตเคลื่อนตัวได้ที่เราเรียกกันว่า รถยนต์ กำลังสัมผัสกัน...เอาจริงๆเรียกว่าชนกันน่าจะง่ายกว่า -__- บอกแล้วว่าผมฉลาด คำศัพท์ไม่เหมือนใคร แต่นี่ก็ไม่ใช่เวลามาอวดมันสมองอันชาญฉลาดของผม...คิดได้ดังนั้นผมก็รีบลงจากรถไปดูลูกรักของผมที่เมื่อวานอุตส่าห์ขัดเงามาแวววับเหมือนรองเท้ากันเลยทีเดียว
“ลูกพ่อ!!!” ผมเผลออุทานออกมาเสียงดังเมื่อเห็นรอยถลอกที่หลังรถของรถยนต์ของผม...ยาวตั้งสิบห้าเซ็นต์!!! แล้วแบบนี้ใครจะรับผิดชอบ (ได้ข่าวว่าผมทำเอง =__=)
“คุณนักเรียนโอ เซฮุน 12494...” เสียงคุ้นหูของสารวัตรนักเรียนดังขึ้นด้านหลัง สงสัยผมคงมาสายจนเขาจำได้แล้ว ดูสิเรียกสิ มาทั้งชื่อจริงทั้งรหัสนักเรียน ผมลงทุนหันไปช้าๆเพราะกลัวทรงผมที่อุตส่าห์หวีมาตั้งครึ่งชั่วโมงจะเสียทรงเอาได้
“หวัดดีสารวัตรนักเรียน...เอ่อ...ชื่อฮยอกแจหรือเปล่า =__=?”
“ชเว ซีวอน =__=”
: “เออใช่ๆ สารวัตรนักเรียนชเว ซีวอน...รหัสนักเรียนอะไรน่ะ?” ผมถามไปเพราะกลัวจะเสียหน้าถ้าพูดไม่ครบเหมือนที่มันพูดมาในตอนแรก
“17485 =__=”
“โอเคเอาใหม่...”
“=__=”
“หวัดดีสารวัตรนักเรียนชเว ซีวอน 17485” ผมส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้แต่เจ้านั่นกลับทำหน้าลมจับคล้ายจะเป็นลมเหมือนกำลังเครียดอย่างหนัก
“ไปห้องปกครองด้วยครับ” ซีวอนบอกอย่างสุภาพ แต่สีหน้าก็ยังเหมือนเดิม
“ไม่ต้องบอกก็รู้ ฉันไปอยู่เกือบทุกวัน” ผมบอกกลับไปพร้อมทั้งเริ่มก้าวไปทางห้องปกครอง ร่างสูงของซีวอนก็เดินตามมาด้วย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะเอาเรื่องรถไปฟ้องอาจารย์แน่นอน...ผมรู้ว่ามันคือหน้าที่แต่...ขี้ฟ้องหว่ะ...
สุดท้ายก็ต้องหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟาหรูในห้องปกครองแทนที่จะเซ็นต์ชื่อแล้วก็ขึ้นห้องเรียนไปเพราะอาจารย์บอกว่าครั้งนี้ร้ายแรงเกินไป -__- แล้วคุณท่านก็เดินเข้าไปหาเอกสารในอีกห้องนึง ผมแทบจะจำได้ทุกสัดส่วนของห้องนี้ บอกแล้วว่ามาเกือบทุกวัน...ซักพักอาจารย์ประจำห้องปกครองอีกคนก็เดินออกมาพร้อมกับอาจารย์คนแรกที่เดินตามหลังออกมาอีกที หล่อนกวาดสายตาตั้งแต่หัวของผมจรดปลายเท้า สงสัยคงหลงความหล่อ
“อะแฮ่ม” อาจารย์กระแอมออกมาเบาๆก่อนที่จะหย่อนตัวลงนั่งตรงข้ามกับโซฟาที่ผมนั่งอยู่ หล่อนหยิบเอกสารสองสามแผ่นออกมาจากซองเอกสารก่อนที่จะกวาดสายตาอ่านแล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม
“นักเรียนโอ เซฮุน 12494 ห้องสองเอ...ใช่มั้ย?”
“ตามนั้นครับ” หล่อนตวัดสายตามาที่ผมอย่างเอาเรื่อง เดี๋ยวๆ ผมพูดอะไรผิด?
“เธอได้ละเมิดกฏโรงเรียนมากี่ครั้งแล้ว?”
“นับไม่ถ้วนครับ” ผมตอบออกไปตามความจริงของชีวิต(?)
“ในเอกสารบอกว่าเธอละเมิดกฏโรงเรียนแปดสิบเปอร์เซ็นต์จากร้อย” หล่อนพลิกกระดาษบางอย่างแล้วยื่นมาตรงหน้าผม ซึ่งในกระดาษบอกไว้แบบนั้นจริงๆ
“ครับ”
“ทางโรงเรียนคงต้องลงโทษเธอ เพราะว่าตามจำนวนครั้งแล้ว อาจารย์คงต้องใช้คำว่าเกินเยียวยา ไม่ว่าจะมาสาย แต่งกายผิดระเบียบ หนีเรียน...”
“ผมต้องทำอะไรบ้างครับ?” ผมถามขัดออกไปก่อนที่หล่อนจะสาธยายความผิดร้อยแปดบรรทัดของผม แต่ผมฉลาดน่ะ อาจารย์ทั้งสองมองหน้าผมแล้วยิ้มออกมาช้าๆ...น่ากลัวว่ะแม่ง...
“บทลงโทษของเธอคือ...”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่าาาาา
รีดเดอร์ที่น่ารักทุกท่าน
วันนี้ไรท์มาพร้อมกับฟิคเรื่องใหม่แกะกล่อง รับหน้าร้อนสุดๆ
พร้อมกันนี้ ยังเป็นการฉลองวันเกิดเซฮุนนี่ มักเน่ของเรา เอา เอา เอา (เพื่อ?)
อีกทั้งยังเซฮุนยังเป็นเมนของไรท์ด้วย หุหุ =.,=
หวังว่าเรื่องนี้รีดเดอร์จะชอบกันนะค่ะ
ชอบไม่ชอบยังไง ติมาได้เลยนะค้าาาาาา
รักรีดเดอร์ทุกคน จุ้บ ^3^
ความคิดเห็น