ทะลุมิติมาขายก๋วยเตี๋ยวเรือ

ลำดับตอนที่ #3 : หลินซินอี๋ ฉันคือเธอ...แล้วเธอคือใคร? (2/2)

ลูกหมีในร่างของหลินซินอี๋นั่งงุนงงอยู่ครู่ใหญ่ รู้สึกจับต้นชนปลายไม่ถูกจึงยังตีกับตัวเองในหัวสมอง

เอาละ ตั้งสติก่อนนะลูกหมี

หญิงสาวพยายามจัดลำดับความคิด นึกถึงวิธีการของนางเอกในนิยายที่เคยอ่าน พวกตัวละครในนิยายหากได้ทะลุมิติเข้ามาแล้วละก็ สิ่งแรกที่พวกเธอมักจะทำกันก็คือการพยายามหาทางกลับโลกเดิมด้วยการตาย?

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเธอก็คงต้องเลือกหาวิธีตายมาสักอย่าง จะเป็นกระโดดน้ำ? กระโดดหน้าผา? หรือเอาหัวชนต้นไม้ตายดีละ?

บรื๋อ แต่เดี๋ยวก่อน!

นางเอกพวกนั้นส่วนใหญ่ก็ทำไม่สำเร็จสักรายเลยไม่ใช่เหรอ!

อย่าเพิ่งเลย อย่าเพิ่งรีบตายตอนนี้เลย ถ้าไม่ได้ผลขึ้นมาประเดี๋ยวจะกลายเป็นวิญญาณติดอยู่ในซีรี่ย์เรื่องนี้แบบรีเพลย์ซ้ำๆ เข้าจะยิ่งยุ่งไปกันใหญ่ ถ้าอย่างนั้นก่อนจะเลือกวิธีสุดโหดอย่างการพยายามตาย ไม่สู้ลองสำรวจดูก่อนดีกว่าว่าโลกจีนโบราณใบนี้เป็นอย่างไร เผื่อจะมีเควสให้ทำหรือมี NPC ที่จะบอกภารกิจให้เธอทำได้

เมื่อตั้งเป้าหมายดังนั้นร่างกายของลูกหมีก็ค่อยผ่อนคลายความตึงเครียดลง หลังจากนั้นจึงลุกขึ้นเดินลัดเลาะไปตามแนวลำธารจนกระทั่งในที่สุดออกมาจากป่าได้สำเร็จและได้เจอเข้ากับตลาดใหญ่แห่งหนึ่ง

ว้าวววว ตลาดที่เราเคยเห็นในซีรี่ย์จีนมาหลายเรื่อง ของจริงก็เป็นแบบนี้เองสินะ!

เบื้องหน้าของเธอเป็นแผงลอยและร้านรวงขายอาหารเปิดเต็มตลอดสองฝั่งข้างทาง โดยอาหารที่ชาวบ้านในยุคจีนโบราณขายอยู่ทั่วไปนั้นมีทั้งซาลาเปา บะหมี่ ถังหูลู่ น้ำตาลปั้น และขนมต่างๆ แต่ละอย่างล้วนปรุงสดใหม่ มีสีสันน่ากินทั้งยังส่งกลิ่นหอมชวนให้กระเพาะที่ว่างอยู่ของเธอร้องโครกครากขึ้นมา

เดินไปเดินมาก็ไปหยุดอยู่หน้าร้านขายซาลาเปาร้านหนึ่ง แป้งสีขาวนุ่มฟูกับควันร้อนๆ ร่ำร้องให้หญิงสาวล้วงหาเงินในกระเป๋าย่ามขึ้นมา แต่ทว่า

เงินล่ะ?

ลูกหมีควานหาทุกซอกทุกมุมของย่ามซึ่งเป็นของติดกายของเจ้าของร่างมา ก่อนจะนึกได้ว่านอกจากเสื้อผ้าสตรีสองชุดที่เอาไว้ผลัดเปลี่ยนแล้ว หลินซินอี๋คนเดิมไม่มีเงินหรือของมีค่าติดตัวเลยสักแดงเดียว!

ลูกหมีแทบจะลมจับลงไปเดี๋ยวนั้น

ไม่มีเงินแล้วจะใช้ชีวิตในโลกใบนี้อย่างไรกัน

ทั้งที่นางได้สามีเก่าที่ร่ำรวยถึงเพียงนั้น แต่กลับงกไม่ยอมให้เงินติดตัวมาเลยสักแดงเดียวเนี่ยนะ!

คิดไปคิดมาก็โมโหยิ่งนัก ไม่รู้ว่าตนเองโมโหหิวหรือกำลังโมโหสามีหูเบาของเจ้าของร่างกันแน่ สุดท้ายหลังจากที่ได้แต่มองของกินด้วยสายตาละห้อยแต่ก็ซื้อไม่ได้สักอย่าง ในที่สุดเท้าทั้งสองข้างจึงพาตัวเองกลับเข้าป่ามาหยุดอยู่ตรงที่เดิมที่ฟื้นอีกครั้ง

เอาเป็นว่าเย็นนี้หาของป่ากินรองท้องไปก่อนแล้วกัน…

ในเมื่อออกจากโลกนี้ไม่ได้ก็คงต้องสวมบทบาทใช้ชีวิตแบบคนในยุคนี้ไปก่อน ‘หลินซินอี๋’  ตกลงกับตัวเองอยู่เงียบๆในใจก่อนจะมองไปรอบๆ

ป่าแห่งนี้เป็นป่ารกทึบที่ไม่ว่าจะมองไปทางใดก็มีแต่ต้นไม้สูงใหญ่ขึ้นเบียดเสียดกันจนแน่นขนัด หากทว่าในบริเวณที่ไม่ไกลจากจุดที่นางยืนอยู่นักกลับพบว่ายังมีถ้ำเล็กๆ อยู่แห่งหนึ่ง

หญิงสาวเดินเข้าไปสำรวจถ้ำนั้นอย่างระมัดระวัง ก่อนจะจัดการใช้ถ้ำเป็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า นางเปลี่ยนชุดเก่ามอซอให้เป็นชุดสะอาดชุดใหม่และเดินกลับออกมา มองซ้ายมองขวาเพื่อที่จะหาช่องทางในการหาอาหารกินประทังความหิว

อืมมมม จะให้ล่าสัตว์กินก็ดูจะยากเกินไปแฮะ ..อย่างไรดวงวิญญาณในร่างก็ยังคงเป็นลูกหมี หญิงสาวจากโลกยุคปัจจุบันที่ได้แต่ปล่อยนกปล่อยปลาไม่เคยลงมือฆ่าสัตว์มาก่อน ยามนี้จึงยังคงทำใจไม่ได้ที่ตัวเองจะต้องลงมือทำอะไรแบบนั้น ดังนั้นหลังจากมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย สายตาจึงไปตกยังต้นพุทราสูงใหญ่ต้นหนึ่งเข้า

ดีล่ะ ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็เก็บกินผลไม้ป่าพวกนี้ให้อิ่มท้องไปวันหนึ่งก่อนแล้วกัน!

หญิงสาวงัดวิชาปีนต้นไม้ที่เคยใช้สมัยยังอยู่บ้านสวนกับยายในชาติก่อน จัดการดันร่างบอบบางของตัวเองขึ้นไปจนถึงยอดไม้สูงใหญ่รกทึบได้สำเร็จในที่สุด

พุทราออแกนิกส์ พวกนี้ทั้งลูกใหญ่และอวบน่ากินยิ่งนักทำให้หลินซินอี๋รู้สึกว่าตนเองร่าเริงขึ้นอย่างมาก มือเล็กเอื้อมขึ้นไปจัดการเด็ดมาหลายลูกเพื่อเหน็บเอาไว้ในเข็มขัดรัดเอวจนแน่นเต็ม ก่อนที่จะนั่งเอนหลังพิงต้นไม้ใหญ่เพื่อพักเหนื่อยอยู่บนนี้ครู่หนึ่ง

อากาศดีจัง...

อากาศในยุคจีนโบราณแบบนี้เหมือนกับที่บ้านสวนของยายในอดีต ไม่ว่าจะมองไปทางไหนที่แห่งนี้ก็พบแต่สีเขียวของธรรมชาติ เสียงลำธารเคล้ากับเสียงนกร้องฟังแล้วระรื่นหูยิ่งนัก อีกทั้งสายลมยังไร้ซึ่งควันพิษแบบที่มีอยู่ทั้วไปในเมืองกรุงที่นางจากมา

เมื่อคิดถึงโลกที่จากมา

...ซูเฟยอวี่

ก่อนตายลูกหมีได้รับรู้ข่าวการเสียชีวิตของเขาก็ให้รู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก ซูเฟยอวี่เป็นดาราชายดาวรุ่งที่อายุยังน้อยอยู่เลย เพียงยี่สิบกว่าปีเท่านั้นก็ต้องมาจบชีวิตรุ่งโรจน์เร็วขนาดนี้

เมื่อคิดเช่นนั้น มือเรียวจึงวางผลพุทราที่กินค้างไว้ลงบนตัก ก่อนจะยกมือขึ้นประสานกลางอกและตั้งจิตอธิษฐาน

สิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าคะ ไม่ว่าท่านจะเป็นใครก็ตามที่ให้โอกาสลูกหมีได้เกิดใหม่เป็นครั้งที่สอง ขอให้ท่านได้โปรดช่วยดูแลดวงวิญญาณของซูเฟยอวี่ให้เขาได้พบกับโลกหลังความตายที่มีความสุขด้วยเช่นกันนะเจ้าคะ

เพี้ยง!

ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนพึมพำเบาๆ ก่อนที่จะนั่งเล่นพลางดื่มด่ำกับผลพุทราต่ออีกสักพัก จนกระทั่งเมื่อรู้สึกอิ่มท้องขึ้นมาบ้างแล้วจึงคิดจะปีนลงจากต้นไม้ แต่ทว่า...

ตุ้บ

ก่อนที่ร่างบางจะทันได้ขยับตัวไปไหน จู่ๆ ที่พื้นเบื้องล่างของนางก็ได้ยินเสียงราวกับว่าเพิ่งจะมีของแข็งขนาดใหญ่ร่วงตกจากที่สูงและกระทบพื้น

หลินซินอี๋ค่อยๆเคลื่อนสายตาลง มองไปยังเบื้องล่างของตน ฉับพลันร่างบางของหญิงสาวก็ต้องตกใจจนเกือบจะเสียหลักพลัดตกจากต้นไม้

นะ นะ นั่นมัน

นั่นมันคน คนเป็นๆ!

คนเป็นๆ ร่วงหล่นลงจากหน้าผา กระแทกลงบนพื้นดินตรงหน้านาง!