ทะลุมิติมาขายก๋วยเตี๋ยวเรือ

ลำดับตอนที่ #19 : ล่องเรือขายก๋วยเตี๋ยววันแรก (2/2)

“เหตุใดเส้นและน้ำแกงของเจ้าจึงดูแปลกนัก ข้าไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อนเลย” คุณลุงผู้หนึ่งชี้ไปยังหม้อน้ำแกง

“นั่นสิ กลิ่นก็แปลก นี่มันก๋วยเตี๋ยวอะไรหรือ” ท่านป้าอีกคนยื่นหน้ามาดมกลิ่นหอมแล้วเอ่ยเสริม

หลินซินอี๋ยิ้มแย้มพลางแนะนำสินค้าของตนไปทีละอย่าง

“สิ่งที่ข้าขายเรียกว่าก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าค่ะ มีน้ำแกงสามอย่าง ได้แก่น้ำแกงใส น้ำแกงเข้มข้น และน้ำตก”

“น้ำตก? คำนี้ข้าไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อน มันคือสิ่งใดกัน” พี่ชายท่านหนึ่งเอ่ยถาม

“น้ำตกก็คือน้ำแกงเข้มข้นที่เพิ่มเลือดหมูลงไปเจ้าค่ะ รสชาติจะออกมาอร่อยไปอีกแบบ หากพวกท่านอยากรู้ต้องลองสั่งชิมดูนะเจ้าคะ เพียงชามละหนึ่งอีแปะเท่านั้น”

“หนึ่งอีแปะ เหตุใดจึงถูกนัก?”

หลินซินอี๋ยิ้มก่อนจะจัดการลวกเส้นเล็กกับถั่วงอกในตะกร้อ จากนั้นก็ลวกหมูสดที่หมักไว้แล้วกับลูกชิ้นทำเอง ราดด้วยน้ำแกงหอมๆ โรยหน้าด้วยกากหมูเจียว แคปหมูและเกี๊ยวหมูทอดอีกหนึ่งตัวแล้วยื่นให้

“นี่แหล่ะคือเสน่ห์ของก๋วยเตี๋ยวเรือ ก๋วยเตี๋ยวเรือจะไม่เหมือนก๋วยเตี๋ยวที่ท่านเคยกินกันทั่วไป ชามละหนึ่งอีแปะนี้อาจจะดูน้อยสักหน่อย แต่เพราะแบบนี้จึงทำให้ท่านสามารถลองเส้นใหม่ๆ และน้ำแกงใหม่ๆ ได้หลากหลาย เพียงเอาชามเก่ามาให้ข้าเติมเท่านั้น”

จากนั้นหลินซินอี๋ก็แนะนำเส้นทั้งสามแบบ รวมถึงวัตถุดิบและเครื่องเคียงต่างๆ ให้ลูกค้ารู้จัก เสียงพูดคุยกันด้วยความตื่นตาตื่นใจดังไปทั่วบริเวณนั้น ก่อนที่พี่ชายคนที่ถามจะซื้อชามที่นางทำเอาไว้ไป

ชายหนุ่มรับตะเกียบมาจ้วงตักเส้นเข้าปากคำใหญ่ ปรากฏว่าทั้งความเหนียวนุ่มของเส้นและรสชาติเข้มข้นของน้ำแกงก็ทำให้ดวงตาของเขาลุกวาวขึ้นทันใด!

“อร่อย! ก๋วยเตี๋ยวเรือนี่รสชาติทั้งแปลกทั้งอร่อยแบบที่ข้าไม่เคยกินที่ใดเลย!”

ชาวบ้านคนอื่นพอเห็นว่าลูกชายของผู้ใหญ่บ้านคนนี้ร้องชื่นชมออกมาเสียงดังทั้งยังขอเพิ่มเส้นใหญ่น้ำตกอีกชามหนึ่งโดยไม่ลังเล คนอื่นๆ ซึ่งก่อนหน้านี้ได้แต่มองอย่างกล้าๆ กลัวๆ ก็เริ่มอยากกินขึ้นมาบ้างแล้ว

“ข้าเอาเส้นใหญ่น้ำตกแล้วกัน”

“ข้าเอาน้ำตกเหมือนกันแต่เอาเส้นเล็ก”

“ข้าเอาน้ำแกงเข้มข้น เส้นบะหมี่”

“ข้าขอลองน้ำใสหน่อย เส้นใหญ่”

จู่ๆ หลินซินอี๋ก็ได้รับคำสั่งซื้อมากมาย นางยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ก่อนที่ซูเฟยอวี่จะทำหน้าที่ลูกมือช่วยนางจัดแถวลูกค้าและยังเป็นคนช่วยจดจำรายการอาหารรวมถึงเก็บเงินใส่ตะกร้าให้

“เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ ถูกปากท่านหรือไม่?”

นางหันไปถามท่านป้าท่านหนึ่งที่เอาชามมาเติมเป็นครั้งที่ห้าแล้ว

“ยัยหนู น้ำแกงของเจ้าทั้งหอมทั้งเข้มข้น มีรสเค็มและเปรี้ยวนำแต่ปลายลิ้นกลับหวานตาม รสชาติดีมาก อีกอย่างเมื่อกินกับเกี๊ยวกรอบๆ และกากหมูนี่แล้วก็ยิ่งอร่อยขึ้นไปอีก ข้าอยากซื้อเกี๊ยวเพิ่มด้วยเลย เจ้าจะขายให้ได้หรือไม่?”

ทว่า หลินซินอี๋ทำเกี๊ยวทอดมาจำนวนจำกัดเพื่อเอาไว้แถมให้ลูกค้าชามละตัวเท่านั้นจึงได้แต่ยิ้มตอบ

“วันนี้ข้าทำมาน้อยเจ้าคะท่านป้า หากขายจะทำให้ไม่พอแถมลูกค้าคนอื่น มิสู้พรุ่งนี้ข้าจะทำเพิ่มอีกสักหน่อยท่านป้าก็ค่อยมาซื้อเพิ่มก็แล้วกันนะเจ้าคะ”

ท่านป้าผู้นั้นพยักหน้าพลางรับก๋วยเตี๋ยวชามที่ห้าของนางไปอย่างดีใจ หลังจากนั้นจำนวนคนที่เข้ามาต่อแถวซื้อก๋วยเตี๋ยวเรือของสองสามีภรรยาก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จากการบอกปากต่อปาก ตอนนั้นเองหญิงสาวจึงตัดสินใจประกาศ ‘โปรโมชั่น’ พิเศษออกไป

“วันนี้เป็นวันมงคล หากพวกท่านสามารถกินได้ถึงสิบชามต่อหนึ่งคนแล้วล่ะก็ ข้าจะลดราคาให้ท่านหนึ่งชาม จ่ายเพียงแค่เก้าชามเท่านั้น ดีหรือไม่!”

พวกบุรุษที่กินจุเมื่อได้ยินสิทธิพิเศษเช่นนี้ต่างก็เฮลั่น ไม่เพียงแต่ท้าทายความสามารถของตัวเองเท่านั้นแต่ยังพากันท้าทายสหายข้างตัวด้วยว่าใครจะกินได้เยอะกว่ากัน สร้างความครึกครื้นให้กับการขายของวันแรกของหลินซินอี๋เข้าไปอีก

เพียงหนึ่งชั่วยามถัดมาหลังจากที่สองสามีภรรยาพากันขายของไม่หยุดมือ วัตถุดิบรวมถึงน้ำแกงในหม้อต่างก็หมดเกลี้ยงจนไม่พอขายให้คนที่ยังรอต่อแถวอยู่ คนเหล่านั้นเมื่อรู้ว่าตนเองต้องอดกินจึงโวยวายด้วยความผิดหวัง

“แม่นาง วันหลังเจ้าเอาของมาเยอะกว่านี้หน่อยเถิด ข้ามาต่อแถวนานแล้วแต่กลับอดกินเสียได้!”

“ใช่ ข้าอุตส่าห์ทิ้งงานที่กำลังทำอยู่เพื่อมากินก๋วยเตี๋ยวของเจ้าเชียวนะ ใครจะคิดว่ามาถึงของก็หมดแล้ว”

หลินซินอี๋แย้มยิ้มกับคำตัดพ้อของลูกค้าออกมา ก่อนจะตักกระดูกเล้งที่ยังอยู่ก้นหม้อให้ไปคนละชิ้นเพื่อเป็นการปลอบใจ

“ทุกวันช่วงเวลาใกล้อาหารกลางวันข้าจะมาขายของอีกเจ้าค่ะ คราวนี้จะเตรียมของมาให้เยอะกว่านี้ พรุ่งนี้ท่านก็แวะมาอุดหนุนได้อีกนะเจ้าคะ”

สองคนนั้นพยักหน้ารับทันที เมื่อซูเฟยอวี่จัดการเก็บชาม ช้อนและตะเกียบกลับมาได้ครบหมดแล้ว ทั้งสองจึงกลับเรือนไปนั่งนับเงินที่ได้จากการขายของวันแรกด้วยกัน