ทะลุมิติมาขายก๋วยเตี๋ยวเรือ

ลำดับตอนที่ #2 : หลินซินอี๋ ฉันคือเธอ...แล้วเธอคือใคร? (1/2)

แค่กๆๆๆ”

เสียงไอของหญิงสาวนางหนึ่งที่เพิ่งฟื้นจากการสลบไสลดังสะท้อนก้องในป่าประสานไปกับเสียงน้ำตกและลำธารด้านหลัง

ลูกหมีสำลักน้ำออกมาจากปอดจนหัวโยกก่อนที่เปลือกตาหนาหนักจะเผยอลืมขึ้น เผยให้เห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลสุกใสกระจ่างมองยอดไม้เหนือศีรษะของตัวเองอย่างงุนงง

นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?

หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ ก่อนที่ลำคอขาวผ่องจะแหงนมองไปรอบๆ และเพิ่งเห็นว่าตัวเองน่าจะมาโผล่ในใจกลางป่าใหญ่ที่ไหนสักแห่ง

เดี๋ยวนะ …

ก่อนหน้านี้เรากำลังกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ไม่ใช่หรือ?

ลูกหมีงุนงงว่าตัวเองกำลังอยู่ในเมืองหลวงของกรุงเทพมหานคร อยู่ดีๆจะมาโผล่ในป่าทึบแบบนี้ได้อย่างไร? นัยน์ตาคู่สวยจึงมองไปรอบๆอย่างพยายามหาคำตอบ แต่แล้วสุดท้ายเมื่อไม่รู้จะตอบตัวเองเช่นไร จึงก้มลงดูที่ร่างกายของตนและจดจำได้เลยในทันทีว่าชุดแบบที่กำลังสวมใส่นี้คือชุดฮั่นฝูแบบที่หญิงสาวชาวจีนในยุคโบราณใส่กัน!

“บ้าน่า! หรือว่านี่จะเป็นความฝัน”

หญิงสาวสะบัดศีรษะก่อนจะพยายามบอกตัวเองให้ตื่นจากความฝันซ้ำๆ หากทว่าแทนที่จะตื่นกลับยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังถูกดูดให้จมดิ่งเข้าไปเห็นภาพๆหนึ่งผุดขึ้นมาเป็นฉากๆในหัวสมองของเธอแทน

"ใครกัน?"

ภาพที่กำลังเล่นอยู่นี้ค่อยๆเผยให้เห็นเรื่องราวในแต่ละช่วงชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชื่อว่า ‘หลินซินอี๋’

‘หลินซินอี๋’ เป็นสตรีในยุคจีนโบราณที่ออกเรือนแล้ววัยยี่สิบปี ใบหน้าแม้ว่าจะไม่ได้สวยเฉิดฉายเช่นเดียวกับนักแสดงนำจีนที่ลูกหมีเคยเห็นในจอโทรทัศน์แต่ก็นับว่าน่ามองอยู่ไม่น้อย หากแต่ชะตาความรักของนางกลับอาภัพนักเมื่อบุตรสาวชาวบ้านธรรมดากลับเป็นที่ต้องตาต้องใจของคหบดีพ่อค้าจากเมืองใหญ่ที่เป็นชายเจ้าชู้มากภรรยา

จวนของพ่อค้าหนุ่มคนนี้หลังใหญ่มาก แต่ทว่าทุกห้องกลับถูกจับจองจนเต็มโดยฮูหยินและอนุในจวนถึงเกือบสิบนาง หลินซินอี๋ผู้นี้ได้เข้าจวนเป็นอนุคนสุดท้องของจวนแต่กลับไม่ถูกกับกลุ่มอนุภรรยาที่อยู่มาก่อนเท่าใดนัก

พวกนางอิจฉาที่พ่อค้าหนุ่มมักจะมอบของหายากล้ำค่าที่สุดที่ได้จากการเดินทางค้าขายมาฝากหลินซินอี๋อยู่เสมอ ดังนั้นด้วยความริษยาและหึงหวงของสตรี วันหนึ่งพวกนางจึงร่วมมือกันเลือกใช้วิธีสกปรกกำจัดหลินซินอี๋ด้วยการจัดฉากใส่ร้ายให้หญิงสาวนอนแก้ผ้าร่วมเตียงกับคนเลี้ยงม้าหนุ่มในจวนผู้หนึ่ง

ทันทีที่พ่อค้าหนุ่มถูกเรียกให้มาเห็นภาพนี้เข้า หลินซินอี๋กับบ่าวรับใช้ชายที่ถูกใส่ร้ายก็พยายามปฏิเสธและอธิบายอย่างเต็มที่ หากแต่ไม่ว่าคนทั้งคู่จะพูดมากมายเพียงใดสุดท้ายสามีของนางก็ไม่รับฟัง เขาทนเห็นภาพบาดตาและทนอับอายที่ตนเองถูกสวมเขาไม่ไหวจึงตัดสินใจลงโทษคนทั้งสองตามกฎของตระกูลด้วยการโบยถึงคนละห้าสิบไม้ จากนั้นก็ขับไล่ให้ออกจากจวนไปในทันที!

โถ น่าสงสารจัง

ลูกหมีเห็นว่าหลังจากที่หลินซินอี๋ออกจากจวนมาแล้ว หญิงสาวก็หอบเอาร่างบาดเจ็บหนักเดินทางรอนแรมลงใต้มาเพียงลำพังเพื่อหวังจะกลับบ้านเกิด

แต่ทว่ากลับต้องเผชิญกับความโชคร้ายซ้ำซ้อนอีกระลอก เมื่อร่างกายบาดเจ็บหนักจึงทำให้หญิงสาวหมดสติและพลัดตกลงไปในน้ำจนเสียชีวิตในที่สุด

ลำธารนี้เหรอ?

หญิงสาวเห็นภาพในฝันเหมือนว่าจะเป็นลำธารสายเดียวกันนี้จึงตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อจะดูว่ามีร่างของผู้หญิงคนนี้จมน้ำอยู่ตรงที่ใดหรือไม่ หากทว่า....

“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

เพียงแค่จังหวะแรกที่ได้ก้มมองลงไป ลูกหมีก็ต้องตกใจ เมื่อในตอนนี้เงาของเธอที่สะท้อนผืนน้ำขึ้นมากลับเป็นหน้าตาของหลินซินอี๋คนนั้นแทน!

ละ ละ หลิน หลินซินอี๋!

ทำไมฉันกลายเป็นหลินซินอี๋ไปได้ล่ะ!

หญิงสาวผงะถอยหลังทรุดลงนั่งกับพื้นก่อนจะค่อยๆประคองสติเพื่อทบทวนทุกอย่างให้ดีๆ อีกครั้ง

“เดี๋ยวนะ ก่อนหน้านี้ฉัน..กินก๋วยเตี๋ยวอยู่”

“แล้วปาล์มมี่ก็โทรมาบอกข่าวร้าย...”

“ฉันลูกชิ้นติดคอ...”

“แล้วสุดท้ายวิญญาณก็ดันหลุดมาโผล่ในยุคจีนโบราณเหรอเนี่ย บ้าไปแล้ว!”

ปกติลูกหมีเป็นคนชื่นชอบการดูซีรี่ย์จีนและอ่านนิยายจีนอย่างมาก พล็อตนิยายยอดนิยมพล็อตหนึ่งที่นักเขียนชอบหยิบมาเล่นประเด็นกันก็คือพล็อตแนวที่ตัวละครตายจากโลกปัจจุบันและได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย

แต่ว่าเมื่อลองนึกดู ก่อนตายเธอก็ไม่ได้อ่านนิยายอะไรเลยนี่นา!

เอ๊ะ หรือว่า...

สมองน้อยๆ เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง

แต่ว่า...ก่อนตายฉันดูซีรี่ย์จีนอยู่

ดังนั้นฉันก็เลย...

หลุด ...

เข้ามา..

ใน..

ซีรี่ย์จีน!!!

หลินซินอี๋ผุดลุกขึ้นยืนทันทีก่อนจะก้มลงมองร่างกายของตัวเองซ้ำๆ อีกหลายครั้ง

แย่แล้ว...ฉันหลุดเข้ามาในซีรี่ย์จีนเรื่องนั้นแน่ๆ เลย!