ทะลุมิติมาขายก๋วยเตี๋ยวเรือ

ลำดับตอนที่ #1 : สามีทิพย์คนที่สิบสองของลูกหมี

LINE

[ปาล์มมี่ : นี่ ยัยลูกหมี แกเห็นซีรี่ย์เรื่องใหม่ของสามีคนที่สิบสองของแกหรือยัง?]

[ลูกหมี : แกก็เห็นว่าฉันเพิ่งเปิดร้านใหม่เนี่ย เวลาจะนอนยังไม่มีเลย ไม่ได้ตามข่าวซีรี่ย์จีนอะไรเลยย่ะช่วงนี้ อะไร มีเรื่องเด็ดๆ มาใหม่เหรอ?]

ปาล์มมี่ : (แนบไฟล์รูปภาพ)

[ปาล์มมี่ : นี่ไงยะ หน้าเพจของฉันมันขึ้นโปสเตอร์ใหม่ของหลัวแกมาเนี่ย! นี่แกเตรียมกรี๊ดเลยนะ เรื่องนี้ซูเฟยอวี่ของแกได้เล่นเป็นท่านอ๋องด้วย!]

[ลูกหมี : อ๊ากกกก ทำไมงานดีขนาดนี้! โตขึ้นแล้วกล้ามล่ำมากกกก ว่าแต่เรื่องนี้จะออนวันไหนอะ?]

[ปาล์มมี่ : คืนนี้สองทุ่มย่ะ! หล่อนนี่นะตั้งแต่วุ่นวายกับร้านใหม่ก็ตกข่าวมาก ฉันงงไปหมดแล้วว่าใครกันแน่ที่เป็นสนมของเฟยอวี่ ฉันหรือแก?]

ปาล์มมี่ : (สติ๊กเกอร์เครื่องหมายคำถาม)

[ลูกหมี : เออๆ ขอบใจแกมากที่คาบข่าวมาบอก สองทุ่มช่อง Y ใช่ไหม?]

[ปาล์มมี่ : ใช่]

[ลูกหมี : จัดไปปป ฉันปิดร้านทุ่มครึ่ง เดี๋ยวจะนั่งรอแคปหน้าจอเลย]

[ปาล์มมี่ : ย่ะ วันนี้ขายของวันแรกก็ขอให้ขายดิบขายดีลูกค้าเข้าไม่ขาดสายนะยะ คุณลูกหมีแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวเรือโสด สวยและรวยผัวมากกก]

[ลูกหมี : จ้าาา แหมทำมาเป็นตั้งฉายาให้ฉัน ทำเนียบสามีทิพย์ของฉันมีแค่สิบสองคนเท่านั้นย่ะ ไม่เหมือนของแกหรอกยัยมี่ แค่สามีทิพย์ที่เป็นนักร้องฝรั่งก็ปาไปห้าสิบคนแล้วมั้ง]

[ปาล์มมี่ : 5555 นิดหน่อยย่ะ ตามประสาคนสวยเซ็กซี่อะนะ]

[ลูกหมี : เออๆ เอาละ ฉันต้องไปแล้ว เจอแกอวยพรเมื่อกี้ลูกค้าเข้าเลย ต้องรีบไปคุมลูกน้องลวกก๋วยเตี๋ยวก่อน บายนะ]

[ปาล์มมี่ : เออ บายยยยย]

ปาล์มมี่ : (สติ๊กเกอร์บ๊ายบาย)

ร้าน ‘ก๋วยเตี๋ยวเรือคุณยายลูกหมี’ นี้เป็นกิจการแรกของ 'ลูกหมี' หญิงสาววัยสามสิบปีซึ่งตัดสินใจลาออกจากงานประจำมาเป็นเจ้าของกิจการอย่างกะทันหัน 

ก่อนหน้านี้เธอทำงานเป็นพนักงานตรวจสอบบัญชีในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง แต่เพราะความเครียดในการทำงานบวกกับงานที่ยุ่งมากๆในแต่ละวันจึงทำให้สุขภาพแย่ลงเรื่อยๆ จนต้องเข้าออกโรงพยาบาลแทบทุกเดือน

บางเดือนปวดคอบ่าไหล่เพราะเป็นออฟฟิศซินโดรม

บางเดือนถึงขั้นต้องพบจิตแพทย์เพราะเครียดจนนอนไม่หลับ

กระทั่งมาถึงเดือนล่าสุดที่ปวดท้องหนักมากจนถูกเพื่อนร่วมงานหามเข้าโรงพยาบาลไปก็ตรวจพบว่าเธอเป็นแผลในกระเพาะอาหารเนื่องจากกินข้าวไม่เป็นเวลาทำให้กระเพาะเกือบทะลุหลังจากนั้นลูกหมีจึงตัดสินใจได้ว่าเธอควรจะลาออกเพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ ของตัวเองเอาไว้ก่อนดีกว่า

ตั้งแต่เด็กก๋วยเตี๋ยวเรือถือได้ว่าเป็นอาหารที่เธอชอบกินมากๆ ชนิดที่หากให้เลือกอาหารเมนูเดียวที่จะสามารถกินไปได้ตลอดทั้งชีวิตโดยไม่เบื่อก็พร้อมจะขอพลีกายถวายใจให้ก๋วยเตี๋ยวเรือโดยไม่คิดมาก ยิ่งสูตรของร้านเธอที่ได้รับตกทอดมาจากคุณยายด้วยแล้ว ลูกหมีสามารถกินได้อย่างไม่มีวันเบื่อเลย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็เศร้าขึ้นมาเล็กน้อย

คิดถึงยายจังเลย ถ้ายายได้เห็นหนูเป็นเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเรือเหมือนที่ยายเคยทำมาตลอด จะภูมิใจกับหนูไหมนะ...

“คุณลูกหมีคะ หนูล้างชามในครัวเสร็จแล้ว แต่ว่าน้ำซุปกับเส้นและลูกชิ้นยังเหลืออยู่อีกหน่อยจะให้ทำอย่างไรดีคะ?”

หลังจากที่หญิงสาวยุ่งง่วนอยู่กับการเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้าอยู่ตลอดทั้งบ่าย ในที่สุดเวลาล่วงเลยมาถึงทุ่มครึ่งแล้ว หลังจากที่จัดการปิดร้านเรียบร้อยและกำลังนั่งเอาบิลออกมาตรวจนับเพื่อทำบัญชีของวันนี้อยู่ ลูกจ้างคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหา

“พวกเธอจะเอากลับบ้านไปกินไหมล่ะ? เอากลับไปได้นะ”

ลูกหมีเสนอขึ้น แต่ทว่าลูกจ้างสองคนที่จ้างมานั้น คนหนึ่งซื้อกับข้าวเอาไว้แล้ว ส่วนอีกคนจะไปกินข้าวนอกบ้านกับสามีจึงได้ปฏิเสธ ลูกหมีมองควันสีขาวที่ยังคงส่งกลิ่นหอมของน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวก็ให้รู้สึกว่าตนเองหิวขึ้นมาบ้างแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวที่เหลือตรงนี้ฉันจัดการต่อเอง พวกเธอกลับกันเถอะ”

หลังจากที่ลูกจ้างทั้งสองลากลับไปแล้ว ร้านอาหารเปิดใหม่เหลือเพียงหญิงสาวร่างเพรียวบางที่ยังคงกดเครื่องคิดเลขนั่งคิดบัญชีของวันแรกอยู่

ยอดขายของวันนี้ถือได้ว่าออกมาดีมาก แม้จะรู้ว่าคนเราไม่อาจดูความสำเร็จทั้งชีวิตได้จากวันเดียว แต่อย่างน้อยลูกหมีก็ถือว่าผลตอบรับของวันนี้เป็นคำอวยพรที่ดีในการเป็นเจ้าของกิจการของเธอ!

โครกกกกก

“โอยย ชักจะหิวขึ้นมาแล้วสิ”

จะว่าไปตั้งแต่กินมื้อเที่ยงตอนสิบเอ็ดโมงจนมาถึงเวลานี้ก็ทุ่มครึ่ง ลูกหมีก็เอาแต่ทำงานจนไม่มีอะไรตกถึงท้องอีกเลย

หญิงสาวคิดดังนั้นจึงเดินไปล้างมือจนสะอาด จากนั้นก็จัดการทำก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กน้ำตกให้ตัวเองชามหนึ่ง ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาและกดไปที่แอปพลิเคชั่นดูหนังที่สมัครไว้เพื่อดูฆ่าเวลาระหว่างกินอาหารไปด้วย

คลิก

‘ปรปักษ์รักท่านอ๋องไร้ใจ’ คือซีรี่ย์เรื่องใหม่ที่ซูเฟยอวี่แสดงนำเป็นพระเอก ลูกหมีรีบกดข้ามอินโทรช่วงแรกไปเพื่อเข้าสู่เนื้อเรื่องทันทีและหลังจากที่ฉากแรกในพระราชวังปรากฏขึ้นบนจอ เธอก็ต้องยกมือขึ้นปิดปากพลางกรีดร้องในใจด้วยความปลื้มปิติ

กรี๊ดดดดดดดดดด ซูเฟยอวี่ลุคนี้หล่อมากกกกกก

นักแสดงนำคนนี้เรียกได้ว่ากำลังมาแรงมากในช่วงนี้เลยก็ว่าได้ อาจเพราะจุดเด่นของเขาคือนัยน์ตาหงส์เฉียงขึ้นที่ทำให้ดูร้ายนิดๆแต่มีเอกลักษณ์เป็นที่น่าจดจำของผู้ชม  บวกกับรูปร่างที่สูงถึงร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตรและยังมีกล้ามท้องแน่นเป็นลอนในยามถ่ายแบบอีก ทั้งหมดทั้งมวลที่ประกอบกันเป็นซูเฟยอวี่ทำให้ลูกหมีตกหลุมรักนักแสดงจีนคนนี้ทันทีตั้งแต่แรกเห็น ทั้งยังจัดเข้าทำเนียบ ‘หลัวจีนแห่งชาติ’ คนที่สิบสองไปเมื่อสามเดือนก่อนอย่างไม่ลังเลสักนิด

ซู้ด

หญิงสาวยังคงนั่งกินก๋วยเตี๋ยวไปดูตอนแรกไปอย่างตั้งใจ เนื้อหาในตอนนี้เพียงเริ่มแนะนำให้เธอรู้ว่าซูเฟยอวี่รับบทบาทเป็นพระเอกของเรื่องซึ่งมีตำแหน่งเป็นท่านอ๋องนามว่า ‘หลี่เฟยหรง’ โอรสที่เกิดจากสนมเล็กๆ องค์หนึ่งแห่งแคว้นอิน

ตัวละครหลี่เฟยหรงนี้แม้จะเป็นเพียงอ๋องฐานันดรศักดิ์ธรรมดาทั่วไปผู้หนึ่ง หากทว่าเขากลับมีความสามารถเก่งกาจเสียยิ่งกว่าองค์รัชทายาทผู้เป็นน้องชายต่างมารดาเสียอีก ดังนั้นฮ่องเต้จึงมักจะทรงวางใจให้เขาช่วยจัดการงานลับสำคัญต่างๆ รวมถึงตามสะสางเก็บกวาดความเน่าเฟะที่องค์รัชทายาทก่อเอาไว้อยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นเพื่อความสะดวกในการทำภารกิจ หลี่เฟยหรงจึงปกปิดตัวตนของเขาด้วยการสวมหน้ากากคลุมบริเวณดวงตาเอาไว้เสมอ ยามปลอมตัวออกไปทำภารกิจข้างนอกจึงไม่มีผู้ใดจดจำเขาได้

หลังจากที่ดูการปูพื้นเรื่องอยู่ได้สักพัก ขณะที่เส้นก๋วยเตี๋ยวพร่องไปยังไม่ถึงครึ่งชามดี ตอนนี้บนหน้าจอก็ปรากฏใบหน้าของนักแสดงนำหญิงของเรื่องนี้ขึ้นมาบ้าง

"โอโห เกือบจำไม่ได้แหน่ะ สวยขึ้นเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ดูเหมือนหน้าจะเรียวลงด้วย"

ในซีรี่ย์จ้าวเอินนางเอกของเรื่องได้รับบทบาทเป็น ‘หยางจิ้งฮวา’ คุณหนูแห่งสกุลหยางผู้มีนิสัยหยิ่งผยองและเอาแต่ใจนิดๆ ใบหน้าของจ้าวเอินนั้นทั้งสวยเฉี่ยวและดูมั่นใจในตัวเองพอได้เล่นบทนี้ก็เลยออกมาเป็นธรรมชาติไม่จิดขัด

แต่ทว่ายังไม่ทันที่จะได้รู้เรื่องว่าเธอจะมาเจอกับซูเฟยอวี่ในซีรี่ย์ได้อย่างไร จู่ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งใบหน้าของปาล์มมี่เพื่อนสาวคนดีของเธอขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน

ลูกหมีคีบลูกชิ้นหมูเข้าปาก ก่อนจะกดรับสาย

“อะไอ ไออี้” (อะไร ยัยมี่?)

“ลูกหมี ฉันมีเรื่องสำคัญมากจะบอกแก เรื่องนี้เป็นใหญ่มากๆ!”

จู่ๆก็ถูกจู่โจมด้วยคำพูดแบบนี้ หากเป็นคนอื่นที่รับสายก็คงจะแตกตื่นจนมือไม้สั่นไปไปแล้ว แต่ทว่ากลับไม่ใช่กับลูกหมีที่เคยชินกับเสียงแหลมสูงและท่าทางตื่นเต้นอยู่บ่อยๆของเพื่อนสาว

หญิงสาวเคี้ยวอาหารในปากอย่างไม่ใส่ใจ

“เอื้องอะไอ อ้อยๆ อู้ดอิ๊” (เรื่องอะไร ค่อยๆ พูดสิ)

“ยัยลูกหมี แกตั้งใจฟังฉันให้ดีนะ”

“เออ อังอู่” (เออ ฟังอยู่)

ลูกชิ้นในปากของลูกหมีร้อนมาก หญิงสาวจึงอ้าปากเพื่อไล่ไอร้อนทำให้ควันสีขาวลอยฉุยออกจากปากของเธอ ก่อนที่เสียงแหลมสูงของปาล์มมี่จะพูดแต่ละคำออกมาแบบช้าๆชัดๆ

“ซูเฟยอวี่ สามีคนที่สิบสองของแกน่ะ เมื่อกี้เพิ่งมีข่าวว่าเขาประสบอุบัติเหตุรถคว่ำระหว่างกำลังขับรถไปงานเลี้ยงปิดกล้องละครเรื่องนี้...แล้วตอนนี้เขาก็...เสียชีวิตคาที่ไปแล้วน่ะสิ!”

“อ๋า!!” (หา!!)

“อะไออ๊ะ อึ้ก” (อะไรนะ อึ้ก)

คราวนี้ลูกหมีเบิกตากว้างด้วยความตกใจจริงๆแล้ว  เพราะเมื่อกี้นี้เธอเผลออ้าปากกว้างเกินไปจึงทำให้หลอดลมเปิดออกและลูกชิ้นหมูเจ้ากรรมที่ยังไม่ทันเคี้ยวให้ละเอียดดีดันผลุบไหลลงไปขวางกลางลำคอเรียบร้อยแล้วน่ะสิ!

ช่วยด้วย ช่วยด้วย

ลูกหมีรีบโยนมือถือทิ้งไปส่งๆ ก่อนจะพยายามกระโดดโก่งตัวไปมาเพื่อไล่ให้ลูกชิ้นที่ติดอยู่กระเด็นออกมาให้ได้

“อึ้กๆๆๆ”

“นี่ยัยหมี ทำไมเงียบไปล่ะ แกยังอยู่ไหม? ฮัลโหล?”

เวลานี้ลูกหมีกำลังแย่แล้ว เธอรู้สึกหายใจไม่ออก ใบหน้าหวานค่อยๆ เปลี่ยนสีจากสีแดงกลายเป็นเขียวขึ้นเรื่อยๆ เพราะขาดอากาศหายใจ

สุดท้ายก็ทรุดเข่าลงกับพื้น ก่อนจะคลานไปหาโทรศัพท์พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเป็นทาง

ปาล์มมี่ ปาล์มมี่ ช่วยฉันด้วย..

“ฮัลโหล แกเป็นอะไรหรือเปล่า อย่าเงียบสิ ได้ยินเสียงฉันไหม?”

“…อึ้ก อึ้ก”

“ลูกหมี แกเป็นอะไรเนี่ย อย่าล้อกันเล่นนะ!”

“…”

วินาทีสุดท้ายของชีวิตลูกหมีคว้ามือถือเอาไว้ได้แล้ว หากทว่าเธอไม่อาจเปล่งเสียงอะไรออกมาได้อีกต่อไป บัดนี้สติได้ถูกตัดขาดออกจากร่างกายเรียบร้อยแล้วพร้อมกับลมหายใจสุดท้ายของเธอที่สิ้นสุดลง

เคยได้ยินข่าวว่าคนกินอาหารติดคอแล้วตายมาก็มาก แต่ไม่คิดเลยว่าสาวโสดอายุสามสิบปีอย่างเธอ ต้องมาตายด้วยสาเหตุนี้เองเข้าสักวัน!