คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : Chapter 35 : พิธีปิดผนึก
Chapter
35
พิธีปิดผนึก
กลุ่มของซากุระเดินทางมายังศาลเจ้าอันเป็นที่ประทับของมิโกะแห่งแคว้นโอนิในวันถัดมา และตอนนี้ทั้งหมดกำลังนั่งอยู่เบื้องหน้าชิออนผู้เป็นมิโกะคนปัจจุบัน
“สวัสดีค่ะท่านชิออน ไม่เจอกันนาน สบายดีไหมคะ”
ซากุระเอ่ยถามขึ้นด้วยท่าทีนอบน้อม ตำแหน่งของมิโกะนั้นมีความสำคัญเท่ากับไดเมียวของแคว้นและเป็นตำแหน่งที่คนส่วนใหญ่ให้ความเคารพเป็นอย่างมาก เธอจึงต้องให้ความเคารพกับหญิงสาวเช่นกันแม้จะมีอายุไล่เลี่ยกันก็ตาม
“ก็ไม่ได้แย่เท่าไร
เธอเองก็ยังทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าซาสึเกะตาถั่วหรือเปล่า”
“วะ ว่ายังไงนะ!”
ซากุระที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับเลือดขึ้นหน้าเพราะชิออนเองก็ยังคงปากร้ายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเช่นกัน ทว่ามิโกะสาวกลับขยับยิ้มออกมาแล้วหัวเราะเบาๆอย่างขบขัน เธอไม่เคยลืมว่าพวกนารูโตะได้ให้ความช่วยเหลือเธอจนรอดพ้นจากความตายในพิธีปิดผนึกปิศาจโมเรียวเมื่อครานั้น
“ช่างเถอะ ฉันก็พูดไปอย่างนั้นแหละ
ว่าแต่เด็กคนนี้น่ะหรือที่จะทำพิธีปิดผนึก”
ชิออนมองไปยังเด็กชายตัวน้อยผู้มีดวงตาสีมรกต เมื่อทั้งคู่สบตากันก็มีประกายวาบขึ้นเพียงเสี้ยววินาที แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้เธอรู้ว่าพลังของฮิเซ็นไม่ธรรมดา เขาสามารถรับรู้ทุกอย่างได้เหมือนที่เธอรับรู้ ทว่ายังขาดประสบการณ์อยู่มากนัก
“เอ่อ สวัสดีขอรับท่านชิออน”
“เจ้าหนู เธอไม่ต้องใช้คำสุภาพมากก็ได้ ฉันไม่ถือหรอก”
“ถ้างั้น...ขอบคุณฮะพี่สาว” ฮิเซ็นยิ้มให้ชิออนอย่างผ่อนคลาย ชิออนทำเป็นไม่สนใจต่อรอยยิ้มแสนซื่อนั่นก่อนจะเริ่มพูดต่อ
“ทุกคนฟังฉันให้ดีนะ พรุ่งนี้เป็นคืนพระจันทร์สีเลือดซึ่งเหมาะที่จะทำพิธี
แต่ว่าต่อให้ฉันไม่ต้องทำนาย ทุกคนก็น่าจะรู้ว่าจะต้องมีกลุ่มคนร้ายที่จะบุกมาชิงตัวเด็กคนนี้ไป
เพราะฉะนั้นเราจะต้องมีคนคุ้มกันมากเป็นพิเศษ”
“เรื่องนั้นไม่เป็นปัญหา ฉันจะดูแลให้เอง”
ซาสึเกะที่เงียบอยู่นานเป็นคนเอ่ยปากขึ้นมา ถึงจะไม่ค่อยถูกกับเด็กชายเท่าไรนัก
แต่ความสงสารต่อชะตากรรมของฮิเซ็นนั้นมีมากกว่า ฮิเซ็นไม่เหมือนกับชิออนที่เกิดมาในตระกูลมิโกะโดยตรง
ทำให้มีผู้คนคอยปกป้องคุ้มครองหรือกระทั่งสละชีวิตให้ก็ทำได้ แต่ตัวฮิเซ็นกลับเป็นเพียงเด็กที่ไร้หัวนอนปลายเท้า
ไม่มีใครรู้ว่ามาจากสกุลไหนแต่ดันมีพลังในการหยั่งรู้ทำให้ถูกหมายหัวได้ง่ายกว่าชิออน
“ฉันเองก็จะช่วยอีกแรง รับรองว่าพิธีต้องผ่านไปได้ด้วยดีแน่”
“ฮิเซ็นก็บอกคำนายของเขาให้เธอรับรู้แล้วไม่ใช่หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
ทำไมถึงยังฝืนดันทุรังอยู่อีก”
ชิออนถามอย่างไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่านินจาจากโคโนฮะเป็นบ้ากันไปหมดทั้งทีมหรืออย่างไรที่ชอบเอาชีวิตของตัวเองมาเสี่ยงเพื่อช่วยคนที่ไม่รู้จัก
รายแรกก็เห็นจะเป็น นารูโตะที่เธอได้เห็นกับตามาแล้วว่าหมอนั่นบ้าเลือดขนาดไหน
“คำทำนายมันก็เปลี่ยนกันได้นี่ ฉันไม่กลัวหรอกนะ”
ซากุระตอบอย่างมั่นใจ ขณะที่เธอสบตากับชิออน ดวงตาสีอเมทิสต์ก็รับรู้ได้ว่ากำลังจะมีอีกชีวิตหนึ่งกำลังถือกำเนิดขึ้นมาในอนาคตอันใกล้
นั่นทำให้มิโกะสาวผงะไปเล็กน้อยอย่างเป็นกังวล
“แต่ว่าตัวเธอไม่ได้มีแค่คนเดียวอีกต่อไปแล้วนะ”
“เธอหมายความว่ายังไง”
“ปะ เปล่า ไม่มีอะไร เอาเป็นว่าแผนทุกอย่างให้ตกลงตามนี้
ขอให้แยกย้ายไปทำตามหน้าที่ของตัวเองจนกว่าคืนพระจันทร์สีเลือดจะมาถึง” ชิออนรีบสรุปแผนการเสร็จสรรพเพื่อให้ซากุระไม่สงสัยอะไรต่อ ถ้าสิ่งที่เธอเห็นเป็นเรื่องจริงก็นับว่าเด็กคนนั้นจะปลอดภัยจนได้ลืมตาดูโลก
ซึ่งก็หมายความว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้ซากุระอาจจะได้รับบาดเจ็บบ้างแต่ไม่ถึงชีวิตแต่อย่างใด
อีกอย่างเธอก็ไม่อยากไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของคนทั้งคู่ ให้พวกเขารู้ด้วยตัวเองน่าจะดีที่สุด
…………………………………………
ในค่ำคืนที่พระจันทร์มีสีแดงฉานราวกับโลหิต
ท้องฟ้ามืดสนิทไม่เห็นดาวแม้แต่ดวงเดียว ทว่าด้านหน้าของศาลเจ้ากลับมีแสงสว่างจากเปลวเพลิงในตะเกียงที่ห้อยอยู่บนเสาคู่ของลานพิธี
ชิออนอยู่ในชุดมิโกะสีขาวแดงเต็มยศ บนศีรษะสวมมงกุฎสีทองอร่ามกำลังทำพิธีสักการะเทพเจ้าของศาลโดยมีเหล่าคนคุ้มกันยืนเรียงรายกันอยู่ในลานพิธีรวมทั้งซากุระด้วย
ส่วนซาสึเกะนั้นคอยคุ้มกันอยู่ด้านนอกพิธีและตอนนี้เธอก็ไม่สังเกตเห็นแม้แต่เงาของเขา
ดวงตาสีมรกตหันกลับมามองฮิเซ็นที่นั่งอย่างสงบนิ่งอยู่บนเสื่อกลางลานพิธี
ทว่าจิตใจของเด็กชายกลับว้าวุ่นใจเป็นอย่างมาก
ภาพเหตุการณ์ในคำนายเริ่มเข้าใกล้มากขึ้นทุกครา
“เจ้าหนู สงบใจเข้าไว้ สิ่งที่จะเกิดยังไงก็ห้ามไม่ได้ หาทางรับมือกับมันจะดีกว่า”
ชิออนที่เพิ่งทำพิธีสักการะเทพเจ้าเสร็จหันมาพูดกับเด็กชายราวกับอ่านใจได้จน ฮิเซ็นเผลอสะดุ้งเล็กน้อย
จากนั้นเสียงของขลุ่ยฮิจิริคิ*ก็เริ่มบรรเลงนำขึ้นก่อนเสียงของเครื่องดนตรีพื้นบ้านชนิดอื่นๆจะบรรเลงตามมา
ชิออนหันไปหยิบพวงกระดิ่งสีทองซึ่งเป็นเครื่องมือในการสื่อสารกับเทพเจ้าขึ้นมาแล้วเริ่มร่ายรำไปตามท่วงทำนองของดนตรี เสียงกระดิ่งที่ดังขึ้นตามจังหวะทำให้ทุกคนในงานเตรียมสมาธิเพื่อคอยระวังอันตรายมากขึ้น จนกระทั่งเสียงดนตรีหยุดลง ชิออนก็เดินไปยังเบื้องหน้าฮิเซ็น เด็กชายก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพต่อมิโกะผู้ซึ่งเป็นตัวแทนของเทพเจ้า
“ข้าคือชิออนผู้เป็นมิโกะแห่งศาลเจ้าแห่งนี้....จักขอคำอธิษฐานต่อท่านเทพเจ้า...ช่วยประทานพลังและอำนาจให้แก่ข้าในการปิดผนึกความสามารถในการหยั่งรู้ของบุคคลตรงหน้าข้า…”
ขณะที่ชิออนกำลังเปล่งคำอธิษฐาน
แสงสีทองก็เรืองวาบขึ้นบนตัวเธออย่างน่าอัศจรรย์ราวกับว่าพลังของเทพเจ้ากำลังมาสถิตอยู่กับเธอ
เมื่อเอ่ยคำอธิษฐานจนจบบท มือเรียวก็เตรียมการสั่นกระดิ่งเพื่อส่งคำอธิษฐานไปยังเทพเจ้าอันเป็นขั้นตอนสุดท้าย แต่จู่ๆกลับมีสายฟ้าปริศนาผ่าลงมากลางลานพิธีอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวทั้ง ๆที่ไม่มีวี่แววของพายุมาก่อนจนพวงกระดิ่งสีทองในมือของชิออนกลิ้งตกลงพื้น
เปรี้ยงงงง
!!!
“ท่านชิออน! /ฮิเซ็น!”
บรรดาคนคุ้มกันของชิออนวิ่งเข้าไปหามิโกะสาวอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ทันการณ์เมื่อเสาไม้ที่ห้อยตะเกียงน้ำมันหล่นทับลงมาอย่างรวดเร็วเนื่องจากโดนฟ้าผ่า
ซากุระที่เคลื่อนไหวได้เร็วกว่าพุ่งตัวผ่านเสาไม้ไปได้อย่างเฉียดฉิวก่อนจะเจอชิออนที่กอดร่างของฮิเซ็นเอาไว้อยู่
มิโกะสาวมองไปยังซากุระด้วยแววตาตื่นตระหนกก่อนจะผลักร่างเด็กชายส่งไปให้เมื่อเสาไม้อีกต้นกำลังจะล้มลงมาใส่จุดที่เธอยืนอยู่
“ชิออน!”
ซากุระที่ได้ตัวฮิเซ็นมาไว้เรียบร้อยร้องตะโกนอย่างตกใจเมื่อเสาไม้ร่วงทับลงมาขวางกั้นระหว่างเธอและชิออนไว้จนฝุ่นตลบอบอวล
ซากุระไม่มีทางเลือกนอกจากจะพา ฮิเซ็นออกไปจากลานพิธีเพราะน้ำมันจากตะเกียงเริ่มติดไฟจนลามขึ้นเป็นเปลวเพลิงขนาดย่อมๆ
แต่แล้วดวงตาสีมรกตก็ฉายแววโล่งใจเมื่อหันไปเห็นร่างของชิออนพลาดอยู่บนไหล่กว้างของซาสึเกะ
“รีบหลบออกไป มีระเบิดฝั่งอยู่ใต้ดิน!”
ซาสึเกะรีบตะโกนบอกผู้คนที่เริ่มวิ่งวุ่นอย่างโกลาหลหลังจากพาร่างของชิออนหลบมาได้อย่างหวุดหวิด
แต่ยังพูดไม่ทันขาดคำ เสียงระเบิดที่ฝังอยู่ใต้ดินก็เริ่มทำงานตามจุดที่ฝังไว้จนเกิดเสียงดังกัมปนาทไปทั่วลานพิธี
ครึก ตู้มมมมม !
...........................................
*ฮิจิริคิ (篳篥) เป็นขลุ่ยพื้นเมืองชนิดหนึ่งของญี่ปุ่น มักถูกบรรจุอยู่ในวงดนตรีของศาลเจ้าหรือวงบรรเลง GAGAKU
* ข้อมูลพิธีของมิโกะ http://j-plan.co.th/index.php/site/ContentDetail/464
Ps1. มาอีกและ ฉากบู๊มาอีกและ บอกว่าไม่ชอบเขียนแต่ทำไมชอบใส่เข้ามาจังไม่เข้าใจตัวเอง ฮือออ ปวดเฮด ToT ตอนหน้าก็หน้าจะบู๊อะแหละ สวีทกันแต่พองามเนาะ หุหุ
Ps2. กราบขออภัยออเจ้าทั้งหลายที่ข้าหายไปหลายเพลา เนื่องจากติดทำทีสิสจบ(จบมั้ยวะ) แบบว่าหัวฟูไปตามๆกัน แถมข่าวร้ายอีกอย่างคือฮาร์ดดิสแม่มพัง งานที่เขียนไว้ทีละนิดทีละหน่อยหายวับไปกับตาเพราะแบคอัพข้อมูลกลับคืนมาไม่ได้ ฮืออ ต้องมาเขียนใหม่หมด ว่างๆออเจ้าช่วยสวดมนต์ส่งแต้มบุญให้ข้าด้วยหนา สาธุ รักเหมือนเดิมค่ะ
นอกจากปั่นทีสิส ออกกำลังกาย ปั่นนิยาย กบเราก็ต้องเลี้ยงเด้อ !
ความคิดเห็น