คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 11 : แผนการของคิโด
Chapter 11
แผนการของคิโด
“ซะ ซาสึเกะคุง!!!”
ซากุระร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นบุคคลตรงหน้า แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอก็ถูกเขากระชากร่างเข้ามาหา
พร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดขึ้นบริเวณหลังต้นคอ
มะ
ไม่นะ! ความรู้สึกนี้มัน...
ร่างกายของซากุระอ่อนปวกเปียกจนเกือบทรุดลงกับพื้น แต่ทว่าฝ่ามือใหญ่ของชายตรงหน้ากลับประคอง
เอาไว้ได้อย่างทันท่วงทีราวกับจะรู้ถึงสิ่งที่จะเกิดตามมา หลังจากนั้นเขาก็อุ้มร่างที่หมดสติของเธอขึ้นพาดบ่าก่อนจะ
พุ่งตัวออกไปจากจุดนั้นโดยที่ไม่มีใครได้ทันสังเกตเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
20.00 น. บ้านซาบาคุโนะ
เทมารินั่งมองน้องชายของตนเองที่กำลังยืนนิ่งขรึมอยู่กับที่โดยไม่ได้ขยับไปไหนมาเกือบสิบนาที
เศษแล้ว และสิ่งที่ทำให้กาอาระมีท่าทีเช่นนั้นเป็นเพราะว่าคู่หมั้นของเขาหายได้ตัวไปเมื่อประมาณสองชั่วโมงก่อน
โดยไม่มีใครมารายงานอะไรให้เขาทราบเลยทั้งนั้น
“ใจเย็นๆนะ กาอาระ
ซากุระอาจจะแวะไปไหนซักที่ในหมู่บ้านอย่างที่เธอทำเป็นประจำก็ได้นะ”
“เป็นไปไม่ได้หรอก ผมสั่งให้คนหาเธอทั่วหมู่บ้านแล้วก็ไม่มี แถมวันนี้เธอก็ไม่ได้มาส่งอาหารให้ผมตาม
เวลาปกติ ผมเอง...ก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะว่าคิดว่าเธอคงงานยุ่งจนมาส่งไม่ได้เหมือนอย่างหลายๆครั้งที่ผ่านมา”
กาอาระหยุดพูดไปเมื่อคนของเขาที่ส่งไปหาตัวซากุระกลับเข้ามารายงานผลพร้อมกับนินจาระดับจูนินนาย
หนึ่งที่มีสีหน้าซีดเซียว ดวงตาดูตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นใบหน้าที่แผ่รังสีเย็นชาของผู้เป็นคาเสะคาเงะ
“ท่านกาอาระครับ ระหว่างที่เราตามหาตัวคุณซากุระอยู่ที่บริเวณประตูฉุกเฉิน เราก็พบมิชิโอะนอนหมดสติ
อยู่ตรงบริเวณหน้าประตูครับ
เอ้า ! บอกท่านไปสิ ว่าแกไปเจออะไรมา”
“เอ่อ คะ ครับ ! ผะ ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าระหว่างที่เฝ้าประตูตามปกติ ก็มีชายที่สวมชุดคลุมสีดำ
แบกร่างของคุณซากุระมา แต่ผมยังไม่ทันเข้าไปขวาง ผมก็สลบลงไปเสียก่อน ผม... ผมไม่รู้ว่าผมสลบไปได้ยังไงครับ
ท่านกาอาระ !” มิชิโอะบอกด้วยท่าทีร้อนรน เหงื่อผุดใหญ่ไหลลงสู่คางก่อนมันจะหยดลงบนพื้น เขากำลังกลัวผู้ที่
เป็นคาเสะคาเงะแห่งซึนะงาคุเระ อดีตของกาอาระน่ากลัวเพียงไรทุกคนย่อมรู้ แล้วยิ่งมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้
เขาจึงกลัวว่ากาอาระคนนั้นจะกลับมา แต่ทว่า...
“เอาล่ะ ช่างมันเถอะ นายออกไปได้” กาอาระบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแม้ภายในใจจะร้อนรนที่รู้ว่ามีคนพา
ตัวซากุระออกไป มิชิโอะได้ยินเช่นนั้นก็เบิกตาค้างด้วยความประหลาดใจปนโล่งใจที่เขาไม่ได้โดนลงโทษอะไรเหมือน
อย่างที่กลัว จากนั้นเขาก็ลุกออกไปตามคำสั่งของกาอาระ
“พี่คิดว่าจะต้องเป็นพวกเจ้าคิโดแน่ๆเลยกาอาระ” เทมาริที่เดินมาอยู่ข้างๆกาอาระตั้งแต่มิชิโอะถูกพาตัวเข้า
มาเอ่ยขึ้นกับผู้เป็นน้องชายด้วยสีหน้ากังวล
“ผมก็คิดอย่างนั้น และมันก็น่าจะส่งคนที่มีผีมือมากพอที่จะมาลักพาตัวซากุระถึงในตัวหมู่บ้านขนาดนี้
มันจะต้องเป็น...ร่างโคลนของซาสึเกะแน่ๆ”
กาอาระบอกกับเทมาริเหมือนกับย้ำคำตอบให้ตัวเองไปด้วย หลังจากนั้นเขาก็หมุนตัวเดินออกไปจาก
บ้านด้วยความเร่งรีบพร้อมกับสั่งนินจาคนสนิทให้ตามออกไปด้วย
“ระวังตัวด้วยนะ กาอาระ!” เทมาริตะโกนตามหลังออกไป เธอรู้ดีว่าหากน้องชายไม่พูดอะไรย่อมหมายความ
ว่าเขาไม่ต้องการให้เธอออกไปด้วย เธอจึงทำได้แค่หาทางติดต่อไปยังโคโนฮะเพื่อรายงานเรื่องของซากุระให้เร็วที่สุด
เพียงเท่านั้น
.......................................................................
ซากุระค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะกะพริบตาถี่ๆเพื่อปรับโฟกัส เธอสะบัดศีรษะแรงๆเพื่อไล่ความงุนงง
ที่เกิดขึ้น ดวงตาสีเขียวมรกตทอดมองไปยังบริเวณรอบข้างเพื่อหาคำตอบว่าตอนนี้ตัวเธออยู่ที่ไหน
“ ไง ~ ได้สติแล้วงั้นเหรอนังตัวแสบ ” เสียงแหบต่ำของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหน้าของเธอ ซากุระหัน
ไปมองเจ้าของเสียงนั่นก็พบกับคนที่เคยคิดจะจับเธอไปเป็นตัวประกันเมื่อครั้งก่อน ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก
‘สึมิกิ คิโด’ ผู้บริหารระดับสูงของหน่วยลับของโคโนฮะ และครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอถูกจับตัวมาโดยชาย
คนเดิม
“แก... เจ้าคิโด!” ซากุระเตรียมจะพุ่งตัวออกไปเพื่อต่อสู้กับเป้าหมาย แต่ทว่าร่างกายเธอกลับไร้เรี่ยวแรง
แม้แต่พละกำลังที่จะปลดเชือกที่ผูกเธอไว้กับเก้าอี้ภายในห้องขังก็ยังทำไม่ได้
“โอ๊ะ โอ คิดจะมาฆ่าฉันงั้นเหรอ ฮ่าๆๆ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ” คิโดยิ้มร้ายก่อนจะเดินไปตรงหน้า
ห้องขังด้วยความใจเย็น
“สงสัยใช่หรือเปล่าว่าทำไมแกถึงไม่มีแรง... หึหึ ฉันจะบอกให้ก็ได้ว่าแกโดนฉีดยาลดจักระเข้าไปน่ะสิ
แล้วยาตัวนี้...ฉันเพิ่งทดลองเสร็จได้ไม่นาน แต่ดูท่าว่าจะใช้ได้ผลดีเหมือนกันนะเท่าที่จากดูจากสภาพของแก ฮ่าๆๆ”
“ไอ้สารเลว!” ซากุระโพล่งกลับไปด้วยความโกรธที่ชายตรงหน้าบังอาจมาใช้ร่างกายเธอเป็นหนูทดลอง
“โกรธงั้นเหรอ... อย่าเพิ่งโกรธสิ
ฉันมีเรื่องที่จะทำให้เธอโกรธอีกเยอะเลยล่ะ อย่างเช่น...อุจิวะ ซาสึเกะ”
เมื่อได้ยินชื่อของชายคนที่เธอรัก ดวงตาสีเขียวมรกตก็เบิกโพรงด้วยความตกใจก่อนจะหันสายตาอัน
แข็งกร้าวไปจ้องเขม็งที่ชายตรงหน้าอีกครั้ง
“กะ แกจะทำอะไรเขา !?!”
“ถามโง่ๆ ก็ล่อมันออกมาน่ะสิ ไม่งั้นฉันไม่ลงทุนจับตัวแกมาที่นี่หรอก”
“เหอะ ! เสียใจด้วยนะ แกคิดผิดแล้วล่ะ เขาไม่มีวันมาหรอก
เพราะฉันไม่ได้สำคัญอะไรกับเขาขนาดนั้น”
“งั้นเหรอ...แต่ฉันสืบมาหมดแล้วว่าพวกแกเคยอยู่ทีมเดียวกันนี่ ยังไงมันก็ต้องมา ฉันน่ะ...รอวัตถุดิบจาก
ตระกูลอุจิวะมานานแล้ว ไม่ว่าจะยังไงฉันก็ต้องได้มัน!”
“วัตถุดิบงั้นหรือ ? แกกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ?!”
ซากุระถามออกไปด้วยความสงสัย
“เนตรวงแหวนของตระกูลมันยังไงล่ะ เป็นนินจาแพทย์ไม่รู้เลยเหรอว่ามันวิเศษขนาดไหน นี่ถ้าฉันได้มันมา
ปรุงยานะ หึหึ!”
“แกหมายความว่า...!”
“ใช่
ยาต้องห้ามนั่นแหละ และไอ้พวกต้องห้ามนี่ เงินมันสูงชะมัดเลยนะแกว่าไหม...”
“แกนี่มัน...ศูนย์รวมความชั่วจริงๆ! รู้บ้างไหมว่าสิ่งที่แกกำลังทำมันมีผลกระทบมากแค่ไหน!”
“ฮ่าๆๆ ฉันไม่สนหรอกว่ามันจะเป็นยังไง ใครจะเอาไปใช้อะไรก็เรื่องของพวกมันสิ เพียงแค่ฉันได้เงินมันก็
พอแล้วไม่ใช่เหรอ” คิโดพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้านก่อนเขาจะหันสายตาไปทางลูกน้องคนหนึ่งที่เดินเข้ามา
กระซิบกระซาบอะไรบางอย่างจนเกิดรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นบนใบหน้าที่มากด้วยริ้วรอย
“เอาล่ะ ฉันมีแขกที่ต้องไปพบ ยังไงแกก็รออยู่ในนี้ไปก่อนนะ ถ้าไอ้อุจิวะนั่นดมกลิ่นมาถึงเมื่อไร ฉันจะพา
มันมาควักลูกตาต่อหน้าแกดีไหมล่ะ
ฮ่าๆๆ!”
ซากุระกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ เธอไม่อยากให้เขามาเสี่ยงช่วยเธอ คำว่า ‘ตัวถ่วง’ มันไม่ควรจะถูกนำ
กลับมาใช้กับเธออีกแล้ว เพราะฉะนั้น...
อย่ามาเลยนะ...ซาสึเกะคุง
....................................................................
ตึก ตึก...
เสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าซากุระ เธอจึงค่อยๆไล่สายตาขึ้นไปมองอย่างช้าๆเพราะ
ยาลดจักระของคิโดมีฤทธิ์ถึงขนาดที่ทำให้เธอกระดิกตัวแทบจะไม่ได้ ดวงตาสีมรกตเบิกกว้างเมื่อได้เห็นบุคคลที่มี
ลักษณะเหมือนกับ ‘อุจิวะ ซาสึเกะ’
อีกครั้ง ยกเว้นก็แต่คนตรงหน้าสวมชุดคลุมสีดำสนิท
“แก...ร่างปลอมของซาสึเกะคุง...” ซากุระพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
ร่างปลอมของซาสึเกะที่เธอกล่าวถึงไม่ได้ตอบรับอะไรนอกจากเดินมายังหน้าห้องขังก่อนจะไขกุญแจแล้ว
เดินเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ
“เจ้าคิโดสั่งอะไรแกมา! ออกไปนะ! ” ซากุระตะโกนออกไปด้วยกำลังทั้งหมดที่มีก่อนจะรวมจักระที่เหลืออยู่
ลงไปที่ฝ่ามือ
หากเกิดอะไรขึ้น เธอจะได้ป้องกันตัวได้อย่างทันท่วงที
แต่ทว่าการกระทำของเขากลับทำให้เธอรู้สึกแปลกใจเมื่อเขาใช้มีดคุไนมาตัดเชือกที่มัดมือเธอจนแขนของ
เธอเป็นอิสระ
แต่การเสียดสีตอนที่เธอพยายามแก้มัดด้วยตัวเองก็สร้างรอยถลอกไว้รอบๆข้อมือของเธอเช่นกัน
แต่นั่นมันไม่ใช่ปัญหา...
ปัญหาจริงๆก็คือคนตรงหน้าต่างหาก!
“แก้มัดให้ฉันทำไม…”
“อย่าเพิ่งถามอะไร ไปจากที่นี่กันเถอะ” เขาบอกก่อนจะเอื้อมมือมาดึงแขนของเธอ แต่ผลตอบรับที่ได้กลับ
เป็นหมัดหนักๆของซากุระที่ซัดเข้ามาที่แก้มข้างขวาของเขาอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยจนเขาถึงกับเซถลาไปเล็กน้อย
“ชานนาโร่ววว ! อย่ามาหลอกฉันเป็นครั้งที่สองไอ้ตัวปลอม!” ซากุระบอกอย่างโกรธแค้นก่อนจะอาศัย
จังหวะที่เขากำลังมึนงงวิ่งออกมาจากห้องขังด้วยความรวดเร็ว แต่ว่าร่างกายที่อยู่ในช่วงโดนฤทธิ์ยาลดจักระก็ทำให้
เธอวิ่งไปไม่ได้ไกลนักก่อนจะโดนมือใหญ่ยึดเข้าที่ต้นแขนอีกครั้ง
“กรี๊ดดด ! ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ! ปล่อยยย !”
“ซากุระ ! มีสติหน่อยสิ ฉันคือซาสึเกะ!” เขาบอกได้เพียงเท่านั้นเพราะเจ็บที่มุมปากเนื่องจากหมัดของเธอ
“คิดว่าฉันโง่เหรอ ! บอกให้ปล่อยยังไงล่ะ !!” เธอบอกอีกครั้งก่อนจะยกเท้าขึ้นหมายจะกระทืบลงไปบนเท้า
ของเขา แต่โชคดีที่เขารู้ทันจึงหลบได้อย่างหวุดหวิด เขากำลังคิดว่าถ้ามัวแต่ยื้อยุดอยู่กับเธอแบบนี้เห็นทีว่าเขาจะ
ต้องพลาดท่าเจ็บตัวเป็นรอบที่สองแน่ !
ไม่ได้การล่ะ!
“คาถาย้ายมิติเวลา!”
สิ้นเสียงคำสั่งของซาสึเกะ ร่างของทั้งสองก็หายวับไปราวกับถูกดูดก่อนจะปรากฏตัวขึ้นที่กลางป่าแห่งหนึ่ง
ซึ่งห่างไกลจากจุดที่เธอโดนลักพาตัวมาพอสมควร
ซากุระที่ตั้งตัวไม่ทันจากการถูกย้ายมิติก็ถึงกับเซถลาก่อนจะทำท่าว่าจะล้มลงที่พื้น แต่มือหนาของซาสึเกะก็
ประคองตัวเธอไว้ได้ทัน
”ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” เขาถามเธอ แต่ซากุระกลับไม่ได้สนใจคำถามนั่น เธอได้แต่มองเข้าไปในดวงตาสีดำ
สนิทด้านขวาซึ่งกำลังสะท้อนเงาของเธออยู่
“ปะ เป็น...ซาสึเกะคุงจริงๆงั้นเหรอ ?!?”
“ก็ใช่น่ะสิ นี่เธอแยกไม่ออกระหว่างฉันกับไอ้ตัวปลอมนั่นงั้นเหรอ?! แถมเธอยังมาต่อย...” พูดมาถึงตรงนี้
เขาก็รู้สึกผวาขึ้นมาเล็กน้อย นี่ขนาดจักระไม่ค่อยจะมียังทำให้เขาถึงกับเลือดตกยางออก แล้วถ้าเธอมีจักระสมบูรณ์
หน้าของเขาคงไม่พังยับเลยงั้นหรือ !?!
เริ่มจะเข้าใจความรู้สึกของเจ้านารูโตะตอนโดนยัยนี่ต่อยซะแล้วแฮะ !
“ฉัน...ขอโทษนะ ! ฉันแยกไม่ออกว่าเป็นเธอ” ซากุระเงยหน้ามองซาสึเกะด้วยแววตารู้สึกผิด ก่อนจะเอื้อม
มือไปแตะที่ริมฝีปากของเขา “เจ็บมากหรือเปล่าซาสึเกะคุง...
ฉันขอโทษจริงๆนะ”
ซาสึเกะสะดุ้งเล็กน้อยจากการสัมผัสของเธอ แต่เขาก็ไม่ได้ผละหนีแต่อย่างไร เพียงแค่มองเธอนิ่งจนเธอ
รู้สึกประหม่าจนต้องเอ่ยทักขึ้นเพื่อเลี่ยงความรู้สึกเขิน
“แล้ว...เธอมาที่นี่ได้ยังไง
เธอไม่ได้อยู่ระหว่างภารกิจหรอกหรือ ?! แล้ว...”
“อย่าเพิ่งถามมากได้ไหม เอาเป็นว่าตามฉันมาก่อน”
“ดะ เดี๋ยวก่อน ! แล้วพวกคิโดล่ะ พวกนั้นคิดจะทำเรื่องไม่ดีอยู่ เราจะต้องไปรีบขวางมันนะซาสึเกะคุง!”
“ก่อนเธอจะพูดอะไรก็หัดดูสภาพตัวเองซะมั่งนะ อ่อนแอขนาดนี้เข้าไปก็โดนมันฆ่าเปล่าๆ ปล่อยให้พวก
กาอาระจัดการไปเถอะ!”
“พวกกาอาระคุง ? เขามาที่นี่งั้นหรือ”
“ใช่ ทำไม จะไปหามันหรือไง“ เขาถามด้วยน้ำเสียงที่แข็งกว่าปกติ คิ้วเรียวขมวดแน่นเป็นปมอย่างไม่
สบอารมณ์
“อื้อ ! พาฉันไปหาเขาหน่อยได้หรือเปล่า ฉันไม่อยากให้เขาเป็นห่วงที่ฉันหายออกมาแบบนี้”
“ตกลงว่าเธอกับมันหมั้นกันจริงๆใช่ไหม ซากุระ?!?” เขาถามด้วยความเหลือเชื่อ แต่คำตอบที่ได้รับกลับ
ทำให้รู้สึกเหมือนมีใครเอาไม้มาฟาดเข้าที่หน้าเขาอย่างจัง เขานึกว่าเจ้าพวกนั้นจะยั่วโมโหเขาเล่นเสียอีก !
“อะ เอ่อ...ฉันมีเหตุผลที่ต้องหมั้นกับเขา” ซากุระบอกด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ดวงตาของเธอหลุบต่ำลงอย่างไม่
ต้องการสบตากับคนตรงหน้า
“เหตุผล ? เหตุผลบ้าอะไรของเธอ ?!?”
“คือ...ฉัน...”
ซาสึเกะพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิดกับท่าทีอ้ำอึ้งของเธอ
เขาจะไม่หงุดหงิดเลยถ้าเธอตอบปฏิเสธเขามาซักคำ แต่นี่เธอกลับไม่ปฏิเสธ !
หรือว่าเธอ...กำลังเปลี่ยนใจไปจากเขาจริงๆ...
“เอาล่ะ ซากุระ ฉันว่าเราคงมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกยาว ตามมานี่หน่อยสิ...”
..............................................................................
Ps1. เฮลโหลวววว !!! กลับมาแล้วอย่าง(ไม่)เป็นทางการ หลังจากหายหัวไปประมาณสองเดือนเศษ(?) ครือออออ เค้ายังไม่ตายนะจ๊ะ ! แต่โดนโปรเจ็กงานหล่นมาทับจังเบอเร่อเลยง่ะ T.T กว่าจะผ่านมาได้ก็แทบเป็นซอมบี้เบย และตอนนี้กำลังเริ่มโปรเจ็กใหม่เลยแอบแว๊บมาอัพเดทซักหน่อยหลังจากดองไปนาน กราบขออภัยมา ณ ที่นี้อีกครั้ง ขอให้ Strong Strong เข้าไว้(เดี๋ยวๆๆ คุ้นๆนะ) ย้ำอีกครั้ง เค้ายังไม่ตายนะจ๊ะ 55555+
Ps2. ตอนนี้อิเกะกำลังวิตกอย่างแรง(โดนต่อยด้วย 555+ ) รอดูตอนหน้าว่ามันจะพาไป 'เคลียร์' แบบไหน บทสรุปของคิโด(ตัวร้ายจะหมดไปแย้วว จะได้เดินเรื่องสะดวกๆซะที!) ความรู้สึกของผู้ใหญ่บ้าน... แต่ถ้ารอไม่ไหว แนะนำให้หาโดจินอ่านไปก่อน ฟินดี แอร๊ยยยย ! >,.< เจอกันตอนหน้าค่ะ !
ปล. เห็นนิยาย SaSuke Shinden ยางงงง ?! (เค้ารู้กันนานละ =_=) หล่ออลังการดาวล้านดวงมาก แอร๊ยยยย >.,<
Cr Uchihaworldokey(Tumblr)
เหมาะสมกันจริงๆ >///<
Thanks for Reading .
ความคิดเห็น